Σάββατο, Μαρτίου 31, 2007

Marc Almond, Principal, Thessaloniki, 30.03.2007

Η συναυλία του Marc Almond είχε ώρα έναρξης τις 10μμ και ο ύπνος που με πήρε ως τις 8.30 με έκανε να αγχωθώ λιγάκι. Όταν βέβαια συνειδητοποίησα πως κοιτούσα ένα ρολόι από αυτά που είχα ξεχάσει να γυρίσω μπροστά, δε θέλετε να ξέρετε τι συνέβη. Παρ'όλα αυτά κατάφερα να βρίσκομαι στις 10 ακριβώς στο Principal, το οποίο βρίσκεται αρκετά έξω από τη Θεσσαλονίκη. Όλα αυτά σας τα λέω ως ελαφρυντικό για το ότι δεν απόλαυσα τη συναυλία, καθώς τουλάστιχον για τις δύο πρώτες ώρες μετά από οποιοδήποτε ύπνο, αρκεί να φωνάξετε μπροστά μου τη λέξη 'τσιγάρο' τρεις φορές για να αρχίσω να φταρνίζομαι.. Και το Principal φυσικά ήταν χθες ένας τεράστιος τεκές. Το show του Marc δεν ήταν κανονική συναυλία, αλλά ένα είδος 'dark cabaret', τουλάστιχον κατ'όνομα.. Οπότε το ηλικίας 30++ [για να μην πω 40++] κοινό αισθάνθηκε την υποχρέωση να γεμίσει την αίθουσα με καπνό, έτσι για να εγκλιματιστούμε καλύτερα. Ακόμη κι ο ίδιος ο Almond το σχολίασε "ακόμη δεν απαγορεύτηκε το κάπνισμα στην Ελλάδα?", κι όταν κάτι του απάντησαν "Μα είμαι τραγουδιστής, γκουχ, γκουχ!!", για να το πάρει απόφαση.. "Εντάξει, όταν έρχομαι στη χώρα σας θα το ανέχομαι.."

Και με το δίκιο του, γιατί τέτοιο πολυπληθές κοινό δε θα βρίσκει κι εύκολα πλέον. Όχι ότι δεν το αξίζει βέβαια, χτες ήταν εξαιρετικός και η φωνή του σε θαυμάσια φόρμα. Τα περισσότερα τραγούδια ήταν άγνωστα στο μεγαλύτερο μέρος του κοινού [και σε μένα] και ο Marc μας ευχαρίστησε για την υπομονή μας στο τέλος. Όλα ήταν στο γνωστό μελοδραματικό του στυλ, ξεκίνησε με ένα νέο τραγούδι με τίτλο 'i have lived' και συνέχισε με ένα overdramatic, over the top, έως και over the rainbow ρεπερτόριο [σίγουρα θα'ταν κι αυτός πέρυσι σε μια γωνιά του Κάρνεγκυ Χωλ, τρώγοντας το καπέλο του, παρακολουθώντας τον Rufus Wainwright]. Βέβαια μας ευχαρίστησε παίζοντας και τις τρεις διασκευές, από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του, στα δύο encore. [ένα rockier 'tainted love', το 'sth's gotten hold of my heart', κι ένα απόλυτο highlight 'if you go away']


Συν τοις άλλοις το κοινό ήταν καθισμένο σε τραπέζια, οπότε για μια μοναχική και συναχωμένη ψυχή όπως ο γράφων, ήταν λίγο περίεργο να κάθεται στο bar.. Κάποιοι γνωστοί μου βέβαια κάθονταν πρώτο τραπέζι πίστα αλλά ο Marc τους απογοήτευσε καθώς δεν έπαιξε το παρακάτω τραγούδι..

marc almond - what makes a man


Δεν υπάρχουν σχόλια: