2007 : Winter Academy's Year In Review

Πάει και το 2007, η πρώτη χρονιά που κάλυψε αυτό το blog από την αρχή ως το τέλος της. Ομολογώ ότι, αν και ήταν κουραστικό στην ενημέρωσή του, τα 12 tabs με τους αντίστοιχους μήνες, μου έδωσαν μια πλήρη εικόνα της χρονιάς που τελειώνει: Οι ταινίες, οι -λίγες- συναυλίες, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, το Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ, η 1η alt.eurovision, τα θεματικά αφιερώματα, και, το σπουδαιότερο, όλα αυτά τα τραγούδια [αλλά και τα άλμπουμ], που μου κράτησαν παρέα για μια ολόκληρη χρονιά. Κοιτώντας τα ξανά, ακούγοντάς τα και πάλι, διαβάζοντας τα όσα [εντελώς embarrassing] είχα γράψει, και μετά από μαραθώνιες εξαντλητικές διαδικασίες επιλογής, προέκυψε αυτό το post, σαφέστατα όχι με τα καλύτερα της χρονιάς, αλλά σίγουρα με τα πιο αγαπημένα μου, αυτά που με άγγιξαν, αυτά που με συγκίνησαν περισσότερο. Είκοσι χρόνια από σήμερα, αν υπάρχει ακόμη ο κόσμος όπως τον γνωρίζουμε, μάλλον σ'αυτό το post θα κάνω κλικ εάν θελήσω να θυμηθώ τι άκουσα και είδα μέσα στο 2007, για όλα τα υπόλοιπα ελπίζω να μη χρειαστεί να μην κάνω κανένα κλικ..

apology of the year

Η δική μου. Προς τη Στεφανία. Ήταν ένα ατυχές και εξυπνακίστικο σχόλιο. Ήσουν πραγματικά καλή. Συγγνώμη.

the lowest of the low

Οι λόγοι που οδήγησαν έναν άνθρωπο στην οροφή μιας πολυκατοικίας, έτοιμο να πέσει.. το ότι [νόμισε ότι] έπρεπε να βγει στην τηλεόραση για να δικαιωθεί.. ο διάλογός του με τον παρουσιαστή της πρωινής εκπομπής, δίπλα δίπλα στο παράθυρο... η δ.ι.α.κ.ο.π.ή. για δ.ι.α.φ.η.μ.ί.σ.ε.ι.ς.. η αναπαραγωγή του video από τη γνωστή μεταμεσονύκτια εκπομπή... εγώ που το είδα..

please no more..

1. vintage
2. καλησπέρες, καλημέρες [ειδικά από radio djs]
3. τα σπάει [να μου άρεσε κι η ομελέτα..]
4. σάλτσα μουστάρδας
5. στη μάνα σου το'πες? [θα'πρεπε?]
6. tr*nd*, *m* [ανατρίχιασε η πέτσα μου και μόνο που το έγραψα!]
7. παίζει να.. [ξεχάσουμε κι αυτά που ξέραμε?]
8. και φυσικά..ΑΥΤΟ


software of the year

Εδώ στη Χειμερινή Ακαδημία υποστηρίζουμε το λογισμικό ανοικτού κώδικα, έτσι και για φέτος:

Στήσαμε το γραφείο μας στο σωτήριο zoho. Πετάξαμε τα βαριά antivirus / firewalls για χάρη των clamwin / comodo. Είδαμε τις φωτογραφίες μας με το faststone, και μετατρέψαμε τα video μας με το M3 [google it] για να τα δούμε στο walkman / ipod μας. Βαρεθήκαμε τα copy/paste για να επισκεφθούμε τα links αυτών που βαρέθηκαν να τα δώσουν σωστά και καταφύγαμε στο linkification. Κατεβάσαμε τα torrents των αγαπημένων μας σειρών με το ted, και τα απολύτως νόμιμα, σας διαβεβαιώ, άλμπουμ μας από το rapidshare με το rapget. Όλα τα παραπάνω τα κρατήσαμε σε backup με το cobian, αφού τα καταλογογραφήσαμε με το libra. Τα tags των τραγουδιών μας, διαμορφώσαμε και φέτος με το mp3tag. File hosts αλλάξαμε δυο τρεις, και καταλήξαμε στο boxstr, κι όσοι δεν πρόλαβαν να κατεβάσουν τα αρχεία προσπάθησαν και τα κατάφεραν την [μεθ]επόμενη ημέρα..

animal kingdom

wolves, bears, horses, cats, bats, pandas, mice, dogs etc.. του χρόνου να πιάσουμε τα φυτά καλύτερα?

mydanos of the year

sufjan stevens [ανατρέξτε λίγα posts πιο πίσω]

tv of the year

Για κάποιον της γενιάς μου, αλλά υποθέτω και της δικής σας, που έχει μεγαλώσει με την τηλεόραση, όσο και να τη βρίζεις, όσο και να μη σου αρέσει, αν σου καεί [και ειδικά αν μένεις και μόνος σου] δεν είναι και ότι καλύτερο. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα τις πρώτες μέρες.. Μετά όμως άρχισα να συνηθίζω τη ζωή χωρίς παράθυρα, χωρίς τσιρίδες, χωρίς διαφημίσεις, χωρίς επώνυμους-χωρίς-επώνυμα [Γρηγόρη, Λάκη, Τατιάνα, Ελένη.. πόσο χαίρομαι που σας ξέχασα κιόλας..] Δυόμιση μήνες και ακόμη αντέχω, χωρίς να έχω χάσει τίποτε [ή σχεδόν τίποτε] από αυτά που η τηλεόραση είχε να προσφέρει μέσα στο 2007, και τα οποία ήταν, για μένα, μερικά πολύ καλά [και άλλα λιγότερο καλά] αμερικανικά σήριαλ [τα torrents ας είναι καλά..]. Όπως:

1. nip tuck

Είδα με τη μία όλα τα επεισόδια των πρώτων τεσσάρων κύκλων, πρωί - μεσημέρι γυρνώντας από τη δουλειά. Τραβηγμένο από τα μαλλιά, αλλά εξωφρενικά εθιστικό!







2. prison break

Το πως ένα σήριαλ ενός συντηρητικού αμερικανικού καναλιού, μια καθαρόαιμη περιπέτεια, χωρίς sex ή χιούμορ, με έναν εκνευριστικό παραλληλισμό της κακιάς ξανθιάς στρίγγλας Προέδρου των ΗΠΑ με τη Hilary Clinton, κατάφερε φέτος να με κάνει να τρώω τα νύχια μου από την αγωνία, ούτε που το κατάλαβα! Ο πρωταγωνιστής, μάλλον γεννήθηκε για να παίξει αυτό το ρόλο.




3. Dexter

Στο Six Feet Under [την all time favorite σειρά για μένα] ο Michael C. Hall ήταν ο gay γιος ενός πατέρα, από την τροχιά του οποίου δε μπόρεσε να αποδεσμευτεί ούτε μετά το θάνατό του, ταριχεύοντας πτώματα για την οικογενειακή επιχείρηση. Εδώ, είναι ο straight γιος ενός πατέρα, από την τροχιά του οποίου δε μπορεί να αποδεσμευτεί ούτε μετά το θάνατό του, τεμαχίζοντας πτώματα ως serial killer, παρά την οικογενειακή επιχείρηση [δουλεύει και αυτός για την αστυνομία]. Παρά το φετίχ του με το αίμα είναι ο good guy της σειράς! Πιθανότατα η καλύτερη σειρά της χρονιάς..


4. Heroes

Ένα καλογυρισμένο universal comic, πανέξυπνο στη θεματολογία του, με χαρακτήρες απ'όλο τον κόσμο [και κυρίως από όλες τις αμερικανικές εθνικές μειονότητες] και για όλο τον κόσμο. Σενάριο: παιδαριώδες, ηθοποιοί: αδιάφοροι. Βλέπεται όμως πολύ ευχάριστα το άτιμο!






5. Desperate Housewives

Συμφωνώ με τον Πετρίδη, κάτι ανάμεσα σε Twin Peaks και σαπουνόπερα, με τα ποσοστά όμως να είναι 10%-90%. Εξαιρετικές τουλάχιστον οι δύο πρωταγωνίστριες, και, η αγαπημένη μου, η [νεκρή] αφηγήτρια.






6. Big Love

Ο Harry Dean Stanton ανεβαίνει τις θέσεις κατά δεκάδες στη λίστα με τους καλύτερους ηθοποιούς των τελευταίων 50 χρόνων, η Chloe Sevigny αποδεικνύει για άλλη μια φορά το μεγάλο ταλέντο της, σπουδαία σεναριακή ιδέα, θαυμάσια υλοποιημένη στη μικρή οθόνη.






7. Dirt

Απεγνωσμένη [αλλά μάταιη] προσπάθεια της Courteney Cox να αποδεσμευτεί από το ρόλο της Μοnica στα Φιλαράκια. Περιφέρει διαρκώς το επίπεδο μαλλί της δεξιά κι αριστερά, προσπαθώντας να μη σκάσει και το παραμικρό χαμόγελο, να μη δείξει το παραμικρό συναίσθημα, παραδίδοντας μια επίσης επίπεδη, άνευρη και εντελώς αποτυχημένη ερμηνεία ως σούπερ bitch εκδότρια κουτσομπολίστικου περιοδικού [δε βοήθησαν και ιδιαίτερα τα botox..]. Την παράσταση κλέβει εύκολα ο καταπληκτικός βρετανός Ian Hart sτο ρόλο του σχιζοφρενή φωτογράφου.


8. Carnivale

Με την υπογραφή του Jeremy Podeswa σε κάποια επεισόδια, και την [ποιοτική] σφραγίδα του HBO. Το τσίρκο με τα φρικιά πολύ καλό σεναριακό εύρημα, οι ηθοποιοί έξοχοι, όλα πολύ καλά, αλλά λιγάκι βαρετό βρε παιδάκι μου..








9. Dirty Sexy Money

Στο Six Feet Under ο Peter Krause ήταν ο straight γιος ενός πατέρα, από την τροχιά του οποίου δε μπόρεσε να αποδεσμευτεί ούτε μετά το θάνατό του, θάβοντας πτώματα για την οικογενειακή επιχείρηση. Εδώ είναι ο straight γιος ενός πατέρα, από την τροχιά του οποίου δε μπόρεσε να αποδεσμευτεί ούτε μετά το θάνατό του, ακολουθώντας κι αυτός το οικογενειακό επάγγελμα [του δικηγόρου]. Μια Δυναστεία για τη νέα χιλιετία..

Favorite Films Of The Year

1. Stellet Licht

Μια θρησκευτική εμπειρία, ένα απερίγραπτο επίτευγμα, μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών..








2. 4 months, 3 weeks and 2 days

Απίστευτο κατόρθωμα από ένα νέο Ρουμάνο σκηνοθέτη, τέλειο παράδειγμα κινηματογραφικής οικονομίας, υποδειγματική σκηνοθεσία, και μια χαρισματική πρωταγωνίστρια. Standing Ovation!







3. Jack Smith and the destruction of Atlantis

Η ταινία που έκλεψε τις καρδιές όλων στο φετινό Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ, για αυτόν που ήταν αρκετά τρελός ώστε να καταφέρει να ΜΗ γίνει Warhol στη θέση του Warhol.







4. Half Nelson

Broken Social Scene. Η ανδρική ερμηνεία της χρονιάς. Η εξαιρετική απόδοση ενός πολύ δύσκολου θέματος. Αμερικάνικο ανεξάρτητο σινεμά στα καλύτερά του.







5. La Influencia

Ο μαθητής άγγιξε το δάσκαλο. Ή το μισείς ή το λατρεύω!

6. Time

Άλλη μία ταινίας της σειράς για τον Kim Ki-Duk. Της σειράς των εξαιρετικών του ταινιών that is..

7. Sugisball

Από τις ταινίες που ξεχώρισαν στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Ταινία - έκπληξη από την Εσθονία.





8. Magnus

Από τις ταινίες που ξεχώρισαν στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Ταινία - έκπληξη από την Εσθονία.








9. My Blueberry Nights

Τι την ήθελες αυτή τη Nora βρε Wong μου? Εκεί που ανοίγαμε το στόμα με τις εικόνες σου, κλείναμε τα μάτια όποτε εμφανιζόταν.. Μια χαψιά την έκαναν οι άλλες! Ας όψεται η αδυναμία που σου έχω, να μη ξανασυμβεί όμως ε?







10. A Song For Argyris

Μόνο και μόνο γιατί μ'έβαλε να σκεφτώ και να αμφισβητήσω τις αξίες και τις ιδέες που [πίστευα ότι] είχα..

Favorite Gig

Δικαιωματικά: Your Hand In Mine / Manyfingers, Ξυλουργείο, 25.11.2007

Favorite Play

Μήδεια, Γιάννης Παρασκευόπουλος, Εθνικό Θέατρο Κραϊόβας






Favorite Music DVD


Sigur Ros - Heima

Το Χριστουγεννιάτικο δώρο μου στον εαυτό μου.








Favorite radio program of the year

Οι... πολιτισμένοι [RIP], ΝΕΤ 105,8 / 8-9 μμ, πλέον αρχίζουν και τελειώνουν με ήτα..

New entry : Astrogirl's Candybar, Mondays 10-12 μμ, 88μισό.


Favorite Soundtrack of the year


Πήρε κανείς χαμπάρι φέτος ότι κυκλοφόρησε α.υ.τ.ό. το album εκτός από μένα?









Youtube Videos Of The Year

Τα παρακάτω 13 video θα θυμίζουν πάντα τη χρονιά που φεύγει για το γράφοντα..

internet people..




headmaster




stellet




heroes?




di vs moz




inland




auditions..




spaghetti..



dice




a mess..




april fool




thriller..




xiu xiu xenius..

guilty pleasure of the year

Όταν πέτυχα το video του τραγουδιού σ'ένα κανάλι της σειράς, τις παλιές καλές μέρες της τηλεόρασης, κυριολεκτικά έπεσα κάτω από τα γέλια. Τι να πρωτοθυμηθώ: τον ανθυπορουβά τρίτης κατηγορίας? την αλα-timbaland-της-κακιάς-ώρας-θεμουσχώραμε παραγωγή? το χορευτικό με το καπέλο, κάκιστη απομίμηση του michael jackson? [έφαγα τον κόσμο να το βρω, και καταγγέλω την ελληνική κοινότητα των χρηστών του youtube για το ότι δεν έχει ανέβει ακόμη αυτό το cult classic video].. Τη δεύτερη φορά άρχισα τα τηλέφωνα σε φίλους και γνωστούς.. Την τρίτη άρχισα να ψάχνω τα μπαούλα των παππούδων μου για κάποιο καπέλο.. Την τέταρτη [κάηκε η ρημάδα και γλύτωσα σας λέω!] το ήξερα πια απ'έξω..

αδάμος - κεραυνός [box]


favorite gadget of the year

ε οχι και το iphone, για ποιους μας περάσατε?



Favorite ataka of the year

"Να ζήσουμε να σε θυμόμαστε". Δεν έχω λόγια..



Favorite music blog of the year

Όλη η δόξα και η τιμή για όλα τα νέα ονόματα που μας μαθαίνει καθημερινά πηγαίνουν και φέτος στο..



favorite lyric of the year

"I'm so tired of America.."

από το υπέροχο going to a town του rufus wainwright



favorite record cover



favorite cover versions of the year

3. atlas sound - i'll be your mirror [box]

Σε ένα από τα καλύτερα αλλά και πιο αμφιλεγόμενα blogs μουσικών που υπάρχουν, ο bradford cox των deerhunter / atlas sound ηχογραφεί και ανεβάζει τραγούδια σε ρυθμό που δεν προλαβαίνεις καν να τ'ακούσεις. Ένα από αυτά, μια καταπληκτική διασκευή στο i'll be your mirror των velvet underground.

2. scott simons - umbrella [box]

Έκαψε καρδιές ο scott το καλοκαίρι μ'αυτή τη διασκευή του στην επιτυχία της χρονιάς.

1. the radio dept. - bachelor kisses [box]

Ότι αγγίζουν γίνεται χρυσάφι! Εδώ ανεβάζουν απλώς τα καράτια ενός classic των 80s, με μια διασκευή όνειρο..

Winter Academy's Top 50 favorite albums of 2007 [and burial is not one of them..]

50. Taken By Trees - Open Field [SWE]

Πρώτο solo άλμπουμ για την πρώην τραγουδίστρια των Concretes, διάσημη πλέον για τη συμμετοχή της στο περίφημο young folks. Σοφή επιλογή η αποχώρηση, θαυμάσιος δίσκος, ότι πρέπει για τους fan των belle & sebastian.







49. The Mary Onettes - The Mary Onettes [SWE]

Με τη φόρα του εκπληκτικού περσινού single Lost, οι Σουηδοί indie poppers είχαν δύσκολη αποστολή στο να βγάλουν ασπροπρόσωπους όλους όσους πίστεψαν ότι είναι ικανοί να κυκλοφορήσουν ένα αριστούργημα. Στο τέλος μπορεί να μην τα κατάφεραν, αλλά το ντεμπούτο τους δεν απογοητεύει. Αντίθετα, ικανοποιεί, και δίνει υποσχέσεις για τη συνέχεια. Αναμένωμεν..





48- Loveninjas - The Secret of The Loveninjas [SWE]

Τρίτο στη σειρά album από τη Σουηδία, τη χώρα στην οποία στράφηκαν [και] φέτος όσοι αγαπούν την indiepop μουσική, κι εμείς όπως έχετε καταλάβει την αγαπάμε πολύ! Το άλμπουμ των Loveninjas ήταν γεμάτο singles, από το πρώτο ως το τελευταίο τραγούδι.







47 .Butcher Boy – Profit In Your Poetry [UK]

Γλασκώβη. Ίσως η πιο pop πόλη της Βρετανίας, τουλάχιστο για τα τελευταία 20 χρόνια. Το Λονδίνο έχει τα ηλεκτρονικά και τα πρωτοποριακά, το Manchester έχει τα indie, το Sheffield έχει τα trip hop, ε ας μείνει κάτι και για τους φίλους μας τους Σκωτσέζους! Ειδικά αυτοί εδώ δεν τσιγκουνεύονται το ταλέντο τους, και το διοχετεύουν όλο στην παραγωγή και τη δημιουργία αυτού του θαυμάσιου ντεμπούτου άλμπουμ. Κατατάξτε τους κάπου ανάμεσα στους Smiths και στους Belle & Sebastian. Καλή παρέα, δε λέω..




46. Κ.Β. – Άργος [GRE]

Όχι, δεν πρόκειται περί χαριστικής θέσης. Μου άρεσε η [πιο εμπορική] ακουστική pop κατεύθυνση που πήρε ο Κωνσταντίνος, γιατί να το κρύψω άλλωστε? Καλύτερο από το προηγούμενο άλμπουμ του, στο γνώριμο και αγαπημένο στιχουργικό ύφος, και με ιδιαίτερη έμφαση στη μελωδία. Τι άλλο να ζητήσει κανείς?

45. Tarwater – Spider Smiles [GER]

Ίσως έχει κουράσει κάποιους αυτός ο μονότονος ηλεκτρονικός ήχος των Γερμανών φίλων μου, αλλά σε ακόμη μία χρονιά χωρίς άλμπουμ από τους Notwist, ήταν μια χαρά υποκατάστατο. Παρά το ψυχρό, σε πρώτη ανάγνωση, κλίμα, ο προσεκτικός ακροατής μπορούσε να ανακαλύψει γερές δόσεις συναισθήματος. Γι'αυτό τους αγαπάμε άλλωστε..

44. Woods – At Rear House [USA]

Εκεί στις αρχές της χρονιάς το άλμπουμ αυτό των θεότρελων woods το άκουγα για μέρες.. Πώς να το περιγράψεις αυτό πάλι? Freak folk? Lo-fi folktronica kai den summazevetai? Για τους fan των microphones & mount eerie και όχι μόνο..

43. The Morning Recordings - The Welcome Kinetic [USA]

Η τελευταία προσθήκη στη λίστα. Ονειρική μελωδική pop με έντονο το ψυχεδελικό στοιχείο, αιθέρια φωνητικά και πλούσιες ενορχηστρώσεις. Πολύ φορέθηκε αυτό το συνολάκι φέτος, και ο τίτλος του πιο επιδραστικού συγκροτήματος της χρονιάς απονείμεται μάλλον δίκαια στους Beach Boys. Ποιος θα το πίστευε..

42. Les Savy Fav – Let’s Stay Friends [USA]

Μεταξύ αυτών και των Future Of The Left, διάλεξα τελικά το δυναμίτη των LSF, το αγαπημένο μου scare the neighbors album του 2007. Γιατί την πολλή τη ζάχαρη τη βαριέται και ο Winter..

41. Rufus Wainwright – Release The Stars [CAN]

Γιατί είμαι από τους λίγους που τους άρεσε το φετινό άλμπουμ του Rufus? Επειδή απλά μου αρέσει πάρα πολύ αυτή η εκνευριστική για πολλούς φωνή του. Επειδή είμαι αντιδραστικό στοιχείο γενικότερα. Επειδή για λίγα λεπτά της ώρας την περασμένη άνοιξη το going to a town ήταν το καλύτερο τραγούδι ever..

40. Shout Out Louds - Our Ill Wills [SWE]

Στοκχόλμη. Τέσσερα αγόρια κι ένα κορίτσι. Την ψιλοπάτησα μια φορά το καλοκαίρι με το tonight i have to leave it. Την πάτησα πάλι πριν λίγες μέρες όταν άκουσα το impossible στο ραδιόφωνο [προφανώς έγινε mini hit στα ερτζιανά της Θεσσαλονίκης!]. Σκάνδαλο η ομοιότητά τους με τους Cure! Αν λοιπόν δε σας ενοχλεί και σας αρέσουν κιόλας οι Βρετανοί, θα τους λατρέψετε. Αν δε σας ενοχλεί, αλλά δεν κόβετε και φλέβες για τους Cure απλά θα τους αγαπήσετε [όπως εγώ]. Αν πάλι σας ενοχλεί.. περνάμε αμέσως στο #38..

39. Kevin Drew – Spirit If.. [CAN]

Όσο μου άρεσε [τι μου άρεσε δηλαδή, πρόκειται περί θρυλικού άλμπουμ] το πρώτο άλμπουμ των Broken Social Scene, τόσο πιστεύω ότι το δεύτερό τους άλμπουμ πήρε τις [πολύ καλές] κριτικές που πήρε, από κεκτημένη ταχύτητα, χωρίς να τις αξίζει και τόσο. Το εξαιρετικό solo album του Kevin μ’ έκανε να πιστέψω και πάλι στο ταλέντο του. Από τους αρχιερείς της σπουδαίας Καναδέζικης σκηνής των zeroes..

38.Olvis – Bravado [ICE]

Άλλο σπουδαίο άλμπουμ περιμέναμε φέτος απο την Ισλανδία, άλλο μας προέκυψε..Ποιος ξέρει? Τώρα που το άλμπουμ εμφανίστηκε στις λίστες όλων των Ελλήνων bloggers [και δίκαια, γιατί είναι υπέροχο] ίσως τον δούμε και live στα μέρη μας [παρακαλώ κύριοι διοργανωταί μήπως μπορείτε να φέρετε μαζί και τους bang gang?]

37. Picastro – Whore Luck [CAN]

Ένα περίεργο, σχεδόν ύπουλο άλμπουμ, οι xiu xiu συναντούν τους final fantasy υπό το βλέμμα των sonic youth. Συμμετέχει και ο Jamie Stewart. Δε συμμετέχει ο Owen Pallett [αυτός έφυγε νωρίς].

36. Club 8 – The Boy Who Couldn’t Stop Dreaming [SWE]

Από τα καλύτερα indiepop – tweepop της χρονιάς. Σας προειδοποιώ: μπροστά τους οι Camera Obscura ακούγονται σαν τους Pantera. Ναι, για τόση ζάχαρη μιλάμε.

35. Beirut – The Flying Club Cup [USA]

Για ένα λόγο που δε μπορώ ακριβώς να εξηγήσω, όταν έμαθα πως ο mister Βυρηττός θα κυκλοφορήσει τόσο σύντομα το δεύτερό του άλμπουμ, οι προσδοκίες μου δεν ήταν και ιδιαίτερα υψηλές. Ευτυχώς με διέψευσε, νομίζω πως η δεύτερη κυκλοφορία του είναι τουλάχιστον ισάξια με το περίφημο περσινό του ντεμπούτο..

34. John Maus – Love Is Real [USA]

Αυτό που πραγματικά δεν καταλαβαίνω στην περίπτωση του John Maus [αλλά και του φίλου του Ariel Pink] είναι το πώς είναι δυνατό να ισχυρίζονται οι κατακριτές τους ότι δεν ακούγονται, όταν στα δικά μου αυτιά είναι εντελώς pop. ΟΚ, ίσως με λίγο πιο διεστραμμένη έννοια από τη συνηθισμένη.. Έξοχο άλμπουμ.

33. Ulver - Shadows Of The Sun

Οι σκιές του ήλιου. Επικός τίτλος, επικό εξώφυλλο, επικός ήχος, μεγαλειώδες άλμπουμ. Από ένα Νορβηγικό συγκρότημα που ξεκίνησε με black metal το 1992!! Ήχοι ενός άλλου κόσμου, αν όχι μιας άλλης εποχής..

32. Of Montreal – Hissing Fauna, Are You The Destroyer? [USA]

Επιτέλους λοιπόν, μετά από αρκετά χρόνια, με έναν pop μεν, αλλά πιο ώριμο και δουλεμένο ήχο, αυτοί οι μη-Καναδοί γνώρισαν την επιτυχία που τους άξιζε. Το μόνο που ωρίμασε βέβαια είναι ο ήχος τους, καθώς ο τραγουδιστής τους μάλλον έχει ξεφύγει τελείως.. Το άλμπουμ πάντως έμεινε στην επικαιρότητα για μήνες, καθώς περιείχε μερικά από τα καταπληκτικότερα pop τραγούδια της χρονιάς.

31. XXL – Spicchiology [USA-ITA]

Αυτό κι αν ήταν απρόσμενο άλμπουμ, υπήρχε κανείς που να πίστεψε ότι θα είχε συνέχεια η συνεργασία του Jamie Stewart με τους Ιταλούς Larsen? Σίγουρα όχι εγώ, οπότε αυτό το δεύτερο, και πολύ καλύτερο από το προηγούμενο άλμπουμ, που κυκλοφόρησαν φέτος, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, ειδικά αφού το 2007 ήταν μια χρονιά χωρίς xiu xiu album.

30. Monster Bobby – Gaps [UK]

Από τις ανακαλύψεις του τελευταίου μήνα. Noisepop αξιώσεων από το side project του κιθαρίστα των Cassettes, της backing μπάντας των Pipettes. Μίλια μακριά από τις τρέχουσες βρετανικές μετριάντζες.

29. Caribou - Andorra [CAN]

Νά'το και το δεύτερο μακρινό ανηψάκι του κ. Brian Wilson, από το Οntario του Καναδά. Σε αναζήτηση όχι μόνο νέων δικαστικών περιπετειών με το συμπαθές κρατίδιο, αλλά και νέων [ή όχι και τόσο νέων] ηχητικών περιπετειών μ'αυτό το ψυχεδελικό διαμάντι. Αν όλα τα τραγούδια ήταν σαν τα δύο πρώτα, θα μιλούσαμε για αριστούργημα.

28. The Honeydrips - Here Comes The Future [SWE]

Αν οι Beach Boys ήταν το ένα συγκρότημα που επηρρέασε φέτος αρκετά νέα ονόματα, το άλλο ήταν σίγουρα οι Jesus And Mary Chain. Ο ήχος των Σουηδών Honeydrips είναι βέβαια πιο mellow από τον τραχύ κιθαριστικό ήχο των Βρετανών, οι indie μελωδίες όμως του άλμπουμ των Honeydrips δεν παραπέμπουν καθόλου στο μέλλον όπως υπαινίσσεται ο τίτλος του, αλλά κατευθείαν στα 80s.

27. Saul Williams – The Inevitable Rise and Liberation of NiggyTardust! [USA]

Τόσο διαφορετικό από το προηγούμενό του, κι όμως.. εξίσου συγκλονιστικό. Και δωρεάν! Σπουδαία περίπτωση αυτός ο τύπος.

26. Iron And Wine – The Shepherd’s Dog [USA]

Στην Αμερική ο Sam Beam έχει φανατικούς οπαδούς και οι κριτικές που πήρε ήταν για μια φορά ακόμη εξαιρετικές. Στην Ελλάδα παραμένει σχετικά άγνωστος σε σχέση με άλλους της ίδιας συνομοταξίας [πχ Bonnie 'Prince' Billy ], οπότε ήταν έκπληξη για μένα η παρουσία του σε λίστες όπως αυτή του gsus ή του Πετρίδη. Ο ήχος πάντως του τελευταίου άλμπουμ ήταν εμφανώς αλλαγμένος, αρκετά μακριά από τη lo-fi Americana που τον καθιέρωσε. Σωστή κίνηση, σπουδαίο άλμπουμ.

25. Color Filter - Blueberry [JAP]

Απίστευτο indie/shoegazepop album από την Ιαπωνία. Αυτή κι αν ήταν έκπληξη μέσα στη φετινή χρονιά! Με υπέροχα γυναικεία φωνητικά στη μητρική τους γλώσσα, με θαυμάσιες μελωδίες, λίγο να σας αρέσει το συγκεκριμένο είδος, θα μπει αμέσως στην καρδιά σας.

24. Stars – In Our Bedroom After The War [CAN]

Υπήρχαν τραγούδια των Stars από προηγούμενα άλμπουμ τους που πραγματικά λατρεύω. Εδώ όμως κατάφεραν να δώσουν ένα πάρα πολύ καλό και ισορροπημένο σύνολο και, αναμφίβολα, το καλύτερό τους άλμπουμ.

23. Boat Club – Caught The Breeze [SWE]

Catch the Breeze, έλεγε ένας shoegaze ύμνος των αρχών των 90s από τους Slowdive και οι Σουηδοί Boat Club φαίνεται πως έκαναν ακριβώς αυτό. Το mini album τους βέβαια δε μπορεί να ενταχθεί στο συμπαθές είδος που πρόσφατα επανέκαμψε δριμύτερο, αλλά είναι αρκούντως μελωδικό και αρκούντως ονειρικό για να μπει έστω κάτω από τη συγγενική ομπρέλα της dreampop. Έξι τραγούδια, αλλά όλα ένα κι ένα.

22.Tap Tap – Lanzafame [UK]

Άλλο ένα άλμπουμ του 2006 το οποίο έλαμψε μέσα στη φετινή χρονιά, και δε θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα με τα αγαπημένα μου άλμπουμ [Αν και τώρα που το σκέφτομαι δε θα’ ταν άσχημη ιδέα κάθε Δεκέμβριο να αναθεωρούνται και οι λίστες της προηγούμενης χρονιάς, εγώ θα άλλαζα σίγουρα κάποια πράγματα στη δική μου, ήδη για το 2007 είναι δεκάδες τα άλμπουμ που δεν πρόλαβα ν'ακούσω..]. Anyway, το Lanzafame είναι γεμάτο από pop hooks και jangly guitar pop songs και αν μου δίνατε δέκα guesses για να βρω τη χώρα παραγωγής του θα έχανα στα σίγουρα.

21. Patrick Watson – Close To Paradise [CAN]

Κυκλοφόρησε στα τέλη της περυσινής χρονιάς, και παρουσιάστηκε σ’ αυτό εδώ το blog τη δεύτερη εβδομάδα της φετινής. Ήταν τόσο καλό άλμπουμ όμως που οι εντυπώσεις που κέρδισε [και τις οποίες πολλαπλασίασε κερδίζοντας το Polaris Award] έμειναν αναλλοίωτες ως και την τελευταία εβδομάδα της. Και για πολλές πολλές ακόμη εβδομάδες υποθέτω..

20. Love Dance – Result [NOR]

Αφού με ξέρετε τώρα πια, δώστε μου μελωδική, νοσταλγική pop και πάρτε μου την ψυχή. Ψάχνοντας για το Νορβηγικό entry για την alt.Eurovision [το highlight αυτού του blog για το 2007] έπεσα πάνω σ’ αυτούς τους απίθανους twee-poppers οι οποίοι δεν είχαν μόνο ένα σπουδαίο τραγούδι, αλλά κι ένα εξίσου καλό άλμπουμ.

19. The National - Boxer

Το συνιστούν 29 κατασκευαστές Ελληνικών blogs, οπότε ούτε και ο υπογράφων θα μπορούσε να κάνει αλλιώς. Με μία λέξη: ωριμότης!

18. Rosie Thomas – These Friends Of Mine [USA]

Ένα άλμπουμ στο οποίο κυριαρχεί ο Sufjan Stevens δε θα μπορούσε παρά να κερδίσει τουλάχιστον ένα φανατικό οπαδό [ναι, εμένα εννοώ]. Βέβαια τα υπέροχα ακουστικά κομμάτια του, τραγουδισμένα από την πάνγλυκη φωνή της Rosie έπαιξαν το βασικότερο ρόλο σε μια πραγματικά πανέμορφη παράσταση.

17. Your Hand In Mine – Every Night Dreams [GRE]

Δε νομίζω αυτούς τους 15 τελευταίους μήνες να έχετε διαβάσει και πολλά πράγματα για Έλληνες μουσικούς και Ελληνικά συγκροτήματα σε αυτό το blog. Χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα καλό [και όντως δεν είναι] ή να σημαίνει κάτι ιδιαίτερο, θέλω απλά να τονίσω για άλλη μια φορά πόσο πολύ μου άρεσε αυτό το άλμπουμ, και πόσο το άθλιο αυτό κλισέ «αν ήταν ενός βρετανικού / αμερικανικού / xxxxx συγκροτήματος, θα’ χε πάρει διθυραμβικές κριτικές σε όλο τον κόσμο κλπ κλπ» είναι πέρα για πέρα αληθινό.. Μην τους χάσετε απ'τα μάτια σας τη νέα χρονιά!

16. Chris Garneau – Music For Tourists [USA]

Άλλο ένα άλμπουμ που πέρασε σχετικά απαρατήρητο στην Ευρώπη, ένα πιάνο, μια φωνή [ή καλύτερα: ένας ψίθυρος], τα ρέστα μου.. από τα πιο πολυακουσμένα άλμπουμ της χρονιάς για το γράφοντα.

15. Chet - Fight Against Darkness [CAN]

Ένα από τα καλύτερα φετινά Καναδέζικα άλμπουμ της χρονιάς. "Υπέροχες μελωδίες, θαυμάσιες ενορχηστρώσεις, μια μοναδική φωνή και το γνώριμο αίσθημα μελαγχολίας που μεταδίδει η μουσική πολυαγαπημένων ονομάτων [czars, tindersticks, jeff buckley, my morning jacket].. είναι όλα εδώ. Ένα εξαιρετικό άλμπουμ." Αυτά γράφαμε εδώ το Μάϊο, και ισχύουν ακόμη μέχρι και την τελευταία τελεία.




14. Mother Mother – Touch up [CAN]

Όταν πρωτάκουσα το touch up ο ενθουσιασμός μου ήταν τόσο μεγάλος όση και η πεποίθησή μου για τη μεγάλη επιτυχία που ήμουν σίγουρος ότι θα γνωρίσει. Κι όμως, παρά τον ορθάνοιχτο δρόμο προς την επιτυχία για τα Καναδέζικα συγκροτήματα που άνοιξαν οι Arcade Fire και οι Broken Social Scene, οι Mother Mother έμειναν στην αφάνεια. Το άλμπουμ τους όμως παραμένει, για μένα, καταπληκτικό.

13. Twig - Tropical Fruit [SWE]

Ένα διαφορετικό indie album απο τη Σουηδία. Μυστηριώδη, καταπληκτικά Μορρισσιανά φωνητικά ["πιο Smiths κι από Morrissey" έγραψε ο mhulot], κρυστάλλινος μελωδικός κιθαριστικός ήχος, κάποια electropop στοιχεία κάνουν επίσης σεμνά αισθητή την παρουσία τους.. το αποτέλεσμα: μαγικά νοσταλγικό!

12. Interpol – Our Love To Admire [USA]

Όπως το δεύτερό τους άλμπουμ ήταν ένα σκαλί πιο κάτω από το αριστουργηματικό ντεμπούτο τους, κινήθηκε στον ίδιο ήχο και χρειαζόταν καμιά δεκαριά ακροάσεις για να σε [με] κερδίσει, ακριβώς την ίδια καθοδική πορεία ακολούθησε και αυτό.. Ήταν επομένως πάρα πολύ καλό [και είναι ελάχιστα τα άλμπουμ που άκουσα πάνω από δέκα φορές φέτος]. Κερδίζουν επίσης και τον τίτλο της χειρότερης και ξινότερης καλής κριτικής ενός άλμπουμ για τη χρονιά που φεύγει!

11. Miracle Fortress – Five Roses [CAN]

Πέντε τριαντάφυλλα αλλά και πέντε αστέρια για το καταπληκτικό, καλειδοσκοπικό pop άλμπουμ του κυρίου Graham Van Pelt από το Montreal. Κι εδώ παρόντες οι Beach Boys. Βρε λες να τους δώσω κι αυτούς μια ευκαιρία τελικά?

10. Panda Bear – Person Pitch [USA]

Εξαιρετικό άλμπουμ, όντως από τα καλύτερα της χρονιάς. Αλλά το να ισχυρίζεσαι αγαπητέ ότι το τέλειωσες και δε σου πέρασε καν από το μυαλό ότι ο κόσμος θα μιλάει για επιρροές από Beach Boys είναι λιγάκι υποκριτικό. Το άλμπουμ αυτό βρωμάει Beach Boys από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο! Πως βέβαια μου άρεσε τόσο, χωρίς να μου αρέσουν οι Beach Boys, είναι άλλη ιστορία..

9. Montag – Going Places [CAN]

Όταν ξεκόλλησα με το υπέροχο Softness I Forgot Your Name του κυρίου Montag από το Toronto, με τη συμμετοχή φυσικά του Owen Pallett στα φωνητικά, στο repeat για μέρες εκεί κάπου στον Μάιο, αξιώθηκα να ακούσω και το υπόλοιπο άλμπουμ του. Και έκανα πολύ καλά, γιατί επρόκειτο για ένα από τα καλύτερα δείγματα indie electronica της χρονιάς που φεύγει.

8. Evripidis & His Tragedies – Evripidis & His Tragedies [GRE]

Ένα κα-τα-πλη-κτι-κό indiepop άλμπουμ από έναν Έλληνα, επιτέλους! Και το hidden track μόνο να περιείχε ο δίσκος, πάλι θα μιλούσαμε για το ελληνικό άλμπουμ της χρονιάς! Ο Χατζιδάκις θα'ταν περήφανος [ο Stephin Merritt πάντως είναι σίγουρα]

7. Maps – We Can Create [UK]

Δε διαφωνώ με τη μανία των Βρετανών με τους Klaxons, είναι νέοι, το άλμπουμ τους πιασάρικο και όλα τα σχετικά, αλλά νομίζω πως το φετινό Mercury εκλάπη από το συγκρότημα που ήταν υπεύθυνο για αυτό το υπέροχο dreampop διαμαντάκι. Οι περισσότεροι τους ξέχασαν στις δημοσκοπήσεις τους, εμείς όμως όχι..

6. Cloud Cult – The Meaning Of 8 [USA]

Φέτος, για να πω την αλήθεια, με κούρασε κάπως το στυλ των Modest Mouse – Sunset Rubdown – Animal Collective – Frog Eyes etc. Άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο επανέλαβαν τον εαυτό τους χωρίς να εξελίξουν ιδιαίτερα τον ήχο τους [με εξαίρεση ίσως τους A.C. αλλά και πάλι, το άλμπουμ τους δε μπόρεσα να το ‘αγαπήσω’]. Ειδικά οι πρώτοι δεν είχαν καμία ελπίδα, καθώς τη θέση τους στην καρδιά μου και στο walkman μου καπάρωσαν από την αρχή οι Cloud Cult, μ’ αυτό το εμπνευσμένο, κιθαριστικό, οργιαστικό άλμπουμ.

5. Devendra Banhart – Smokey Rolls Down Thunder Canyon [USA]

Ένα άλμπουμ που ξεχειλίζει έμπνευση, ουσία, τ.α.λ.έ.ν.τ.ο. Και πείστηκα πλέον ότι είναι αυθεντικό τρελοκομείο..

4. Patrick Wolf – The Magic Position [UK]

Ένα καταπληκτικό και ξεδιάντροπα, εξωφρενικά pop άλμπουμ για τον Patrick, [πολύ καλύτερο από το προηγούμενό του] που του έφερε μαζί με την εμπορική επιτυχία, και πολλά –αναπόφευκτα- προσωπικά προβλήματα, καθώς και πολλούς πολλούς εχθρούς. Προσωπικά, το λάτρεψα!

3. Jens Lekman – Night Falls Over Kortedala [SWE]

Τι να πει κανείς για το άλμπουμ του Jens? Πολλά. Ότι ήταν ένα pop αριστούργημα. Ότι έβγαλε ασπροπρόσωπη τη χώρα του σε μια χρονιά που είχε λίγα καλά άλμπουμ και πολλά καλά singles. Ότι τα σπάνιας ομορφιάς και ευαισθησίας pop τραγούδια του είχαν τόσο θαυμάσιους στίχους [και σε μια γλώσσα που δεν είναι η μητρική του] όσο κανενός άλλου, από τη γηραιά Αλβιόνα για παράδειγμα. Ότι χρησιμοποίησε με τον πιο ευφυή και εξωφρενικό τρόπο τα πιο απρόσμενα και obscure samples, την ώρα που τύποι σαν τον Kanye West τη βγάζουν καθαρή χτίζοντας καριέρες με samples – τραγούδια ολόκληρα, και μάλιστα από τα πιο προβλέψιμα. Το άλμπουμ του καλοκαιριού, και σίγουρα το αποκορύφωμα της δισκογραφικής του παρουσίας.

Album Of The Year

Arcade Fire - Neon Bible [CAN] / Radiohead - In Rainbows [UK]

Μετά το καταπληκτικό Intervention που μας έδωσαν ως Χριστουγεννιάτικο δώρο, πέρυσι τέτοιον καιρό, η προσμονή [και το hype] για το νέο δίσκο των Καναδών άρχισε να μεγαλώνει κατακόρυφα. Να με πληρώνατε τις 40 λίρες αυτού του discbox [που ακόμη να μου’ρθει] δε θα σας πίστευα αν μου λέγατε ότι το In Rainbows θα ανακηρυσσόταν άλμπουμ της χρονιάς σ’αυτό το blog. Αυτή τη φορά αποφάσισα να περιμένω την κανονική κυκλοφορία του δίσκου [και τι κυκλοφορία, με ένα από τα ωραιότερα artwork της χρονιάς] για να ακούσω το άλμπουμ, και [σχεδόν] τα κατάφερα. Μετά το απροσδόκητα εξαιρετικό solo album του Thom Yorke, θεώρησα, δεν το κρύβω, πως το συγκρότημά του δεν είχε πλέον κάποιον ιδιαίτερο λόγο ύπαρξης. Και η συγκλονιστική τους από κάθε άποψη κυκλοφορία ήρθε σαν χαστούκι για να με διαψεύσει. Είχα τις αμφιβολίες μου, είχα την καχυποψία μου λόγω των διθυραμβικών κριτικών, αυτό που δεν είχα όμως από την πρώτη κιόλας ακρόαση, ήταν η παραμικρή αμφιβολία ότι πρόκειται για ένα αριστουργηματικό άλμπουμ, που γκρέμισε μονομιάς όλες τις [λιγοστές έτσι κι αλλιώς] αρνητικές απόψεις και κατάπιε με χαρακτηριστική ευκολία τον ανταγωνισμό. Ένα συγκρότημα στην κορυφή της έμπνευσής του, που βρίσκει επιτέλους το δρόμο του μετά το άλμπουμ – σταθμό, που σταματά επιτέλους να υπονομεύει τη μελωδία, που τελειοποιεί το όραμά του. Και για τους Radiohead η φράση 'άλμπουμ σταθμός' είναι πλέον παρελθόν: μιλάμε πλέον για δίδυμους πύργους. Το αναμφισβήτητο άλμπουμ της χρονιάς! Και δε χρειάζεται βέβαια να πούμε τίποτε για την επανάσταση που έφερε ο τρόπος με τον οποίο κυκλοφόρησε αυτό το άλμπουμ. Το αναμφισβήτητο άλμπουμ της χρονιάς!

[Ρωτήστε με πάλι του χρόνου, ίσως τότε έχω κατασταλάξει..]

Έλαβον:
1) USA - 16, 2) Canada - 12, 3) Sweden - 9, 4) UK - 5, 5) Greece - 3, 6) Norway - 2 7) Japan, Iceland, Germany - 1 album

Σε μια πρόχειρη λίστα - συνδυασμό των pitchforkmedia, boomkat, blender, tinymixtapes, popmatters, les inrockuptibles, guardian, Q, mojo, spin, uncut, harp, stylus, paste, filter, drowned in sound, nme και rolling stone, νομίζω πιο αντικειμενική από του Metacritic [που δίνει μεν μια καλή εικόνα των κριτικών αλλά το συνολικό του άθροισμα πως το βγάζει ποτέ μου δεν κατάλαβα] τα άλμπουμ που υμνήθηκαν περισσότερο από τους κριτικούς φέτος, είναι τα:

1. Radiohead
2. LCD Soundsystem
3. Arcade Fire
4. M.I.A.
5. Panda Bear
6. The National
7. The White Stripes
8. Bruce Springsteen
9. Spoon
10. Kanye West

Το εξαντλητικό excel των αποτελεσμάτων, μαζί μ'έναν συνδυασμό ακόμη περισσότερων λιστών, ευγενική προσφορά του acclaimedmusic.net μπορείτε να κατεβάσετε από εδώ [box]



Favorite Tracks Of The Year

Εκατοντάδες τραγούδια, δεκάδες posts, άπειρες ώρες ακρόασης. Δε θα μπορούσαν να χωρέσουν όλα σε ένα cd, ούτε καν σε mp3 format. Αν μου ζητούσατε να σας γράψω ένα cd με τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια για αυτό το blog για τη χρονιά που φεύγει, ίσως και να'ταν αυτό..

1. Don Lennon - Our Bodies [box]

2. Dappled Cities - Holy Chord [box]

3. The Terrordactyls - Fall [box]

4. Cats On Fire - Higher Grounds [box]

5. Pleasure - Out of Love [box]

6. Vampire Weekend - Cape Cod Kwassa Kwassa [box]

7. Shout Out Louds - Tonight I Have To Leave It [box]

8. Vaiko Eplik ja Eliit - Armastus paastab maailma [box]

9. Gotye - Hearts a Mess [box]

10. The Whiskers - Roses [box]

11. Twig - Helen of Troy [box]

12. Elenette - Start, alla program, spel [box]

13. Tillmanns - Heavy Rotation [box]

14. Pueblo - Our Room [box]

15. Boat Club - Always Away [box]

16. Maps - Lost My Soul [box]

17. Namur - Marching [box]

18. Chris Garneau - Relief [box]

19. Evripidis And His Tragedies - hidden track [box]

download all tracks from here

Αυτό ήταν λοιπόν το κατά Winter Academy έτος του 2007..

Άντε λοιπόν, να ζήσουμε να το θυμόμαστε, και του χρόνου πάλι εδώ..

Χρόνια Πολλά!!