Τρίτη, Ιουνίου 29, 2010

The June Collection

Καλοκαίρι 2010.. το πρώτο μου καλοκαίρι [εξ ολοκλήρου] στην πόλη. Ο πρώτος του μήνας είναι ήδη παρελθόν, και αυτό ήταν το sound track του για τη Χειμερινή Ακαδημία.


1. The Drums - Book Of Stories [zs]


"Συγκρατείστε το όνομά τους [είναι και εύκολο]" γράφαμε ακριβώς πριν ένα χρόνο. Τελικά ακόμη πιο εύκολο αποδείχθηκε το να σου κολλήσει κι από ένα διαφορετικό track του καταπληκτικού ντεμπούτου των The Drums την ημέρα. Οι φίλοι μας είναι κάθε δεύτερη εβδομάδα εξώφυλλο στο NME, αξίζουν όμως απόλυτα το hype γύρω από το όνομά τους γιατί παρέδωσαν ένα ντεμπούτο - greatest hits το οποίο δεν αποκλείεται να αποτελέσει για την τρέχουσα δεκαετία και την indie σκηνή της Νέας Υόρκης κάτι αντίστοιχο με το ντεμπούτο των Strokes την προηγούμενη. Το δε Book Of Stories [το τρέχον αγαπημένο μας] έχει ένα από τα καλύτερα ρεφρέν του 2010


i thought my life would get easier, instead it's getting harder, instead it's getting harder
i thought my life would get easier, instead it's getting darker, instead it's getting colder.. without you



2. Desire - Don't Call [zs]


Δεν έχω καλύτερο από το να ανακαλύπτω συγκροτήματα μέσω αγαπημένων μου μουσικών. Έτσι λοιπόν σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του ο Johan Duncanson μιλά με τα καλύτερα λόγια για αυτό το track των Καναδών Desire. Το Don't Call φιγουράρει μάλιστα πρώτο πρώτο στην καλοκαιρινή συλλογή που προτείνει το συγκρότημα των Radio Dept. στους οπαδούς του. Βέβαια, αν το καλοσκεφτείς, το project ενός κυρίου με προϋπηρεσία στους Glass Candy και τους Chromatics δε θα μπορούσε να είναι και τυχαίο.. Προειδοποίηση: στην πρώτη ακρόαση θα σηκώσετε με δυσπιστία το φρύδι, στην τρίτη θα κυλιέστε στα πατώματα! Η συγκλονιστική εισαγωγή του Don't Call είναι μια από τις αλησμόνητες στιγμές αυτού του καλοκαιριού.



3. Seinking Ships - You Didn't Love Me [zs]


"Where are they now?". Μια κλασική πλέον φράση κι ένα αγαπημένο θέμα της pop κουλτούρας: τι να απέγιναν οι ήρωες της παιδικής μας ηλικίας? ο ηθοποιός σ'εκείνο το σήριαλ που βλέπαμε φανατικά, η τραγουδίστρια σ'εκείνο το συγκρότημα που τόσο μας άρεσε στις αρχές των 90s.. Στη δεύτερη περίπτωση πάντως ανήκει αυτή η φλογερή κοκκινομάλλα, που η φωνή της αλλά και η μουσική του συγκροτήματός της σ'έκαναν να την ονειρεύεσαι σαν ξωτικό σ'ένα dreampop μοναστήρι με ηγουμένη την Elisabeth Frazer, ενώ στην πραγματικότητα ήταν η αγαπημένη του NME καθώς δεν άφηνε πάρτυ για πάρτυ του χωρίς να γίνει φέσι.. Αυτή που κατάφερε το ακατόρθωτο: να αλλάξει εντελώς μουσική κατεύθυνση με τεράστια επιτυχία, καλλιτεχνική αλλά και εμπορική, κυκλοφορώντας ένα από τα καλύτερα δείγματα της britpop για τη δεκαετία του '90. Ώσπου, ο τραγικός θάνατος ενός μέλους του συγκροτήματός της οδήγησε αυτό στη διάλυση και αυτήν στην αφάνεια για δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια. Μέχρι το φετινό καλοκαίρι όμως, οπότε και επιστρέφει μ'αυτή την καταπληκτική συμμετοχή στα φωνητικά του νέου track των Seinking Ships. Welcome back Miki! [και τι στίχος: you didn't love me like i planned..]



4. Jonka - Better [zs]


Το αγαπημένο μου είδος pop: χωρίς να χρειάζεται κανένα πρώτο συνθετικό για να σταθεί [indie, dream, noise κλπ], χωρίς να ανήκει σε καμία σκηνή, χωρίς να μπορείς να προσδιορίσεις σε ποια δεκαετία [από το '80 κι έπειτα] έχει κυκλοφορήσει, το τέλειο singalong pop song. Άλλο ένα καταπληκτικό track των Νεοϋορκέζων Jonka.



5. The Math And Physics Club - We're So DIY! [zs]


Αν και πιθανότατα ποτέ δεν πρόκειται να γίνουν Drums ή έστω αυτό που έδειξαν ότι θα μπορούσαν να γίνουν οι πρώτες ηχογραφήσεις τους, αυτό δε σημαίνει πως δεν υπηρετούν το είδος τους με συνέπεια και αξιοπρέπεια. Το δε We're So DIY! από το νέο άλμπουμ των Math and Physics Club είναι τόσο αξιολάτρευτο όσο και ο τίτλος του!



6. The Art Museums - So Your Baby Doesn't Love You Anymore [zs]


Το τρίπτυχο lo-fi / garage / psych pop είναι σαφώς ο κυρίαρχος ήχος αυτού του καλοκαιριού, αν όχι της χρονιάς. Κάπου εκεί εντάσσονται και οι Art Museums, από τη γνωστή παρέα της Woodsist, και το track που διαλέξαμε είναι απολύτως αντιπροσωπευτικό του συγκεκριμένου ήχου.



7. Francois Peglau - One Minute To Midnight (So Sad) [zs]


Ένας Περουβιανός στο Λονδίνο! Και ένα τραγούδι - έκπληξη που αποδεικνύει για άλλη μια φορά το γνωστό κλισέ, ότι η καλή μουσική δε γνωρίζει σύνορα κλπ.



Τη μια τους συναντάς ως GROUP, την άλλη ως GROUPLOVE, αποφασίστε λοιπόν κύριοι! Τι να περιμένεις βέβαια από ένα συγκρότημα που σχηματίστηκε ύστερα από τη γνωριμία των μελών του κατά τη διάρκεια ενός καλοκαιριού στην Κρήτη:

..Soon after their connection Hooper was invited to an art residency in Greece on the island of Crete and Hooper insists "without any hesitation" she invited Zucconi to join her on this journey. "Seriously, we had only known one another for a few days but are both so inspired and alive when we are together that going to Greece seemed like a magical and natural thing to do" recalls Zucconi. On Crete, in a small remote mountain village, Hooper and Zucconi met the members of their future band "GROUPLOVE" a year before it was officially formed..We all understood how rare it is for five strangers to feel as close as family and create passionate music together. We couldn't just return to Brooklyn and let the music we all made fade into a memory of that summer we had in Greece"



"This city hates me" ξεκινά το θαυμάσιο track των Βρετανών shoegaze / electro poppers Insect Guide, οπότε πως να μην ταυτιστείς ο πεζός / ποδηλάτης / μη οπαδός του Ηρακλή κλπ κλπ..



Οι Kite Club είναι το one man project του Αυστραλού Nicholas D. Futcher. Aπό το Φεβρουάριο που τον πρωτοπαρουσιάσαμε παραμένει unsigned. Πολύ ωραίο και το Royal Gums πάντως..



11. 1973 - Vegas [zs]


Όπως πολύ ωραίο είναι και το τραγούδι των Παριζιάνων με το πολύ εμπνευσμένο [και πολύ googlable όπως θα φαντάζεστε] όνομα 1973. Δε διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας με τον ήχο τους [αφήστε που το άλμπουμ τους λέγεται bye bye cellphone..] αλλά όπως προανέφερα έχουν μερικά ωραία τραγούδια, και όχι ωραία για Γάλλους, ωραία σκέτο!



12. INU - The Bailing [zs]


Ο γνωστός παραγωγός Count που έχει δουλέψει με Radiohead, New Order και DJ Shadow μεταξύ άλλων, και οι session μουσικοί Zoe Keating και Tim Hingston είναι οι τρεις που αποτελούν τους INU, με βάση τους το San Francisco. Από το άλμπουμ τους που κυκλοφόρησε μόλις χτες ξεχωρίζει το The Bailing.



13. Pure Ecstasy - Dream Over [zs]


Ένα εντελώς διαφορετικό τρίο έχουμε εδώ, από το Austin του Texas. Lo-fi / psych pop και τα λοιπά, και τα λοιπά..



14. Gem Club - Acid And Everything [zs]


Soft-focus pop γράφει κάποιος στο last.fm, τα συγχαρητήριά μου! Ένα υπέροχο τραγούδι από το ομώνυμο EP του ντουέτου από το Sommerville των ΗΠΑ που ακούει στο όνομα Gem Club.



15. Emma Pollock - Hug The Harbour [zs]


Η ψυχή των Delgados επιστρέφει με το δεύτερο άλμπουμ της. Πολύ καλό το Hug The Harbour, κι ακόμη καλύτερος ο τίτλος του!


You can download all songs from H.E.R.E.

ps: και αν πχ λόγω Drums ο ρημαδοblogger διαγράψει το post ή/και το blog, χάρηκα που σας γνώρισα οκ?

Τετάρτη, Ιουνίου 23, 2010

Shabby

Από το 2006 συναντάται το εξαμελές συγκρότημα των Du Pacque στα διάφορα blogs κι όμως είναι ακόμη χωρίς κάποιο συμβόλαιο με κάποια εταιρεία. Η Σουηδική παραγωγή βέβαια είναι καταιγιστική τα τελευταία χρόνια και ποιο σχήμα να πρωτοϋπογράψει η Labrador ή η Hybris από τα τόσα που βγαίνουν καθημερινά, καταιγιστικό όμως είναι και το ρεφρέν του Shabby, στο οποίο τα φωνητικά της Matilda Månsdotter μου θύμισαν αρκετά τους Lush. Ο ήχος βέβαια των Du Pacque είναι αρκετά πιο φασαριόζικος από αυτόν των Lush, τώρα που το καλοσκέφτομαι θυμίζουν περισσότερο τους Curve [τι απέγιναν άραγε αυτοί?]. Τέλος πάντων, όποιον και να θυμίζουν, φαντάζομαι ότι όλο και κάποιο label θα βρεθεί για να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους άλμπουμ μέσα στη χρονιά γιατί σαφώς το αξίζουν!




Du Pacque is an unsigned six-piece indie /electronic band from Stockholm, Sweden. Check them out!

Δευτέρα, Ιουνίου 07, 2010

Graveyard

Surf? Garage? Shoegaze? Χμμ.. όχι ακριβώς κύριοι [και κυρία] Girls Names. Η καταπληκτική κιθάρα της εισαγωγής του Graveyard, τέταρτου και τελευταίου track του EP του τρίο από το Belfast θα σας ταξιδέψει περίπου [για να μην πω ακριβώς] στο 1990 και την χαρακτηριστική Βρετανική indie σκηνή αυτής της περιόδου. Τουλάχιστον στις επιρροές τους είναι πιο συγκεκριμένοι: The Pastels, Felt, Beat Happening κλπ. Ένα δυο EP όλα κι όλα έχουν κυκλοφορήσει, και μάλιστα χωρίς sυμβόλαιο με κάποιο label, αλλά έχουμε να περιμένουμε πολλά στο μέλλον από τους Girls Names, όταν γράφουν τραγούδια σαν κι αυτό. Άντε τώρα, πίσω στην προσπάθεια για τη συμπλήρωση της δισκογραφίας της Sarah Records..


Girls Names hail from Belfast and make reverb soaked disposable noise pop songs. Formed in January 2009 as a two-piece they have recently expanded to three. Records are currently out on Captured Tracks and Tough Love and tapes on Cass/Flick

Girls Names - Graveyard [zs]

lastfm.png hypem.png myspace.gif elbows.png