"Το πρώτο filmremix στην ιστορία". Πραγματικά πολύ πετυχημένη περιγραφή στο imdb για το πειραματικό μουσικό ντοκυμαντέρ του αυστριακού timo novotny. Ο τύπος παίρνει και ξαναμοντάρει υλικό από το film Megacities του αυστριακού Michael Glawogger από το 1997 , με εικόνες από τη ζωή σε μεγάλες μητροπόλεις του πλανήτη (Βομβάη, Τόκυο, Νέα Υόρκη, Μέξικο Σίτι, Μόσχα), το συμπληρώνει με δικό του υλικό αλλά και του ίδιου του Glawogger που δεν είχε συμπεριληφθεί στο αρχικό film, και προσθέτει την υπόκωφη electronica των sofa surfers, για να προκύψει έτσι ένα powaqqatsi για τη νέα χιλιετία.
Επαναλαμβανόμενα μοτίβα και εικόνες χωρίς labels και εξηγήσεις, η κάμερα μπαίνει στο μετρό του Τόκυο και βγαίνει σ'ένα εργοστάσιο στη Μόσχα. Στα πρώτα λεπτά ίσως φαίνεται προβλέψιμο και τετριμμένο, ίσως και λίγο δήθεν, με αισθητική βιντεοκλίπ, οι εικόνες χωρίς κάποια ιδιαίτερη ομορφιά ή 'καλλιτεχνική αξία', σα να κρατάει ο οποιοσδήποτε μια κάμερα περπατώντας στους δρόμους, σιγά σιγά όμως σε ρουφάει μέσα του, τα θέματα γίνονται λιγότερο αφηρημένα και περισσότερο ενδιαφέροντα, οι ρακοσυλλέκτες στο Γάγγη, τα τζάνκια στη Νέα Υόρκη, οι κολλημένοι με το manga έφηβοι στην Ιαπωνία, κοτόπουλα σφάζονται σε εργοστάσια, κόκκορες σφάζονται μεταξύ τους, στριπτίζ στο Μεξικό [συγκλονιστική σεκάνς], όλα υπό την ολοένα και πιο υπνωτικά επιβλητική μουσική των sofa surfers.
Να το δω? : Απολαυστικό ταξίδι [που να τρέχεις τώρα στο Γάγγη, το βλέπεις και ξεμπερδεύεις]2. Tintenfischalarm (Octopusalarm), (2006), Elisabeth Scharang, (Austria), * * *
Να'το λοιπόν και το δεύτερο Αυστριακό φιλμ της ημέρας, εντελώς διαφορετικό βέβαια από το προηγούμενο. Ο/Η Alex γεννήθηκε ανήκοντας και στα δύο φύλλα. Ή σε κανένα από αυτά αν προτιμάτε. Οι γιατροί και οι γονείς του/της αποφάσισαν ότι θα'ταν καλύτερο να μεγαλώσει σαν κορίτσι και την υπέβαλλαν σε διαδοχικές εγχειρήσεις κατά τη διάρκεια της εφηβείας. Λίγο πριν κλείσει τα 30, παλεύοντας ακόμη να συνειδητοποιήσει το τι είναι, η Alex τηλεφωνεί στη ραδιοφωνική εκπομπή της Elisabeth Scharang και αφηγείται την ιστορία της. Η φιλία που αναπτύσσεται μεταξύ τους έχει ως αποτέλεσμα αυτό το ντοκυμαντέρ, οι συζητήσεις τους σε μία πορεία τριών χρόνων, και η πορεία της Alex, σωματική και ψυχολογική, προς τη μεγάλη αλλαγή που ονειρεύεται να πραγματοποιήσει στο σώμα της, μήπως έτσι καταφέρει να νικήσει το μεγαλύτερο εχθρό της, τη μοναξιά..
Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, καθόλου δύσκολο ή άβολο για το θεατή, τίποτε δε φαίνεται στημένο ή δραματοποιημένο, και οι λεπτομέρειες / πληροφορίες γύρω από το θέμα είναι εντυπωσιακές [1 στα 2000 νεογέννητα είναι ακαθόριστου φύλου, υπάρχουν τουλάχιστο 4000 διαφορετικοί γεννετικοί συνδυασμοί, κλπ. περισσότερα εδώ].
Να το δω? : Αν το πετύχεις κάπου, καλό θα ήταν να μην το χάσεις
Έπειτα από αυτό το overdose Αυστρίας, ο ανταποκριτής σας είχε όλη την καλή διάθεση να παρακολουθήσει και το ντοκυμαντέρ για τον Andy Warhol, ένα προειδοποιητικό όμως τηλεφώνημα της τελευταίας στιγμής τον απέτρεψε. Και ήταν φυσικά προειδοποιητικό ως προς τη διάρκεια [240']. Και επειδή α) δεν το γνώριζα, και όσο να'ναι όσο θα περνούσε η ώρα μια δυσφορία θα την ένιωθα ο σινεφίλ β) δε συνηθίζω να φεύγω στη μέση της προβολής όσο και αν δε μ'αρέσει αυτό που βλέπω, αποφάσισα λοιπόν να θυσιάσω τον Andy για μερικές πιο πεζές καϊπιρίνιες. Εκνευρίστηκα βέβαια κι εκεί, καθώς έμαθα ότι ένας φίλος θα πάει στο Σαν Φρανσίσκο 'για δουλειά' [" - τι θέλεις από το Σαν Φρανσίσκο? - να σε πατήσει το τραμ.."] αλλά αυτό δε σας ενδιαφέρει και πολύ..
Όχι, όχι, δεν είμαι κακός, απλά με σχεδίασαν έτσι, που έλεγε και η Τζέσικα Ράμπιτ..
Άντε και για το τέλος ένα δείγμα από το τελευταίο άλμπουμ των sofa surfers
sofa surfers - white noise
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου