2009 : Winter Academy's Year In Review

update : all download links have been removed by request..

2009. Τέταρτη χρονιά Χειμερινή Ακαδημία. Season Four. Τίτλος Επεισοδίου: Η Ανασκόπηση της χρονιάς..

Τη βγάλαμε λοιπόν και φέτος καθαρή αγαπητοί μου αναγνώστες. Και τα τακτικά μας αφιερώματα είχαμε, και τα έκτακτα, και την 3η alt.Eurovision, και τα δύο Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Ντοκιμαντέρ, όπως πάντα.. Οι μηνιαίες 'ραδιοφωνικές εκπομπές' καθιερώθηκαν, οι μηνιαίες εκδόσεις με τις διασκευές πάλι όχι.. Αιτία η γέννηση του συγγενικού blog TCL aka TheCoverLovers σε συνεργασία με τον Gsus. Ένα εγχείρημα που ξεκινήσαμε χωρίς κάποια ιδιαίτερη προοπτική και με μια απλή βασική αρχή [μία διασκευή κάθε μέρα] για να καταλήξει να είναι, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, πολύ πιο πετυχημένο από το blog που τώρα διαβάζετε. Τέλος, εκεί πίσω στα τέλη του Μάη παρουσιάστηκε ένα αφιέρωμα που το είχαμε οραματιστεί από την πρώτη κιόλας μέρα και το ετοιμάζαμε συλλέγοντας υλικό για μήνες και μήνες. Αν κάτι απομείνει στη μνήμη σας από το Winter Academy, διακαώς θα επιθυμούσα να είναι αυτό..

Favorite Google Searches που κατέληξαν στο WinterAcademy

«ποτέ ξανά γαλλική ταινία» επαυξάνω, «έλληνες τραγουδιστές που πέθαναν» ζωή σε λόγου μας, «μια μεζούρα ουίσκυ πόσο είναι?» πόσο ήταν τελικά?, «η πρωταγωνίστρια έβγαλε το μάτι της στο» σε ποιο? σε ποιο?, «labrador xarizetai» άλλα labrador έχουμε εδώ.., «θαύμα. Άθικτη μούμια μετά από 90 χρόνια» όντως θαύμα!, «how I trumped Rudolf Steiner and overcame the tribulations of illiteracy, one snickers bar at a time” μπαρδόν?, “εκτροφή βατράχων» πολύ ωραία ταινία, «αμερικανιές με ενόργανη» α! όλα κι όλα, στη ρυθμική δε γίνονται τέτοια , «σχόλια και καρφώματα προεδρικά, ιανουάριος» για Φλεβάρη να σου πω, για Γενάρη δεν ξέρω, «έχει τατουάζ ο λεονάρντο ντι κάπριο» αμέ, τι τον πέρασες?, «αϊμέ αγάπη μου, το τραγούδι» my girls, «τι είναι το πουράν?» θα σε γελάσω και δεν το θέλω, «τραγούδι ξένο που ακούει η τέτα ντούζου» my girls, «tattoo γυναικεία για μέση» μια ζώνη ίσως?, «θέλω το email του αποστόλη τότσικα» να στο δώσω βρε, πως κάνεις έτσι? σημειώνεις? enakaipeninta@gmail.com, «αποστόλης τότσικας ύψος» βλέπε email αποστόλη τότσικα, «ταγιέρ prada» ε δεν είναι δα και σανέλ, «επιδείξεις τάπερ στη θεσσαλονίκη» νομαρχία θεσσαλονίκης, “how to react when boyfriend keeps on getting sms’s” be a lady. Και το απόλυτο αγαπημένο μου «αίμα κατά τη διάρκεια που κάνω κακά» μα το θεό. Κατέληξε εδώ!

Tags

Χρεοκοπία, Jacko RIP, H1N1, imma let you finish

Apology Of The Year

Σε όσους μου ζήτησαν περισσότερα απ’όσα μπορώ να προσφέρω μέσα από αυτό το blog. Στον gsus που του έσπασα τα νεύρα ώσπου να συμφωνήσουμε στις λεπτομέρειες του TCL. Σε δισκάδικα και συναυλίες που δεν υποστήριξα από καθαρή τεμπελιά και μόνο. Στους K.B., The Boy, Antlers και δεκάδες άλλους που δεν πρόλαβα να ακούσω τα άλμπουμ τους. Σε όσους δεν άφησα σχόλια γιατί βαριόμουν να ξεμυτίσω από τον reader. Στον Jerry Finn. Στους δημότες της Θεσσαλονίκης [γιατί δεν έσπρωξα τον Παναγιώτη Ψωμιάδη στη θάλασσα όταν κοντέψαμε να τρακάρουμε με τα ποδήλατά μας στην παραλία ένα πρωινό]. Στον Αποστόλη Τότσικα. Στους καπνιστές συναδέλφους μου, τους οπαδούς του ΠΑΟΚ [κυρίως] και τους μοτοσικλετιστές, για τις άπειρες κατάρες που εκτόξευσα εναντίον τους.

Favourite Youtube Videos Of The Year

Στην αρχή γελάς, μετά είναι αδύνατο να μη συγκινηθείς..



Και ξαφνικά, μια ζεστή μέρα στα τέλη του Ιουνίου η pop μουσική άφησε την τελευταία της πνοή, μαζί με τον πιο ταλαντούχο υπηρέτη της. Και η κηδεία δε θα μπορούσε παρά να είναι γιορτινή..



Guilty Pleasure Of The Year

Please No More

Γενικεύσεις πρώτου ενικού [ο Έλληνας θέλει το ένα, η γυναίκα θέλει το άλλο], μηχανές στους ποδηλατόδρομους, μηχανές α.ν.ά.π.ο.δ.α. στους ποδηλατόδρομους, κάπνισμα στα εστιατόρια, σ.η.κ.ω.μ.έ.ν.ο.ι.γ.ι.α.κ.ά.δ.ε.ς. Α! και κάτι ακόμη: ΥΠΑΡΧΕΙ!!

11 pictures of 2009 from Boston.com’s The Big Picture

Favorite blogs

3. http://popsongs.wordpress.com

Το ξέχασα πέρυσι, οπότε ας το αναφέρω τώρα. Ο Matthew Perpetua, ο δημιουργός του fluxblog, γράφει ένα μικρό essay για κ.ά.θ.ε. ένα από τα τραγούδια που έχουν ποτέ ηχογραφήσει οι REM. Στο τέλος ο ίδιος ο Michael Stipe αναγκάζεται να αναγνωρίσει την προσπάθεια και να του δώσει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη.

2. http://howfuckingromantic.wordpress.com

69 Love Songs, illustrated. Need I Say More? Genius!

1. http://luxirare.com

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς σε αυτό το εκπληκτικό blog? Το ταλέντο της μυστηριώδους συντάκτριας στην κατασκευή εξωφρενικών ρούχων? Στην παρασκευή απίστευτων [αλλά και απίστευτα συσκευασμένων] εδεσμάτων? Ή μήπως στη φωτογραφία και το λιτό web design? Το απόλυτο eye candy του 2009.

Favorite Software

fences, dropbox, everything, seesmic,

google street view, album art downloader, pop peeper, tree style tab.

Favorite TV programs [old & new]

30 Rock, In Treatment, The IT Crowd,

Nurse Jackie, The Golden Girls, Oz.

Favorite Films Of The Year

11. Nord



10. Between Two Worlds



9. Man Tanker Sitt



8. Antichrist



7. Los abrazos Rotos



6. Air Doll



5. Should I Really Do It?



4. Dogtooth



3. Das Weisse Band



2. Lola



1. Kinatay





Favourite Gig

Tindersticks / David Kitt @ Principal, 20.2.2009



Favorite Album Cover Of The Year

Favorite Single Of The Year

Animal Collective – My Girls

Ένα από τα καλύτερα singles όλων των εποχών.

Favorite Video Of The Year

Official : Animal Collective – My Girls



1st runner-up



Unofficial : Animal Collective – My Girls

1st runner-up



2nd runner-up

Favorite Lyric Of The Year

this is a booty call
my boot up your asshole
this is a freudian slip
my slipper in your bits

from Wild Beasts' The Fun Powder Plot


Favorite 2008 album we discovered this year

Tafra – Why Even Bother

Από αυτά τα Σουηδικά ονόματα που πολύ μας αρέσουν, ξέρετε τώρα εσείς..

Favorite Live Album

Iron and Wine – Norfolk

Μια συναυλία των Iron & Wine το 2005 στο Norfolk της Virginia κυκλοφόρησε αρχικά μόνο ως tour only CD [ενώ τώρα μπορεί κανείς να το παραγγείλει με 5$ από τη σελίδα του συγκροτήματος] και επισκίασε ακόμη και την επίσημη φετινή συλλογή τους με σπάνια τραγούδια και B Sides. Βασισμένο στο υλικό των τότε πρόσφατων Woman King και Our Endless Numbered Days το Norfolk είναι ένα έξοχο άλμπουμ όπου οι εκπληκτικές lo-fi folk συνθέσεις του Sam Beam διαδέχονται η μία την άλλη, σχεδόν σαν Greatest Hits..

Favorite Concept Album / Artwork

Sufjan Stevens – The BQE

Εκτός από το lp των Riceboy Sleeps που θα συναντήσουμε σε λίγο, το άλμπουμ – παραγγελία του Sufjan Stevens, αφιερωμένο και γραμμένο ειδικά για τον αντίστοιχο αυτοκινητόδρομο του Brooklyn, ήταν, εκτός από ένα πολυσύνθετο συμφωνικό έργο, κι ένα φοβερό collector’s item για τους φίλους του εξωφρενικά ταλαντούχου αυτού μουσικού. Εκτός από το φιλμάκι που περιείχε η έκδοση του cd, την παράσταση έκλεψαν το viewmaster [!] της ίδιας έκδοσης και το exclusive comic που σκάρωσε ο Sufjan για την πολυτελή έκδοση του διπλού βινυλίου. Μας στενοχώρησε λιγάκι για όσα δήλωσε για το μέλλον του στη δισκογραφία [ειλικρινή και έντιμα παρ’όλα αυτά], ήταν όμως ένα όμορφο κόκκαλο αυτό που μας πέταξε εκεί στα μέσα του φθινοπώρου με την κυκλοφορία αυτού του project [που είχε πρωτοπαρουσιαστεί το 2007]. Αναμένουμε τη συναρπαστική συνέχεια..

Favorite Covers Album

Pajo – Scream With Me

Καθόλου ενδεικτικός ο τίτλος, καθώς πρόκειται για το γνωστό ψίθυρο του David Pajo που τόσο μας αρέσει, αυτή τη φορά σε μια συλλογή από 9 διασκευές σε ισάριθμα τραγούδια των Misfits. Ηχογραφήθηκαν το 2004, ξεχάστηκαν σε κάποιο συρτάρι, και βρήκαν το δρόμο τους μόλις φέτος, σε περιορισμένη έκδοση 1000 αντιτύπων βινυλίου [και μόνο. Extra respect points]. Πολύ μου άρεσε αυτό το άλμπουμ..

Favorite Charity Album

Dark Was The Night

Μια εξαιρετική πρωτοβουλία των National για τη συγκέντρωση χρημάτων για τον οργανισμό Red Hot [HIV, AIDS] ήταν η αφορμή να ακούσουμε μια σπουδαία συλλογή από original συνθέσεις [όπως η εναρκτήρια συνεργασία των Dirty Projectors και του David Byrne] και διασκευές [όπως αυτή του Sufjan Stevens στο You Are The Blood των Castanets]. Γύρω στο μισό εκατομμύριο ευρώ ήταν τα έσοδα από τις πωλήσεις, οπότε όλοι βγήκαν κερδισμένοι..

Favorite Cover Versions Of The Year


Chris Garneau >covers> The Smiths : Suffer Little Children

Highspire >cover> Slowdive : Dagger

Islands >cover> Beck : Cyanide Breath

Pajo >covers> The Misfits : Angelfuck

Ruby Isle >cover> Animal Collective : My Girls

Ruby Weapon >cover> Grizzly Bear : Two Weeks

Solange Knowles >covers> Dirty Projectors : Stillness Is The Move

Sufjan Stevens >covers> Castanets : You Are The Blood

The Bilinda Butchers >cover> The Pains Of Being Pure At Heart : This Love Is Fucking Right

The Da Vincis >cover> M.I.A. : Paper Planes





The 50 Favorite Albums Of The Year

50. The Big Pink – A Brief History Of love

Τη θέση των Glasvegas ήρθε να πάρει για φέτος το ντουέτο των Big Pink από το Λονδίνο. Πομπώδεις, επικοί, overhyped, next big things.. τα γνωστά. Τους έσωσε όμως το ταλέντο τους στη σύνθεση ωραίων indie rock τραγουδιών. Κι αυτό δε μπορούμε παρά να τους το αναγνωρίσουμε..

49. Gentleman Reg – Jet Black

Εκτός από ιδιαίτερη φάτσα ο κύριος Reg Vermue, φίλος και συνεργάτης αγαπημένων ονομάτων όπως Final Fantasy, Hidden Cameras και Arcade Fire, έχει και μια πολύ ιδιαίτερη φωνή. Ίσως τον θυμάστε από την καταπληκτική συμμετοχή του στο sound track του Shortbus. Εδώ μπορεί να μην υπάρχει ένα τραγούδι τόσο σπουδαίο όσο το It’s not safe, το jet black όμως διαθέτει μια πολύ αξιόλογη συλλογή τραγουδιών και είναι, στο σύνολό του, ένα πολύ καλό άλμπουμ.

48. Woods – Songs Of Shame

Μια από τις πιο δυναμικές επιστροφές αυτή τη δεκαετία ήταν αυτή της μουσικής folk, σε διάφορες παραλλαγές βέβαια. Οι Woods ανήκουν σ’αυτήν την πολυσυζητημένη [και ιδιαίτερα ταλαιπωρημένη] freak / psych / folk, ένα είδος στο οποίο με λίγη καλή θέληση χωρούν ονόματα από τον Ariel Pink μέχρι τον Devendra Banhart. Το προηγούμενο άλμπουμ τους ήταν κι αυτό στα καλύτερα της Ακαδημίας πριν από δύο χρόνια και με τα φετινά τους Τραγούδια της Ντροπής οι Woods όχι μόνο δεν απογοήτευσαν αλλά κέρδισαν την αναγνώριση από σημαντική μερίδα του τύπου. Μην τους προσπεράσετε και πάλι..

47. Julian Plenti – Julian Plenti Is.. Skyscraper

Ακόμη και κάτω από την περσόνα του Julian Plenti, ο Paul Banks, frontman των Interpol έδωσε φέτος το προσωπικό του στίγμα με ένα άλμπουμ όπου όχι μόνο ο ήχος, αλλά και τα ίδια του τα φωνητικά ήταν αρκετά διαφορετικά από τα αντίστοιχα του συγκροτήματός του. Η δομή των τραγουδιών φυσικά παρέμεινε η ίδια, η παραγωγή όμως εδώ είναι λιτή, απογυμνωμένη από κάθε είδους εφέ, ενώ η τσακισμένη, πιο γήινη από ποτέ φωνή του Paul είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής.

46. Jonsi & Alex – Riceboy Sleeps

Ο τραγουδιστής των ολοένα και πιο pop τελευταία Sigur Ros, με τον τραγουδιστή των ακόμη πιο pop Parachutes ένωσαν τις δυνάμεις τους σε ένα άλμπουμ έκπληξη μέσα στη χρονιά, κάτω [αρχικά] από το περίεργο moniker Riceboy Sleeps. Ως visual art project το περιέγραψαν, και πράγματι, θα’ταν μεγάλη παράλειψη το να σταθεί κανείς μόνο στη μουσική και να παραβλέψει το θαυμάσιο site, αλλά και τις εξαιρετικές εκδόσεις στις οποίες κυκλοφόρησε [ειδικά αυτή με το coloring book και τις μπογιές..]

45. Wilco – Wilco (the album)

Σταθερή αξία στην [εντελώς] Αμερικανική σκηνή, οι Wilco παρέδωσαν μέσα στη χρονιά άλλο ένα πολύ καλό άλμπουμ, στο ύφος που μας έχουν συνηθίσει. Αν κάτι μπορεί να παρατηρήσει κανείς στην πορεία τους είναι το πόσο απομακρύνονται με κάθε κυκλοφορία από οτιδήποτε σύγχρονο στον ήχο τους, και το πόσο βαθιά βουτάνε στη σπουδαία αμερικανική folk / rock παράδοση.

44. Jeremy Jay – Slow Dance

Πολύ ιδιαίτερη η περίπτωση του Καλιφορνέζου JJ και αρκετά δύσκολο να τον κατατάξεις κάπου. Ενώ από τη μια οι αναφορές του ηχητικά εντοπίζονται στα 80’s, από την άλλη θέλεις να τον τοποθετήσεις δίπλα σε τραγουδιστές όπως ο Jens Lekman, o Patrick Wolf ή ο Perry Blake, χωρίς όμως να μοιάζει ή να θυμίζει κανέναν από αυτούς φωνητικά. Όπως και να’χει το Slow Dance είναι ένα πάρα πολύ καλό άλμπουμ και θα περίμενα να γνωρίσει μεγαλύτερη αποδοχή, τουλάχιστον από το κοινό των παραπάνω τραγουδιστών..

43. Morrissey – Years Of Refusal

Όπως λέγαμε πολύ πρόσφατα το YOR είναι το άλμπουμ που πήρε τις καλύτερες κριτικές για άλμπουμ του Morrissey από τους μη-φαν του τραγουδιστή. Όχι ότι απογοήτευσε τους φαν του [εντάξει, προσωπικά μπορώ να πω ότι λιγάκι το έκανε..] ας πούμε μόνο ότι ήταν λίγο παραπάνω punk pop απ’ότι θα θέλαμε. Είχε όμως και μερικά πολύ ωραία τραγούδια, το γνωστό βιτριολικό χιούμορ και οι μοναδικές του ατάκες δίνουν και εδώ το παρόν, έκλεισε και τα 50, όλα τα στραβά και τ’ ανάποδα του έχουν τύχει στην περιοδεία του.. έ, μην τον απορρίψουμε κι εμείς από πάνω! Θα πέσει και καμιά φωτιά να μας κάψει άλλωστε, αυτός μας έχει μεγαλώσει. Δικό του ήταν το χέρι που κουνούσε την κούνια μας.

42. Cold Cave – Love Comes Close

Ας το πάρουμε απόφαση. Εδώ και πολύ καιρό τα 80s επέστρεψαν και είτε το θέλουμε είτε όχι δε θα τα ξεφορτωθούμε έτσι εύκολα. Οι Cold Cave ξεκίνησαν ως solo project [του Wesley Eisold] και κατέληξαν τρίο με τη συμμετοχή του Dominick Fernow και της Caralee McElroy. Αφού λοιπόν η γλυκύτατη Caralee άφησε τους Xiu Xiu για ένα άλλο συγκρότημα τότε αυτό όλο και θα άξιζε την προσοχή μας. Πράγματι, με ίσες δόσεις από Joy Division gloom, OMD synths και 80s pop hooks, οι Cold Cave μας θύμισαν τουλάχιστον αυτά που αγαπήσαμε από τη συγκεκριμένη δεκαετία, παραδίδοντας ένα μοντέρνο και πολύ καλοδουλεμένο άλμπουμ.

41. Dent May - The Good Feeling Music of Dent May & His Magnificent Ukulele

Στην Paw Tracks των Animal Collective ο Dent May κυκλοφόρησε στις αρχές της χρονιάς ένα θαυμάσιο άλμπουμ με 12 τραγούδια που ισορροπούν με μαεστρία στο ύφος crooners όπως ο Richard Hawley και τραγουδοποιών κλασικής, διαχρονικής pop όπως ο Stephin Merritt. Με μεγάλη μαεστρία για την ακρίβεια..

40. Flashy Python – Skin And Bones

Κάνοντας ένα καλοδεχούμενο διάλειμμα από τους Clap Your Hands Say Yeah ο Alec Ounsworth κυκλοφόρησε φέτος δύο άλμπουμ, ένα προσωπικό με τίτλο Mo Beauty, κι ένα με τη συμμετοχή διάφορων μουσικών, κάτω από το όνομα Flashy Python. Όλα όσα αγαπήσαμε στο αξέχαστο ντεμπούτο των CYHSY είναι εδώ, τα μοναδικά φωνητικά του Alec και οι ξεχωριστές του συνθέσεις. Το μόνο που απουσιάζει είναι βέβαια ο φρενήρης ρυθμός και το στοιχείο του αιφνιδιασμού, αλλά δεν είμαστε πλέον στο 2004..

39. Jj – jj no 2

Με μια εκπληκτική πρώτη τριάδα τραγουδιών [κι έξι ακόμη αξιοπρεπών pop κομματιών] το άλμπουμ των Σουηδών JJ ήρθε όχι μόνο να μας θυμίσει τις ένδοξες ημέρες του 1991 και του αξέχαστου ντεμπούτου των Saint Etienne, αλλά και να διασώσει λίγη από τη χαμένη υπόληψη της pop, που πέρασε δύσκολες μέρες και αυτή τη χρονιά.

38. Erik Enocksson – OST Man Tanker Sitt

Μια υπέροχη, αργή, δύσκολη, υποβλητική ταινία από τη Σουηδία.. Μια εξίσου υπέροχη, χαμηλόφωνη, εύκολη δεν τη λες επίσης, υποβλητική σίγουρα, μουσική επένδυση από τον Erik Enocksson.. Αν δε μου’ λεγαν ότι ήταν Σουηδός μάλλον κατά την Ισλανδία θα πήγαινε το μυαλό μου. Σαν Mugison με χορωδιακά φωνητικά..

37. Richard Hawley – Truelove’s Gutter

Πιο ακουστικό και πιο άμεσο, χωρίς τα επικά έγχορδα που δίνουν το χαρακτηριστικό μελοδραματικό ύφος στα προηγούμενα άλμπουμ του ο Hawley ξεφορτώνεται το μελό και είναι ίσως καλύτερος από ποτέ..

36. Burning Hearts – Aboa Sleeping

Εντάξει, ίσως το παρακάνουμε σ’αυτό το blog με την παρουσίαση pop τραγουδιών [τουλάχιστον όπως εννοούμε εμείς την pop] σε σχέση με τα πιο προοδευτικά πράγματα ή τις νέες τάσεις της μουσικής. Έστω και αν αυτό δε συμβαίνει όπως παλιά, η Χειμερινή Ακαδημία παραμένει ένα blog αφιερωμένο στα τραγούδια, όχι στα άλμπουμ, ούτε στα συγκροτήματα. A song to make your day, είναι ο υπότιτλος / moto μας, και προσπαθούμε να το τηρούμε, στο πλαίσιο βέβαια του εφικτού. Άλλωστε για τα υπόλοιπα που προαναφέραμε υπάρχουν άλλοι πολλοί καταλληλότεροι από εμάς.. Σε αντίθεση λοιπόν με τα τραγούδια, τα καλά indiepop άλμπουμ είναι δυστυχώς όλο και πιο σπάνια. Ένα από τα λίγα που κατάφεραν να μπούνε στη λίστα μας είναι το θαυμάσιο φετινό άλμπουμ των Φινλανδών Burning Hearts. Όμορφες twee pop συνθέσεις και υπέροχα γυναικεία φωνητικά για ένα αξιοπρεπές και ισορροπημένο άλμπουμ που δεν αρκείται σε 2-3 singles και 5-6 διεκπεραιωτικά τραγούδια όπως τόσα και τόσα άλλα πλέον..

35. The Juan MacLean – The Future Will Come

Ίσως να μην καταφέρουν ποτέ να γίνουν τόσο πετυχημένοι όσο οι ομόσταβλοί τους LCD Soundsystem ή τόσο σημαντικοί όσο οι συντοπίτες τους Junior Boys, οι Juan MacLean όμως κυκλοφόρησαν ένα άλμπουμ που μπορεί στον τίτλο του να αναφέρεται στο μέλλον, το περιεχόμενό του όμως αναφέρεται σαφώς και ευθέως στο παρελθόν. Για την ακρίβεια, τα κόκκαλα των Human League όλο και θα τρίζουν στον τάφο τους . Από ευχαρίστηση βέβαια..

34. The Pains Of Being Pure At Heart - The Pains Of Being Pure At Heart

Αν για κάποιο λόγο κατεβάζετε που και που τα τραγούδια που παρουσιάζουμε σ’αυτό το blog, όλο και θα έχει υποπέσει στην αντίληψή σας ότι γκρουπ σαν τους TPOBRAT υπάρχουν δεκάδες εκεί έξω. Τι παραπάνω είχαν αυτοί και γνώρισαν τόση επιτυχία, μπήκαν σε τόσες λίστες, έδωσαν συναυλίες στα πιο απίθανα μέρη [όπως πχ το δικό μας]? Την απάντηση τη δώσαμε λίγο πιο πάνω: είχαν πίσω τους ένα πολύ καλό άλμπουμ για να στηρίξουν το [όποιο] hype. Γι’αυτό λοιπόν και τους συναντάτε σε μια ακόμη λίστα..

33. Tap Tap – On My Way

Τις ήθελε τις ακροάσεις του το φετινό δεύτερο άλμπουμ των Tap Tap και μπορώ πλέον να πω με σιγουριά ότι είναι άξιος διάδοχος του αγαπημένου μας Lanzafame. Ακόμη να το πιστέψω ότι είναι Βρετανοί. Από τις σπάνιες περιπτώσεις που η δεύτερη πλευρά του άλμπουμ [ποια?] είναι ανώτερη από την πρώτη.

32. Think About Life – Family

Τους Think About Life τους πρωτοάκουσα πριν 4-5 χρόνια σε ένα αγαπημένο καναδέζικο podcast [που δεν υπάρχει πια], τότε που ήταν της μόδας ο Καναδάς [και τα podcasts]. Φέτος τους ξαναθυμήθηκα με το θαυμάσιο άλμπουμ τους με τίτλο Family. Χωρίς να’ναι ηλεκτρονικό, χορευτικό ή οτιδήποτε παρόμοιο, είναι ίσως ένα από τα πιο ξεσηκωτικά άλμπουμ που άκουσα φέτος. Κρίμα που πέρασε απαρατήρητο..

31. Oneida – Rated O

Δεν ήμουν ιδιαίτερος φαν των Oneida από το Brooklyn, έτυχε όμως να βρίσκομαι στην Αθήνα όταν έδωσαν εκείνη την πολύ καλή συναυλία στο Underworld κι από τότε προσπαθώ να μην προσπερνώ τις κυκλοφορίες τους. Το φετινό τους Rated O είναι σαφώς το καλύτερό τους άλμπουμ, ότι πιο δυνατό και πειραματικό έχουν κυκλοφορήσει. Τον θέλει το χρόνο του για να σε κερδίσει, αλλά το track #7 τα λέει όλα: I Will Haunt You. Αναμφισβήτητα το scare-the-neighbors άλμπουμ του 2009..

30. Bruce Peninsula – A Mountain Is A Mouth

Ένα ακόμη άλμπουμ έκπληξη από τον Καναδά. Ένας ήχος τόσο απλός, τόσο γήινος, τόσο ‘παραδοσιακός’ .. και συνάμα τόσο δύσκολο να μπει κάτω από μια ετικέτα. Λίγο rock, λίγο folk, λίγο spiritual [τα φωνητικά κλέβουν την παράσταση], λίγο από το υποβλητικό ύφος των Arcade Fire, λίγη από την πολυσυλλεκτικότητα των Broken Social Scene.. Από την άλλη, καθόλου pop, καθόλου μοντέρνοι, καθόλου hip.. καταδικασμένοι να μείνουν για πάντα στην αφάνεια..

29. Clues – Clues

Τι απογοήτευση το φετινό άλμπουμ των Islands.. Και τι ευχάριστη έκπληξη όμως το ντεμπούτο άλμπουμ του έτερου Unicorn, κυρίου Alden Penner, ως Clues πλέον, μαζί με τον Brendan Reed! Καλά κρυμμένα pop hooks, πανέξυπνες ενορχηστρώσεις σε τραγούδια εντελώς αντισυμβατικής δομής, το Clues πασχίζει και τελικά καταφέρνει να εξασφαλίσει επάξια μια θέση ως το μικρό αδερφάκι του Return To The Sea. Προσευχόμαστε για την επανένωση της οικογένειας..

28. Junior Boys – Begone Dull Care

Με ιδιαίτερη ανυπομονησία περίμενα το τρίτο άλμπουμ των Junior Boys, πρώτον γιατί τα δύο προηγούμενά τους [ειδικά το πρώτο] τα θεωρώ αριστουργήματα και δεύτερον γιατί θεωρώ ότι το ‘δύσκολο’ άλμπουμ στην καριέρα ενός συγκροτήματος είναι το τρίτο, και όχι το δεύτερο. [Όπως σωστά διάβασα κάπου, στο πρώτο άλμπουμ βάζεις τα καλύτερα από τα τραγούδια που έγραφες τόσα χρόνια, κυκλοφορείς το δεύτερο πολύ γρήγορα και βάζεις τα καλύτερα από αυτά που δε χώρεσαν, ποντάροντας στο γκελ του πρώτου άλμπουμ, και αν έχεις το ταλέντο που σε ξεχωρίζει από τους άλλους το αποδεικνύεις στο τρίτο άλμπουμ. Βλέπε πχ Franz Ferdinand (ναι, σωστά το φανταστήκατε, δεν το είχαν το ταλέντο)]. Οι Junior Boys, ούτε επιβεβαίωσαν, ούτε διέψευσαν τον παραπάνω κανόνα. Προσπάθησαν, με έντιμο τρόπο, να αλλάξουν, ρισκάροντας ίσως να χάσουν αυτό τον ιδιαίτερο trademark ήχο τους που αγαπήσαμε πίσω στις αρχές της δεκαετίας. Αν θέλουμε να αποφύγουμε τις συγκρίσεις, το Begone Dull Care είναι απλά ένα από τα πολύ καλά άλμπουμ του 2009.

27. Girls – Girls

Πείτε ότι θέλετε για τους Girls. Και το hype τους το είχαν, και το controversy τους το είχαν, και [μακάρι να βγω ψεύτης] δεν πρόκειται να μείνουν δα και στην ιστορία της μουσικής.. Το ντεμπούτο τους όμως περιέχει μερικά ακαταμάχητα garage pop δυναμιτάκια, και ένα από αυτά, το Lust For Life, είναι σαφώς από τα single της χρονιάς.

26. The Hidden Cameras – Origin: Orphan

Έπειτα από τρία ολόκληρα χρόνια, και από ένα από τα πιο αγαπημένα μας συγκροτήματα αυτής της δεκαετίας περιμέναμε ακόμη περισσότερα, οι Hidden Cameras αρκέστηκαν όμως στο να παρουσιάσουν ένα άλμπουμ κάπως διαφορετικό από ότι μας είχαν συνηθίσει, και κάπου ανάμεσα στα δύο προηγούμενα σε αξία [το πρώτο είναι εκτός συναγωνισμού]. Με λίγα λόγια δεν είναι εξαιρετικό άλμπουμ, είναι απλά πάρα πολύ καλό.

25. TuNe-YaRdS - BiRd-BrAiNs

Θυμάστε τις Cocorosie? Αν όχι, το περίεργα γοητευτικό αυτό άλμπουμ της Merrill Garbus aka TuNe-YaRdS είναι μια καλή ευκαιρία για να τις ξαναθυμηθείτε. Και φυσικά εννοούμε τις συναρπαστικές Cocorosie του ντεμπούτου άλμπουμ τους και όχι τις εκνευριστικές των όσων ακολούθησαν. Χειροποίητο, πειραματικό, αλλόκοτο μα παρ’όλα αυτά ακαταμάχητο το BiRd-BrAiNs εμφανίστηκε από το πουθενά στα τέλη της χρονιάς και ελπίζουμε να μας απασχολήσει αρκετά και μέσα στην επόμενη..

24. Dirty Projectors – Bitte Orca

Καμιά φορά μπορεί να αντισταθείς σ’ένα άλμπουμ ακόμη και γιατί σ’ενοχλούν οι καθολικά πανομοιότυπες διθυραμβικές κριτικές που αποσπά. Ώσπου στο τέλος το ακούς και αισθάνεσαι εντελώς ανόητος.. Το φετινό άλμπουμ των Dirty Projectors αξίζει πράγματι όλα τα θετικά σχόλια που απέσπασε, είναι όντως avant-garde pop με όλη τη σημασία της λέξης, με καταπληκτική παραγωγή [ειδικά τα φωνητικά είναι για σεμινάριο] και ένα εμβληματικό single που έπρεπε να διασκευάσει –υπέροχα- η αδερφή της Beyonce για να το ανακαλύψω. Αν αυτό είχε συμβεί μερικές εβδομάδες νωρίτερα η θέση του θα’ταν σίγουρα πολύ υψηλότερη.

23. Dan Deacon – Bromst

2009. Η τυχερή δεκάρα του Σκρουτζ Μακ Ντακ του στέκεται στο λαιμό. Όπως ήταν αναμενόμενο την αμύθητη περιουσία κληρονομούν τα τρία μικρά ανίψια και όχι ο συμπαθής μεν, άτυχος δε, μεγάλος ανιψιός. Όπως δεν ήταν καθόλου αναμενόμενο, τα πιτσιρίκια, πετούν το προσωπείο του μικρού εξερευνητή και βουτούν για τα καλά στην club σκηνή της Λινμνούπολης, ξοδεύοντας τεράστια ποσά σε acid. Για την πλάκα τους σκαρώνουν κι ένα συγκρότημα, στο οποίο δίνουν το όνομα Dan Deacon, για σπάσιμο σε όλα αυτά τα one man bands που ξεπετάγονται συνέχεια. Ηχογραφούν κι ένα οργιαστικό άλμπουμ με τίτλο Bromst. Χαλάλι τα εκατομμύρια..

22. Memory Tapes – Seek Magic

Ένας από τους πιο cool τύπους της χρονιάς ήταν σίγουρα ο παραγωγός Dayve Hawk και τα περίεργα ‘συγκροτήματά’ του weird tapes, memory cassette και memory tapes. Το album των τελευταίων seek magic ακούστηκε πάρα πολύ τις τελευταίες εβδομάδες στα πλατό της Ακαδημίας, και όχι απλά θυμίζει, αλλά αναμιγνύει με μαεστρία.. ότι μπορεί κανείς να φανταστεί: από new order και talking heads στο bicycle μέχρι, θα ορκιζόμουν, στέρεο νόβα στο green knight. Το δε οργιαστικό stop talking είναι ίσως η επιτομή του όρου crossover dance hit για το 2009.

21. The Voices - Death Of A Lover's Song

“Το τρίτο άλμπουμ των Βρετανών shoegazers The Voices από το Cardiff είναι δυστυχώς και το κύκνειό τους άσμα. Με εμφανείς αλλά όχι ενοχλητικές αναφορές στα σπουδαία συγκροτήματα του είδους [και όχι μόνο], το Death Of A Lover's Song μοιάζει σαν κυκλοφορία των αρχών της περασμένης δεκαετίας. Δάφνες πρωτοτυπίας μπορεί να μη διεκδικεί [και αν γνωρίσετε κάποιον που τις διεκδικεί αυτές τις δάφνες, και μάλιστα με αξιώσεις, παρακαλώ να μου τον γνωρίσετε..] το άλμπουμ όμως των Voices, δεν ικανοποιεί απλά τους φαν του shoegaze, αποτελεί σαφώς ένα από τα δυο, τρία καλύτερα δείγματα που είχε να μας προσφέρει μέσα στη χρονιά του 2009..”

Απορώ γιατί δεν έκανα ένα copy/paste και για τα υπόλοιπα άλμπουμ και κάθομαι και ταλαιπωρούμαι ένα μήνα τώρα..

20. Charles Spearin – The Happiness Project

Τι καταπληκτική ιδέα! Ο Charles Spearin των Broken Social Scene, ζώντας στο Toronto με την οικογένειά του, αποφασίζει να πάρει κάποιες ‘συνεντεύξεις’ από μέλη της κοινότητάς του, φίλους, συγγενείς και γείτονες δηλαδή, στις οποίες επικεντρώνεται στο θέμα ‘ευτυχία’. Πάνω στις ηχογραφήσεις αυτές χτίζει το άλμπουμ The Happiness Project, με jazz αποχρώσεις κατά κύριο λόγο, καταφέρνοντας κάτι πολύ σπουδαίο: να αναδείξει και να ενσωματώσει τέλεια τη μουσικότητα και τη μελωδία της ίδιας της ανθρώπινης ομιλίας. Το αποτέλεσμα είναι πραγματικά θριαμβευτικό. Θα περάσει καιρός για να συγχωρέσω τον εαυτό μου για το ότι δεν κατάφερα να πάω στη συναυλία του στο Principal ως support στους Do Make Say Think [στους οποίους επίσης ανήκει]..

19. Headlights – Wildlife

Να κι ένα άλμπουμ που δυστυχώς δεν κατάφερα να ακούσω παρά μόνο λίγες ημέρες πριν την ανασκόπηση. Θαυμάσιες μελωδίες, χαμηλών τόνων μα υψηλών αισθημάτων.. Ωραία φωνή, ωραία τραγούδια, ωραίο εξώφυλλο, ωραίο video.. lo-fi pop κατά πολύ ανώτερη του μέσου όρου. Κάλλιο αργά παρά ποτέ!

18. Zola Jesus - The Spoils

Θα μπορούσα να πω ότι το ντεμπούτο της 20χρονης Nika Roza Danilova ήταν μια μεγάλη έκπληξη μέσα στη χρονιά, τα πρώτα demo όμως των Former Ghosts στους οποίους συμμετέχει [και τους οποίους θα συναντήσουμε πιο πάνω στη λίστα] με είχαν προετοιμάσει κατάλληλα για την ξεχωριστή της περίπτωση. Η Siouxsie θα πρέπει να είναι πολύ περήφανη για την κόρη της.. [Τι? Δεν είναι κόρη της? Αποκλείεται να με πείσετε!]

17. Mew - No More Stories Are Told Today, I'm Sorry, They Washed Away

Πάνω από 10 χρόνια μετρούν στο ενεργητικό τους οι Δανοί Mew, τα τέσσερα από τα οποία είναι αυτά που μεσολάβησαν από την τελευταία τους breakthrough κυκλοφορία, του έξοχου And The Glass Handed Kites του 2005. Πολύ σοφά επέλεξαν να δουλέψουν όσο περισσότερο μπορούσαν πάνω στο επόμενο βήμα, παρουσιάζοντας έτσι ένα άλμπουμ ώριμο, εμπνευσμένο και πιο πλούσιο ηχητικά από το προηγούμενό τους. Οι επιρροές σαφώς και βρίσκονται και πάλι στα progressive 70s, η pop φλέβα όμως που διαθέτουν κάνει το συνδυασμό πραγματικά ακαταμάχητο.

16. The Veils – Sun Gangs

Ξέρετε πολλά συγκροτήματα που να έβγαλαν τρία πολύ καλά άλμπουμ μέσα στη δεκαετία? Οι Veils έκαναν φέτος μια δυναμική επιστροφή στη δισκογραφία [και ένα όχι και τόσο δυναμικό πέρασμα από τα μέρη μας] βασισμένοι, όπως πάντα, σε μια πλειάδα θαυμάσιων συνθέσεων και στη μοναδική φωνή του Finn Andrews.

15. Lotus Plaza – The Floodlight Collective

Εύπεπτη, ουσιαστική ψυχεδέλεια από το έτερο ταλεντάκι των Deerhunter. Η επιτομή του ήχου που κυριάρχησε μέσα στο 2009, σ’ένα απ’άκρη σ’άκρη καταπληκτικό άλμπουμ. Από τα άλμπουμ που με μεγάλη ευχαρίστηση ξανάκουσα για τις ανάγκες αυτής της ανασκόπησης, και που ανυπομονώ να ξανακούσω μετά το τέλος της..

14. Grizzly Bear – Veckatimest

Ποτέ μου δε μπόρεσα πραγματικά να αγαπήσω αυτό το συγκρότημα. Πάντα κάτι έλειπε για να δέσει το γλυκό. Πάντα τους έβρισκα κομματάκι υπερτιμημένους. Φέτος το συγκρότημα του Ed Droste έκλεισε πολλά στόματα, μεταξύ των οποίων φυσικά και το δικό μου. Ένας λόγος που δεν άκουσα αυτό το άλμπουμ τόσες φορές όσο θα ήθελα / έπρεπε είναι ότι μου ήταν πολύ δύσκολο να φτάσω στο track #4. Τα τρία πρώτα τραγούδια είναι τόσο αριστουργηματικά που συνήθως κατέληγα να ακούω αυτά σε ένα ατέλειωτο repeat. Το δε Two Weeks, σαφώς ένας από τους ύμνους του 2009.

13. Mount Eerie - Wind's Poem

Στην αρχή νόμιζα ότι το έλεγε για πλάκα, όπως κάτι γκρουπάκια στο Myspace που περιγράφουν τον ήχο τους ninja/tropikalia/rebetiko, αλλά ο φίλος μας εδώ πιστεύει πραγματικά ότι το άλμπουμ αυτό μπορεί να μπει κάτω από το tag του black metal. Προσωπικά, και να σκόνταφτα πάνω στο black metal στο δρόμο δεν θα το αναγνώριζα, αλλά αν όντως έχει δίκιο ο κύριος Elverum, μια από τις πιο περίεργες αλλά και πιο σημαντικές φιγούρες αυτής της δεκαετίας, τότε μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσω. Αν θέλατε εδώ και καιρό να εισχωρήσετε στον ξεχωριστό του κόσμο αλλά δεν ξέρατε από πού να ξεκινήσετε [τρία τρία τα κυκλοφορεί τα άλμπουμ ο άτιμος] μπορείτε να το κάνετε από το σχεδόν 12λεπτο αριστουργηματικό Through The Trees [το είχαμε και πέρυσι στα καλύτερα της χρονιάς]. Και ερωτώ: μπορεί η Julee Cruise να είναι black metal?

12. Atlas Sound – Logos

Δυστυχώς έχουν περάσει σαράντα χρόνια από τη δεκαετία του ’60 και η κυκλοφορία δύο και τριών άλμπουμ μέσα στην ίδια χρονιά από έναν καλλιτέχνη κατακρίνεται συνήθως ως ένδειξη μεγαλομανίας. Έτσι αρκετοί υπερπαραγωγικοί μουσικοί κυκλοφορούν τη μουσική τους κάτω από ονόματα διαφορετικών συγκροτημάτων, κάποιων αληθινών [Dan Bejar, Spencer Krug] κάποιων όχι. Ένα από τα σπουδαιότερα μέλη αυτού του εκλεκτού γκρουπ μουσικών, ο Bradford Cox, κυκλοφόρησε άλλο ένα έξοχο άλμπουμ μέσα στο 2009. Όχι ότι τα υπόλοιπα τραγούδια υστέρησαν, οι δύο συνεργασίες του όμως με τον κύριο από τους Animal Collective και την κυρία από τους Stereolab ήταν δύο από τις κορυφαίες στιγμές της χρονιάς.

11. Chris Garneau – El Radio

Πλούσιες ενορχηστρώσεις, ρυθμός, πιο «ώριμος» ήχος και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση είναι τα στοιχεία που διαφοροποιούν το δεύτερο άλμπουμ του αγαπητού Νεοϋορκέζου πιανίστα / τραγουδοποιού από το σπουδαίο ντεμπούτο του. Τρία χρόνια μετά το music for tourists το EL Radio έρχεται να σταθεί δίπλα του επάξια. Προσωπικά τον αποκαλώ Sufjan του φτωχού [και αυτό φυσικά είναι μέγα κομπλιμέντο] και σε τραγούδια όπως το dirty night clowns αποδεικνύει ότι η ομοιότητα δεν είναι μόνο φυσική..

10. Why? – Eskimo Snow

Τα απομεινάρια του περυσινού αριστουργηματικού Alopecia ή καλύτερα, τα τραγούδια που δε συμβάδιζαν με το concept του, κυκλοφόρησαν φέτος ως ξεχωριστό άλμπουμ [κάτι σαν το Avalanche του Illinoise] και φυσικά όλα όσα αγαπήσαμε στο συγκρότημα του Yoni Wolf είναι και πάλι παρόντα.. οι εξαιρετικές συνθέσεις, τα κρυμμένα hooks, οι εμπνευσμένες ενορχηστρώσεις, οι πραγματικά σπουδαίοι στίχοι.. όλα εκτός από ένα βέβαια: το εντελώς μοναδικό / σήμα κατατεθέν rap του Yoni απουσιάζει εντελώς. Παρ’όλα αυτά το Eskimo Snow κατακτά επάξια μια θέση στη δισκοθήκη σας δίπλα στο αδερφάκι του, και όχι μόνο για οικογενειακούς λόγους..

9. The Ballet – Bear Life

Τρία χρόνια μετά το cult ντεμπούτο τους Mattachine, οι Νεοϋορκέζοι The Ballet επιστρέφουν με το Bear Life, μία ακόμη καταπληκτική συλλογή indiepop/electropop τραγουδιών που χρωστά πάρα πολλά στον Stephin Merritt. Δύσκολα συναντάς στις μέρες μας pop άλμπουμ που μπορείς να ακούσεις από την αρχή ως το τέλος χωρίς να βαρεθείς, και το Bear Life είναι ένα από αυτά. Πιθανότατα θα περάσει και αυτό απαρατήρητο, εμείς όμως το τοποθετούμε στη θέση που του αξίζει, ως ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς στο είδος του..

8. Former Ghosts – Fleurs

Μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες των 00s. Ένας ξεχασμένος μουσικός στην πρώτη του δουλειά έπειτα από τη διάλυση του συγκροτήματός του. Μια από τις πιο δυνατές και πιο ελπιδοφόρες γυναικείες παρουσίες της χρονιάς. Ένα ακαταμάχητο σύνολο. Και ένα καταπληκτικό δείγμα παραμορφωμένου, διεστραμμένου new wave, σαφώς ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς..

7. Scott Matthew – There Is An Ocean That Divides

Τελειώνει σε λίγες ημέρες η δεκαετία, και για τη Χειμερινή Ακαδημία η θλιμμένη φωνή του Αυστραλού Scott Matthews ήταν ανάμεσα στις φωνές που τη σημάδεψαν ανεξίτηλα. Προσωπικά θα θυμάμαι πάντα αυτό το άλμπουμ σαν το soundtrack της πρώτης μου βόλτας στη νέα παραλία της πόλης, ένα μελαγχολικό ανοιξιάτικο απόγευμα. Και όταν ένα άλμπουμ συνοδεύει μια όμορφη στιγμή της ζωής σου, όσο μικρή κι ασήμαντη μπορεί να είναι αυτή, το θυμάσαι για πάντα..

6. Patrick Wolf – The Bachelor

Εγώ λοιπόν θα αντιστρέψω το φρικτό και εντελώς βαρετό στερεότυπο: αν ο κύριος Wolf ήταν Έλληνας, ακόμη και με το camp του, τις ιδιορρυθμίες του, τις εξάρσεις του, τα γελοία κοστούμια του.. θα αντιμετώπιζε αυτές τις κριτικές που του επιφυλάξαμε? Ή μήπως θα βαριόμασταν να διαβάζαμε διθυράμβους? Και μόνο το συγκλονιστικό Count Of Casualty αξίζει περισσότερο από το σύνολο σχεδόν της αγγλόφωνης ελληνικής παραγωγής του 2009..

5. Deastro – Moondagger / Orange Swimmer Red Summer

Ίσως είναι άδικη για τους Deastro [αλλά και πολλά ακόμη ονόματα μέσα στο 2009] η αναφορά του ονόματος ενός άλλου συγκροτήματος σε κάθε μα κάθε αναφορά που γίνεται σ’αυτούς, είχαν όμως την ατυχία το μουσικό ιδίωμα της καλειδοσκοπικής / νεοψυχεδελικής pop που τόσο επιτυχημένα υπηρέτησαν όχι σε ένα, αλλά σε δύο καταπληκτικά άλμπουμ μέσα στη χρονιά, να είναι απόλυτα ταυτισμένο με το συγκρότημα αυτό. Αν δε ο κύριος Randolph Chabot Jr σκεφτόταν λίγο πιο ψύχραιμα και συμπίεζε σε ένα άλμπουμ τα 76 λεπτά μουσικής που κυκλοφόρησε φέτος, ίσως να μιλούσαμε για αριστούργημα. Όπως και να’χει, πρόκειται για 76 λεπτά που δε θέλεις με τίποτε να τελειώσουν!

4. Sweet Trip – You Will Never Know Why

Το quintessential Winter Academy album της χρονιάς, ένα άλμπουμ που [πιθανότατα] δε θα συναντήσετε σε καμία λίστα, ότι κι αν συνεπάγεται αυτό [απολύτως τίποτε για την ακρίβεια]. Πάνγλυκη, υπέροχη, σπουδαία indiepop από το San Francisco. To die for!

3. DM Stith – Heavy Ghost

Πόσοι και πόσοι singer / songwriters υπάρχουν άραγε εκεί έξω? Ένα πιάνο, μια κιθάρα, μια φωνή.. Δοκιμασμένος συνδυασμός και χιλιοακουσμένος, πόσο πια να σε συγκινήσει κάτι τέτοιο? Τι καινούργιο έχει να πει? Κι όμως, η περίπτωση του κυρίου Stith είναι σαφώς ξεχωριστή, καθώς είχε την έμπνευση, την υπομονή και το ταλέντο να δουλέψει με μαεστρία στον τομέα της παραγωγής αυτού του άλμπουμ, και το αποτέλεσμα, [ακόμη και γι’αυτούς που είχαν ακούσει τα πρώτα του demos πριν από 1-2 χρόνια], ήταν εκπληκτικό. Ακούς ένα πιάνο και νομίζεις ότι ακούς δέκα, σαν wall of sound, ενώ η ηχογράφηση των φωνητικών του θα πρέπει να διδάσκεται στα κολλέγια. Το ακούς στη στάση του λεωφορείου με τα ακουστικά και νομίζεις ότι ακούς χιλιάδες φωνές πίσω από την πλάτη σου, δίπλα σου, μπροστά σου, να σε στοιχειώνουν, να σε κατατρέχουν, σαν αυτές τις σκηνές στις ελληνικές ταινίες που όλοι κάνουν έναν κύκλο γύρω από τον πρωταγωνιστή ενώ η κάμερα γυρίζει και τους δείχνει έναν έναν να γελάνε.. Ίσως και να φταίει το holiday stress για το παραλήρημά μου, αλλά με έναν τίτλο όπως Heavy Ghost και τραγούδια σαν το Spirit Parade ο DM Stith στοίχειωσε για τα καλά τις εγκαταστάσεις της Χειμερινής Ακαδημίας μέσα στο 2009..

2. Animal Collective – Merriweather Post Pavilion

Τι να γράψει πια κανείς για αυτό το άλμπουμ? Η ιστορία θα το κρίνει [και φυσικά θα το δικαιώσει]. Δεν ξέρω αν άξιζε όλο αυτό το θόρυβο [ψέματα, τον άξιζε] ή αν είναι ”το καλύτερο άλμπουμ που κυκλοφόρησε μετά το OK Computer”, νομίζω πως μπορούν να συμβιβαστούν με τον τίτλο του καλύτερου όγδοου άλμπουμ συγκροτήματος ever. Εκτός από την ανεπανάληπτη εμφάνισή τους πέρυσι στο Principal [για την οποία δε θα κουραστώ να επαναλαμβάνω πως στο τραγούδι που αργότερα θα αγαπούσα ως My Girls πραγματικά κοίταξα αυθόρμητα τα πόδια μου για να δω αν πατάνε στο έδαφος], το άλμπουμ αυτό μου άρεσε τόσο πολύ και για ένα ακόμη λόγο: από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό, ξεχείλιζε συγκλονιστική, απίθανη, καθαρόαιμη POP. Εικοσιτεσσάρων καρατίων!

1.Wild Beasts – Two Dancers

..Μα τότε πως ένα τέτοιο άλμπουμ σαν το MPP δε βρίσκεται στην κορυφή της λίστας? Θα αναρωτηθείτε με το δίκιο σας.. Πως γίνεται ένα συγκρότημα [το πρώτο μετά τους Smiths αν ανατρέξω στα αρχεία της Ακαδημίας, εντάξει όμως, αυτοί είχαν 4 στα 4] να έχει το #1 άλμπουμ της χρονιάς για δύο συνεχόμενες χρονιές? Είπαμε, εδώ δε διαβάζετε ούτε για τα καλύτερα, ούτε για τα σημαντικότερα, ούτε για τα επιδραστικότερα [τρεις διαφορετικές λίστες από μόνες τους] αλλά για τα [αναπόφευκτα υποκειμενικά] αγαπημένα μας άλμπουμ της χρονιάς. Και μ’ένα airplay που μπορεί να συγκριθεί με το σύνολο των υπόλοιπων 49 άλμπουμ, οι Δύο Χορευτές κατέκτησαν δικαιωματικά την κορυφή πριν καν κυκλοφορήσουν.

Και τι τεράστια πρόοδος ήταν αυτή που έκαναν οι φίλοι μας μέσα σε ένα μόλις χρόνο! Απίστευτη ωριμότητα συνθέσεων, μια παραγωγή που θυμίζει από U2 του Unforgettable Fire μέχρι Associates του The Affectionate Punch, συγκλονιστικοί στίχοι που κάνουν τα άλλα Βρετανικά γκρουπάκια να μοιάζουν με τη Χιονάτη και τους επτά νάνους, ένα καινούργιο αστέρι στο πρόσωπο του Tom Flemming.. και το φαλσέτο που λατρέψαμε πέρυσι, εδώ πλέον τιθασευμένο, γεμάτο αυτοπεποίθηση, φτάνει σε τέτοια σημεία εκφραστικότητας που σε αναγκάζει πάνω στο νήμα να ανακηρύξεις τον Hayden Thorpe ως ΤΗ φωνή αυτής της δεκαετίας που τελειώνει [είναι τέτοια η ομοιότητα με τον αξέχαστο Billy Mackenzie στο ανυπέρβλητο This Is Our Lot που είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να συγκρατήσεις το άτιμο το δάκρυ].

Μισώ όσο τίποτε την έννοια της «περηφάνιας», ακόμη και την ίδια τη λέξη δε μπορώ να προφέρω, οπότε καλύτερα ας το γράψω: Είμαι πολύ περήφανος για τους Wild Beasts .-

download all 55 tracks from H.E.R.E.

Favourite Tracks Of The Year

Μαζί με όλα τα προηγούμενα, ένα mix με 20 τραγούδια που θα μας θυμίζει τη χρονιά του 2009..

Destroyer - Bay Of Pigs

My Laundry Life - Sons & Guns

Le Page - Luna Land

Devon Williams - Sufferer

Boy In Static - Candy Cigarette

Ramona Falls - Russia

The Magic Kids - Hey Boy

Parker Lewis - Bash the Cynicals

A Mountain Of One - Sky Is Folding

Trashcan Sinatras - People

Ganache - In Pidgin

The Raveonettes - Last Dance

Gangi - Commonplace Feathers

Washed Out - Get Up

One - Rainbowland

The Da Vincis - Standing In Line

The Starlets - Radio friendly

Cale Parks - Eyes Won't Shut

The Bran Flakes - I Have A Friend

The Radio Dept. - David


download all tracks from H.E.R.E.


αυτά τα ολίγα και για φέτος

καλή χρονιά!