- Τι περιμένω κάθε χρόνο από Φεστιβάλ? Να δω κάτι που δεν έχω ξαναδεί... Να νιώσω κάτι που δεν έχω ξανανιώσει... Να δω ένα συγγραφικό / σκηνοθετικό / υποκριτικό ταλέντο που θα με κάνει κουρέλι από τη ζήλια... Συνέβησαν όλ'αυτά (και) φέτος? Χμμμ...
- Αν κρατήσω μια ταινία, ένα όνομα, 'someone to watch' όπως ήταν και το αφιέρωμα, θα'ταν ο φοβερός Royston Tan από τη Σιγκαπούρη και το '4.30'. Ελπίζω να βγει και στις αίθουσες. Εμπρός στο δρόμο που άνοιξε ο Κιμ Κι-Ντουκ.
- Οι ίδιες φάτσες στις ίδιες θέσεις στις ίδιες αίθουσες. Η ίδια ταλαιπωρία, φυσική και τηλεφωνική για τα εισητήρια. Και πάλι αρρώστησα μέσα στο φεστιβάλ...
- Μετά το Αριστοτέλειο και το Assos Odeon ένα ακόμη πείραμα (Βακούρα) μακρυά από το λιμάνι αποτυγχάνει..
- Η υπέροχη Lili Taylor
- Οι συναυλίες που έχασα, τα events που έχασα και τα Q&A sessions που έχασα.. Είχα τους λόγους μου..
- Η σουβλακερί που άνοιξε απέναντι σχεδόν από την είσοδο του λιμανιού. Ότι πρέπει για μετά την 'Τρέλα' και το 'Fast Food Nation'
- Απίθανος καιρός, πολύ μακριά από τα 28 μποφόρ της περυσινής χρονιάς.
- Η Ψυχή στο Στόμα, η πρώτη ελληνική ταινία που είδα στο φεστιβάλ ever, και αυτό λέει πολλά..
- Καναδάς : απογοήτευσε -έστω κι αν μόνο εγώ είχα κάποιες προσδοκίες, you know why-, Γερμανία : το'σωσε τελευταία στιγμή, η Λατινική Αμερική : μια χαρά, οι ΗΠΑ : σπασμωδικές κινήσεις, Ασία : μήπως επήλθε η κόπωσις? Αγγλία, Γαλλία : Φανταστείτε οκτώ 'z' παρατεταγμένα μέσα σε ένα συννεφάκι, πάνω από το κεφάλι μου...
- Επίπεδο ταινιών : κατά γενική ομολογία, για 2η συνεχή φορά κατώτερο του αναμενομένου. Έλειπαν οι σπουδαίες ταινίες. Ή εγώ φταίω, ή ο δρόμος που'χει πάρει το σινεμά τα τελευταία χρόνια, ή οι επιλογές της νέας διοίκησης. Διαλέγετε ότι σας αρέσει, κατά προτίμηση το πρώτο..
Άντε και του χρόνου..
2 σχόλια:
Μακάρι οι "Νύχτες πρεμιέρας" να επαναλαμβάνονταν και στη Θεσσαλονίκη. Το φεστιβάλ της πόλης δεν νομίζω ότι πρέπει να μας κάνει ιδιαίτερα περήφανους (σίγουρα έχει θετικά στοιχεία)! Ποιοτικό καλλιτεχνικό πρόγραμμα ή εμπορικότητα, διεθνής αναγνωρισιμότητα ή μέτριο ελληνικό διαγωνιστικό; Κρατικα βραβεία ποιότητας; Χα χα! Τουλάχιστον εκείνο της μουσικής έπρεπε να πάει στον Κραουνάκη για το Πεθαίνοντας στην Αθήνα! Για να μην αναφέρω κάτι άλλο. Πάντως οι περισσότεροι κριτικοί γνώριζαν μέρες πριν τι θα γινόταν με τις βραβεύσεις. Άρα πόσο διαφανείς ήταν οι διαδικασίες;
Καταραμένε beta blogger!
Αν και δεν έχω πάει στις νύχτες πρεμιέρας νομίζω πως δε μπορούμε να τις συγκρίνουμε με το φεστιβάλ, καθώς ο προσανατολισμός τους είναι κυρίως η αμερική απ'ότι έχω καταλάβει. (κι επίσης άλλα τα μεγέθη, η ατμόσφαιρα κλπ)
Όσον αφορά στις ελληνικές ταινίες και τα βραβεία ειλικρινά δεν έχω ασχοληθεί ποτέ. Γυρνάω στη δουλειά κάθε χρόνο και με ρωτάνε όλοι αν είδα την τάδε -ελληνική- ταινία που πήρε το τάδε βραβείο, κι εγώ δεν έχω μάθει ούτε καν ποιος πήρε τι. Το παραδέχομαι, είμαι προκατειλλημμένος, το'χω ξαναγράψει..
Συμφωνώ κι εγώ ότι το δίδυμο Αδαμίδης - Μουζάκη ούτε κατά διάνοια δε φτάνει το προηγούμενο, αυτό νομίζω αποδείχθηκε για 2η χρονιά με το επίπεδο των ταινιών. Αλλά ελπίζω σε καλύτερες μέρες..
με ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ ταινίες!!
Σ'ευχαριστώ για το πολύ ωραίο σχόλιο στο blog σου by the way!
Δημοσίευση σχολίου