47th T.I.F.F. Day 3 : Sunday 19.11.2006

Η πιο crowded μέρα του φεστιβάλ, όπως αναμενόταν. Οι ίδιες φάτσες κάθε χρόνο, οι ίδιες θέσεις στις ίδιες αίθουσες.. σα μια σιωπηλή συνομωσία. Υπάρχουν βεβαίως και οι καινούργιες φάτσες, κυρίως φοιτητόφατσες, στις οποίες θα ήθελα να συστήσω να κλείσουν επιτέλους τα κινητά τους! Και το στοματάκι τους, μετά την έναρξη της ταινίας.. Κάλλους θα βγάλουν τα δαχτυλάκια σου κοριτσάκι μου, νομίζεις ότι επειδή το έχεις στο αθόρυβο η φωτισμένη οθόνη και ο ήχος από τα πλήκτρα από το 25ο σερί μήνυμα που στέλνεις ΔΕΝ είναι ενοχλητικός? Δεν ξέρω, ή όλοι έχουν γίνει εξαιρετικά αγενείς - για να μην πω γαϊδούρια - ή εγώ πολύ γεροπαράξενος.. μάλλον το δεύτερο i guess..

1. The Fountain, (2006), USA, Darren Aronofsky * * 1/2

Μεγάλες Προσδοκίες.. η κατάρα όλων των ταλαντούχων. Ή όπως λέει κι ένα άλλο φρικτό κλισέ 'είναι δύσκολο να φτάσεις στην -καλλιτεχνική- κορυφή, αλλά ακόμη πιο δύσκολο να παραμείνεις'. Δυστυχώς λοιπόν ο φίλος μας αποτυγχάνει να κάνει το 3 στα 3. Πολύ καλοί οι πρωταγωνιστές, εξαιρετική μουσική για άλλη μια φορά ο Μάνσελ, σκηνικά και ορισμένες σεκάνς που κόβουν την ανάσα, αλλά... κάτι δεν του βγαίνει που λένε.. 'Finish it' ψιθυρίζει διαρκώς η Ρέιτσελ Γουάιζ σε όλη την ταινία, προτρέποντας τον Χιου Τζάκμαν να τελειώσει το βιβλίο της, και δε μπορείς παρά να να σκεφτείς ότι η προτροπή είναι προς το σύζυγό της στη ζωή, και σκηνοθέτη της ταινίας, να δώσει επιτέλους ένα τέλος, γιατί αρκετά χρόνια σπατάλησε σ'αυτή. Το μόνο πιο φιλόδοξο πρότζεκτ από αυτό : η αποπεράτωση του μετρό Θεσσαλονίκης το 2012.

Να το δω? : κι εγώ δεν θα άκουγα καμμία κριτική που θα με απέτρεπε να δω την τρίτη ταινία του σκηνοθέτη του 'π' και του 'requiem for a dream'




2. Sehnsucht (Longing), 2006, Germany, Valeska Grisebach, * *

Συμπαθέστατη η Valeska, αν και αποκοιμήθηκε και άργησε όπως ομολόγησε, κινδυνεύοντας να τινάξει το πρόγραμμά μου στον αέρα, οπότε δυστυχώς δε μπόρεσα να παρακολουθήσω τις απαντήσεις που έδωσε στο τέλος της ταινίας. Έχει όμως ένα πολύ καλό σκηνοθετικό εύρημα στα τελευταία 5 λεπτά με τα παιδάκια που ανακεφαλαιώνουν όλη την ταινία ως εκείνο το σημείο, οπότε αναρωτιέσαι τα εξής:

α. κι ένα παιδάκι θα μπορούσε να'χε γράψει το σενάριο β. και 5 λεπτά πριν το τέλος να'μπαινα δε θα'χα χάσει και τίποτε

Εντάξει αστειεύομαι, αλλά το συγκεκριμένο στυλ κινηματογράφου το έχω δει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια - αργοί 'καθημερινοί' ρυθμοί, απλοί χαρακτήρες και 'ρεαλιστικοί διάλογοι', άντε κι ένα twist στο τέλος, στην καλή περίπτωση, και άντε γεια - και κάπου έχει αρχίσει να με κουράζει
Να το δω ? : και ποιος είμαι εγώ να σου πω όχι?

3. Blodbond (Thicker Than Water), (2006) Iceland, Arni Olafur Asgerisson (γείτσες), * * 1/2

Μια μικρή ανθρώπινη οικογενειακή ιστορία, όπως εξήγησε στην αρχή ο συμπαθής σεναριογράφος της ταινίας. Η δε σούπερ τρέντι - με την καλή όμως έννοια - πανέμορφη πρωταγωνίστρια που επίσης παραβρέθηκε ήταν ένα ακόμη πλεονέκτημα της προβολής. Όχι ότι η ταινία ήταν κακή. Ισλανδικό και κακό άλλωστε δε νοείται. Δεύτερη όμως ταινία στο καπάκι με θέμα ''τι θέλεις από μένανε , εγώ είμαι πια μια ξένη, γύρνα στη γυναίκα σου που σε περιμένει'' ε παραπάει νομίζω.. Ας μην είμαι όμως αυστηρός, ποιος Έλληνας σκηνοθέτης βέβαια έχει κάνει τέτοια πρώτη ταινία τελευταία, μεστή με καλό σενάριο και ερμηνείες και κάποιο λόγο ύπαρξης τέλος πάντων? Ας μην απαντήσω καλύτερα..

Να το δω ? : από αυτές που λέμε 'ότι πρέπει για βίντεο'


4. Omaret Yacoubian (Yacoubian Building), (2006), Egypt, Marwan Hamed, * * *

Κι ενώ η συγκεκριμένη θέση της αίθουσας Φρίντα Λιάππα έχει πάρει πλέον το σχήμα του πωπού μου με το συμπάθειο, τι να περιμένει κανείς όταν τελειώνει τη μέρα του με μια Αιγυπτιακή ταινία για τους ενοίκους ενός πρώην ενδόξου μεγάρου της Αιγυπτιακής ιστορίας? Ένα θαυμάσιο φιλμ, κάτι μεταξύ παλιάς ελληνικής ταινίας, bollywood, και κλασικής ξενόγλωσσης υποψηφιότητας για Όσκαρ, να τι... Βλέπεται μ'ένα χαμόγελο από την αρχή ως το τέλος - ειλικρινή και δικαιολογημένα τα δυνατά χειροκροτήματα του κοινού - έχει όμως το μειονέκτημα του να είναι το κύκνειο άσμα του σκηνοθέτη, καθώς όλο και κάποιος θα βρεθεί να εφαρμόσει το γνωστό αιγυπτιακό νόμο "όποιος γυρίζει ταινίες μεγαλύτερες των 90 λεπτών θα πρέπει να τουφεκίζεται στην κεντρική πλατεία του Καίρου", πόσο μάλλον όταν γυρίζει ταινίες των 165' αν έχει τον Αλλάχ του!! Αχ Μορφέα, θα σου'ρθω μια μέρα οριστικά στην αγκαλιά σου, πότε θα'ναι μόνο δεν ξέρω..
Να το δω ? : Μια χαρά!

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να πω πως αν υποψιαστώ πως το ''temporarily down for maintenance, we'll be back within 4 hours'' (και καθώς έχουμε πάει στις 34 hours) του fileUL.com, σημαίνει πως πάμε για ένα Winter Academy Revolutions, νομίζω πως δε θα το αντέξει το ταλαιπωρημένο μου κορμί.. θα κατεβάσω τα ρολά και see you in 2007!

Αν και όταν λοιπόν επανέλθει, κι επειδή μένουν 7 μέρες φεστιβάλ:
acid house kings - seven days (όχι δεν είναι γραμμένο για το κρουασάν)