Πάει κι αυτό το Φεστιβάλ.. Νομίζω πως δε θέλω να ξαναδώ ταινία στη ζωή μου (αν εξαιρέσουμε βέβαια τις επαναληπτικές προβολές, το Shortbus που έρχεται και καναδυό ακόμη..) Απολογισμοί και λοιπά μελοδραματικά από αύριο..
Τι μας επεφύλαξε λοιπόν η τελευταία μέρα εκτός από υπέροχο καιρό?
Τι μας επεφύλαξε λοιπόν η τελευταία μέρα εκτός από υπέροχο καιρό?
1. Sileni (Lunacy), (2005), Czech Republic / Slovakia , Jan Svankmajer, * * * 1/2
Ε τι νομίσατε, θα τέλειωνε το φεστιβάλ και δε θα έβλεπα έστω και μια ταινία του αφιερώματος στον Svankmajer? (όχι τίποτ'άλλο, να δω και γιατί όλος αυτός ο χαμός, γιατί ομολογώ ότι δεν τον γνώριζα κιόλας..). Η τρέλα λοιπόν.. Απίστευτος χαμός για μια θέση στην αίθουσα. Η ταινία ξεκινά και ο ίδιος ο σκηνοθέτης εμφανίζεται στην οθόνη και μας εξηγεί τι ακριβώς είναι αυτό που θα παρακολουθήσουμε. Ιστορία βασισμένη σε αντίστοιχη του Πόε και με στοιχεία από Ντε Σαντ, πραγματεύεται αυτό που λέει και ο τίτλος της.. Ο πρωταγωνιστής, ένας λίγο προβληματικός τύπος, που μόλις γύρισε από την κηδεία της μητέρας του, μπλέκεται άθελά του (?) στα δίχτυα και στις δολοπλοκίες ενός σατανικού Μαρκησίου, ο οποίος έχει μερικές πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις για την αντιμετώπιση της 'τρέλας' (και περί θρησκείας επίσης, θα'θελα να προσθέσω). Καθώς χώνεται -κι οι θεατές μαζί του- όλο και πιο βαθιά στο σχιζοφρενικό αυτό σύμπαν, παρελαύνουν ταυτόχρονα από την οθόνη γλώσσες μοσχαρίσιες, μπριζολάκια, μάτια, κοτόπουλα, μυαλά, η χαρά του Μήτσου του χασάπη ένα πράγμα.
Φεύγοντας, για πρώτη φορά από την πλαϊνή σκάλα του 'Παύλος Ζάννας', πραγματικά αυτό που συζητούσαμε όλοι είναι μήπως καταλήξουμε σε κανένα μπουντρούμι αλλειμμένοι με πίσσα και πούπουλα.
Να το δω? : Χωρίς πλάκα τώρα, είναι πολύ καλό φιλμ.
2. Ostrov (Island), (2006), Russia, Pavel Lounguine, * * * 1/2
Τρία στα τρία για τη Ρωσία, μετά τα εκπληκτικά 'Η επιστροφή' και 'Ρώσικη Κιβωτός' που παίχθηκαν στα προηγούμενα φεστιβάλ, έστω και αν 'Το Νησί' δεν είναι αυτού του επιπέδου. Εκπληκτική φωτογραφία, υποβλητική ατμόσφαιρα, εξαιρετική η ερμηνεία του πρωταγωνιστή στο ρόλο του Μοναχού - Αγίου, που χαμένος μέσα στις τύψεις για κάτι που έχει κάνει στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, εγκαταλείπει τα εγκόσμια, και σχεδόν αποτρελαμένος καταφεύγει σε μια Μονή σ'ένα μικρό νησί, όπου αποκτά τη φήμη του θεραπευτή, με αποτέλεσμα να τον επισκέπτονται από παντού για να τους γιατρέψει. Ο ίδιος όμως εξακολουθεί όμως να μη μπορεί να βρει τη γαλήνη που αποζητά..
Να το δω ? : Μοναδική ένσταση το ότι τη βρήκα υπέρ του δέοντος 'Χριστιανική'. Αφού λοιπόν αυτό δεν ενόχλησε ιδιαίτερα εμένα, ε τότε δε νομίζω να ενοχλήσει άλλον άνθρωπο, οπότε μην τη χάσεις!
Να το δω ? : Μοναδική ένσταση το ότι τη βρήκα υπέρ του δέοντος 'Χριστιανική'. Αφού λοιπόν αυτό δεν ενόχλησε ιδιαίτερα εμένα, ε τότε δε νομίζω να ενοχλήσει άλλον άνθρωπο, οπότε μην τη χάσεις!
3. Gretchen, (2006), USA, Steve Collins * * * 1/2
Πολλοί θα θεωρήσουν εξωφρενικό το ότι δίνω τέτοια βαθμολογία στη Γκρέτσεν (χέστηκε η Αϊμέ στο αλώνι, αλλά λέμε τώρα..) αλλά εγώ τη βρήκα καταπληκτική! Πραγματικά, κάθε ατάκα αυτής της ταινίας είναι μια παρωδία. Καθενός teen movie, καθενός 90210, καθενός αμερικανικού κλισέ. Η Γκρέτσεν είναι μια ασχημούλα ντροπαλούλα έφηβη, που ντύνεται χάλια και ζει με τη μητέρα της. Είναι τσιμπημένη και τα 'ψιλοέχει' με το κακό παιδί του σχολείου (απίθανη φάτσα #1) κι όταν ανακαλύπτει ότι αυτός τα 'χοντροέχει' και με άλλη, κάνει κάτι πολύ κακό με αποτέλεσμα να την κλείσουν σε ίδρυμα απροσάρμοστων εφήβων (κάτι σαν κι αυτό που έκλεισαν το γιο της Μπρι στις Νοικοκυρές σε Απόγνωση, ξέρετε τώρα εσείς..) όπου ερωτεύεται και τα 'ψιλοφτιάχνει' με το αντίστοιχο κακό παιδί (απίθανη φάτσα #2) με τον οποίο το σκάει, πάει σε rave party (απίθανες φάτσες #3 - #9), έπειτα συναντά τον πατέρα της (τα ρέστα μου) και ετοιμάζεται για τον απαραίτητο prom, καθώς στο μεταξύ έχει επιστρέψει και στο σχολείο..
Η παρωδία της παρωδίας. Φανταστείτε teen movie ΧΩΡΙΣ όμορφους εφήβους for a change, σκηνοθετημένο από το John Waters, χωρίς όμως τα γνωστά φετίχ του σκηνοθέτη.. (μην επεκταθώ, δεν είναι της παρούσης). Να μην ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή όχι. Να γελάς νευρικά -μόνο εσύ-, και στην επόμενη σκηνή άλλος, και μετά άλλος.. και συνεχώς βέβαια να γελά όλη η αίθουσα.
Να το δω? : Παρά το ότι 1. Μόλις βγήκα από την αίθουσα κι είμαι ακόμη 'μέσα' στην ταινία 2. Με το dvd λογικά δε γελάς τόσο 3. Μόνο εμένα ενθουσίασε τόσο απ'όσους το συζήτησα.. -> Φυσικά και θα το δεις!
Και που είστε.. αύριο δεν εμφανίζεται μόνος του ο φίλος μας..
Και που είστε.. αύριο δεν εμφανίζεται μόνος του ο φίλος μας..
2 σχόλια:
Htan thea! Mas kathilwse.
σε πολλούς φάνηκε ιδιαιτέρως ενοχλητική, ιδιαιτέρως μιμούμενη την bjork κλπ, αλλά εμένα μου άρεσε πολύ γιατί εκτιμώ ιδιαίτερα μια ξεχωριστή φωνή πάνω απ'όλα.
για το moz πραγματικά ήταν από τις λίγες φορές που δεν ήθελα να γράψω κάτι.. Χαίρομαι που εσύ το έκανες, και τόσο πετυχημένα μάλιστα..
Δημοσίευση σχολίου