Κυριακή, Νοεμβρίου 26, 2006

47th T.I.F.F. Day 9 : Saturday 25.11.2006

Πλησιάζοντας προς το τέλος παραδοσιακά και αναπόφευκτα οι δικοί μου ρυθμοί χαλαρώνουν αρκετά, και κυριαρχεί επιτέλους η λογική του ''εντάξει, δεν έγινε και τίποτε αν δε δω και πέντε ταινίες σήμερα, έχω ήδη δει αρκετές'' ή αλλιώς το ένστικτο αυτοσυντήρησης..


1. Jing ke ci qin wang, (The Emperor and the Assasin), (1999), China, Chen Caige * * *
Το τρίωρο έπος του Caige γυρίστηκε το 1999 οπότε απουσιάζουν εντελώς όλα αυτά που συνηθίσαμε να βλέπουμε στις ταινίες του είδους μετά τον Τίγρη και το Δράκο (εξαιρετικά χρώματα και διάφορα νιντζοειδή αεροπλανικά), και αυτό είναι αρκετά ευχάριστο. Όταν όμως η διάρκεια είναι τόσο μεγάλη, μοιραία η κούραση είναι αναπόφευκτη. Καλά που ήταν άθλια η κόπια, κυρίως από πλευρά ήχου, και τα χειροκροτήματα του κοινού για να διορθωθεί η κατάσταση, με ξύπνησαν πάνω στην κρίσιμη στιγμή που θα παρατούσα εντελώς την ταινία για μια στάση στην αγκαλιά του φίλου μου του Μορφέα. Η ταινία πραγματεύεται σε γενικές γραμμές την ιστορία ενός βασιλιά που ονειρεύεται να ενώσει όλα τα βασίλεια της Κίνας σε ένα, το οποίο φυσικά θα κυβερνά αυτός. Τσκ, Τσκ, Τσκ, τόσο φιλμ, τόσοι κομπάρσοι, τόσα παιδάκια σφαγμένα, τόσο αίμα.. για λίγη -εντάξει όχι και τόσο λίγη..- εξουσία παραπάνω..
Το κλου της προβολής ήταν η παρουσία του σκηνοθέτη, ο οποίος ήρθε πάλι και κάθησε από μπροστά μου -τα έλκω τα celebrities φαίνεται, φταίω εγώ?- με αποτέλεσμα να τυφλωθώ και πάλι από τα φλας για 15' περίπου.
Να το δω? : Απ'ότι ξέρω κυκλοφορεί στα videoclub, οπότε αφού ξέρεις και τι να περιμένεις..


2. El Violin (The Violin), (2006), Mexico, Francisco Vargas, * * * 1/2
"Εγώ και οι φίλοι μου ακούγαμε για καιρό μια κραυγή πάνω στα βουνά, οπότε γυρίσαμε αυτή την ταινία για να απαντήσουμε στην κραυγή αυτή" ήταν η αρκετά ποιητική εξήγηση που έδωσε ο συμπαθέστατος Vargas στην αρχή της προβολής για το θέμα της ταινίας του. Τα βουνά του Μεξικού, οι αντάρτες εναντίον των στρατιωτών του καθεστώτος, ένας γέρος χωρικός και το βιολί του είναι οι πρωταγωνιστές της βαθιά πολιτικής αυτής ταινίας, με την εξαιρετική ασπρόμαυρη φωτογραφία. Ο Don Angel Tavira εκπληκτικός στο ρόλο του γέρου, χωρίς να είναι καν ηθοποιός. Όλη η ιστορία ξετυλίγεται γύρω από αυτόν και το βιολί του. Πικρό, συγκινητικό φιλμ, που σε κρατά σε αγωνία ως το τέλος..
Να το δω? : να το δεις.

Εν τω μεταξύ το fileUL.com είναι ΠΑΛΙ σε διαδικασία συντήρησης οπότε ας δοκιμάσουμε και κάτι άλλο σήμερα, έστω κι αν φαίνεται πολύ καλό για να'ναι αληθινό.. τα τραγούδια όμως είναι και αληθινά και υπέροχα.

Parenthetical Girls - Love Connection, pt II

Office - The Big Bang Jump!


Luxembourg - Close-Cropped


ΥΓ : Juliette γλυκιά μου, μη με παρεξηγείς, ήθελα πάρα πολύ να έρθω, αλλά δεν έχω συνέλθει εντελώς από προχθές, και δε θα έκανα τίποτε που να βάλει σε κίνδυνο την κατάσταση της υγείας μου την ερχόμενη Δευτέρα, ελπίζω να με καταλαβαίνεις, αλλά μπροστά στο Morrissey δεν είχες και μεγάλη τύχη..

3 σχόλια:

Zpi είπε...

Το είδα προχθές το βιολί. Εξαιρετικός ο παπούλης, μου άρεσε πολύ και η χροιά της φωνής του.

Αγαπητέ Winter θα μας γράψετε στο CineBlog μετά το τέλος του Φεστιβάλ ένα ποστάκι με τις ταινίες που σας άρεσαν περισσότερο στο Φεστιβάλ; (1-2, 3-4, όσες να'ναι)

Οπως και να 'χει εγώ στέλνω ένα προσκλητήργιο να υπάρχει

ΥΓ: Η Juliette μου είπε πως δε σου κρατάει κακία...

WinterAcademy είπε...

ίσως λίγο το αργήσω (πχ ως την τρίτη μάλλον) αλλά οκ.
btw πρέπει να μπεις στο γκίνες για το πιο γρήγορο comment στην ιστορία του blogging :)
c.ya

Zpi είπε...

Τρίτη είναι μια χαρά

Περίμενα απο τις 11 στα περίπτερα να αρπάξω το πρώτο φύλλο του blogός σας...