1. Paraiso, [Peru], Hector Galvez, [2009],***
Περού. Το ξερό τοπίο της αφίσας. Φτωχοσυνοικία. Φτώχεια καταραμένη για την ακρίβεια. Μια παρέα εφήβων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, οι ανησυχίες τους, τα όνειρά τους, η αναπόφευκτη κατάταξη στο στρατό, η τεταμένη πολιτική κατάσταση.. όλα τα παραπάνω τα'χουμε σαφώς ξαναδεί, είτε με καλύτερο είτε με χειρότερο τρόπο, και το φιλμ του Galvez είναι ίσως τόσο φτωχό σε μέσα όσο και η ιστορία που αφηγείται, παρ'όλα αυτά γίνεται όλο και καλύτερο όσο εξελίσσεται η ιστορία, και, αν μή τι άλλο, έχει κάτι να πει, έχει λόγο ύπαρξης, κι όλο και κάτι θα σου μείνει στο τέλος. Δεν είναι και λίγο πράγμα..Να το δω? : Αρκεί να μην περιμένεις να δεις την τυπική 'μοδάτη' λατινοαμερικανική ταινία..
2. Castro, [Argentina], Alejo Moguillansky, [2009],*1/2
Τώρα που έχει ξημερώσει η επόμενη ημέρα, και ο εκνευρισμός της παρακολούθησης της υπερφίαλης αυτής ταινίας έχει κάπως εξατμιστεί, συλλαμβάνω τον εαυτό μου να προσπαθεί να επικεντρωθεί στα θετικά στοιχεία της ταινίας. Έχει πχ δύο πραγματικά αστείες συνεντεύξεις εύρεσης εργασίας. Έχει όντως μία εσάνς χοροθεάτρου [αν θέλεις να είσαι επιεικής χαρακτηρίζοντας έτσι το ατελείωτο τρεχαλητό των πρωταγωνιστών, με πόδια, αυτοκίνητα, λεωφορεία.. για περισσότερη από τη μισή διάρκεια του φιλμ όλοι απλά.. τρέχουν]. "Λίγο Μπέκετ, λίγο Μπάστερ Κήτον, λίγο μιούζικαλ, λίγο κωμωδία" πάντως δε θα το χαρακτήριζα..Να το δω? : Τι να πω άλλο, για μένα απλά πέρασε και δεν ακούμπησε..
3. Norteado (Northless), [Mexico], Roberto Perezcano, [2009],***
Μετά από μια αποτυχημένη πρώτη προσπάθεια παράνομης εισόδου στις ΗΠΑ ο πρωταγωνιστής της ιστορίας καταλύει για λίγο καιρό στην Τιχουάνα, κάνοντας δουλειές του ποδαριού σ'ένα μπακάλικο, προετοιμάζοντας την επόμενη απόπειρα.. Όμορφο φιλμ, με ωραία φωτογραφία [δεν πιάνεται η καρδιά σου δηλαδή], ζεστό, ανθρώπινο, με ισχυρές δόσεις χιούμορ και πρωτότυπη αντιμετώπιση του [επίσης χιλιοειπωμένου] θέματος της παράνομης μετανάστευσης. Αυτά.Να το δω? : Άρεσε στους περισσότερους.
4. The Crowd, [USA], King Vidor, [1928],**** , live music from The Prefabricated Quartet
[Παρένθεση: Γίναμε πλέον τόσο λίγοι, αυτά τα 400-500 άτομα που ακούμε αυτή τη μουσική και βλέπουμε αυτές τις ταινίες, που να γνωριζόμαστε πια όλοι μεταξύ μας τόσο ώστε να μαντεύουμε ποιος είναι ποιος? Τόσο ώστε ο πισινός σου σε μια ουρά αναμονής να σε χτυπά στον ώμο και να σε ρωτάει συνομωτικά αν είσαι ο w.a. ξηλώνοντας μονομιάς το πέπλο μυστηρίου που με τόσο κόπο είχες υφάνει όλα αυτά τα χρόνια? lol]Δεν έχω και πολλά να γράψω για τη χθεσινοβραδινή προβολή ασπρόμαυρης βωβής ταινίας με ζωντανή μουσική υπόκριση ενός ελληνικού νέου συγκροτήματος, της τρίτης στη σειρά μετά τις δύο πολύ πετυχημένες προηγούμενες αντίστοιχες απόπειρες. Όπως ήταν φυσικό επικράτησε πανικός για μια θέση [με αρκετούς να μένουν απ'έξω], οι Prefabricated Quartet ήταν αναμενόμενα εξαιρετικοί, αυτό που ίσως δεν περίμενα ήταν να μου αρέσει τόσο το φιλμ του Vidor. Πραγματικά το θέμα, η σκηνοθεσία, οι γωνίες λήψης και γενικά όλο το φιλμ ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του, και φαντάζομαι ότι για αυτό το λόγο επιλέχθηκε..
Να το δω? : Χαλάλι η χαμένη [μοναδική] προβολή του νέου Παρκ Τσαν-Γουκ, need i say more?
1 σχόλιο:
Ο περίεργα αδιάκριτος blogger (που με επηρέασε και αντί για εισιτήριο για το "The crowd" πήρα για το "Thirst". Να σχολιάσω τη νέα ταινία του Parch Chan Wook ή όχι;) δε θα σταματήσει μέχρι να αποκαλύψει σε όλους το πέπλο μυστηρίου κάτω από το οποίο κρύβεται ο καθένας μας. Δυστυχώς, μετά από 3 χρόνια (αποσπασματικής) έρευνας (αμφιβάλλω αν υπάρχει άλλος λόγος που παίρνει άδεια για να παρακολουθήσει το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης) σε εντόπισε (οι υπόλοιποι θαυμαστές της Χειμερινής ακαδημίας έχουμε υιοθετήσει ένα διαφορετικό προφίλ, ελπίζοντας ότι κάποτε θα βρούμε την ευκαιρία για να σου ζητήσουμε ένα αυτόγραφο).
Δημοσίευση σχολίου