η πιο ωραία μέρα του φεστιβάλ.. μια καλή ταινία, διαφωνίες για την εν λόγω ταινία, μια ακόμη ενδιαφέρουσα συνάντηση, μια εξαιρετική προβολή - συναυλία..
1. La Influencia [The Influence], (Spain), 2007, Pedro Aguilera, ****
Βγείτε από το σπίτι και περιπλανηθείτε στην περιοχή της [ευρύτερης] γειτονιάς σας. Σταθείτε έξω από το μαγαζάκι με τα 'καλλυντικά' (όλος ο Χόντος σε 3x3) και παρατηρείστε λίγο την υπάλληλο. Ήσυχη, συνηθισμένη, ίσως λίγο θλιμμένη.. Πηγαίνει στο σπίτι της, ακολουθείστε την.. Ο μικρός γιος της βλέπει κινούμενα σχέδια, η κόρη της κάνει κοριτσίστικα πράγματα με τη φίλη της.. Μην ανησυχείτε μήπως σας δει, δεν πρόκειται να σας μιλήσει ότι κι αν της πείτε, ειδικά αν είναι δυσάρεστο γι'αυτήν.. Δείτε την πως αγνοεί όλα της τα προβλήματα, τα χρέη, τη δουλειά της που δεν πάει καλά.. [δεν πήρατε κι εσείς ένα κατιτίς να τη βοηθήσετε..] Θέλετε να την πιάσετε από τους ώμους και να την ταρακουνήσετε, έτσι δεν είναι? Στο κάτω κάτω ή εσείς θα το κάνετε ή κανένας.. La influencia..
Εδώ, τι να σας πω, πέντε άτομα ρώτησα, μόνο σε μένα άρεσε αυτή η ταινία. Άλλος θυμήθηκε τη χειρότερη ταινία από τη Σιγκαπούρη που είχε δει πριν 5 χρόνια, άλλη έφυγε, άλλη μου είπε 'θα αστειεύεσαι', εγώ το λάτρεψα, ψέματα να πω? Άβυσσος η ψυχή του winter.. Αργό και συνάμα ψυχοβγαλτικά συναρπαστικό, με στοιχεία που θυμίζουν το αριστουργηματικό γιαπωνέζικο nobody knows, έστω κι αν δεν είναι η πιο άρτια ταινία που έχετε δει [λογικό, μια που γυρίστηκε με πολύ λίγα χρήματα], έχει τουλάχιστο κάτι να πει, έχει λόγο ύπαρξης.
Δυστυχώς δεν μπόρεσα να μείνω στις ερωταπαντήσεις, όπου ο σκηνοθέτης είχε φέρει μαζί του και τον 'πρωταγωνιστή' της ταινίας, [δηλαδή έναν τύπο που εμφανίζεται συνολικά για 1 λεπτό, χαμογελάει στην πρωταγωνίστρια σ'ένα φαρμακείο, επόμενη σκηνή : κάνουν σεξ, επόμενη σκηνή : ντύνεται και φεύγει! μόνο και μόνο από αυτό μπορείτε να φανταστείτε για τι άνθρωπο μιλάμε], καθώς θα ήθελα να ακούσω οτιδήποτε είχε να πει όχι μόνο για την ταινία του, αλλά και για το battle in heaven του reygadas στο οποίο δούλεψε ως βοηθός σκηνοθέτη.
Να το δω? : Όχι. Άλλον δεν παίρνω στο λαιμό μου!
2. Estrellas [Stars], (Argentina), 2007, Federico Leon, Marcos Martinez, *1/2
Αστέρια, αστροναύτες, την έκανα την πατάτα και έκλεισα για το πρώτο ενώ είχα διαβάσει καλά λόγια και ήθελα να δω το δεύτερο. Στήθηκα λοιπόν στην αίθουσα και όλος χαρά άκουσα τον κ.Αδαμίδη να περιγράφει το πόσο δύσκολα επέλεξε τρεις από τις 7-8 εξαιρετικές φετινές Αργεντίνικες ταινίες που είδε, για να προβάλει στην ειδική ενότητα Someone To Watch. Και είδα.. τον Γεωργίου της Αργεντινής [με χαίτη], κάτοικο και πρωτοκλασσάτο στέλεχος της παραγκούπολης του Μπουένος Άιρες, που έχει ιδρύσει λέει μια 'θεατρική ομάδα' με τους γείτονές του που δεν είχαν κι αυτοί στον ήλιο μοίρα, με σκοπό να προσλαμβάνουν αυτούς στους ρόλους των κομπάρσων, όταν πρόκειται για ρόλους φτωχών, και όχι κανονικούς ηθοποιούς..
Απύθμενη πλήξη επί [ευτυχώς μόνο] 64', για ένα ντοκυμαντέρ που πραγματικά δεν ξέρω ποιος ήταν ο λόγος προβολής του σ'αυτό το φεστιβάλ [ή σε οποιοδήποτε φεστιβάλ τώρα που το σκέφτομαι]. Σίγουρα προς το τέλος, η παρουσίαση της ιστοσελίδας της ομάδας, με τους διάφορους je t'aime τύπους να διαφημίζονται ως ιδανικοί για ρόλους μπάτσου, κλέφτη, νεόπλουτου κλπ έχει λίγο γέλιο, αλλά ως εκεί.
Να το δω? : Προσωπικά, ούτε μειδίαμα δε μπορεί να μου αποσπάσει το je t'aime. Πάντως, από καθαρή διαστροφή, μετά το Encarnacion και αυτό, θα δω κ.α.ι. το τρίτο Αργεντίνικο, να εμπεδώσω την κουλτούρα..
3. Frozen, (India), 2007, Shivajee Chandrabhushan, **
Το μόνο κοινό με το ομώνυμο video της Madonna: η εκπληκτική φωτογραφία. Εκεί έγχρωμη νυχτερινή, εδώ ασπρόμαυρη, σε υψόμετρο 1500 m στα Ιμαλάια, κόβει κυριολεκτικά την ανάσα! Η ιστορία, και η ταινία του αξιαγάπητου Ινδού σκηνοθέτη, είναι συμπαθητική και αξιόλογη, αν και αρκετά μεγαλύτερη απ'ότι θα έπρεπε σε διάρκεια, όπως και πιο απλοϊκή απ'ότι θα θέλαμε. Στα αξιοσημείωτα η θαυμάσια μουσική.
Να το δω? : Μπες λίγο να δεις τις εξαιρετικές εικόνες, κι αν σ'αρέσει μείνε.
4. Yogoto No Yume [Every Night Dreams], (Japan), 1933, Mikio Naruse, feat. live music by Your Hand In Mine, -
Η ταινία του Naruse [μια συνάντηση γιγάντων, Βούρτση, Ξανθόπουλος και Βασιλάκης Καϊλας, όλοι μαζί σε μια αρχική βερσιόν του 'Αμάρτησα για το παιδί μου'], ασπρόμαυρη βωβή ταινία του 1933, δεν αντέχει σε καμία κριτική [άντε να πω και πάλι ότι παρουσιάζει μια ηθική αρκετά προχωρημένη για την εποχή της], οπότε και δεν την παρακολούθησα ιδιαίτερα. Η εμφάνιση όμως, και η μουσική που έγραψαν ειδικά για την ταινία οι your hand in mine, [για τους οποίους είχα διαβάσει πολύ καλά λόγια, αλλά τους είχα -εγκληματικά- αγνοήσει ως τώρα] ξεπέρασε πραγματικά κάθε προσδοκία! Μια εξαιρετική δουλειά, είκοσι τρία καταπληκτικά θέματα, το ένα καλύτερο από το άλλο, γύρω στα δέκα διαφορετικά όργανα επί σκηνής, και δύο μεγάλα ταλέντα, στα οποία έχω να προτείνω να παρατήσουν την ελληνική indie μιζέρια, και να κυνηγήσουν αντίστοιχες δουλειές στο εξωτερικό.
Το μόνο που σκεφτόμουν σε όλη την προβολή ήταν ότι θα αποτελούσε σκάνδαλο το να μην κυκλοφορήσει η μουσική της σε cd, κι ευτυχώς έξω από την αίθουσα το cd μας περίμενε, σε μια εξαιρετική συσκευασία, και σε 100 αντίτυπα που έγιναν φυσικά ανάρπαστα, σα να μοίραζε τσουρεκάκια ο Τερκενλής..
Να το δω? : Την ταινία δεν ξέρω, το συγκρότημα σε λίγες μέρες μαζί με τον Manyfingers όπως και δήποτε!
#24 : your hand in mine - calendar
Ορίστε ένα χαρακτηριστικό δέιγμα από τα παραπάνω..
#23 : manyfingers - a remark
Δεν έβγαλα κι εισητήριο ακόμη, αγχώθηκα τώρα!
#22 : Kaada - Smiger
Ας μείνουμε [περίπου] στο ίδιο κλίμα, με ένα θαυμάσιο ορχηστρικό κομμάτι από το εξαιρετικό άλμπουμ του Kaada [για τον οποίο έμαθα από το mic, όπως και για τον manyfingers]
#21 : Paavoharju - Aamuauringon Tuntuinen
Ε, να μη χαλάσουμε τη θεματική βραδιά τώρα στο τέλος.. τώρα που έρχονται και τα Χριστούγεννα, μέχρι και που ξεγελάτε τα ανηψάκια σας ότι υπάρχουν ξωτικά αν τους βάλετε αυτό το υπέροχο τραγούδι..
Βγείτε από το σπίτι και περιπλανηθείτε στην περιοχή της [ευρύτερης] γειτονιάς σας. Σταθείτε έξω από το μαγαζάκι με τα 'καλλυντικά' (όλος ο Χόντος σε 3x3) και παρατηρείστε λίγο την υπάλληλο. Ήσυχη, συνηθισμένη, ίσως λίγο θλιμμένη.. Πηγαίνει στο σπίτι της, ακολουθείστε την.. Ο μικρός γιος της βλέπει κινούμενα σχέδια, η κόρη της κάνει κοριτσίστικα πράγματα με τη φίλη της.. Μην ανησυχείτε μήπως σας δει, δεν πρόκειται να σας μιλήσει ότι κι αν της πείτε, ειδικά αν είναι δυσάρεστο γι'αυτήν.. Δείτε την πως αγνοεί όλα της τα προβλήματα, τα χρέη, τη δουλειά της που δεν πάει καλά.. [δεν πήρατε κι εσείς ένα κατιτίς να τη βοηθήσετε..] Θέλετε να την πιάσετε από τους ώμους και να την ταρακουνήσετε, έτσι δεν είναι? Στο κάτω κάτω ή εσείς θα το κάνετε ή κανένας.. La influencia..
Εδώ, τι να σας πω, πέντε άτομα ρώτησα, μόνο σε μένα άρεσε αυτή η ταινία. Άλλος θυμήθηκε τη χειρότερη ταινία από τη Σιγκαπούρη που είχε δει πριν 5 χρόνια, άλλη έφυγε, άλλη μου είπε 'θα αστειεύεσαι', εγώ το λάτρεψα, ψέματα να πω? Άβυσσος η ψυχή του winter.. Αργό και συνάμα ψυχοβγαλτικά συναρπαστικό, με στοιχεία που θυμίζουν το αριστουργηματικό γιαπωνέζικο nobody knows, έστω κι αν δεν είναι η πιο άρτια ταινία που έχετε δει [λογικό, μια που γυρίστηκε με πολύ λίγα χρήματα], έχει τουλάχιστο κάτι να πει, έχει λόγο ύπαρξης.
Δυστυχώς δεν μπόρεσα να μείνω στις ερωταπαντήσεις, όπου ο σκηνοθέτης είχε φέρει μαζί του και τον 'πρωταγωνιστή' της ταινίας, [δηλαδή έναν τύπο που εμφανίζεται συνολικά για 1 λεπτό, χαμογελάει στην πρωταγωνίστρια σ'ένα φαρμακείο, επόμενη σκηνή : κάνουν σεξ, επόμενη σκηνή : ντύνεται και φεύγει! μόνο και μόνο από αυτό μπορείτε να φανταστείτε για τι άνθρωπο μιλάμε], καθώς θα ήθελα να ακούσω οτιδήποτε είχε να πει όχι μόνο για την ταινία του, αλλά και για το battle in heaven του reygadas στο οποίο δούλεψε ως βοηθός σκηνοθέτη.
Να το δω? : Όχι. Άλλον δεν παίρνω στο λαιμό μου!
2. Estrellas [Stars], (Argentina), 2007, Federico Leon, Marcos Martinez, *1/2
Αστέρια, αστροναύτες, την έκανα την πατάτα και έκλεισα για το πρώτο ενώ είχα διαβάσει καλά λόγια και ήθελα να δω το δεύτερο. Στήθηκα λοιπόν στην αίθουσα και όλος χαρά άκουσα τον κ.Αδαμίδη να περιγράφει το πόσο δύσκολα επέλεξε τρεις από τις 7-8 εξαιρετικές φετινές Αργεντίνικες ταινίες που είδε, για να προβάλει στην ειδική ενότητα Someone To Watch. Και είδα.. τον Γεωργίου της Αργεντινής [με χαίτη], κάτοικο και πρωτοκλασσάτο στέλεχος της παραγκούπολης του Μπουένος Άιρες, που έχει ιδρύσει λέει μια 'θεατρική ομάδα' με τους γείτονές του που δεν είχαν κι αυτοί στον ήλιο μοίρα, με σκοπό να προσλαμβάνουν αυτούς στους ρόλους των κομπάρσων, όταν πρόκειται για ρόλους φτωχών, και όχι κανονικούς ηθοποιούς..
Απύθμενη πλήξη επί [ευτυχώς μόνο] 64', για ένα ντοκυμαντέρ που πραγματικά δεν ξέρω ποιος ήταν ο λόγος προβολής του σ'αυτό το φεστιβάλ [ή σε οποιοδήποτε φεστιβάλ τώρα που το σκέφτομαι]. Σίγουρα προς το τέλος, η παρουσίαση της ιστοσελίδας της ομάδας, με τους διάφορους je t'aime τύπους να διαφημίζονται ως ιδανικοί για ρόλους μπάτσου, κλέφτη, νεόπλουτου κλπ έχει λίγο γέλιο, αλλά ως εκεί.
Να το δω? : Προσωπικά, ούτε μειδίαμα δε μπορεί να μου αποσπάσει το je t'aime. Πάντως, από καθαρή διαστροφή, μετά το Encarnacion και αυτό, θα δω κ.α.ι. το τρίτο Αργεντίνικο, να εμπεδώσω την κουλτούρα..
3. Frozen, (India), 2007, Shivajee Chandrabhushan, **
Το μόνο κοινό με το ομώνυμο video της Madonna: η εκπληκτική φωτογραφία. Εκεί έγχρωμη νυχτερινή, εδώ ασπρόμαυρη, σε υψόμετρο 1500 m στα Ιμαλάια, κόβει κυριολεκτικά την ανάσα! Η ιστορία, και η ταινία του αξιαγάπητου Ινδού σκηνοθέτη, είναι συμπαθητική και αξιόλογη, αν και αρκετά μεγαλύτερη απ'ότι θα έπρεπε σε διάρκεια, όπως και πιο απλοϊκή απ'ότι θα θέλαμε. Στα αξιοσημείωτα η θαυμάσια μουσική.
Να το δω? : Μπες λίγο να δεις τις εξαιρετικές εικόνες, κι αν σ'αρέσει μείνε.
4. Yogoto No Yume [Every Night Dreams], (Japan), 1933, Mikio Naruse, feat. live music by Your Hand In Mine, -
Η ταινία του Naruse [μια συνάντηση γιγάντων, Βούρτση, Ξανθόπουλος και Βασιλάκης Καϊλας, όλοι μαζί σε μια αρχική βερσιόν του 'Αμάρτησα για το παιδί μου'], ασπρόμαυρη βωβή ταινία του 1933, δεν αντέχει σε καμία κριτική [άντε να πω και πάλι ότι παρουσιάζει μια ηθική αρκετά προχωρημένη για την εποχή της], οπότε και δεν την παρακολούθησα ιδιαίτερα. Η εμφάνιση όμως, και η μουσική που έγραψαν ειδικά για την ταινία οι your hand in mine, [για τους οποίους είχα διαβάσει πολύ καλά λόγια, αλλά τους είχα -εγκληματικά- αγνοήσει ως τώρα] ξεπέρασε πραγματικά κάθε προσδοκία! Μια εξαιρετική δουλειά, είκοσι τρία καταπληκτικά θέματα, το ένα καλύτερο από το άλλο, γύρω στα δέκα διαφορετικά όργανα επί σκηνής, και δύο μεγάλα ταλέντα, στα οποία έχω να προτείνω να παρατήσουν την ελληνική indie μιζέρια, και να κυνηγήσουν αντίστοιχες δουλειές στο εξωτερικό.
Το μόνο που σκεφτόμουν σε όλη την προβολή ήταν ότι θα αποτελούσε σκάνδαλο το να μην κυκλοφορήσει η μουσική της σε cd, κι ευτυχώς έξω από την αίθουσα το cd μας περίμενε, σε μια εξαιρετική συσκευασία, και σε 100 αντίτυπα που έγιναν φυσικά ανάρπαστα, σα να μοίραζε τσουρεκάκια ο Τερκενλής..
Να το δω? : Την ταινία δεν ξέρω, το συγκρότημα σε λίγες μέρες μαζί με τον Manyfingers όπως και δήποτε!
..οδεύοντας προς το τοπ τουέντι..
#24 : your hand in mine - calendar
Ορίστε ένα χαρακτηριστικό δέιγμα από τα παραπάνω..
#23 : manyfingers - a remark
Δεν έβγαλα κι εισητήριο ακόμη, αγχώθηκα τώρα!
#22 : Kaada - Smiger
Ας μείνουμε [περίπου] στο ίδιο κλίμα, με ένα θαυμάσιο ορχηστρικό κομμάτι από το εξαιρετικό άλμπουμ του Kaada [για τον οποίο έμαθα από το mic, όπως και για τον manyfingers]
#21 : Paavoharju - Aamuauringon Tuntuinen
Ε, να μη χαλάσουμε τη θεματική βραδιά τώρα στο τέλος.. τώρα που έρχονται και τα Χριστούγεννα, μέχρι και που ξεγελάτε τα ανηψάκια σας ότι υπάρχουν ξωτικά αν τους βάλετε αυτό το υπέροχο τραγούδι..
5 σχόλια:
Από την αρχή μέχρι το τέλος ήμουν με το στόμα ένα μέτρο ανοιχτό! Υπερβάλλω. Σίγουρα όμως είχε σχηματιστεί ένα χαμόγελο ικανοποίησης, ενθουσιασμού και εντυπωσιασμού καθ' όλη της τη διάρκεια. Η μουσική τους έδεσε άψογα με την ταινία. Και ναι. Ακριβώς το ίδιο σκεφτόμουν και εγώ. Θα ήταν λάθος να μην κυκλοφορήσει. Και ήταν ευχάριστη έκπληξη, αυτό που μας περίμενε στην έξοδο. Συνοπτικά. Ανατριχιαστικά υπέροχο το αποτέλεσμα.
ΥΓ. Παρ' όλο που δε γνωρίζω τους Manyfingers (μόλις σήμερα άκουσα τα τραγούδια που έχει στο myspace και στο site του) και που την προηγούμενη μέρα θα παρακολουθήσω (για 18η φορά) τα Διάφανα Κρίνα δε θα χάσω την εμφάνισή τους.
nai...oloi imastan ekei..den einai periergo auto..:-)
katalavenete ti ennow..
Εντάξει σήμερα είδα τη χειρότερη ταινία για φέτος ('Η Τιμή της Ιπποσύνης'}, τώρα μπορώ να συνεχίσω ήσυχος...
Θα παραστείτε αύριο στο Ζάννας αγαπητέ;
{13:00 συζήτηση για κινηματογράφο-blogs}
Νομίζω η βραδιά Naruse - Your Hand in Mine ήταν ό,τι καλύτερο είδα μέχρι στιγμής....η μουσική τους ήταν μαγική! Τους αξίζουν χίλια μπράβο.
Το La influencia μου προκάλεσε κατάθλιψη!
;-)
Το Nobody Knows είναι έτη φωτός καλύτερο. Πάντως με προβλημάτισες...
Χτες είδα το ρώσικο Cargo 200 και έπαθα σοκ.
1.ελπίζω ευχάριστο σοκ, lol. εννοειται οτι το γιαπωνεζικο ειναι αριστουργημα, μια απο τις καλυτερες ταινιες των τελευταιων χρονων για μενα, αλλα δε μπορείς να πεις οτι δεν το θυμιζε κιόλας.
2. αγαπητε zpi, δυστυχως οχι, δε θα παραβρεθώ, αν κ ακουγοταν ενδιαφερον..
3. m + m : well said
Δημοσίευση σχολίου