Τρίτη, Νοεμβρίου 18, 2008

49th TIFF : Day 5 : Tuesday 18.11.2008

Η ζωή θέλει τραγούδι, να καεί το πελεκούδι..

1. Ballast, [USA], 2008, Lance Hammer, ***1/2


Η αυτοκτονία ενός άντρα. Ο παραιτημένος από τη ζωή Lawrence [έξοχος ο Michael J. Smith]. Η πρώην τοξικομανής Marlee. Ο πιτσιρικάς γιος της James. Σιγά σιγά, ξεδιπλώνεται η σχέση τους με το μακαρίτη, καθώς, προσπαθώντας να σταθούν στα πόδια τους έρχονται αναγκαστικά πιο κοντά ο ένας στον άλλον. Πολύ καλό σενάριο, ενδιαφέρον και δύσκολο θέμα, ο αμερικανικός Νότος, μαύροι ερασιτέχνες ηθοποιοί, ναρκωτικά, απώλεια. Από τα καλύτερα αμερικανικά ντεμπούτα των τελευταίων χρόνων.



Να το δω? : Ναι.


2. Aruitemo, Aruitemo (Still Walking), [Japan], 2008, Hirokazu Kore-Eda , ****


Η πολυαναμενόμενη επιστροφή του Hirokazu Kore-Eda, τέσσερα χρόνια έπειτα από το αριστουργηματικό Nobody Knows, όχι απλά δεν απογοητεύει, αλλά ερχεται να χαρίσει στο φετινό Φεστιβάλ την πρώτη πραγματικά σπουδαία στιγμή του [προσωπική άποψη]. Το 24ωρο της οικογένειας που μαζεύεται μια φορά το χρόνο στην επέτειο του πνιγμού του μεγάλου γιου, ο δευτερότοκος γιος που δεν ακολούθησε το επάγγελμα του πατέρα και έμεινε για πάντα στη σκιά του αδερφού του, η γυναίκα του και το παιδί της από το πρώτο της γάμο, η πολυλογού ανέμελη αδελφή [η απίθανη You, η άστοργη μάνα στο Nobody Knows] με την αμέτοχη οικογένειά της, ο βλοσυρός πατέρας, η μάνα που ποτέ δεν ξεπέρασε το χαμό του γιου της, τα γεύματα που ετοιμάζονται, οι γκρίνιες, οι αναμνήσεις.. αποκλείεται να μη σας θυμίσουν έστω και λίγο τη δική σας οικογένεια, αποκλείεται να μη σας συγκινήσουν..


Να το δω? : Υπέροχο!


3. Distant Voices, Still Lives, [UK], 1988, Terence Davies, ***1/2


Το ντεμπούτο του Terence Davies, είκοσι χρόνια πριν, εξιστορεί την ιστορία της οικογένειάς του σε δύο μέρη. Στο πρώτο, Distant Voices, βασικό πρόσωπο ο αυστηρός και βίαιος πατέρας, ο φόβος και ο τρόμος του μικρού Tony και των δύο αδελφών του. Στο δεύτερο, Still Lives, ο πατέρας έχει πεθάνει, οι αδελφές έχουν παντρευτεί κι έχουν κάνει τη δική τους οικογένεια. Υπέροχη ταινία, γυρισμένη χωρίς κάποια γραμμική αφηγηματική πλοκή, σαν ξεφύλλισμα ενός οικογενειακού άλμπουμ, με πάρα πολύ τραγούδι [κάθε ανάμνηση, κάθε φλας μπακ συνοδεύεται από ένα τραγούδι, ο συμπαθέστατος Davies τόνισε στην αρχή πως ήθελε να δείξει πως ο κόσμος στην Αγγλία πάντα τραγουδούσε, στις χαρές, στις δυσκολίες, σε κάθε περίσταση], η ατμόσφαιρα της εικοσαετίας 1940 - 1960 αναπαρίσταται σαν ένα acapella musical μέσα από την ιστορία της οικογένειας.



Να το δω? : Θαυμάσιο, νοσταλγικό και εντελώς english.

4. Korkarlen (The Phantom Carriage), [Sweden], 1921, Victor Sjostrom, -, feat. live music by Good Luck Mr. Gorsky & Eventless Plot


Η αποστολή των νεαρών των δύο εγχώριων συγκροτημάτων ήταν σαφώς δυσκολότερη από αυτήν των Your Hand In Mine πέρυσι. Πιο 'δύσκολη' και πιο μεγάλη σε διάρκεια ταινία [το αριστούργημα του Sjostrom, η αγαπημένη ταινία του Bergman, είναι πραγματικά υποβλητικό, ένα σκοτεινό flipside της ιστορίας του Εμπενίζερ Σκρουτζ], πιο πειραματική και λιγότερο λυρική η μουσική υπόκρουση. Παρά την ατυχή στιγμή της διακοπής ρεύματος, δεκαπέντε λεπτά πριν το τέλος, οι GLMG kaι οι E.P. τα κατάφεραν περίφημα να συνδυάσουν την post - [βάλτε τη δεύτερη ετικέτα μόνοι σας] μουσική τους με τις καθηλωτικές εικόνες του Sjostrom, και καταχειροκροτήθηκαν γι'αυτό.




Δυστυχώς, και παρά τα όσα διαβάσαμε περί ID Soundtracks κλπ, το cd με τη μουσική της ταινίας δε μας περίμενε έξω από την αίθουσα, [και δεν κατάλαβα καθόλου το γιατί], οπότε δε μπορούμε να σας δώσουμε ένα ηχητικό έστω δείγμα της χτεσινής βραδυάς. Δε μπόρεσα επίσης να βρω το καταπληκτικό 60s pop γιαπωνέζικο τραγούδι, από το οποίο δανείστηκε τον τίτλο [και όχι μόνο] η ταινία του Kore-Eda, αν κάποιος το βρει θα το εκτιμήσω ιδιαιτέρως..

Κάπου στη μέση όμως της ταινίας του Davies ακούγεται αυτό το καταπληκτικό τραγούδι

#21. Dickie Valentine - The Finger Of Suspicion [div]

Ένας τύπος από το Λονδίνο. Δεν ξέρω τι λέει ο ίδιος, εμένα το [εξαιρετικό] you can't force me μου θύμισε Lou Reed.

#22. NewYear Ruse - You Can't Force Me [div]

Electronic, shoegaze pop από τη Δανία.

#23. Small - Comic Girl [div]

Αυτούς τους Σουηδούς indiepoppers πως είχα την εντύπωση ότι τους είχα παρουσιάσει?

#24. Speedmarket Avenue - Way Better Now [div]

Αυτούς όμως τους έχω σίγουρα παρουσιάσει. Άλλο ένα υπέροχο τραγούδι από τους Kuryakin..

#25. Kuryakin - Snow [div]

4 σχόλια:

mrandom είπε...

Se euxaristw!
Eisai megalh firma winter..200 downloads th mera..!Bravo sou!Mousikh, kinhmatografos, theatro, computer expert..pws ta prolabaineis ola :))..?Auto einai pou leme "adrakse th mera"...

WinterAcademy είπε...

οχι, εγω ευχαριστω. γελασα π.α.ρ.α. πολυ [οχι με σενα φυσικα, αλλα μ'αυτο το 'αδραξε τη μερα' που ειμαι ο τελευταιος που το εφαρμοζει στον πλανητη..]

kostasK είπε...

Το εύλογο ερώτημα είναι:

¨πως σκατά τα καταφέρνεις ρε συ και πςσ σε τόσες ταινίες κάθε μέρα? Εγώ -αν εξαιρέσεις την τελευταία Κυριακή- μπορώ να πηγαίνω μόνο σε μία κάθε μέρα...

Τουλάχιστον είδα Αρονόφσκι και χθες Stone (ψιλομάπα το 'W', είναι γραμμένο από Αμερικανούς για Αμερικανούς)

WinterAcademy είπε...

Πιστεψε με υπαρχουν καποιοι που βλεπουν και 6 και 7 ταινιες τη μερα χωρις κανενα προβλημα. Το εξουθενωτικο ειναι οι 3 ωρες καθε πρωι για το post!

Οχι οτι θα εβλεπα τον Stone, αλλα προσπαθω να αποφευγω τοσο γνωστες ταινιες που και θα παιχθουν στις αιθουσες και εχουν μεγαλη κοσμοσυρροή.