Δεύτερη ταινία του Mendoza για το 2009, δεύτερο μικρό αριστούργημα. Σενάριο, σκηνοθεσία, ερμηνείες, φωτογραφία.. όλα υποδειγματικά και σ'αυτή τη 'μικρή', απλή μα τόσο ώριμη ταινία.. Το σκηνικό πλέον γνώριμο: παράγκα, φτώχεια και καθόλου φιλότιμο! Από τη μια η οικογένεια του δολοφονηθέντος, να προσπαθεί να μαζέψει χρήματα για την κηδεία του, από την άλλη η οικογένεια του δολοφόνου να προσπαθεί να μαζέψει χρήματα για την αποφυλάκισή του.. και οι δύο με μπροστάρη την αντίστοιχη γιαγιά [θαυμάσια κι εδώ η Anita Linda]. Όλα αυτά σε αργό, 'πραγματικό', βασανιστικό ρυθμό.. Μια πολύ πικρή και πολύ σπουδαία ταινία.
Να το δω? : Ο σκηνοθέτης της χρονιάς!
2. Hadewijch, [France], Bruno Dumont, [2009], ***1/2
Λίγα χρόνια μετά τους αξέχαστους 29 Φοίνικες o Dumont επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη με μια ακόμη πιο δύσκολη ταινία. Η πίστη, η θρησκεία, ο φανατισμός είναι τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται εδώ, παρουσιάζοντάς τα με φιλοσοφικό τρόπο, χωρίς να τα 'ξεπετάει' χρησιμοποιώντας τα ως δικαιολογία για τις πράξεις των ηρώων του. Στο φιλμ κυριαρχεί μια ολοένα αυξανόμενη ένταση, ένα προίσθημα ότι κάτι πολύ κακό πρόκειται να συμβεί [κάπως δικαιολογημένα, δεδομένου και του παρελθόντος του σκηνοθέτη], και το αποτέλεσμα εκνεύρισε πολλούς, χρειάζεται όμως να το δεις από κάποια απόσταση για να το εκτιμήσεις όπως του αξίζει. Καταπληκτική η νεαρή Julie Sokolowski στον πρωταγωνιστικό ρόλο..
Να το δω? : Αυτό δύσκολα μπορώ να το προτείνω..
3. La Sangre Y La Lluvia (Blood and Rain), [Colombia], Jorge Navas, [2009], **1/2
Ενδιαφέρον αν και κάπως στυλιζαρισμένο φιλμ, που εκτυλίσσεται όλο κατά τη διάρκεια μιας νύχτας, με πρωταγωνιστές έναν νεαρό ταξιτζή και μια μυστηριώδη, μοιραία μελαχροινή που μπλέκονται, καθόλου άθελά τους, σε μια ιστορία εκδίκησης και προσωπικής κάθαρσης, με φόντο το τρίπτυχο κοκαϊνη-αλκοόλ-βία, Κολόμπιαν στάιλ αυτή τη φορά.. Όλα αυτά μια χαρά ακούγονται, τα'χουμε όμως ξαναδεί πολλές φορές και με πιο ρεαλιστικό τρόπο..
Να το δω? : Βλέπεται πολύ ευχάριστα όμως.
4. Sham Moh (At The End Of Daybreak), [Malaysia], Ho Yuhang, [2009], *
Η 16χρονη Βάσια Παναγοπούλου είναι ένα good girl gone bad. Από κει που ήταν πρώτη μαθήτρια, με το πιάνο της, τα Γαλλικά της, τώρα κάνει shoplifting, χοροπηδάει πάνω στο κρεβάτι της ακούγοντας δυνατή μουσική ενώ οι γονείς της κάτω έχουν καλεσμένους, μή σας πω για τα αντισυλληπτικά που της βρίσκει η φίλη της.. Και η αιτία? Ο 23χρονος Πάνος Μιχαλόπουλος, ποιος άλλος?, ο Καμικάζι-παύλα-αγάπη της, πτωχό πλην τίμιο παληκάρι, που ζει με τη μητέρα του [θαυμάσια η Βέρα Κρούσκα στο ρόλο της αλκοολικής μάνας που ο άντρας της την έχει παρατήσει για την πλούσια αδερφή της..] και ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον.. Όταν οι γονείς της Βάσιας μαθαίνουν τα πάντα για τη σχέση τους δεν αντιδρούν και με τον καλύτερο τρόπο όπως θα φαντάζεστε..
Ανεκδιήγητο φιλμ, με ακόμη πιο ανεκδιήγητες [και εντελώς αψυχολόγητες] σεναριακές 'ανατροπές' [του'ρχονται λέει και 10 ιδέες για σενάριο την ημέρα, τρομάρα του] που όμως περισσότερο σε διασκεδάζει στην αφέλειά του, παρά σε εκνευρίζει. Κι αυτό είναι το καλύτερο που μπορώ να γράψω γι'αυτό..
Να το δω? : "Στη θέση σας δε θα'μουν εδώ Παρασκευή βράδυ" χαριτολόγησε πριν την προβολή ο σκηνοθέτης. Τόσο δίκιο πια?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου