48th T..I.F.F. : Day 4 : Monday 19.11.2007

..και τον τίτλο Mr Αντίληψη 2007 κερδίζει ο φίλος σας winter που μόλις, μετά από τρεις ημέρες, πρόσεξε το 4 x 4 γυάλινο δωμάτιο με τα 4 εκδοτήρια εισητηρίων που στήθηκε στη μέση της πλατείας, ακριβώς έξω από τον κινηματογράφο όπου ξημεροβραδιάζεται από την Παρασκευή..

1. Pusinky [Dolls], (Czech Republic), 2007, Karin Babinska, **1/2

Μια απλή βροχή και μια μικρή πτώση της θερμοκρασίας είναι αρκετά για να μετατρέψουν τη Θεσσαλονίκη σε κυκλοφοριακή κόλαση. Προσθέστε σ'όλα αυτά και την τραγική αίσθηση του χρόνου του γράφοντα και θα καταλάβετε πως βρέθηκε [αναγκαστικά] στο πάτωμα του Ολύμπιον να παρακολουθεί μια ταινία με 16χρονες Πολωνές που τελειώνοντας το σχολείο αποφασίζουν να πάνε στην Ολλανδία με ωτοστόπ, λέγοντας ψέματα στους γονείς τους ότι πάνε κάπου αλλού [έχασα και τα πρώτα λεπτά και δεν κατάλαβα που ακριβώς]. Μαζί τους έχουν τον μικρότερο αδελφό της μίας, ο οποίος είναι αστέρι της ενόργανης, και που και που πετάει και καμία πιρουέτα. Μέσα από διάφορες κακουχίες, μικροκλοπές, μεθύσια, βιασμούς, συνειδητοποιήσεις διαφορετικών σεξουαλικών προσανατολισμών κλπ συνειδητοποιούμε κι εμείς πως δεν είναι το ταξίδι τους προς την Ολλανδία που παρακολουθούμε, αλλά το ταξίδι τους προς την ενηλικίωση.. Όλα αυτά υπό τους ήχους 'emo-hemo' τραγουδακίων, όπως σχολίασαν κυνικά και οι όπισθεν εμού σε επόμενη ταινία καθήμενοι κριτικοί κινηματογράφου, που την έθαψαν απ'άκρη σ'άκρη.

Εγώ τι να σας πω, μ'αρέσουν οι ταινίες με απροσάρμοστους εφήβους, την είδα πολύ ευχάριστα.. Μετά την προβολή δε, η Μαρκησία μου είπε ότι ήταν Τσέχικη και όχι Πολωνική η ταινία, οπότε ήρθε κι έδεσε το γλυκό. [Δεν ξέρω πάντως πως γίνεται και οι χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ επηρρεάζονται τόσο πολύ από την αμερικάνικη κουλτούρα]

Να το δω? : Αν είσαι κάτω των 22 θα ενθουσιαστείς.

2. Sroda, Czwartek Rano [Wednesday, Thursday Morning], (Poland), 2007, Grzegorz Pacek, ***1/2

Παραλήρημα! Νεαρός, ελαφρώς τρελαμένος, ελαφρώς απροσάρμοστος, συναντά νεαρή, εντελώς τρελαμένη, εντελώς απροσάρμοστη, και περνά μαζί της μια εντελώς σπινταριστή ημέρα [την επέτειο της εξέγερσης της Βαρσοβίας - αυτή πάντως ήταν Πολωνική ταινία, το ήξερα και από πριν] καθώς η κάμερα αγωνίζεται να τους προλάβει. Κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι! Καταπίνουν αρώματα, ξαπλώνουν στη μέση του δρόμου κάτω από καταρρακτώδη βροχή, τραγουδούν πατριωτικά τραγούδια σε συγκέντρωση βετεράνων πολέμου κι άλλα τέτοια ωραία. Ώσπου αποφασίζουν να κλείσουν τη μέρα τους σ'ένα ξενοδοχείο, και τα πράγματα αλλάζουν.. Στα 71 μόλις λεπτά η ταινία τελειώνει, αφήνοντάς σε να θέλεις άλλο τόσο.

Να το δω? : Αν βρεις το torrent στείλτο μου και μένα, ΟΚ?

3.Año uña [Year of the nail], (Mexico), 2007, Jonas Cuaron, **1/2

Συνωστισμός όπως αναμενόταν για το πρώτο σκηνοθετικό πόνημα του Jonas Cuaron, υιού του γνωστού Μεξικανού σκηνοθέτη Alfonso Cuaron [της γνωστής ταινίας "Θέλω και τη μαμά σου" κλπ], και μιας εκ των ατραξιόν του Φεστιβάλ. Μη έχοντας διαβάσει οτιδήποτε για την ταινία, ομολογώ ότι αιφνιδιάστηκα όταν συνειδητοποίησα ότι πρόκειται για την παράθεση στην οθόνη μιας σειράς φωτογραφιών που ο σκηνοθέτης τραβούσε επί ένα ολόκληρο χρόνο, με voiceover ηθοποιών πάνω σε διαλόγους που έγραψε ο ίδιος ο Cuaron. Ξανά: Πρώτα τράβηξε τις φωτογραφίες, [της κοπέλας του, του αδελφού του, της οικογένειάς του], μετά έφτιαξε την ιστορία, και μετά έβαλε ηθοποιούς να εκφωνούν τους διαλόγους της ιστορίας ενώ εμείς βλέπουμε τις φωτογραφίες. Ενδιαφέρον! Βέβαια, αυτό είναι και το ατού της ταινίας, ο τρόπος με τον οποίο γυρίστηκε δηλαδή [έστω κι αν έχει ξαναγίνει σ'ένα παλιό Γαλλικό φιλμ όπως έγινε γνωστό στις ερωταπαντήσεις στο τέλος], και το μοναδικό πράγμα που σου μένει από αυτήν στο τέλος. Οι φωτογραφίες παραδόξως δεν κουράζουν, η ιστορία είναι αστεία και χαριτωμένη [την παράσταση κλέβει και πάλι ο μικρός Diego Catano, αδελφός του σκηνοθέτη, όπως και στο Temporada de Patos πριν 2-3 χρόνια], απλά αναρωτιέται κανείς αν θα είχε γίνει τόσος ντόρος σε περίπτωση που το είχε σκηνοθετήσει κάποιος άλλος πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης αγνώστου πατρός..

Να το δω?: Παρ'όλα αυτά έχει ενδιαφέρον, πλάκα, και ο Cuaron είναι αρκετά ελπιδοφόρος για το μέλλον, οπότε μάλλον θα το δεις. Άρεσε και στους περισσότερους θεατές που άκουσα να το σχολιάζουν.

4. Love Conquers All, (Malaysia), 2006, Tan Chui Mui, ***

Δύσκολα τα πράγματα. Τέταρτη ταινία, άβολη η αίθουσα, Μαλαισία, πολύ αργοί ρυθμοί, όχι και τόσο συγκλονιστικά ενδιαφέροντα τα τεκταινόμενα επί της οθόνης [στην αρχή], και το πρώτο 'γκντουπ' ακούστηκε στα πρώτα 10 λεπτά [όπου 'γκντουπ' = ο ήχος αργοπορημένου θεατή χωρίς εισητήριο που δε βρίσκει θέση και κάθεται στο πάτωμα ακουμπισμένος στον τοίχο, αποκοιμιέται και πέφτει στο πάτωμα προκαλώντας το γέλιο σε όλη την αίθουσα]. Πραγματικά η βασανιστική σκηνή στην αρχή της ταινίας στην οποία η πρωταγωνίστρια αλλάζει θέση με έναν ηλικιωμένο κύριο με 82 χειραποσκευές σε κάνει να θέλεις να ουρλιάξεις! Όταν όμως η πρωταγωνίστρια συναντά τον πρωταγωνιστή, και αυτός αποφασίζει, ακολουθώντας την παντού, ότι θα την παντρευτεί, το πράγμα αρχίζει και γίνεται ενδιαφέρον. Τουλάχιστο για μένα, γιατί οι αποχωρήσεις στην αίθουσα ήταν αρκετές, τα ειρωνικά σχόλια επιδοκιμασίας κάθε φορά που γίνονταν κάτι 'αξιοσημείωτο' αβαντάρονταν με γέλια, η ταινία αναμφισβήτητα κούρασε το μεγαλύτερο μέρος του κοινού..

Στο τέλος της, απροειδοποίητα έκανε την εμφάνισή της η αξιολάτρευτη σκηνοθέτιδα, που μόλις είχε φτάσει με 10ωρη πτήση και ήταν λίγο χαμένη, αλλά πραγματικά τα όσα είπε [της φάνηκε και πολύ γρήγορη η ταινία της όταν την πρωτοείδε στην οθόνη!] σε απάντηση των γνώριμων ημι-αφελών ημι-αγενών ερωτήσεων, έδειξαν ότι είχε φοβερό χιούμορ ["στη Μαλαισία αν έχεις κερδίσει βραβείο σε Φεστιβάλ κανείς δεν έρχεται να δει την ταινία σου, νομίζουν ότι θα είναι βαρετή, και όντως είναι βαρετή η ταινία μου!"], αλλά και ότι τίποτε από όσα είδαμε δεν ήταν γυρισμένο στην τύχη. Πέρα από την όποια πλάκα, η ταινία σε βάζει πραγματικά να σκεφτείς για τα κίνητρα και τις αντιδράσεις των χαρακτήρων, και αυτό είναι τελικά το σημαντικό.

Άρα να τη δω? : Εμένα πάντως μου άρεσε. Πολύ. Ούτε και τη βρήκα πια τόσο αργή [όπως ο είρων που τη ρώτησε αν έχει επηρρεαστεί από τον Αγγελόπουλο].

..που είχαμε μείνει?

#33 : Acid House Kings - London School Of Economics

Ήδη πέρασαν δύο γεμάτες χρονιές χωρίς νέο άλμπουμ. Στις τρεις καίγεστε!

#32 : Czars - Drug

Ένα συγκλονιστικό τραγούδι από άλλο ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας. Περιμένουμε το σόλο άλμπουμ του τραγουδιστή τους με πολύ μεγάλη ανυπομονησία.

#31 : campag velocet - metro boulot dodo

Πολύ μου είχε αρέσει το άλμπουμ αυτό των βρετανών πριν τρία χρόνια, και ειδικά αυτό το τραγούδι.

#30 : Akron / Family - Before And Again

Μια ακουστική κιθάρα και μια υπνωτική φωνή. Ο καλύτερος συνδυασμός, στο καλύτερο τραγούδι των Αkron / Family.

#29 : Delays - Wanderslust

Γνωστό και αγαπημένο, αλλά αυτή η απίστευτη φωνή, μισή Liz Frazer, μισή Lee Mavers, πάντα μα πάντα καταφέρνει να μου φτιάχνει το κέφι..