Κυριακή, Δεκεμβρίου 03, 2006

Iklimler (Climates), (2006), Turkey, Nuri Bilge Ceylan, *


Το post των Kaiser Chiefs λίγο πιο κάτω έχει ανανεωθεί με ένα μικρό video. Δυστυχώς, το ενδιαφέρον αυτού του post τελειώνει εδώ.. Πως ξεγελάστηκα λοιπόν εγώ, που ακούω Βαλκανική ταινία, από Μπίζνες στα Βαλκάνια μέχρι Κουστουρίτσα, και τρέχω προς Αφρική ένα πράγμα, και ψήθηκα να δω αυτήν την ταινία ακόμη δεν το έχω καταλάβει.. Νομίζω πως και εδώ μπορώ να ρίξω το φταίξιμο στην αδερφή μου, που ενθουσιάστηκε με την έκθεση φωτογραφίας του σκηνοθέτη Nuri Bilge Ceylan στα πλαίσια του Φεστιβάλ. Συμπαθής τύπος, είπα, καλές κριτικές διάβασα, άντε ας το δω..

Πρόκειται λοιπόν για μια ιστορία που διαδραματίζεται στη 'σύγχρονη' Τουρκία σε τρία επεισόδια. Ένα το καλοκαίρι, ένα το φθινόπωρο και ένα το χειμώνα. Κάπου εδώ τελειώνουν και οι ομοιότητες με αντίστοιχο αριστούργημα του Κιμ Κι-Ντουκ και αρχίζουν οι ομοιότητες με ΠΟΛΛΕΣ ταινίες του 'νέου ελληνικού κινηματογράφου' της δεκαετίας του '80. Ο Ceylan διαλέγει να πρωταγωνιστήσει ο ίδιος στην ταινία του, και από τα ακίνητα ατελείωτα πλάνα που δείχνουν τη φάτσα του καταλαβαίνουμε σύντομα το γιατί.. Τα'χει με μία το καλοκαίρι και τα χαλάνε, πηδάει μια άλλη το φθινόπωρο -ανεκδιήγητη η σκηνή με το φουντούκι-, πάει να βρει την πρώτη το χειμώνα. Αυτά.

Ενώ εσείς βέβαια ξεμπερδέψατε με δυο γραμμές, εγώ και όλοι οι ατυχείς εντός της αίθουσας έπρεπε να υποστούμε το πόνημα αυτοεπιβεβαίωσης ενός 40++ Τούρκου σκηνοθέτη υποδυόμενου τον εαυτό του (καλά που έχω δει το Brown Bunny και τα αντέχω πλέον κάτι τέτοια, εκείνο τουλάχιστον είχε και ένα cult element..), με το πιο κοινότοπο σενάριο, ερμηνείες εντελώς yayelia, κι όλα αυτά στη 'σύγχρονη' Τουρκία. Ούτε μία μαντήλα δε βλέπεις βρε παιδί μου, είδατε? δεν είμαστε μόνο φολκλόρ και έθνικ και μπακλαβά, γυρίζουμε και ταινίες με υπαρξιακά αδιέξοδδδδ zzzzzzzzzz.....

Αγαπητέ Γιάννη Πετρίδη, το ξέρω ότι δε διαβάζεις αυτές τις γραμμές, αλλά ΜΑΚΑΡΙ να έρχονταν όλοι αυτοί που βλέπουν το τούρκικο σήριαλ να δουν τα 'Κλίματα Αγάπης' (ας αναφέρω και τον ελληνικό τίτλο μην τυχόν και ξεγελαστεί κανείς και το δει, ποτέ δεν ξέρεις..) να έπεφτε και κανένα μπινελίκι, να άναβαν τουλάχιστο και λίγο τα αίματα..

Να το δω? : Ποιο μέρος του ΟΧΙ δεν έχεις καταλάβει ακριβώς?? ε? ποιό??


9 σχόλια:

enteka είπε...

λολ, ας μην την διαβάσει την κριτική ο σκηνοθέτης. θα του τσαλακώσεις όση αυτοεκτιμηση έχτισε κάνοντας την ταινία
;)

WinterAcademy είπε...

4ρια και 5ρια ο εξώστης, διθύραμβοι στο εξωτερικό.. is it me? το'χει δει κανείς άλλος? θα σκάσω! με πνίγει το δίκιο!

mystery falls down είπε...

Το είδες εσύ και εμείς μάλλον το γλιτώσαμε. Και να φανταστείς ότι είχα σκοπό να πάω και εγώ. Τον εξώστη πάντως δεν τον εμπιστεύομαι. Άσε που σπάνια τον διαβάζω. Ο Ηλία Φραγκούλης (Athens Voice (αυτό είναι έντυπο! Σπουδαίο μάλιστα) και Cinemad) απέτρεπε το κοινό. Έπρεπε να τον είχες ακούσει. Έχασες άδικα δυο ώρες από τη ζωή σου, ενώ αυτόν το χρόνο θα μπορούσες να ακούσεις δύο φορές τουλάχιστον το soundtrack του "The fountain". Υπέροχο!

WinterAcademy είπε...

ναι, ναι, διάβασα το ποστ σου. Αλήθεια η ταινία σου άρεσε? Απογοητευτική την βρήκα..
Κι εμένα μου αρέσει ο τρόπος που γράφει και που υπερασπίζεται την άποψή του ο Φραγκούλης, αλλά διαφωνώ πολύ συχνά με τις κριτικές του (περισσότερο απ'ότι συμφωνώ νομίζω).

mystery falls down είπε...

Και εγώ διαφωνώ συνήθως με τον Φραγκούλη αλλά τον διαβάζω κάθε εβδομάδα. Η αδυναμία μου είναι ο Δανίκας. Ελπίζω κάποτε να καταφέρω να γράφω σαν αυτόν. Το science of sleep μου άρεσε πολύ

Μάλλον αύριο θα δω τα Κλίματα αγάπης για να επεληθεύσω ή όχι τα όσα λες

WinterAcademy είπε...

1.απογοητεύτηκα από το fountain, όχι το science of sleep (δεν το'δα ακόμη), για το πρώτο σε είχα ρωτήσει.
2. Χαίρομαι που θα το δεις το climates, γιατί πιστεύω πως, ασχέτως απ'όσα είπα, δε θέλω να'μαι εγώ αυτός που απέτρεψε κάποιον απ'το να δει μία ταινία που στο κάτω κάτω έχει πάρει και εξαιρετικές κριτικές (για κάποιο λόγο..). Άλλωστε, κάτι τέτοιες ταινίες τις θυμάσαι για πάντα. i know i will...
πάντως έχεις το πλεονέκτημα ότι σ'έχω προκαταλάβει λίγο αρνητικά οπότε μπορεί να σου αρέσει κιόλας, ενώ εγώ περίμενα το αριστούργημα..

Για τον Δανίκα επίσης διαφωνώ, αλλά ίσως δεν είμαι σε θέση να τον κρίνω σωστά, αφού τον έχω διαβάσει πολύ λίγες φορές. Τα περισσότερα πράγματα πλέον είναι θέμα συμπάθειας - αντιπάθειας για μένα, και τον συγκεκριμένο κύριο τον αντιπαθώ βαθύτατα είναι η αλήθεια.
Εξαιρετικά φαλλοκρατικό γουρούνι για τα γούστα μου (σόρι κιόλας, ήδη γράφεις ΠΟΛΥ καλύτερα, να'σαι σίγουρος)

Άντε, περιμένω αύριο ανταπόκριση.

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

Διαβάζω αρκετά τακτικά το blog σου εδώ και λίγο καιρό όπως και τα σχόλια/κριτικές σου για τις ταινίες του φεστιβάλ και πρέπει να σου πω ότι, παρότι δεν σου έχω κάνει κανένα σχόλιο ως τώρα, μου φαίνονται πολύ ενδιαφέροντα αυτά που γράφεις.
Αυτό το post όμως δεν το είχα διαβάσει πριν να δω το «Κύμματα Αγάπης» (ηλίθιοι μεταφραστές!..). Αυτό κυρίως στο γράφω για να μην νομίσεις πως τα επόμενα έχουν βγει σαν μια αντίδραση προς αυτά που έγραψες.

Διαφωνώ σχεδόν απόλυτα με τη γνώμη σου για την ταινία. Την είδα χτες το βράδυ (χωρίς να ξέρω μάλιστα πάρα πολλά παραλλειπόμενα εκτός από λίγα που ακούστηκαν στο φεστιβάλ -τις κριτικές πριν να δω μια ταινία τις έχω περιορίσει πολύ-) και μπορώ να σου πω ότι η ταινία "δουλεύει" ακόμη στο μυαλό μου. Κατά τη γνώμη είναι εξαιρετική και μάλλον μου φαίνεται ότι όσες σκέψεις κάνω ως τώρα για αυτήν είναι ακριβώς αντίθετες από αυτά που γράφεις εδώ.

Ναι, και εγώ σκεφτόμουν καθώς την έβλεπα τις ομοιότητές της με τις ταινίες του 'νέου ελληνικου κινηματογράφου'. Αυτό όμως που περισσότερο σκεφτόμουν ήταν ότι ενώ ο Τσειλάν πραγματεύεται παρόμοιο υλικό και με παρόμοιο προυπολογισμό με τις ελληνικές ταινίες καταφέρνει να βγάλει κάτι πολύ αληθινό που έχει να ψυχή και βάθος (καλά, εννοείται ότι δεν προσπαθώ να σε πείσω...) χωρίς να γίνεται καθόλου φλύαρος.
Οι ήρωες μπορεί να μην λένε πολλά στην ταινία, η ταινία όμως λέει πολλά για τους ήρωες. Σε κάνει να τους νιώθεις και να καταλαβαίνεις πολύ περισσότερα για αυτούς και την σχέση τους από ότι αν για παράδειγμα η υπόθεση ήταν πιο πολύπλοκη.
Ακόμη σε αντίθεση μαζί σου, μου άρεσαν πολύ και οι ερμηνείες (με κάποιες μόνο πολύ μικρές ενστάσεις.)

Εσύ λοιπόν την "θάβεις" και εγώ τολμώ να πω ότι για μένα είναι μάλλον μια από τις καλύτερες τις χρονιάς.

Μου αρέσει πάντως που διαφωνούμε. Είναι σα να βγαίνουμε από το κινηματογράφο και να "μαλώνουμε" για το αν αυτό που είδαμε ήταν καλό ή όχι. Είναι όμως και πιο ειλικρινές αυτό, δε νομίζεις;..

Όμως και εσύ παρεδέξου το (χωρίς να είναι εντελώς κακό αυτό) την ισοπεδώνεις και λίγο -ως πολύ- την ταινία. "...τα χαλάνε, πηδάει μια άλλη..." αλλά αφού δεν σου άρεσε το καταλαβαίνω. (Όπως και εγώ όλο λέω να ισοπεδώσω τον "Πληροφοριόδτη" του Σκορσέζε και αλλά όλο το αφήνω...)

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

"Κλίματα αγάπης" ήθελα ασφαλώς να γράψω και αυτοί που βγάλαν' τον ελληνικό τίτλο είναι ηλίθιοι για την εντελώς τετριμμένη μανουσακική χρήση σε ένεν τίτλο μιας ονομαστικής και μιας γενικής.
"Ψίθυροι Καρδιάς", "Αγγιγμα ψυχής" "Σύνορα της αγάπης" και δε συμμαζεύται...

WinterAcademy είπε...

1.πραγματικά σ'ευχαριστώ για το σχόλιό σου
2.χαίρομαι που δε με διάβασες ΠΡΙΝ δεις την ταινία
3.κι εγώ προσπαθώ να μη διαβάζω υπόθεση και κριτικές πριν δω μια ταινία
4.ΤΕΛΕΙΩΣ την ισοπεδώνω, όχι λίγο
5.Το ξέρω ότι ανήκω στην μειοψηφία (αν και σπάνια μου συμβαίνει να μη μου αρέσει μια ταινία που άρεσε τόσο και πήρε τόσο καλές κριτικές) και νομίζω ότι δεν έχει νόημα ούτε να προσπαθήσω να σε πείσω ούτε το αντίστροφο. συμφωνώ μ'αυτό που γράφεις για το "μαλώνουμε"
6.Ωχ τι έχω ν'ακούσω κι απ'τον mouxlaloulouda, είμαι σίγουρος... LOL