1. Stella, [France], 2008, Sylvie Verheyde, ***1/2
Άλλη μια πολυαναμενόμενη και πολυδιαφημιζόμενη ταινία, με εξαιρετικές κριτικές σε προηγούμενα φεστιβάλ. Προσωπικά, κρατούσα μικρό καλάθι, μια ιστορία ενηλικίωσης, η εποχή της αθωότητας.. τα'χουμε δει χίλιες φορές... Η απίθανη όμως 12χρονη Leora Barbara και η καταπληκτική της ερμηνεία είναι αδύνατο να μη σε κερδίσουν. Στο ρόλο της 12χρονης Stella, που μένει σ'ένα cafe / πανδοχείο για τρόφιμους της Πρόνοιας το οποίο διευθύνουν οι γονείς της, αλλά πηγαίνει σε high class Γυμνάσιο του Παρισιού, δίνει κυριολεκτικά ρέστα. Χωρίς να'ναι ούτε μεγαλίστικη, αλλά ούτε και 'παιδική' η Leora δίνει μια από τις καλύτερες ερμηνείες παιδιού που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Η παιδική ανεμελιά, το αφοπλιστικό φοβισμένο βλέμμα του outsider του σχολείου, οι φοβερές της ατάκες στο voiceover, σ'αναγκάζουν να κρατάς τα μάτια σου καρφωμένα πάνω της και σχεδόν σε κάνουν να παραβλέψεις την πολύ καλή μεταφορά της ατμόσφαιρας των mid 70s, με τα καταπληκτικά τραγούδια του Γαλλικού ελαφρού τραγουδιού, το καλοδουλεμένο σενάριο και τις πολύ καλές ερμηνείες του υπόλοιπου cast. Να λοιπόν μια ακόμη σπουδαία Γαλλική ταινία για το 2008.
Να το δω? : "Πολύ Γαλλικό" σχολιάζει σε κάποια στιγμή η Stella. Κάθε άλλο θα'λεγα..
2. AmericanEast, [USA], 2008, Hesham Issawi, 0
Δείτε εδώ τη συνέντευξη του Ντετέκτιβ Μονκ, aka Tony Shalhoub, ενός από τους πρωταγωνιστές του AmericanEast, και δείτε σαφέστατα, πάση θυσία αυτό το φιλμ, πρόκειται πραγματικά για μια ανεπανάληπτη εμπειρία. Συγκρατώντας την ψυχραιμία μου ας συνεχίσω να γράφω. Ένα τσούρμο από ατάλαντους ηθοποιούς, μουσουλμανικής κυρίως πίστης, και αραβικής κυρίως καταγωγής, υποδύονται παιδαριωδώς, γελοιωδώς και εξόχως εκνευριστικά, χαρακτήρες απίστευτα καλόκαρδους, απίστευτα γενναιόδωρους, απίστευτα στερεοτυπικούς, απίστευτα καρικατούρες, που αντιμετωπίζουν άδικα την καχυποψία και το μίσος των Αμερικανών, που συλλαμβάνονται απλά και μόνο επειδή ύψωσαν λίγο τη φωνή τους σε δημόσιο χώρο, ή επειδή κουβαλούν ένα σάκο, από αντιπαθέστατους πράκτορες του FBI. Εμετικό και τρισάθλιο απ'άκρη σ'άκρη, το φιλμ του Issawi, δε στέκεται ούτε ως παρωδία, παρ'όλο που από ένα σημείο και μετά γελάς μεγαλοφώνως. Από τα νεύρα σου..
Σ'αυτόν που μου είπε απλά "είναι πολύ κακό" αλλά δεν αλυσοδέθηκε στην είσοδο της αίθουσας για να μ'εμποδίσει να το δω, εύχομαι τα χειρότερα. Μα όχι, αν δε με πιστεύετε, δείτε το παρακάτω ξερασματικό απόσπασμα..
Να το δω? : Η τρίτη χειρότερη αμερικανική ταινία όλων των εποχών [και μη με ρωτήσετε ποιες είναι οι δύο πρώτες γιατί θα σας πω και θα μαλώνουμε για μέρες..]
3. The Acquaintances of a lonely John, [USA], 2008, Ben Safdie, *1/2
4. I think I'm Missing Parts, [USA], 2007, Josh Safdie, *
5. The Pleasure of Being Robbed, [USA], 2008, Josh Safdie, **1/2
Τριπλή προβολή απο την κολλεκτίβα των Red Bucket Films, ήταν ότι πρέπει για το κλείσιμο του Φεστιβάλ [αλλά πάλι, οποιαδήποτε ταινία θα'ταν ότι πρέπει μετά το αίσχος που προηγήθηκε]. Βέβαια, οι δύο μικρού μήκους ταινίες σε προϊδεάζουν για το χειρότερο, δηλαδή το γνώριμο εξυπνακίστικο, φλύαρο, χωρίς κανένα λόγο ύπαρξης, κακό αμερικανικό ανεξάρτητο σινεμά, η Χαρά του να σε Κλέβουν όμως κερδίζει τελικά στα σημεία. Στην εντελώς κατάλληλη διάρκεια των 70 λεπτών [προτείνω στον κ. Ζαχαριάδη την ίδρυση Συλλόγου για την υποστήριξη της θέσπισης Νομοσχεδίου, στον ΟΗΕ, για την απαγόρευση της υπέρβασης του χρονικού ορίου των 92 λεπτών στις κινηματογραφικές ταινίες] παρακολουθούμε την συμπαθέστατη Eleonore Hendricks να περιδιαβαίνει του δρόμους της Νέας Υόρκης [ενίοτε και της Βοστώνης] διαπράττοντας διάφορες μικροκλοπές, στη διάρκεια ενός 24ώρου.
Να το δω? : Τα'χει τα ελαττώματά του, αλλά εμένα μ'αρέσουν οι ταινίες με αυτό το θέμα.
Όχι, η CIA δεν ενεπλάκη στο AmericanEast, μόνο το FBI. Καταπληκτικό track από τους Σουηδούς happiness., θυμίζει και λίγο Xiu Xiu
#46. happiness. - CIA [div]
Όταν βγήκαν οι Tindersticks έλεγαν ότι ο ήχος τους μοιάζει με Nick Cave και γινόμουν έξαλλος. Οι Σουηδοί Pen Expers φτιάχτηκαν μετά από ένα live των Tindersticks, αλλά τη μήνυση μάλλον από το Nick θα τη δεχθούν..
#47. Pen Expers - Valentine Shirt [div]
Powerpop με 60s επιρροές.
#48. Steve Goldberg & the arch Enemies - Things I Used to Know [div]
Κάπως έτσι αισθάνομαι σήμερα. Με τίποτε δεν πιστεύεις ότι το απίθανο αυτό τραγούδι είναι ηχογράφηση του 2008. Ότι πρέπει για κλείσιμο της αυλαίας..
#49. the Platers - The Last Day of the Holidays [div]
..αν και κάθε χρόνο λέω ότι με τίποτε δεν πρόκειται να το ξανακάνω αυτό [το καθημερινό posting], θα σας πω και πάλι το κλασικό
και του χρόνου..
2 σχόλια:
Χαίρεται φίλε κύριε Winter Academy! Μάλλον και φέτος σε αρκετές ταινίες θα ήμασταν στην ίδια αίθουσα!
Το "Stella" το βρήκα συμπαθητικό και ικανοποιητικό αλλά από την άλλης νομίζω πως δεν κάνει καμιά υπέρβαση για να θεωρηθεί εξαιρετικό ή έστω πολύ καλό. Δεν έχασα την ώρα μου αλλά δεν με κέρδισε κιόλας. (Μπορεί να φταίνε και τα σκαλάκια βέβαια...) Ασφαλώς η ερμηνεία της μικρής ήταν πάρα πολύ καλή και αξίζει να σταθεί κανείς σε αυτήν.
Όμως πέρα από τα όποια θετικά ή όχι της ταινίας εμένα (και ας κάνω μια προσπάθεια να το εξηγήσω κινδυνεύοντας να χαρακτηριστώ ...συντηρητικός) αυτό που με έβαλε σε σκέψεις είναι το μέχρι σε ποιο βαθμό είναι θεμιτή η ηδυπάθεια στο βλέμμα ένος σκηνοθετη απένταντι σε ένα μικρό κοριτσάκι 8-9 ετών. Και ασφαλώς δεν το βλέπω από την σκοπιά της ηθικής αλλά το σκέφτομαι με προβληματισμό γιατί νομίζω ότι από ένα σημείο και μετά αυτό καταντά και λίγο αβανταδόρικο. Δεν ξέρω...
Πάντως προτιμώ το ιρλανδικό και σαφώς ανώτερο "Kisses". (Άσε που μερικές μέρες πριν ήμουν στο Δουβλίνο το οποίο απλά ερωτεύτηκα και το απολαμβανα στα πλάνα της ταινίας...)
Όσο για το Americaneast, ρε θηρίο άντεξες και το είδες όλο; Χαχαχα!
:DDD
Εγώ την κοπάνησα στην μέση της για δω τις βραβευμένες ταινίες μικρού μήκους στο φεστιβάλ Δράμας.
Και πολύ καλά έκανα!
:)
καταλαβαινω τι εννοεις, κι εγω αισθανομουν ασχημα ορισμενες φορες στην ταινια για αυτο το λογο
[πολυ ενδιαφερον ειχαν οι εξηγησεις του σκηνοθετη του let the right one in, Ο οποιος ειπε οτι δεν εκανε προβες με τα παιδια, δεν τους εξηγουσε τις σκηνες, τις γυριζε αποσπασματικα ετσι ωστε να μην πολυκαταλαβαινουν τι συμβαινει -> μιλαμε για ταινια οπου ενα 12χρονο κοριτσακι ειναι βαμπιρ, και πολυ θα'θελα να ρωτησω τη γαλλιδα αν και αυτη δουλεψε καπως ετσι.. αν και αμφιβαλλω]
σκεψου ομως κι αυτο: αν η ταινια ηταν τσεχικη ή κορεατικη ή μεξικανικη θα ειχαμε τετοιους προβληματισμους? ή εξαντλούμε την αυστηροτητα μας και βλεπουμε πιο κυνικα τη σκηνοθετικη αποψη ενος γαλλου ή αμερικανου?
[και αναφερομαι φυσικα και στον εαυτο μου]
Επιτηδες εμεινα στο αμερικαν ιστ. Για να τιμωρησω τον εαυτο μου. Οπως ειπα και μετα ομως, σε 20 χρονια αν θυμαμαι μια ταινια απο το φεστιβαλ, θα ειναι αυτη!
Δημοσίευση σχολίου