Πόσο ωραία αισθάνομαι που δε θα ξανακούσω για ένα χρόνο το εκνευριστικό αυτό μήνυμα στον τηλεφωνητή του Φεστιβάλ..
1. El Cielo, La Tierra Y La Lluvia, [Chile], 2008, Jose Luis Torres Leiva, ***
Α, εδώ είμαστε, my kind of movie! Πουλάκια, ρυάκια, άνεμοι, βροχή, θάλασσα, δέντρα, κι άλλη βροχή, ένας άντρας που μαζεύει μήλα, μια γυναίκα που του κάνει τις δουλειές του σπιτιού, μια ατάκα κάθε δέκα λεπτά.. μόνο όταν τέλειωσε συνειδητοποίησα πόσο μου άρεσε. Και αυτό που πάντα αναρωτιέμαι είναι το πως αυτοί οι σκηνοθέτες καταφέρνουν και βρίσκουν χρηματοδοτήσεις για να γυρίζουν τέτοιες ταινίες.
Να το δω? : Μόνο για hardcore fans του είδους.
2. Dikoye Polye (Wild Field), [Russia], 2008, Mikhail Kalatozishvill, **
Σ'ένα σπίτι - καλύβα, στη μέση της στέππας - πουθενά, κατοικεί ένας θαυματουργός γιατρός, κάνοντας ένα μικρό διάλλειμα στην καριέρα του ως φωτομοντέλο. Ετοιμοθάνατους, ζώα, όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει. Θα καταλήξει κι αυτός σαν το μπάτσο του Terribly Happy? Κάτι πιο βαρύ, πιο μεστό, πιο επιβλητικό περίμενα από αυτό το φιλμ, βασισμένος στην πολύ καλή παράδοση των ρωσικών ταινιών των τελευταίων χρόνων του Φεστιβάλ. Αντ'αυτού, το Άγριο Λιβάδι, προσπαθεί να γίνει μια μεταφυσική κωμωδία, και o πρωταγωνιστής - γλάστρα μάλλον δεν το βοηθάει και πολύ..
Να το δω? : Μόνο σε μένα δεν άρεσε, οπότε..
3. 35 Rhums, [France], 2008, Claire Denis, ****
Άνετα θα μπορούσε να έχει τελειώσει εδώ το Φεστιβάλ για μένα, και τα 35 Σφηνάκια Ρούμι θα'ταν η ιδανική αυλαία. Η αγαπημένη μας Γαλλίδα στην καλύτερη ίσως [από αυτές που έχω δει σίγουρα], και σίγουρα πιο ώριμη ταινία της, κυριολεκτικά κεντάει. Μια φαινομενικά απλή πλοκή, κι όμως κάτω από την επιφάνεια, αυτά που υπονοούνται και δε λέγονται ποτέ [όπως το φυλετικό θέμα, όλοι πλην ενός στην ταινία είναι μαύροι, και ανήκουν στην εργατική τάξη, δεν υπάρχει ούτε μια ατάκα, ούτε μια σκηνή που να αναφέρεται στο θέμα, κι όμως, το βλέπεις, το ξέρεις ότι είναι εδώ], το παρελθόν των ηρώων, που πρέπει κάποτε να αντιμετωπίσουν για να προχωρήσουν μπροστά, οι μεταξύ τους σχέσεις που ξεκαθαρίζουν [?] όσο πλησιάζει το τέλος.. όλα παρουσιζονται μ'έναν τρόπο ιδιοφυιή, αριστοτεχνικό. Οι εξαιρετικές ερμηνείες όλων, και κυρίως του πατέρα - Alex Descas, πλαισιώνονται από μια θαυμάσια διεύθυνση φωτογραφίας και, φυσικά, την για μια φορά ακόμη σπουδαία μουσική επένδυση των Tindersticks.
Να το δω? : Οπωσδήποτε.
Άλλη μία επανάληψη [στο μάθημα του Σεπτεμβρίου] δεν έβλαψε κανένα..
#41. Tindersticks - 35 Rhums [Closing Titles] [div]
Το ντεμπούτο EP των Νεοϋορκέζων Miracles Of Modern Science εκτός από free download, θυμίζει και Arcade Fire στην ενορχήστρωση των τραγουδιών.
#42. Miracles Of Modern Science - Luminol [div]
Επικό μελόδραμα, από αυτά που ξέρει να εκτιμά αυτή η πόλη.
#43. The Mirror Lounge - Drifting Into A Secret Area [div]
Ένα υ-πέ-ρο-χο pop τραγούδι από το 1996.
#44. Pencil Tin - Smile [div]
Τα ξαδερφάκια των Pavement από τη Δανία..
#45. Mimas - Mac, Get Your Gear [div]
2 σχόλια:
καταπληκτικά τα post για το Φεστιβάλ, νιώθω σαν να ήμουν εκεί... merci!
Συμφωνώ σχετικά με το "Άγριο Λιβάδι". Ωραία φωτογραφία, συμπαθητική σκηνοθεσία αλλά τελικά τι; Τελειώνοντας η ταινία νιώθεις σαν ο σκηνοθέτης να μην ήξερε τι ήθελε να πει και γιατί έφτιαξε την ταινία...
Δημοσίευση σχολίου