49th TIFF : Day 1 : Friday 14.11.2008

Από τις πιο δύσκολες η πρώτη μέρα του Φεστιβάλ. Αγώνας δρόμου στη δουλειά για τις τελευταίες εκκρεμότητες και κατευθείαν στο λιμάνι. Ο κόσμος περισσότερος από κάθε άλλη φορά [για πρώτη μέρα], θα πέσουν κορμιά και φέτος.. Οι γνώριμες φεστιβαλικές φάτσες, οι φίλοι που συναντάμε μόνο στο Φεστιβάλ πλέον, οι έντρομοι newbies που προσπαθούν να κοντρολάρουν τον κόσμο στην είσοδο, τα εισιτήρια αριστερά, οι κάρτες δεξιά, free press με το κιλό, νέες καρέκλες στο καφέ της Αποθήκης Δ, υγρασία και [παραδόξως] ζέστη στο λιμάνι, τι να'γινε άραγε στον Αρονόφσκυ?..

Ξεκινάμε.

1. Rosetta, [Belgium], 1999, Jean-Pierre & Luc Dardenne, ****

Κάννες 1999. Χρυσός Φοίνικας. Θυμάμαι ακόμη τα πλάνα στα δελτία ειδήσεων, η Rosetta με την κόκκινη φόρμα περπατά εις το δάσος με φρενήρη ρυθμό και την κάμερα κολλημένη πάνω της.. Έρχεται λοιπόν η στιγμή που κάθε ταινία που για κάποιο ανεξήγητο λόγο έχεις χάσει, θα προβληθεί σε μια σκοτεινή αίθουσα, κι εσύ θ'ανταμειφθείς που δε διάλεξες την εύκολη λύση του dvd. Όχι ότι η Rosetta των αδελφών Dardenne διαθέτει κάποιο αξιοσημείωτο 'cinematography' το οποίο χάνεται στη μικρή οθόνη, η εμπειρία όμως του να παρακολουθείς αυτό το φιλμ από τις πρώτες [ειδικά] σειρές μιας αίθουσας είναι κάτι που δε μπορεί εύκολα να υποκατασταθεί. Η Rosetta [έξοχη η Emilie Dequenne] είναι η πρωταγωνίστρια της ταινίας. Η Rosetta ε.ί.ν.α.ι. η ταινία. Όχι μόνο βρίσκεται μέσα σε κάθε πλάνο, η κάμερα είναι τόσο κοντά της που βλέπεις ουσιαστικά τον κόσμο της από τα δικά της μάτια [και αναρωτιέσαι πόσες φορές στα γυρίσματα θα ξαναγυρίζονταν οι σκηνές επειδή η κάμερα θα σκόνταφτε πάνω της, αυτό θα πει εργατικό ατύχημα!]. Ζώντας σ'ένα κάμπινγκ με την αλκοολική μητέρα της, και προσπαθώντας διαρκώς να βρει / κρατήσει μια δουλειά, προσπαθεί να ζήσει μια 'φυσιολογική ζωή' [συγκλονιστική η σκηνή που πριν κοιμηθεί το βράδυ μιλά στον εαυτό της: "Βρήκες μια δουλειά. Βρήκες ένα φίλο. Έχεις μια κανονική ζωή"] σαν όλους τους άλλους. Στην ψυχοβγαλτική τελευταία σεκάνς, η απόγνωση, οι τύψεις, η ελπίδα.. όλα γυρνούν γύρω της σαν μηχανάκι με πειραγμένη εξάτμηση.. Ποιό θα επικρατήσει?

Να το δώ? : Πάρε μια δραμαμίνη κι έλα. Έλα όμως!

2. Salamandra, [Argentina], 2008, Pablo Aguero, **1/2

Η Άλμπα έχει μόλις αποφυλακιστεί λίγο μετά τη δικτατορία. Παίρνει τον εξάχρονο γιό της [με τον οποίο γνωρίζεται ελάχιστα] από τη μητέρα της και κατευθύνονται στο Ελ Μπολσόν, σ'ένα κοινόβιο χίππιδων και περιθωριακών. Από τη μια η ιδεολογία [και οι αμπελοφιλοσοφίες] της ονειροπαρμένης μάνας, από την άλλη ο μικρόκοσμος ενός εξάχρονου παιδιού [αστέρι ο μικρός Joaquin Aguila] και η πρόωρη, βίαιη είσοδός του στον παράλογο κόσμο των 'μεγάλων'. Καλή η σκηνοθεσία, ρεαλιστικό το setting του κοινοβίου, ο John Cale σ'ένα σύντομο πέρασμα, κάτι απροσδιόριστο όμως σ'εμποδίζει ν΄αγαπήσεις αυτή την ταινία..

Να τη δω? : Όσο περνάνε οι ώρες όμως μου αρέσει περισσότερο..

3. The Exiles, [USA], 1961, Kent Mackenzie, **


Μια φτωχική συνοικία του Los Angeles των αρχών των sixties. Μια παρέα νέων αυτόχθονων Αμερικανών [Ινδιάνων δηλαδή] που προσπαθούν να επιβιώσουν στη μεγάλη πόλη, ενώ οι γονείς τους ζουν ακόμη στους καταυλισμούς. Το αλκοόλ, η ανεργία, οι καβγάδες, οι έρωτες, το rock'n'roll, το υπέροχο ασπρόμαυρο Los Angeles του 1961 [συνέχεια μου ερχόταν στο μυαλό το The First Of The Gang To Die του Morrissey, κι ας αναφέρεται στους Λατινοαμερικανούς] είναι οι πρωταγωνιστές της ταινίας [γυρισμένης σε στυλ ντοκυμαντέρ]. Όσο για τους νεαρούς αυτόχθονες, τους συμπαθείς μεν [αν και δε βοηθάει το ότι δεν ακούγονται οι πραγματικές τους φωνές], αλλά στο τέλος μιας πολύ κουραστικής ημέρας, ακόμη κι αυτά τα 72 λεπτά της νυχτερινής τους περιπέτειας σου φαίνονται ατέλειωτα..

Να το δω? : Για εγκυκλοπαιδικούς λόγους και μόνο..

και τα τραγούδια μας..

#2 {{{Sunset}}} - Go To Mexico [div]

Ένα ακόμη καλύτερο τραγούδι τους από αυτό που παρουσιάσαμε πρόσφατα

#3 The Biker Boy - November Song [div]

Τελειώνει η χρονιά, τελειώνει και το one - song - per - month project του Biker Boy

#4 Black Hat Brigade - Swords [div]

Πολύ μου αρέσουν αυτοί οι Καναδοί, σχεδόν όσο αρέσουν σ'αυτούς οι Wolf Parade.