Μέρα χωρίς Απιτσατπόνγκ είναι χαμένη μέρα..
1. Shekarchi (The Hunter), [Germany], Rafi Pitts, [2010],*1/2
Άνισο δράμα από το Ιράν, με απροσδόκητη αλλαγή ρυθμού (μη σας πω και κινηματογραφικού είδους) στο μέσο της ταινίας.
Μόλις συνειδητοποιείς ότι ο Rafi Pitts, σκηνοθέτης του Κυνηγού, είναι και ο πρωταγωνιστής της ταινίας, αρχίζουν τα προβλήματα.. Σχηματικοί χαρακτήρες, στα όρια της καρικατούρας (κακός μπάτσος - καλός μπάτσος) που δε γίνονται πιστευτοί ούτε στο ελάχιστο, σ'ένα φιλμ όχι απλά επιφανειακό, αλλά που δεν ξύνει καν την επιφάνεια κάτω από την οποία σιγοβράζουν τα σημαντικά θέματα τα οποία -νομίζει πως- πραγματεύεται.
Να το δω? : Δεν ξέρω, δεν απαντώ.
2. Periferic, [Romania], Bogdan George Apetri, [2010],**1/2
Έπειτα από δύο χρόνια στη στενή, κι ενώ της απομένουν άλλα τρία, η Ματίλντα παίρνει ημερήσια άδεια για να παραστεί στην κηδεία της μητέρας της. Η διαδρομή της όμως περιλαμβάνει μερικές ακόμη στάσεις, καθώς έχει αρκετούς λογαριασμούς να ξεκαθαρίσει.
Ενδιαφέρον φίλμ από τη γειτονική Ρουμανία και το νεαρό Bogdan Apetri, με σφιχτοδεμένο σενάριο και ρυθμό που κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο μέχρι το τέλος. Κι εδώ οι χαρακτήρες δεν είναι και τόσο πιστευτοί, κι εδώ η θεματολογία είναι καθαρά Αμερικανική, τουλάχιστον όμως δε βαριέσαι.
Να το δω? : Τρέξε Ματίλντα τρέξε.
3. Han Jia (Winter Vacation), [China], Li Hongqi, [2010],**1/2
Οι Χειμερινές Διακοπές δεν είναι σας τις άλλες Κινεζικές ταινίες που έχετε δει. Είναι μια δύσκολη, αργή ταινία, και συνάμα πολύ αστεία, που ενθουσίασε την κριτική επιτροπή αλλά και τους κριτικούς στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο με αποτέλεσμα να πάρει και τα δύο αντίστοιχα βραβεία.
Τα παραπάνω λόγια (και δεν ήταν μόνο αυτά) δεν είναι δικά μου αλλά του υπεύθυνου του Προγράμματος των Ημερών Ανεξαρτησίας, ο οποίος κάποτε θα πρέπει να σταματήσει πριν από κάθε φιλμ που παρουσιάζει να μας προκαταλαμβάνει και να μας 'προειδοποιεί' για αυτό που θα δούμε, λες και ήρθαμε με πούλμαν από την επαρχία για να δούμε την τελευταία παράσταση της κυρίας Ντενίση.
Όσο για το φιλμ, αν όντως επιλέξατε να διαβάσετε τη γνώμη μου πριν το δείτε, είναι αστείο, έξυπνο και ασυνήθιστο, και μάλιστα, με τους αργούς ρυθμούς του, τα στατικά του κάδρα, τις σιωπές ανάμεσα στους διαλόγους και τα κοντινά πλάνα στα πρόσωπα των νεαρών του πρωταγωνιστών, θα μπορούσε να είναι άνετα μια κινηματογραφική μεταφορά ενός κόμικ τύπου Μαφάλντα ή αντίστοιχου.
Να το δω? : Προσωπικά δεν 'ενθουσιάστηκα', πιθανότατα από αντίδραση.
4. R, [Denmark], Michael Noer & Tobias Lindholm, [2010],***
Κι εδώ έχουμε το χιλιοειπωμένο θέμα του δράματος φυλακών, με σκηνές που έχουμε δει εκατοντάδες φορές (ειδικά η σκηνή που ο ψαρωμένος κρατούμενος πηγαίνει στο κελί του για πρώτη φορά, υπό τα βλέματα των παλιών badass φουσκωτών με 17 τατουάζ ο καθένας, είναι τέτοιο κινηματογραφικό κλισέ που κάποιος θα'πρεπε να τις συγκεντρώσει και να ανεβάσει ένα κολλάζ στο Youtube).
Στα χέρια όμως των δύο ικανών Δανών σκηνοθετών, και διαθέτοντας, στο σύνολό του, ένα πολύ καλό καστ ηθοποιών, το R καταφέρνει να αποδώσει ρεαλιστικά και με πειστικό τρόπο το πορτρέτο ενός κρατουμένου σε μια πολύ σκληρή φυλακή.
Να το δω? : Προβλέψιμο αλλά δυνατό φιλμ, ικανοποιεί τους φαν του είδους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου