51th T.I.F.F. Day 4 : Monday 6.12.2010

Είμεθα ευγνώμονες για τη μειωμένη προσέλευση καλεσμένων και την απαγόρευση πρόσβασης των αυτοκινήτων στο χώρο του λιμανιού.

1. One Hundred Mornings, [Ireland], Conor Horgan, [2010], *1/2

Σε απροσδιόριστο χρόνο και χώρο [σε ένα καταφύγιο στο δάσος, λίγο έξω από κάποιο χωριό κάπου στην Ιρλανδία] δύο ζευγάρια προσπαθούν να επιβιώσουν εν μέσω κάποιας -επίσης- απροσδιόριστης κρίσης/καταστροφής, σ'έναν κόσμο χωρίς ρεύμα -και αξίες- και με αποθέματα που τελειώνουν, κυρίων λόγω ληστρικών επιθέσεων από ομοιοπαθείς χωρικούς.

Ενδιαφέρον θέμα, αλλά πολύ επίπεδη η απόδοσή του, από ένα άνευρο καστ, που δε σε πείθει ούτε για μια στιγμή για την κρισιμότητα της κατάστασης στην οποία βρίσκεται. Προβλέψιμο, χωρίς κάποιο πρωτότυπο σχόλιο πάνω στο θέμα 'καταστροφή/επιβίωση', θυμίζει B-movie από αυτά που αναγκάζονται να αγοράζουν τα τηλεοπτικά κανάλια για να γεμίσουν το μεταμεσονύκτιο πρόγραμμά τους.

Να το δω? : Μετά τα μεσάνυχτα στην τηλεόραση μια χαρά βλέπεται βέβαια..

2. Sud Pralad (Tropical Malady), [Thailand], Apichatpong Weerasethakul, [2004], ****

Ο Weerasethakul δικαιωματικά και πάλι στο αριστούργημα της -φεστιβαλικής- ημέρας, με ένα φιλμ που αποτελεί τη φυσική συνέχεια του Blissfully Yours. Εδώ δίνει ακόμη περισσότερη ουσία στους χαρακτήρες του, δίνοντας πρωταγωνιστικό ρόλο σ'έναν στρατιώτη ο οποίος σιγά σιγά ερωτεύεται τον καλύτερό του φίλο. Κι ενώ όλα κυλούν ομαλά, η γραμμική, συμβατική πλοκή κόβεται απότομα [και ας έχει ο θεός καλά τον υπεύθυνο των Ημερών Ανεξαρτησίας που μας προετοίμασε για το σοκ..] και ακολουθεί ένα ωριαίο ονειρικό φαντασιακό παραλήρημα νυχτερινών λήψεων στη ζούγκλα, μια εμπειρία που πολύ σπάνια συναντάς στον κινηματογράφο, και που δε μπορώ ούτε καν να ξεκινήσω να περιγράφω.

Μπόρεσε όμως να την περιγράψει ικανοποιητικότατα ο ίδιος ο σκηνοθέτης, που εντυπωσίασε με την απλότητα, την ευφυία και τις διαφωτιστικότατες λεπτομέρειες που μοιράστηκε μαζί μας μετά την προβολή.

Να το δω? : Όπως είπε και ο ίδιος ο Apichatpong, η ποιότητα των νυχτερινών λήψεων μπορεί να αποδοθεί μόνο στην κινηματογραφική αίθουσα.

3. Submarino, [Denmark], Thomas Vinterberg, [2010], ***1/2

To (μελο)δραματικό Submarino είναι η ιστορία της ζωής δύο αδελφών, μιας ζωής που στιγματίστηκε ανεπανόρθωτα από ένα τραγικό γεγονός στην παιδική τους ηλικία, με αποτέλεσμα να τους οδηγήσει στην αποξένωση.

Στα χέρια οποιουδήποτε (σχεδόν) Αμερικανού σκηνοθέτη η μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Jonas T. Bengtsson θα κατέληγε με μαθηματική ακρίβεια στην υπερβολή κι ενδεχομένως στην αποτυχία. Με ιδιαίτερη δεξιοτεχνία, και έχοντας στη διάθεσή του ένα εξαιρετικό καστ, ο Vinterberg παραδίδει ένα πολύ δυνατό, συναρπαστικό και εξόχως συγκινητικό φιλμ, χωρίς όμως να εκβιάζει συναισθηματικά το κοινό. Αυτό μάλιστα είναι προς τιμή του, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως το συγκεκριμένο κοινό στο οποίο απευθύνεται είναι το mainstream κοινό, δεδομένο που -χωρίς να είναι κατακριτέο- καθίσταται σαφές από την αρχή.

Να το δω? : Οπωσδήποτε.

4. Kak Ya Provyol Etim Letom (How I Ended This Summer), [Russia], Alexei Popogrebsky, [2010], ***

Αρκτικός ωκεανός. Δύο άντρες συμβιώνουν σ'ένα μικρό καταφύγιο συντηρώντας έναν μετεωρολογικό σταθμό. Δουλειά ρουτίνας, βαρετή ωστόσο κρίσιμη. Ο 40ρης, πολλά βαρύς, μετράει τα λόγια του, σοβαρός και απόμακρος, παλιά καραβάνα. Ο 20ρης, πιο επιπόλαιος, και το videogame του θα παίξει, και τη χαζομάρα του θα την κάνει, καθώς ακούει -καταπληκτική- μουσική στα ακουστικά του.

Πολύ περίεργο φιλμ, το κατατάσσω στην κατηγορία αυτών που δε μπορώ να αποφασίσω σε ποια κατηγορία ανήκει, αν και πόσο μου άρεσε, για ποιο λόγο γυρίστηκε, τι ακριβώς κατάλαβα με λίγα λόγια.. Είναι θρίλερ/σπουδή πάνω στην ανθρώπινη συμπεριφορά, και πως αυτή μπορεί να επηρεαστεί από την απομόνωση και το πολικό ψύχος ή μια μαύρη κωμωδία, κινηματογραφική μεταφορά του ανέκδοτου με το γρύλλο?

Να το δω?: Δες το να μου πεις κι εμένα..