Farewell..

Σας ζητώ εκ των προτέρων να με συγχωρήσετε για το σημερινό post, ξεφεύγει λίγο από τη θεματολογία της Ακαδημίας και ίσως να μη σας αφορά ούτε στο ελάχιστο αλλά.. είναι κάτι που θέλω να μοιραστώ μαζί σας: Πεντέμισι χρόνια πριν μια οικογένεια που πολύ αντιπαθώ ήρθε και μου κατσικώθηκε στο από πάνω διαμέρισμα και μου'χει κάνει τη ζωή μαρτύριο.. Από τη μια το ζεύγος, αυτός με την τηλεόραση στη διαπασών σε κάθε ποδοσφαιρικό αγώνα [για να μην πω για την εμμονή του με το Στράτο Διονυσίου], αυτή πέρα δώθε συνέχεια με τα εκνευριστικά της τακούνια.. χάνω την ψυχραιμία μου και μόνο που τους σκέφτομαι! Τα δίδυμα? Κακομαθημένα μέχρι αηδίας, σκοτώνονται και μαλλιοτραβιούνται όλη την ώρα, σκέψου τι θα κάνουν όταν έρθει η ώρα της μοιρασιάς της περιουσίας.. Κι ο παππούς? Μαφία σκέτη, μεγάλη κουφάλα, αλλά δυστυχώς και μεγάλο κουφάλογο, φωνάζουν όλοι τόσο δυνατά όταν του μιλάνε που είναι σα να βρίσκομαι μέσα στο σπίτι τους!



Το Μέγαρο. Έτσι το λέμε όλοι στην πολυκατοικία. Σωστό κέντρο διερχομένων. Από τη μια οι διάφοροι κοστουμαρισμένοι που μπαινοβγαίνουν τις πιο ακατάλληλες ώρες [με πολύ ύποπτες μπίζνες πρέπει να ασχολείται αυτός, ποτέ δε θα μου το βγάλετε από το μυαλό] και τους οποίους παρατήρησα ότι διώχνει μόνο όταν παίζει ο Παναθηναϊκός, από την άλλη οι κυρίες με τα ταγιέρ που κουβαλιούνται κάθε μέρα για τσάι.. Τι στο καλό, πόσες επιδείξεις τάπερ πια να δει κανείς μέσα σε πέντεμισι χρόνια? [ξέχασα να σας πω ότι ο λεγάμενος είναι κάπως υπέρβαρος, οπότε τα τάπερ την έκαναν την απόσβεση, καθώς που τον βρίσκεις που τον χάνεις, όλο σε κάποιο 'επαγγελματικό' ταξίδι θα λείπει.. δίνουν και παίρνουν βέβαια οι φήμες στην πολυκατοικία περί απιστίας του κυρίου, οι πιο πιπεράτες μάλιστα μιλούν για.. όχι, όχι, δε θα πέσω τόσο χαμηλά για να σας τις μεταφέρω..]

Μη σας τα πολυλογώ, τόσο πολύ μας ταλαιπώρησαν όλους στην πολυκατοικία [κι ευτυχώς δεν είμαι μόνο εγώ που ενοχλούμαι] που ψηφίσαμε όλοι και αποφασίσαμε να τους διώξουμε. Δεν ήταν εύκολο, ο νόμος ήταν με το μέρος τους, τους κάναμε όμως τόσο δύσκολη τη ζωή που ένα ωραίο πρωινό την πήραν μόνοι τους την απόφαση, μας κάλεσαν σε έκτακτη συνέλευση και μας το ανακοίνωσαν με κλάματα:

"Φεύγουμε! Κερδίσατε.. Νομίζετε όμως πως οι επόμενοι που θα'ρθουν θα'ναι καλύτεροι από μας? Μ'αυτό το πλευρό να κοιμάστε!" Μελόδραμα σκέτο!

Από την άλλη μ'έβαλαν σε σκέψεις.. μήπως κάτι ήξεραν? Εδώ και μέρες είχαν αρχίσει ήδη οι συνεντεύξεις επίδοξων ενοικιαστών, σωστό κελεπούρι βλέπετε το διαμέρισμα, ευάερο, ευήλιο, με υπέροχη θέα.. σαν τα κοράκια έπεσαν όλοι! Οι φήμες λένε πως ήδη το'χει κλείσει μια πολύ καλή και πολύ πλούσια οικογένεια.. άντε να τους δούμε κι αυτούς..

Θα μου επιτρέψετε λοιπόν να τους αποχαιρετήσω έναν-έναν προσωπικά, αφιερώνοντάς του κι από ένα τραγούδι. Περασμένα ναι, ξεχασμένα όχι..



Αγαπητέ Κ.
Καθόλου δε θα μου λείψεις. Το καλλιέργησες πολύ προσεκτικά το προφίλ του ευτραφούς συμπαθητικού οικογενειάρχη που το μόνο που τον ένοιαζε ήταν η δουλειά του και η οικογένειά του. Όπως αποδείχθηκε όμως μόνο το ευτραφές σου προέκυψε, και καθόλου το συμπαθητικό! Ποια δουλειά? Ποια οικογένεια? Μόνο η Πανάθα σ'ένοιαζε στην πραγματικότητα κι είδα κι έπαθα για να πείσω και τους υπόλοιπους. Μπορεί να τη γλύτωσες τότε που πήρε φωτιά το κτίριο και βγήκαμε όλοι με τους κουβάδες ενώ εσύ ζητωκραύγαζες "Γκολ!", αλλά όλοι εσένα υποπτεύθηκαν όταν ξέσπασε το σκάνδαλο με τα παραφουσκωμένα κοινόχρηστα. Πως μας έπεισες και σε κάναμε και διαχειριστή της πολυκατοικίας ποτέ δε θα το καταλάβω.. Σε παραδέχομαι όμως, πάντα ήσουν πολύ καλός στο να δείχνεις ότι δε σε πολυενδιαφέρει και τόσο η θέση αυτή που σου εμπιστευτήκαμε, πως το μόνο που ήθελες ήταν να σε αφήσουν όλοι στην ησυχία σου.. Ε λοιπόν, σου εύχομαι να τη βρεις αυτή την πολυπόθητη ησυχία που αναζητάς, εμείς από αύριο που φεύγεις θα τη βρούμε σίγουρα!

Martha Wainwright - Bloody Mother Fucking Asshole [zs]



Αγαπητή Ν.
Α όλα κι όλα, εσένα σου βγάζω το καπέλο! Ακόμη και τώρα που φεύγεις δεν είμαι σίγουρος πως οι περισσότεροι έχουν πειστεί για το πόσο πανούργα ήσουν. Πάντα λιγομίλητη και χαμηλοβλεπούσα, πάντα καλοντυμένη, πάντα να τρέχεις πίσω από τα παιδιά σου.. "Μια τέτοια κοπέλα να βρεις κι εσύ βρε Winter", μου'λεγαν οι γειτόνισσες όταν σ'έβλεπαν. Όταν βέβαια "κληρώθηκες" στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και μας προέκυψες σ'ένα χρόνο γιατρός, και μάλιστα χειρουργός, τότε ήταν που αποκαλύφθηκε η υπέρμετρη φιλοδοξία σου. Πόσες άραγε από τις κυρίες που μπαινόβγαιναν στο σπίτι σου για τσάι θα δέχονταν να τους βγάλεις έστω κι ένα αγκαθάκι από τη φτέρνα? Ποτέ μου δε σε συμπάθησα πραγματικά, σου εύχομαι όμως από καρδιάς να βρεις το κουράγιο και να τον αφήσεις το Μπούλη [πόσο δίκιο είχες που τον αποκαλούσες έτσι στους καβγάδες σας..], αρκετά έζησες μέσα στην υποκρισία, ήρθε επιτέλους η ώρα να θυμηθείς τα ξένοιαστα [τα π.ο.λ.ύ. ξένοιαστα αν θυμηθώ αυτά που έλεγαν μερικοί κακοήθεις..] φοιτητικά σου χρόνια και να κάνεις την επανάστασή σου..

The Microphones - Witch Doctor [zs]



Αγαπητέ Α., αγαπητή Α.
Σας ξορκίζω, μη γίνετε σαν τον πατέρα σας! θα κάνει το παν, θα σας στείλει εσώκλειστους στα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία, θα επιμείνει να φοιτήσετε στα καλύτερα Αμερικανικά Πανεπιστήμια. Θυμηθείτε λοιπόν, καθώς θα τριγυρνάτε στο campus του Yale, αν τυχόν πετύχετε τους Sonic Youth να παίζουν κάτω από ένα δέντρο [κι αν βλέπατε Gilmore Girls θα ξέρετε ότι αυτό είναι απολύτως πιθανό], σταθείτε λιγάκι κι ακούστε.. η ζωή δεν είναι μόνο τα βιβλία και η καριέρα που ο μπαμπάς θέλει ν'ακολουθήσετε.. ποιος ξέρει, ίσως διευρυνθούν λίγο οι ορίζοντές σας. Και που'σαι μικρούλη, αν τυχόν δεις την αδερφή σου σε κανένα frat party να διασκεδάζει λίγο παραπάνω με την ομάδα ποδοσφαίρου, μην τρέξεις σαν το σπασικλάκι [που σιγουρα θα γίνεις] να τα προλάβεις όλα στο μπαμπά..

Cocorosie - Bloody Twins [zs]



Αγαπητέ κυρ Γ.
Πιο πολύ απ'όλους για σένα χαίρομαι που φεύγεις! Ένα πράγμα σου'χαν αναθέσει, να ποτίζεις τα φυτά στο μπαλκόνι, κι εσύ τ'άφησες και μαράθηκαν. Μια το ξέχασα, μια δεν άκουσα [πάντα ότι σε συνέφερε άκουγες, μη νομίζεις πως δεν σε καταλάβαμε..] πάντα το δικό σου έκανες χωρίς να υπολογίζεις τίποτε. Όταν όμως ξεκίνησες ολόκληρη εκστρατεία για να μπαζωθεί το πάρκο της γειτονιάς και να γίνει πάρκινγκ τότε το ποτήρι ξεχείλισε! Λες και είχες κάτι με το πράσινο [μήπως καμιά αλλεργία?] και ήθελες να το εξαφανίσεις από παντού! Σου εύχομαι τουλάχιστο ο οίκος ευγηρίας στον οποίο αναπόφευκτα θα καταλήξεις πολύ σύντομα, να μην έχει ούτε ένα τόσο δα λουλουδάκι, να'ναι πνιγμένος στο μπετόν που τόσο σου αρέσει..

Queens of the Stone Age - Song for the Deaf [zs]



Αντίο λοιπόν αγαπητοί. Δε σας κρατώ καμιά κακία. Νομίζω μάλιστα πως έχω ήδη αρχίσει να σας ξεχνάω. Έτσι είναι βλέπετε η ζωή.. Μα.. τι γίνεται? τι θόρυβος είναι αυτός από πάνω? Δε μπορεί.. άρχισε κιόλας η μετακόμιση? Για να βγω στο μπαλκόνι να δω.. α, δίκιο είχαν οι φήμες, στην πλούσια οικογένεια το έδωσαν τελικά. Τώρα πως ο αγαθοβιόλης αυτός κύριος με το ζωγραφισμένο χαμόγελο έγινε τόσο πλούσιος ξεκινώντας από γκαρσόνι στη Σουηδία.. [όχι δε θα τα μαθαίναμε νόμιζε!] Χμμμ.. πολύ κακό προαίσθημα έχω και με δαύτους.. δε θα το αντέξω να αποδειχθούν χειρότεροι από τους προηγούμενους..

..μήπως να μετακόμιζα καλύτερα εγώ???