Memories

Το συγκρότημα που παρουσιάζουμε σήμερα λέγεται Gentle Touch. Είναι από τη Σουηδία. Παίζει dream pop. Το τραγούδι που θα ακούσετε λέγεται memories. Είναι υπέροχο.

Αυτά. Πρόκειται νομίζω για το quintessential winter academy post..



gentle touch - memories

The Meaning Of 8

Καμμιά φορά, με τις εναρκτήριες νότες ενός άλμπουμ, ξέρεις ότι θα ακούσεις κάτι εξαιρετικό, κάτι που θα ακούσεις και θα ξανακούσεις. Δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο γνώρισμα, μια φοβερή πρωτοτυπία, ένας 'καινούργιος' ήχος.. κι όμως.. απλά το ξέρεις!

Αυτό μου συνέβη με το άλμπουμ των cloud cult, από τη Μιννεσότα των ΗΠΑ [the proud home of Brandon and Brenda Walsh]. Δέκα εννιά τραγούδια, η σπάνια αίσθηση του να σου φαίνεται πως το άλμπουμ γίνεται ολοένα και καλύτερο όσο πλησιάζει προς το τέλος του, κι ένα ηχητικό καλειδοσκόπιο που αν θέλεις να το περιγράψεις με μια λέξη και τεμπέλικα και ξεδιάντροπα να ξεμπερδέψεις, τότε αυτή είναι οι παρακάτω δύο: modest mouse! [and now top that mr marr!]

Αντιγράφω από τη σελίδα τους:

"Cloud Cult is a multi-faceted band unlike any other. Established as a not-for-profit music centered environmental and philosophical movement, Cloud Cult and the band's self-created record label, Earthology Records, are providing music lovers across the U.S. with some of the most intelligent revolutionary music on the market today. Beyond all of that, college and alternative radio fans just plain love the music. In the last two years, Cloud Cult has gone from a "nobody" band to radio charting in the top 10 in over 100 cities across the U.S., being nominated Artist of the Year by the Minnesota Music Awards (along with Prince and Paul Westerberg), and sharing bills with bands like Violent Femmes, Cowboy Junkies, Cracker, Low, and even presidential candidate Ralph Nader"

Άργησα λιγάκι να τους ανακαλύψω, αλλά ένα από τα πρώτα αντίτυπα του άλμπουμ τους τον ερχόμενο Απρίλιο θα πετάξει σίγουρα προς τα'δω..και το όνομα αυτού: the meaning of 8

τρία τραγούδια, διαλεγμένα σχεδόν στην τύχη..

cloud cult - pretty voice

cloud cult - alien christ

cloud cult - take your medicine





[ωραία λοιπόν, δε μπήκε ακόμη ο δεύτερος μήνας του 07 και τουλάστιχον δύο άλμπουμ εξασφάλισαν μια θέση στα καλύτερα της χρονιάς]

Flipside

Το σημερινό post του enteka μου έδωσε την αφορμή για ένα αντίστοιχο αφιέρωμα σε δικά μου αγαπημένα ενδέκατα τραγούδια από αγαπημένα άλμπουμ. Θεωρείστε το λοιπόν σαν το flipside του ή το μικρό του αδερφάκι [ΟΚ, πρόκειται περί καθαρής αντιγραφής, αλλά ο enteka μου δίνει συνεχώς αφορμές για να παραβιάζω το 'one song per day' concept αυτού του blog]

Κι ενώ έχουμε ήδη παρουσιάσει δύο συγκλονιστικά, και πολύ αγαπημένα μου, ενδέκατα τραγούδια:

broken social scene - lovers' spit

radio dept - your father

ιδού και τα υπόλοιπα έντεκα, διαλεγμένα μέσα από αρκετές εκατοντάδες τραγούδια..

1. Final Fantasy - That's When The Audience Died [από το άλμπουμ Has A Good Home του 2005]

Στη σκέψη και μόνο ότι με το πολυαναμενόμενο Heartland θα κάνει το 3 στα 3 μετράω τις μέρες. Παιδί βιολί.. αλλά τι βιολί!

2. Iron And Wine - Sodom, South Georgia [από το Our Endless Numbered Days του 2004]

Η ζεστή φωνή του Sam Beam είναι από τις αγαπημένες μου τα τελευταία χρόνια. Το γιατί ονόμασε EP ένα άλμπουμ των 12 τραγουδιών, ένας θεός ξέρει. Εδώ βρίσκεται και το πολυαγαπημένο naked as we came.

3. Unicorns - Inoculate The Innocuous [από το Who Will Cut Our Hair When We're Gone του 2003]

Το άλμπουμ των Unicorns θεωρείται και είναι από αυτά που έδωσαν ώθηση στη νέα Καναδέζικη σκηνή, καιι θα είναι σίγουρα στα καλύτερά μου της δεκαετίας που διανύουμε. Ενώ η κιθάρα του ενός όχι απλά κεντάει, αλλά ρέει σαν τα γάργαρα νερά του ποταμού Νιαγάρα που πηγάζουν από το όρος Αραράτ, ο άλλος τραγουδάει με το εντελώς βαριεστημένο - σήμα κατατεθέν του - ύφος για.. ας μη σας πω καλύτερα..

4. The Divine Comedy - Three Sisters [ από το Liberation του 1993]

Τους Divine Comedy τους λάτρευα σ'αυτό το πρώτο και στο δεύτερό τους άλμπουμ, ώσπου τους είδα live με την κυκλοφορία του τρίτου τους, στο Μύλο. Κι ενώ μου άρεσαν πολύ σ'αυτό το live, ένιωσα ότι είχαν αρχίσει λίγο να παρωδούν τον ίδιο τους τον εαυτό.. και δυστυχώς στη συνέχεια δεν έκαναν και πολλά για να με διαψεύσουν. Αυτό το τραγούδι όμως είναι από την πρώτη τους καλή εποχή.

5. Weeping Willows - Pretty Little Babies [από το Presence του 2004]

Οι Weeping Willows μοιάζουν περισσότερο για Αμερικανοί παρά για Σουηδοί. Δεν είναι όμως, γι'αυτό και δε γνώρισαν την επιτυχία που τους άξιζε μ'αυτό το άλμπουμ. Indie δυναμίτες, και υπέροχες μπαλάντες -αχ πόσο μα πόσο μισώ αυτή τη λέξη κυρία μπόκοτά μου..- όπως αυτή για τα νιάνιαρα με τον αριθμό 11..

6. Suburban Kids With Biblical Names - Seems To Be On My Mind [από το #3 του 2005]

Αυτοί όμως οι Σουηδοί έχουν κάνει τη σημαία της χώρας τους τατουάζ στο μέτωπό τους. Το ξεσηκωτικό seems to be on my mind δεν είναι παρά ένα από τα πάρα πολλά εξαιρετικά τραγούδια ενός άλμπουμ που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι greatest hits..

7. Dead Can Dance - How Fortunate The Man With None [από το Into The Labyrinth του 1993]

Στη συναυλία των Dead Can Dance στη Θεσσαλονίκη πήγα σκαστός με έξοδο από τη μονάδα μου στις Σάππες Ροδόπης, και καθόλου δε μετάνοιωσα για τις συνέπειες.. Δε θα μπορούσε να υπάρχει ποιο ταιριαστό τραγούδι για έναν τέτοιο τίτλο. Πρέπει, τέλος, να ομολογήσω πως παρά τη μυθική φωνή της Lisa, η φωνή του Brendan ήταν η αγαπημένη μου στο συγκρότημα.

8. Julle Cruise - Falling [από το Music From Twin Peaks του 1989]

Φανταστείτε τώρα να στήνεστε μπροστά στην τηλεόραση για να δείτε το πρώτο επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς του David Lynch και να έρχεστε αντιμέτωποι με αυτό το θείο άσμα, αυτή τη θεία φωνή, αυτό το θείο πλάσμα, στα εναρκτήρια credits.

9. Lambchop - Is A Woman [από το Is A Woman του 2002]

Πριν λίγα χρόνια έκανα το γύρο της λίμνης της Καστοριάς ακούγοντας αυτό το υπέροχο άλμπουμ καθώς μια φίλη μου έλεγε την ιστορία της ζωής της, και είναι μια ημέρα που δε θα ξεχάσω εύκολα [νομίζω πως τουλάχιστο δύο τραγούδια των smiths πρέπει να κρύβονται στην παραπάνω πρόταση..]

10. Bang gang - Contradictions [από το Something Wrong του 2003]

Το πως έγινε αυτό το μικρό θαύμα και αυτό το διαμάντι από την Ισλανδία γνώρισε μια σχετική επιτυχία στη Θεσσαλονίκη, ακόμη δεν το έχω καταλάβει.. Απλά τοποθετείστε το δίπλα στο blue lines, στο dummy και στο maxinquaye στο ράφι της δισκοθήκης σας. Ναι, είναι [σχεδόν] τόσο καλό!

11. My Computer - If You Dare [από το Vulnerabilia του 2002]

Το αφιέρωμα αυτό κλείνουν τα 49 δευτερόλεπτα που κλείνουν και το αριστουργηματικό ντεμπούτο των My Computer, του πιο παραγνωρισμένου βρετανικού συγκροτήματος των τελευταίων 225 χρόνων. Φταίνε βέβαια λίγο κι αυτοί, καθώς πιο εύκολα μπορείς να διαβάσεις το κρόουλ σε διαφήμιση στεγαστικού δανείου ελληνικής τράπεζας παρά να τους κατατάξεις σε κάποιο μουσικό είδος..

Αυτά μεταξύ τόσων και τόσων άλλων..

[όπως πχ ο κομψός κύριος Leif Erikson των Interpol, ο ύμνος I am the resurrection των Stone Roses, το ηλεκτρικό πριόνι Speedway του Morrissey αλλά και το υπέροχο αυτό τραγούδι που ακολουθεί..]

Mecklenburg

Οι Audrey είναι τέσσερις Σουηδέζες φίλες, η Rebecka, η Emelie, η Anna και η Victoria. Σχηματίστηκαν το 2002 και μετά από κάποια demo και σποραδικές εμφανίσεις στη γενέτειρά τους, το Γκέτεμποργκ, κυκλοφόρησαν πέρυσι το ντεμπούτο άλμπουμ τους με τίτλο Visible Forms. Και όντως οι μουσικές φόρμες τις οποίες ακολουθούν είναι εμφανείς. Λίγο shoegazing, λίγο post-rock, έμφαση στη μελωδία και στα φωνητικά.. πέτυχε το γλυκό!

Είναι κι αυτές γλυκύτατες όμως! [υποθέτω τουλάστιχον, καθώς ξαφνικά η οθόνη μου δε δείχνει το πράσινο χρώμα οπότε ώσπου να έρθει η καινούργια που παρήγγειλα τα βλέπω όλα κοκκινομπλέ. Ξανθές είναι άραγε ή κοκκινομάλλες?]

audrey - mecklenburg

Hearts A Mess

Ο Gotye είναι Αυστραλός, νομίζω ο πρώτος που παρουσιάζουμε εδώ. Η πόλη στην οποία ζει και ηχογραφεί είναι η Μελβούρνη, η οποία είναι λέει τόσο hot, που ακόμη και ο Jens Lekman θέλει να μετακομίσει εκεί.

Το άλμπουμ του έχει πουλήσει 10.000 αντίτυπα στην Αυστραλία, χωρίς κανένα promotion, απλά από στόμα σε στόμα, καθώς το έφτιαξε μόνος του στο υπνοδωμάτιό του [άντε και στο γκαράζ του..] και το πουλάει εκτός κυκλώματος δισκογραφικών εταιρειών.

Το πραγματικά δύσκολο είναι να περιγράψεις τον ήχο του. Το hearts a mess είναι ένα υπέροχο υπνωτικό κομμάτι που θα μπορούσε άνετα να είναι στο νέο άλμπουμ των massive attack με τη sinead o'connor στα φωνητικά. Στο πιο χοροπηδιάρικο learnalilgivinanlovin λες "που είχε χαθεί αυτός ο stevie winwood?". Κι εδώ μας αρέσουν αυτές οι αντιθέσεις..

Pick apart
The pieces of your heart
And let me peer inside
Let me in
Where only your thoughts have been
Let me occupy your mind
As you do mine

You have lost
Too much love
To fear, doubt and distrust
(It’s not enough)
You just threw away the key
To your heart

You don’t get burned
(’Cause nothing gets through)
It makes it easier
(Easier on you)
But that much more difficult for me
To make you see…

Love ain’t fair
So there you are
My love

Your heart’s a mess
You won’t admit to it
It makes no sense
But I’m desperate to connect
And you, you can’t live like this

Love ain’t safe
You won’t get hurt if you stay chaste
So you can wait
But I don’t wanna waste my love

gotye - hearts a mess

gotye - learnalilgivinanlovin

τώρα που το σκέφτομαι η θεία μου μένει στην Αυστραλία και σαν να μην έχω πραγματοποιήσει το παιδικό μου όνειρο να την επισκεφθώ στους Ολυμπιακούς του Σύδνεϋ [να'μενε και στο Σύδνεϋ..]

Chase

Αν και Σουηδοί, οι Idoru, το συγκρότημα που παρουσιάζουμε σήμερα, δεν είναι το συνηθισμένο indiepop / sunshine pop / power pop etc σουηδέζικο γκρουπ που παρουσιάζουμε σ'αυτά τα μέρη. Έχουν μεν καθαρόαιμες μελωδίες [μιλάμε για downtown Στοκχόλμη τώρα, όχι αστεία..], γλυκά γυναικεία φωνητικά, ο ήχος τους όμως παραπέμπει περισσότερο στους Interpol [παραδόξως όχι στους joy division.. πως γίνεται?] παρά στους Smiths, όπως τα προαναφερθέντα συγκροτήματα.

Δεν έχουν κυκλοφορήσει δίσκο, δεν έχουν συμβόλαιο με εταιρία, δεν έχουν ούτε μια φωτογραφία της προκοπής.. έχουν όμως μέλλον. Υποθέτω..

idoru - chase

Growing Up With Guns 'n' Roses

Με αφορμή μια ως συνήθως άστοχη επέμβασή μου σε ένα φιλικό πλονγκ, θυμήθηκα όχι τόσο τους guns 'n' roses, όσο το [καταπληκτικό] τραγούδι του τίτλου αυτού του post.

Καταρχήν κατεβάστε το, ακούστε το, και sing along με τους υπέροχους στίχους:

aqueduct - growing up with gnr

Whenever, whenever, whenever you fall apart
forget her, forget her, forget her
she broke your heart
whenever, whenever, whenever you wanna rock
forget her, forget her, forget her, she's torn apart

I've been walking these streets tonight
trying to get it right, I've got to get it right
whenever you're home you're never really home
well I've been living in a fantasy
just trying to get it right, I've got to get it right
whenever you're lonely you are not alone

whenever, whenever, whenever you fall apart
forget her, forget her, forget her, she's torn aprt

O' baby you are looking foxy tonight
is it the way you walk or just the way you talk
you're playing the part
that's gonna break my heart
well girl there's something
about the way you walk
you will be crushing my soul
and won't be paying me back
why can't you be the way you used to be
way back when...

I was only twelve, dammit all to hell, I was feeling fine
Hearing Axl Rose, on the radio
singing sweet child of mine

whenever, whenever, whenever you fall apart
forget her, forget her, forget her she broke your heart

I was only twelve, dammit all to hell, I was feeling fine
hearing Axl Rose, on the radio singing sweet child of mine
welcome to the jungle you're much too much to handle
I wish I weren't in love with you
hearing Axl Rose on the radio
remembering the good times with you

I've been living in a fantasy
Just trying to get it right, I've got to get it right
whenever you're lonely you are not alone < - w h a t - a - c l o s e r !!!

Το παραπάνω καταπληκτικό τραγουδάκι λοιπόν βρισκόταν σ'ένα δίσκο του 2005 [αρχαίο δηλ.] με τίτλο i sold gold από το συγκρότημα των aqueduct που μου είχε αρέσει πάρα πολύ πρόπερσι. Αναρωτήθηκα λοιπόν τι να έγιναν οι φίλοι μου από το Σηάτλ και με χαρά ανακάλυψα ότι το νέο τους άλμπουμ κυκλοφορεί σε ένα μήνα περίπου, λέγεται or give me death και με μια φορά που το άκουσα νομίζω πως βαδίζει κι αυτό στα χνάρια του προηγούμενου. Αμερικανική Pop αξιώσεων.

aqueduct - keep it together

[το οποίο μου θυμίζει το ομώνυμο τραγούδι της madonna και... somebody stop me.. really..]

First Love

Όχι όχι, δε θα σας αρχίσω τώρα για τις πρώτες μου αγάπες και άλλα τέτοια εξομολογητικά, τέλος αυτά [για την ώρα], απλά 'first love' λέγεται το τραγούδι των ..φυντανιών που φιλοξενούμε σήμερα. Λέγονται The Maccabees και όπως όλα τα νέα βρετανικά συγκροτήματα θυμίζουν πολλά πράγματα αλλά δεν πειράζει, είναι [εκνευριστικά] νέοι.. θα τον βρουν το δρόμο τους..

Το first love κατάφερε μάλιστα να φτάσει ως το #40 του βρετανικού τσαρτ [στο οποίο #1 είναι ο Mika ε?]. Αξίζει ακόμη να ειπωθεί πως για 2-3 ημέρες περίπου κατείχαν τον πολυπόθητο τίτλο του 'best new band in Britain' από το ΝΜΕ. Ε ρε γλέντια!

the maccabees - first love

ιδού και το video



καθώς και το video του νέου τους single

Billy Mackenzie.. You Were Really Something

b i l l y m a c k e n z i e 22-3-1957 / 22-1-1997

[Το σημερινό post είναι ένα πολύ πολύ μικρό αφιέρωμα στη σπουδαιότερη φωνή του περασμένου αιώνα, αυτή του Billy Mackenzie, που έσβησε για πάντα ακριβώς δέκα χρόνια πριν, στις 22 Ιανουαρίου 2007].

Ήταν αρχές του 1997 όταν άκουσα στο ραδιόφωνο το Γιάννη Πετρίδη να αναγγέλει το θάνατο του Σκωτσέζου τραγουδιστή Billy Mackenzie, ηγέτη και τραγουδιστή των Associates. Ήμουν αρκετά μικρός για να τους προλάβω στην ακμή τους, τα σόλο άλμπουμ του Billy δεν είχαν [σχεδόν καμία] επιτυχία στην Ελλάδα, ούτε καν ραδιοφωνική, εγώ είχα στρέψει την προσοχή μου σ'έναν καλό του φίλο, δεν είχα δυστυχώς την τύχη να τον ανακαλύψω όταν έπρεπε..

Ώσπου λίγες εβδομάδες μετά, πάλι στην εκπομπή του Γιάννη, ακούω για τους Apollo 440. Η σκηνή αυτή ήταν τότε στα πάνω της, με τους Daft Punk, τους Chemical Brothers κλπ, ωραίο το τραγουδάκι το "ain't talkin' 'bout dub", αγοράζω λοιπόν το cd, και ξαφνικά.. track 10.. παθαίνω την πλάκα της ζωής μου! The rest is history..


τα πιο σπαρακτικά 8' 40'' στην ιστορία του ηχογραφημένου ήχου..

apollo 440 feat. billy mackenzie - pain in any language


Ο φίλος του που έλεγα παραπάνω έγραψε γι'αυτόν ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του με τίτλο 'William, it was really nothing' και μάλιστα μας έκανε τη χάρη να το τραγουδήσει και ζωντανά στις πρόσφατες εμφανίσεις του στη χώρα μας. Ο Billy απάντησε μ'αυτό:

the associates - stephen, you're really something


Εξαιρετική η Shirley Bassey στη γνωστή σε όλους εκτέλεση, αλλά αυτός που έγραψε το τραγούδι το έχει πει ακόμη καλύτερα..

the associates - the rythm divine


τον περασμένο Ιούνιο μόνο που δεν έκλαψα από χαρά όταν βρήκα σ'ένα δισκάδικο στο Βερολίνο το παρακάτω επτάιντσο σινγκλάκι

the associates - breakfast


χριστόφορε μήπως εκτός από το original να έβαζες καμμιά φορά και αυτήν την εκπληκτική εκτέλεση σε κάποιο επεισόδιο?

billy mackenzie - wild is the wind


αν ήταν έτσι όλα τα demo..

billy mackenzie - 14 mirrors original piano demo


από το cd του πρώτου Uncut που αγόρασα..

paul haig & billy mackenzie - thunderstorm


αρκετοί καλλιτέχνες έχουν αναγνωρίσει την αξία και την επιρροή του billy στο δικό τους έργο. Πέρυσι οι divine comedy διασκεύασαν υπέροχα τη μεγάλη επιτυχία των associates "party fears two", η bjork ελπίζουμε πως θα πραγματοποιήσει την υπόσχεσή της και θα συμπεριλάβει στο νέο της αριστούργημα το ντουέτο με το billy από το .. υπερπέραν. Ας κλείσουμε λοιπόν με ένα συγκρότημα από τη Νορβηγία, κι ένα πολύ ωραίο tribute

rockettothesky - barrie for billy mackenzie


όπως μπορείτε να διαπιστώσετε στο παρακάτω video, μιλάμε για την επιτομή του cool..

[ευχαριστούμε προκαταβολικά το www.billymackenzie.com για τη στάση του στην κλοπή των photos..]

Little Miss Sunshine, (2006), USA, Jonathan Dayton & Valerie Faris, * * 1/2

Η αλήθεια είναι πως έχω βαρεθεί λιγάκι τις 'μικρές' 'ανεξάρτητες' ταινίες [αμερικανικές εννοείται] οι οποίες είναι μια χαρά κανονικότατες χολλυγουντιανές παραγωγές, με τους stars τους και τα όλα τους, απλά δεν κόστισαν και 100 εκ. δολλάρια για να γίνουν. Πήγα όμως να τη δω αφενός γιατί διαπίστωσα ότι την είδαν όλοι, και δεύτερον γιατί μου υποσχέθηκαν τραγούδι του Sufjan Stevens [και κάπου εδώ θέλω να καταγγείλω ότι ακούγεται ένα ινστρουμένταλ πέρασμα του Chicago για 15 δευτερόλεπτα. Ολόκληρο road movie, τόση οδήγηση χωρίς σταματημό [κυριολεκτικά!!] και τσιγκουνεύτηκαν ένα [και τι μαγικό θα μπορούσε να είναι..] sequence με την κανονική εκτέλεση του τραγουδιού? Αίσχος!!

Η οικογένεια λοιπόν είναι 'δυσλειτουργική'. [Πρώτο] ωχ! Όλοι οι χαρακτήρες έχουν κι ένα κατιτίς weird something. Ο γιος-Karen-O-lookalike είναι μουγγός [μόνο που δεν είναι], ο παππούς ηρωινομανής, ο θείος gay και αυτοκτονικός κλπ κλπ. Κι ενώ [πιστεύεις ότι] ξέρεις ακριβώς ότι πρόκειται να επακολουθήσει στη συνέχεια [ένα feelgood american movie όπου όλες οι σχέσεις των μελών της οικογένειας θα περάσουν από χίλιες δυο δοκιμασίες και διάφορα ευτράπελα ώσπου να'ρθει το λυτρωτικό τέλος, όπου όλοι μαζί ενωμένοι θα γίνουν και πάλι μια πραγματική οικογένεια γιατί έτσι γίνεται πάντα στις αμερικάνικες ταινίες..], επακολουθεί ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό, χωρίς όμως να σε ενοχλεί, γιατί δεν προσπαθεί να σε ξεγελάσει και να υποκριθεί ότι πρόκειται για κάτι άλλο. Οπότε, μόλις το συνειδητοποιήσεις και χαλαρώσεις, ξεχνάς και την γκρίνια και το σαρκασμό και όλα [άλλωστε οι losers μόνο χρησιμοποιούν το σαρκασμό, για να κατεβάσουν τους winners στο επίπεδό τους], και αφήνεσαι να σε παρασύρει η τρελή κούρσα προς.. το απολαυστικό τέλος.

Εξαιρετική όπως πάντα η Τόνι Κολέτ, αλλά και η μικρούλα miss sunshine.

Δίδαγμα: ουδέν! Χαμόγελο στο τέλος: πλατύ!


Με μπέρδεψες τώρα! Να τη δω ή όχι? Αν προλάβεις καλώς, και στο dvd ότι πρέπει είναι πάντως.

Girls Make Me Sick

"...Closing your eyes and listening to the first Smiths record. These are things that knock us to our knees."

Αυτό μεταξύ άλλων λένε στο προφίλ τους στο myspace οι κύριοι που παρουσιάζουμε σήμερα. Καλή αρχή κάναμε λοιπόν με δαύτους! Είναι από τη Γλασκώβη, τους λένε Butcher Boy, και το ντεμπούτο άλμπουμ τους κυκλοφορεί το Μάρτιο. Ηγέτης τους είναι ο John Hunt, ο οποίος λέει είναι υπεύθυνος για τις περίφημες indie club nights με τίτλο "National Pop League". Με τέτοιες επιρροές, και τέτοια όμορφα τραγούδια το λαμπρό τους μέλλον είναι εγγυημένο! [τους τίτλους μόνο των τραγουδιών τους να προσέξουν λιγουλάκι..].

butcher boy - girls make me sick

Walk Away

Νομίζω τελικά πως σε δοκιμασμένα και ασφαλή νερά θα κολυμπήσουμε και μέσα στο 2007. Και μια που είπαμε για νερά.. οι σημερινοί μας καλεσμένοι δεν είναι απλά φρέσκοι.. σπαρταράνε! Τους ψαρέψαμε στη Βόρεια θάλασσα, [στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας] κι έχουν το πομπώδες και μακρόσυρτο όνομα 'The Electric Pop Group'. Από το ένα τους τραγούδι που έχω ακούσει μέχρι στιγμής, το walk away που παρουσιάζουμε σήμερα, μάλλον θα έπρεπε να'χαν διαλέξει το The Stunningly Beautiful Pop Group. Ναι, για τέτοια απαράμιλλη ομορφιά μιλάμε..

Οι φίλοι μας λοιπόν, σχηματίστηκαν πριν ένα χρόνο περίπου, κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους άλμπουμ πριν ένα μήνα, οπότε και απέκτησαν και δύο καινούργια μέλη. Τι κι αν ο κρυστάλλινος ποπ ήχος τους παραπέμπει σε άλλες εποχές? [τέλη 80ς - αρχές 90ς]. Ακούγοντάς τους, το walk away είναι το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτείτε να κάνετε.. [εκτός κι αν προορισμός σας είναι το Γκέτεμποργκ, οπότε συγχωρείστε..]

the electric pop group - walk away

you're welcome!

Nowhere Left To Go

Μια που προχθές λέγαμε για το shoegazing που επιστρέφει, σήμερα έχουμε άλλο ένα καναδέζικο συγκρότημα, από το Τορόντο συγκεκριμένα, τους Airfields, οι οποίοι του δίνουν και καταλαβαίνει. Πραγματικά το σημερινό τραγούδι είναι σα να βγήκε από το Going Blank Again των Ride [τι καταπληκτικό άλμπουμ.. και τι σπουδαίο συγκρότημα! κρίμα που ο φίλος μας κατέληξε να κάνει τη φιλιππινέζα στους oasis]. Συν τοις άλλοις, σαν ατάκα καλωσορίσματος στη σελίδα τους στο myspace έχουν αυτό:

it's making me blue - Pantone 292....

μία από τις καλύτερες ρίμες ever, και αν την ξέρετε και είναι και δική σας αγαπημένη, τότε νομίζω πως ήδη πολύ σας συμπαθώ..

the airfields - nowhere left to go

Fucked By A Ghost

Σκεφτόμουν σήμερα, μιας και είναι μια ξεχωριστή μέρα για μένα, πως.. γνωριζόμαστε τόσον καιρό και δεν ξέρετε ουσιαστικά τίποτε για μένα. Μόνο τραγούδια και τραγούδια και τραγούδια.. Ήρθε η ώρα λοιπόν να μοιραστώ κάποια πράγματα μαζί σας. Αρκετά όμως μιλήσαμε για μας, ας μιλήσουμε λίγο για μένα [που θα'λεγε κι ο Evan Dando]:

• χορεύω και τραγουδώ υπέροχα [από μέσα μου]

• είμαι major φαν της madonna. Αν ποτέ χρειαζόταν μεταμόσχευση νεφρού, θα'κανα το παν για να σας πείσω να της δωρίσετε το δικό σας.

• παρά το αυστηρά πjοτικό και ιντελλεκτουέλ προφίλ μου, κάθε μέρα, πριν διαβάσω όλους εσάς, πριν το CBC, πριν τον Guardian... η πικρή αλήθεια είναι πως ρίχνω πρώτα μια τόση δα κλεφτή ματιά στα celebrity news του trent.blogspot.com

• με τον αγαπημένο μου τραγουδιστή έχουμε κοινό κάτι πολύ σημαντικό. Αυτός το μισεί. Εγώ πάλι όχι!

• δεν πιστεύω σε κανένα θεό, σε κανένα κόμμα και σε καμία [αθλητική] ομάδα. Πιστεύω μόνο [και ακράδαντα] στο νόμο του Μέρφυ. Ενίοτε και στον εαυτό μου..

• αν και δεν υπήρξα ποτέ γκοθάς ή / και ντεθάς, στα θρανία μου ζωγράφιζα πάντοτε και μόνο φέρετρα [μιλάμε για ολόκληρα νεκροταφεία]. Παρ'όλα αυτά βαριόμουν πάντα τα περί αυτοκτονίας. Στις πολύ μαύρες μου εύχομαι απλά να μην είχα γεννηθεί..

• μια που πιάσαμε το ευχάριστο αυτό θέμα, κι επειδή με βάση τη γραμμή της ζωής στο αριστερό χέρι του καθενός, ίσα ίσα που προλαβαίνω να τελειώσω αυτό το post.. δε χρειάζεται να σας πω ποιο τραγούδι θα ακούγεται κατά την αποτέφρωσή μου, ε?

• θα αφόδευα ευχαρίστως στην τελευταία μαρμάρινη κατοικία του κυρίου Ψωμιάδη. Αν όμως υποσχόταν να εξορίσει όλους τους καπνιστές κάπου πολύ πολύ μακριά [συγγενείς 1ου βαθμού included], και να απαγορεύσει δια παντός και δια ροπάλου το κάπνισμα σε όλους τους κλειστούς χώρους, θα τον ψήφιζα για πρωθυπουργό, πρόεδρο της δημοκρατίας, βασιλιά, σταρ ελλάς, πλανητάρχη και οικουμενικό πατριάρχη ταυτόχρονα. Είμαι επίσης διατεθειμένος να σαπίσω στη φυλακή υπερασπιζόμενος την παραπάνω δήλωση [την πρώτη βρε, όχι τη δεύτερη!]

• το τελευταίο μου ελληνικό βιβλίο το διάβασα πιθανότατα στο γυμνάσιο. Μία φορά κάθε επτά - οκτώ χρόνια όλο και βρίσκεται καμιά ελληνική ταινία που θα τσιμπήσω και θα την παρακολουθήσω. Νομίζω πως μόνο μία πραγματικά καλή θεατρική παράσταση έχω δει στην Ελλάδα. Closer, Film, Dread Astaire, Θανάση Παπακωνσταντίνου κλπ κλπ.. λυπάμαι αλλά δε θα σας γνώριζα που να σκόνταφτα επάνω σας στο δρόμο. Ναι, το παραδέχομαι, είμαι ξενομανής!

• αγαπημένο μου σύνθημα είναι αυτό ενός τοίχου επί της Παπαναστασίου... "ενάντια σε κάθε εθνική ενότητα"
  

Αρκετά νομίζω για σήμερα. Νομίζω ότι είναι πλέον ξεκάθαρο με τι διαταραγμένο άτομο έχετε να κάνετε. Προσπαθώ όμως για το καλύτερο..

Ε και τώρα, μετά από ένα τόσο άσχετο post, να κι ένα εντελώς άσχετο τραγούδι, που μ'αρέσει όμως πολύ

benzedrine nightmare - fucked by a ghost

άντε, και του χρόνου..

All I Can Do

Ααααααχ.. νερό στο όνομα των σημερινών μας καλεσμένων θα πίνω έτσι και είναι λιγουλάκι καλό το άλμπουμ τους. Όχι μόνο είναι Σουηδοί, είχαν την ιδιοφυιή έμπνευση να ονομάσουν το συγκρότημά τους The Horror, The Horror. Πόσες και πόσες φορές έχω χρησιμοποιήσει αυτή τη φράση ούτε κι εγώ ξέρω. Είναι αυτό που λέμε βγαλμένη μέσα απ'τη ζωή (έστω κι αν είναι βγαλμένη μέσα από την τέχνη). Το πρώτο αυτό δείγμα είναι πολύ καλό indiepop τραγούδι, με κάποιες επιρροές από την dreampop / shoegazing σκηνή της περασμένης δεκαετίας, η οποία απ'ότι φαίνεται επανέρχεται για τα καλά.. όχι θα μας ξέφευγε!

cheers λοιπόν..

the horror, the horror - all i can do

i've been looking for a sign o' the times.. it's all i can do!

Girls In The Back

Τις τρεις ημέρες που έλειψα, κι ενώ εσείς είμαι σίγουρος υποθέσατε ότι ταλαιπωρούσα την πίστα του Σαμονί, εγώ δυστυχώς ήμουν αρρωθτούληθ, στο χωριό μου, χωρίς ίντερνετ και χωρίς μουσική (καλά ας μην κλαίγομαι άλλο, προτίμησα να γεμίσω το κινητό μου με επεισόδια του sex and the city και του desperate housewives παρά με μερικές δεκάδες άλμπουμ είναι η αλήθεια..).

Το πιο συγκλονιστικό που μου συνέβη λοιπόν μια που (δε) ρωτήσατε, ήταν ότι ο πατέρας μου είπε σ'εμένα και στην αδερφή μου ότι άνοιξε DIΑ σούπερ μάρκετ στο χωριό μας (συγγνώμη αλλά αυτό θα ήταν ΓΕΓΟΝΟΣ για το χωριό μου), ώσπου σε άλλη άσχετη συζήτηση η μητέρα μου μας είπε ότι το παραδίπλα μπακάλικο από το σπίτι μας που είχε κλείσει, το νοίκιασε και το ξανάνοιξε η συμμαθήτρια της αδερφής μου, η Ντία, η κόρη του παπά!

Οπότε:
1. καταλαβαίνετε νομίζω πως βγαίνουν τα ανέκδοτα!

2. καταλαβαίνετε επίσης ότι κατουρήθηκα επάνω μου, κι αυτό ΔΕΝ έγινε λόγω ακράτειας και προχωρημένης ηλικίας κλπ, κι αν σκεφτήκατε κάτι τέτοιο τότε είστε πολύ κακοί άνθρωποι!

3. καταλαβαίνετε τέλος ("η Ντία, η κόρη του παπά") πως το χωριό μου είναι το χωριό της Ζουμπουλίας!

Και τώρα, τι τραγούδι περιμένετε ν'ακούσετε μετά απ'αυτά? Τη νύφη θα πληρώσουν οι Βρετανοί White Rose Movement από το Λονδίνο, και καλά να πάθουν που δε βάζουν μια τόση δα πληροφορία στη σελίδα ή στο myspace τους. Οι φίλοι μας λοιπόν παίζουν κάτι σαν indie / elecro / post punk or something (τι μπελάς κι αυτός με τις 'ταμπέλες'), ζωηρό, δυνατό και πολύ κολλητικό, τουλάχιστο στο σημερινό μας δείγμα που λέγεται 'girls in the back'. Ένας έξτρα λόγος να τους συμπαθήσετε είναι πως πήραν το όνομά τους από το αντιναζιστικό γερμανικό κίνημα White Rose. Και κάτι τέτοιους συμβολισμούς (του γλυκού νερού έστω) we-likey very much εδώ πέρα, αν δεν το προσέξατε!

white rose movement - girls in the back

σπόνσωρ των παιδιών είναι προφανώς η Lancome..

Lost Swedish Penpals

Ο 19χρονος Julian Nation είναι από τη Μελβούρνη. Άρχισε να γράφει μουσική στα 16 του όταν είδε ζωντανά τους Lucksmiths. Λίγο αργότερα είδε και τους (πολυαγαπημένους μου) Unicorns, οπότε αγόρασε το πρώτο του 4-track recorder. Tους αναφέρει κιόλας στο 'halloween river cruise'. Όσο για το καταπληκτικό 'lost swedish penpals', μάλλον δεν εννοοεί τον Jens Lekman, καθώς η επιρροή του είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Το άλμπουμ του, διάρκειας 18 λεπτών λέγεται We Are All Writers. Τέλος, τα τραγούδια του δεν έχουν ρεφρέν (ε αν είχαν δε θα'ταν και 18λεπτο το άλμπουμ βρε julian).

Τι άλλο πια θέλετε να μάθετε για να ενδώσετε?

julian nation - lost swedish penpals

julian nation - halloween river cruise

Luscious Life

Δεν είναι ψέμα το ότι ο σημερινός μας καλεσμένος θυμίζει κάποιον αγαπημένο σε όλους τραγουδιστή. Πολύ. Αλλά πάρα πολύ όμως! Αν και δε θέλω να σας πω ποιον [να κρατάμε και το σασπένς βρε αδερφέ!], πρέπει να ομολογήσω πως με τέτοιου είδους ομοιότητες δεν έχω κανένα πρόβλημα, όσο κι αν πουν κάποιοι ότι πρόκειται περί μίμησης. Αν βρισκόταν κάποιος με ικανή φωνή, που να 'μιμούνταν' πχ τον Billy Mackenzie τότε fine by me.

Ο Καναδός (I know, I know..) Patrick Watson λοιπόν, έχει τόσο υπέροχη φωνή και ο δίσκος του με τίτλο Close To Paradise είναι τόσο καλός, που θα τον λατρέψετε σίγουρα μετά το αρχικό σοκ, αν του δώσετε μια ευκαιρία.. Εγώ ήδη του έχω συγχωρήσει το ότι έχει ονομάσει και το συγκρότημά του Patrick Watson, υπάρχει κανείς άλλωστε σ'αυτό το χώρο που να μην είναι λίγο ή πολύ ψώνιο?

Άντε Patrick, πολύ στις καλές μου με πέτυχες σήμερα..


patrick watson - luscious life

patrick watson - the storm

Το πρώτο πράγμα που έκανα μετά την ακρόαση του δίσκου του/των patrick watson ήταν να ξανακούσω το παρακάτω εκπληκτικό τραγούδι από το πρόσφατο παρελθόν, για προφανείς επίσης λόγους.. Τι να απέγινε άραγε αυτή η ψυχή..

jacob golden - jesus angelina

Marching

Συχνά αναρωτιέμαι πως γίνεται στις αγαπημένες μου, από πλευράς μουσικής, χώρες, τον Καναδά, τη Σουηδία ή την Ισλανδία, να κυκλοφορεί στατιστικά τόση πολλή και όμορφη μουσική, όταν υπάρχει ΤΟΣΟ πολύ κρύο? Τι φταίει άραγε? Υπάρχει λογική εξήγηση ή πρόκειται περί σύμπτωσης? Έχουν περισσότερο χρόνο για να γράψουν μουσική μια που είναι κλεισμένοι συνεχώς μέσα? Προσπαθούν να αναπληρώσουν την ανεμελιά μιας ηλιόλουστης μέρας γράφοντας υπέροχη ηλιόλουστη μουσική? Να διώξουν την κατάθλιψη που [αποδεδειγμένα] επιφέρει η έλλειψη του ήλιου?

Κι εμένα που ούτε τον Ιούνιο δεν πατάω στην παραλία, κι από την πρώτη Νοεμβρίου ως την πρώτη Μαϊου κάθε έτους κυκλοφορώ με ρίγες - εγκαύματα στο δέρμα μου [μια που αγκαλιάζω ότι καλοριφέρ βρω μπροστά μου] πως είναι δυνατό να θέλω τόσο πολύ να μετακομίσω βόρεια?

Νομίζω η πιο ρεαλιστική λύση είναι η ήδη υπάρχουσα.. φάτε εσείς το κρύο, να απολαμβάνουμε εμείς την υπέροχη μουσική σας.. Όπως π.χ. αυτήν του κυρίου namur από τη Σουηδία που παρουσιάζουμε σήμερις.

namur - marching

Dog Problems

Μια εντελώς υπεραπλουστευτική ψυχαναλυτική θεωρία του πωπού (η οποία πολύ με βολεύει) υποστηρίζει πως ο καθένας μας είναι είτε cat person είτε dog person. Οι σκύλοι είναι πιστοί και υπάκουοι, θέλουν να σε ευχαριστούν και να σε υπηρετούν, οπότε εάν είσαι dog person αυτό σημαίνει ότι σου αρέσει να είσαι στο κέντρο της προσοχής, να ζητάς και να παίρνεις μόνο από τους άλλους (κυρίως την αγάπη τους).. ενώ οι γάτες είναι εντελώς το αντίθετο, τις ταϊζεις και σου βγάζουν τα νύχια τους, τρίβονται πάνω σου ώσπου να ικανοποιήσεις το καπρίτσιο ή την επιθυμία τους κι έπειτα σε παρατάνε χωρίς καμία ευγνωμοσύνη, οπότε εάν είσαι cat person αυτό σημαίνει ότι είσαι ένα υπέροχο, γενναιόδωρο πλάσμα που του αρέσει μόνο να δίνει στους άλλους (κυρίως την αγάπη του), χωρίς να περιμένει κανένα αντάλλαγμα. Το ότι ενστερνίζομαι πλήρως την παραπάνω θεωρία, είναι νομίζω προφανές (αλλιώς σιγά μην την ανέφερα..)

Ως cat person λοιπόν, δε μπορώ να πω ότι ταυτίστηκα με τους σημερινούς μας καλεσμένους, τους The Format από την Αριζόνα, και τα σκυλοπροβλήματά τους. Σκύλο θέλανε, καλά να πάθουν. Άσε που το όνομά τους μου υπενθυμίζει συνεχώς το αναπόφευκτο format (geeky comment, sorry) που με κυνηγάει εδώ και μήνες και όλο το αποφεύγω..

Από το 2002 λοιπόν το παλεύουν οι φίλοι μας, και με το περυσινό ομώνυμο άλμπουμ τους μάλλον θα γνωρίσουν την αναγνώριση που τόσο (πόσο?) διακαώς επιθυμούν..

Α! και κάτι ακόμη. Αν και συνήθως δεν αναφέρομαι στα sites των συγκροτημάτων που παρουσιάζω, εδώ ας σας γλυτώσω από τον κόπο της αναζήτησης, διότι το site τους είναι υπέροχο και πανέξυπνο! Και σιγά τον κόπο, μιλάμε για το theformat.com

the format - dog problems

πανέξυπνο ΚΑΙ το video..

Relax, Grace Kelly, Take It Easy !!

Ένα από τα πιο βαρετά concept της μουσικής βιομηχανίας είναι αυτό του hype. Σε κανέναν δεν αρέσει, όλοι το αποκηρύσσουν, και φυσικά.. όλοι το συντηρούν. Εμείς καλή ώρα σήμερα, με την παρουσίαση του 22χρονου Mika, του πιο υποσχόμενου ταλέντου της χρονιάς σύμφωνα με το BBC. Όταν μαθαίνεις λοιπόν κάποιον μέσα από μια τέτοια λίστα, είναι φυσικό να είσαι λίγο επιφυλακτικός, αλλιώς αντιμετωπίζεις ένα τραγούδι όταν πέφτεις πάνω του τυχαία χάρη σε μια ενθουσιώδη κριτική σ'ένα blog, αλλιώς αν σου τον τρίψουν στη μούρη σαν το 'πιο υποσχόμενο ταλέντο'.

Ας περιμένουμε λοιπόν το άλμπουμ του για να κρίνουμε αν θα είναι για το 2007 ότι οι Scissor Sisters και οι Darkness για τις προηγούμενες (θα χρειαστεί πολλή δουλειά στη σκηνική του παρουσία βέβαια). Στα δύο τραγούδια που ακολουθούν πάντως γίνεται προφανές πως οι γονείς του ήταν αρκετά κολλημένοι με τα 70ς (Queen, Elton John, Bee Gees etc) και μοιραία το μικρόβιο το κόλλησε και ο υιός..

mika - grace kelly

mika - relax, take it easy

The Sea Is So Quiet

Η εποχή τελικά προσφέρεται για 'χαμένα' τραγούδια, τραγούδια των τελευταίων 2-3 χρόνων ή και παλαιότερα, που δεν πρόλαβα να ανακαλύψω στην ώρα τους (και τι να πρωτοανακαλύψει κανείς με την υπάρχουσα υπερπροσφορά μουσικής?). Πριν λοιπόν ξεκινήσει η χιονοστιβάδα των νέων κυκλοφοριών του 2007, κι ενώ η αντίστοιχη των διαρροών τους στο διαδίκτυο έχει φυσικά ήδη αρχίσει, ας δούμε άλλο ένα τέτοιο τραγούδι, που μου'χει επίσης κολλήσει άσχημα τις τελευταίες μέρες.

Τους trembling blue stars λοιπόν, όπως και τους field mice πριν από αυτούς (μοιράζονται τον ίδιο τραγουδιστή, τον bobby wratten) δεν τους ανακάλυψα στην ώρα τους. Τους δεύτερους τους έμαθα μετά τη διάλυσή τους στις αρχές των 90ς με το missing the moon (ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια ever), και πριν λίγα χρόνια, κάνοντας μια αναζήτηση στο δίκτυο για να μάθω τι απέγιναν, έπεσα πάνω στους TBS, τους οποίους ήξερα απλά και μόνο σαν όνομα. Κατέβασα ένα άλμπουμ τους και μετά.. τους ξανα(ξ)έχασα (typical me). Ήταν όμως -και είναι- τόσο μικρή η προβολή τους από τα μέσα που αυτό δεν ήθελε και πολύ για να συμβεί..

Για την υπέροχα ζεστή φωνή του bobby, τη συγκλονιστική ομορφιά των τραγουδιών του, τη γλυκιά νοσταλγία που αποπνέει η μουσική του, σίγουρα υπάρχουν πολύ πιο κατάλληλοι από μένα για να μιλήσουν, οπότε σας αφήνω να απολαύσετε, αν ήδη δεν τα γνωρίζετε, δύο καταπληκτικά τραγούδια..

trembling blue stars - the sea is so quiet

the field mice - missing the moon

The Next Big Things of 2007

Ποιά ήταν τα δύο νέα (νεότατα για την ακρίβεια) ονόματα που γνώρισαν τη μεγαλύτερη επιτυχία μέσα στο 2006? Σίγουρα οι Arctic Monkeys και η Lilly Allen! Σήμερα λοιπόν παρουσιάζουμε τους... διαδόχους τους για τη νέα χρονιά, σύμφωνα με κάποιους bloggers / myspacers. Ο καιρός θα δείξει..

Και πρώτα οι Βρετανοί Winterkids (αυτούς τους ανακάλυψα λόγω ονόματος φυσικά) με το μόλις δεύτερο νομίζω single τους με τίτλο 'tape it'. Αν σας αρέσουν, στη σελίδα τους στο myspace προσφέρουν μια ειδική έκδοση του άλμπουμ τους σε 200 αριθμημένα συλλεκτικά αντίτυπα, πριν την κανονική κυκλοφορία του αργότερα μέσα στη χρονιά. (Βρήκα και τι μου θυμίζουν -> Mr Brightside)

winterkids - tape it

Η Uffie λοιπόν είναι η νέα Lilly Allen. Ή έστω η νέα Annie. Βέβαια ο ήχος τους δεν μοιάζει και ιδιαίτερα, είναι όμως και οι τρεις ταλαντούχες, και επίσης δεν τις λες και άσχημες, βοηθάει κι αυτό υποθέτω αρκετά! Η φίλη μας αν και είναι από το Miami, μένει στο Παρίσι, και αυτό είναι φανερό από τις πρώτες νότες του pop the glock που ακολουθεί.

uffie - pop the glock

Motown Stars

Τελικά κάποια τραγούδια δε χάνονται ποτέ. Το Motown Stars των αμερικανών The Warmth ήθελα να το παρουσιάσω από την αρχή αυτού του blog, αλλά μια δεν κολλούσε εδώ, μια εκεί, το ξέχασα ο blogger. Έφταιγε βέβαια και το γεγονός ότι μου ήταν αδύνατο να βρω οποιαδήποτε πληροφορία γι'αυτούς. Ώσπου έφτασε -για 28η φορά- η στιγμή που το αγαπημένο μου fileUL αρνείται όλα τα uploads, οπότε θυμήθηκα ότι το τραγούδι αυτό το είχα ήδη ανεβάσει.

Βέβαια εμένα ούτε για psychedelic ούτε για indie ούτε για electronica μου κάνει, όπως δηλώνουν οι ίδιοι στο myspace, οπότε κρίνετε μόνοι σας.

the warmth - motown stars

Oh Mandy

Εντάξει, αρκετά καλομάθαμε με τις νέες κυκλοφορίες του 2007, ενώ καλά καλά αυτό δεν έχει μπει ακόμη, για τις επόμενες ημέρες θα ασχοληθούμε με κάποια τραγούδια της περασμένης χρονιάς, είτε από άλμπουμ που ξεχωρίσαμε, είτε που ξεχάσαμε, είτε που μας διέφυγαν τελείως.

Ένα από αυτά είναι και το καταπληκτικό 'oh mandy' των αμερικανών the spinto band που συνάντησα σε ανασκοπήσεις κάποιων blogs, το οποίο κυκλοφόρησε ως single μέσα στο 2006, ενώ το άλμπουμ τους 'nice and nicely done' μέσα στο 2005 (αρχαίο δηλ. όπως έχουν γίνει τα πράγματα). Αξίζει όμως της προσοχής μας/σας, όπως θα διαπιστώσετε και στο υπέροχο video του τραγουδιού.

the spinto band - oh mandy

I got a gnome in the backyard
I put him right on the X mark
he’'s supposed to show me where the money is
hey wont you show me where the money is
I got it all on the back of my hand
I want your answer so I won't forget
then show me right where your heart is
oh right now tell me where your heart is

Oh Mandy, Oh Mandy
Oh Mandy, Oh Mandy
So Dreamy, Oh Mandy
So Killing, Oh Mandy

Sure I had trouble from the onset
I tried to chase things I couldn't get
Show me a rerun on the W
Show me a rerun on the WB
So What's it like to be in it
and move away to the Midwest
I gotta message for your auntie
I gotta message for your auntie

Oh Mandy, Oh Mandy
Oh Mandy, Oh Mandy
So Dreamy, Oh Mandy
So Killing, Oh Mandy
Oh Mandy, Oh Mandy
Can read me, and has me
Oh Mandy, Oh Mandy’s
Completely out of reach

And now I know I’'m at the end of my wits
don't gotta tell me where this is going
cause I know nothing ever falls apart
yeah I know nothing ever falls apart
remind me once more where this is going
before I fling it out into the ocean
it’s kind of level but its wavy
It's looking more blue than it is green
it’'s looking quiet as I jump in
so I can finally hear you scream
You got a gnome in the backyard
you put him right on the X mark
you'’re eating brains out the back of my head
oh yeah, that's where the money is

Oh Mandy, Oh Mandy
Oh Mandy, Oh Mandy
So Dreamy, Oh Mandy
So Killing, Oh Mandy
Oh Mandy, Oh Mandy
Can read me, and has me
Oh Mandy, Oh Mandy's
Completely out of reach

The Best Albums Of 2007

Υπάρχει καλύτερος τρόπος να ξεκινήσεις τη χρονιά, από ένα post τόσο προβοκατόρικο και τόσο τραβηγμένο από τα μαλλιά? Δε νομίζω.. Ας δούμε λοιπόν μερικά πολυαναμενόμενα άλμπουμ του 2007, και θα'χει πλάκα να δούμε ποιοι από τους πρωταγωνιστές του πρώτου post της νέας χρονιάς θα'χουν κάποιο ρόλο και στο τελευταίο της.

1. bloc party - a weekend in the city
Σοφά επέλεξαν την αλλαγή, στον ήχο, και κυρίως στα φωνητικά τους. Πολύ καλό άλμπουμ.

Bloc Party - Song For Clay (Disappear Here)


2. grinderman - grinderman
Πραγματικά καιρό είχα να ακούσω τόσο ενδιαφέρων και φρέσκο ήχο από το nick cave

grinderman - man on the moon

3. arcade fire - the neon bible
Το νέο άλμπουμ των arcade fire ΔΕΝ θα λέγεται the neon bible, το παρακάτω δεύτερο τραγούδι του άλμπουμ ΔΕΝ το κατεβάσατε από μένα, και, όπως σας έχω κόψει, ΔΕΝ θα μου φέρνετε τσιγάρα στη φυλακή.. (άσε που ΔΕΝ καπνίζω κιόλας..)

αρκέιντ φάιαρ - μπλακ γουέιβ μπαντ βαιμπρέισιονς


4. deerhoof - friend opportunity
Άραγε μ'αυτό το άλμπουμ θα τους αγαπήσω επιτέλους?

deerhoof - matchbook seeks maniac


5. of montreal - hissing fauna are you the destroyer?
Ελπίζω επιτέλους να γνωρίσουν την επιτυχία που τους αξίζει μ'αυτό το καταπληκτικό άλμπουμ

Of Montreal - A Sentence of Sorts in Kongsvinger


6. Air - Pocket Symphony
Μεταξύ jarvis και neil επιλέγουμε neil

air - Somewhere Between Waking and Sleeping feat. neil hannon


7. !!! - myth takes
Κι αυτοί πολύ αλλαγμένοι, και δικαιολογημένα, το dancepunk, postpunk είδος έχει για τα καλά τελειώσει άλλωστε. Κι αυτό εξαιρετικό μου ακούγεται..

!!! - sweet life


8. Modest Mouse - We Were Dead Before The Ship Even Sank
Heeeeeere comes Johnny!! (Marr). ΠΟΛΥ περίεργος. Είμαι.

modest mouse - dashboard (live)


9. Patrick Wolf - The Magic Position
Counting the days


Ιδού το video για το νέο single 'bluebells', και δεν πιστεύω να ξεχάσατε το πρώτο single




10. Clap your hands say yeah - some loud thunder
Γι' αυτούς τα'χουμε ξαναπεί

άντε και μια ευχή για τη νέα χρονιά

ας δείξουμε όλοι λίγη περισσότερη καλοσύνη στους άλλους.. κυρίως στους αγνώστους προς εμάς..
ίσως κάποιοι να βασίζονται σ'αυτήν την καλοσύνη.. την καλoσύνη των ξένων..

κ α λ ή χ ρ ο ν ι ά