Συχνά αναρωτιέμαι πως γίνεται στις αγαπημένες μου, από πλευράς μουσικής, χώρες, τον Καναδά, τη Σουηδία ή την Ισλανδία, να κυκλοφορεί στατιστικά τόση πολλή και όμορφη μουσική, όταν υπάρχει ΤΟΣΟ πολύ κρύο? Τι φταίει άραγε? Υπάρχει λογική εξήγηση ή πρόκειται περί σύμπτωσης? Έχουν περισσότερο χρόνο για να γράψουν μουσική μια που είναι κλεισμένοι συνεχώς μέσα? Προσπαθούν να αναπληρώσουν την ανεμελιά μιας ηλιόλουστης μέρας γράφοντας υπέροχη ηλιόλουστη μουσική? Να διώξουν την κατάθλιψη που [αποδεδειγμένα] επιφέρει η έλλειψη του ήλιου?
Κι εμένα που ούτε τον Ιούνιο δεν πατάω στην παραλία, κι από την πρώτη Νοεμβρίου ως την πρώτη Μαϊου κάθε έτους κυκλοφορώ με ρίγες - εγκαύματα στο δέρμα μου [μια που αγκαλιάζω ότι καλοριφέρ βρω μπροστά μου] πως είναι δυνατό να θέλω τόσο πολύ να μετακομίσω βόρεια?
Νομίζω η πιο ρεαλιστική λύση είναι η ήδη υπάρχουσα.. φάτε εσείς το κρύο, να απολαμβάνουμε εμείς την υπέροχη μουσική σας.. Όπως π.χ. αυτήν του κυρίου namur από τη Σουηδία που παρουσιάζουμε σήμερις.
namur - marching
2 σχόλια:
Συγνώμη που σου καταστρέφω τη δημοσίευση σχολιάζοντας κάτι άλλο, αλλά ο δίσκος των Winterkids αδυνατεί να ξεκολλήσει από το winamp μου (!). Μήπως φταίει το γεγονός ότι πήραν πιστοποίηση από την ακαδημία σου; Αν τους κρατούσες λίγο ακόμα (και τους έπραττες πλύση εγκεφάλου με μουσικές από Καναδά, Σουηδία και Ισλανδία (ο δίσκος του Johannsson είναι εξαίσιος και δυστυχώς άργησα να το αντιληφθώ!)) τότε θα μας άφηνες με το στόμα ένα μέτρο (μη γράψω και παραπάνω) ανοιχτό!
(θα τον κατεβασω κ θα σου πω)
εγω παλι εχω κολλησει κ ακουω τον patrick wolf που είναι καταπληκτικό άλμπουμ, κ ήδη σε 2 φίλους εδώ μέσα δεν άρεσε ΚΑΘΟΛΟΥ. τι να γίνει, δε μπορεί να συμφωνούμε κ όλοι σε όλα..
Δημοσίευση σχολίου