Το ενδιαφέρον με την ταινία του Petzold είναι ότι πραγματικά περνά περισσότερη από τη μισή διάρκειά της ώσπου να μπορέσει κανείς να την κατατάξει σε κάποιο είδος. Ενώ ξεκινά σαν μια κλασική ταινία του νέου Γερμανικού κινηματογράφου, με την πρωταγωνίστρια που προσπαθεί να φτιάξει τη ζωή της μετά από έναν πολύ άσχημο χωρισμό από έναν καταπιεστικό σύζυγο, συνεχίζεται -και τελειώνει- σαν κλασικό Αμερικανικό φιλμ αγωνίας-με-ανατροπή-στο-τέλος [και δε σας λέω τίτλους ταινιών που θυμίζει, γιατί θα'ναι σαν να σας μαρτυρώ την ανατροπή], που είναι ενδιαφέρον μεν, αρκετά προβλέψιμο δε. Οι προθέσεις και η σεναριακή ιδέα είναι, όπως συμβαίνει συνήθως σ'αυτές τις περιπτώσεις, εξαιρετικές, κάτι όμως η κάπως χλωμή και λίγη για το ρόλο πρωταγωνίστρια, κάτι το προβλέψιμο του όλου πράγματος που λέγαμε παραπάνω, κάτι τα κλισέ που εισβάλλουν προς το τέλος.. η ταινία δεν απογειώνεται ποτέ, και είναι κρίμα.
Να τη δω? : Ογδόντα εννιά λεπτά, σε DVD ότι πρέπει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου