Σάββατο, Απριλίου 28, 2007

The May Ballad

Μια και το winter academy θα κάνει ένα μικρό διάλειμμα για λίγες μέρες, και όταν δημοσιευθεί το επόμενο post θα είμαστε ήδη στο Μάιο, ας αποχαιρετήσουμε λοιπόν τον Απρίλιο [στα τσακίδια!] και ας υποδεχθούμε τον επόμενο μήνα του χρόνου με μια ωραία μπαλάντα [όχι, τελικά, δε μας λείπετε καθόλου κ. Μπόκοτά μου..] αφιερωμένη σ'αυτόν, από τους Music Lovers από το San Francisco, εν αναμονή του νέου άλμπουμ τους


the music lovers - the may ballad

Παρασκευή, Απριλίου 27, 2007

Our Bodies

Άλλη μία βδομάδα τελειώνει εδώ στο winter academy και τολμώ να πω ότι ήταν μια από τις καλύτερες μουσικά [και τις χειρότερες από κάθε άλλη άποψη, αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία..] καθώς κλείνει με άλλο ένα εκπληκτικό τραγούδι. Πείτε μου αλήθεια, δε σας κεντρίζει καμιά φορά το ενδιαφέρον ένα τραγούδι μόνο και μόνο από τον τίτλο του? Έτσι μου συνέβη και μένα με τον κύριο Don Lennon από τη Νέα Υόρκη, πρώην τραγουδιστή των Umpteens, ο οποίος κυκλοφόρησε πέρυσι το πέμπτο άλμπουμ του με τίτλο Radical.. έπεσα πανω σ'ένα τραγούδι του με τίτλο our bodies. Σίγουρα ένας τέτοιος τίτλος δημιουργεί ξεχωριστές προσδοκίες, και ο mr. Lennon τις δικαιώνει στην εντέλεια με τους υπέροχους στίχους του, την pop ευαισθησία του και το καταπληκτικό ρεφρέν του. Δέκα με δεκαπέντε χρόνια πριν το τραγούδι αυτό θα μπορούσε άνετα να γίνει [σχετικά] μεγάλη ραδιοφωνική επιτυχία ακόμη και στην Ελλάδα, σήμερα θα περιοριστεί δυστυχώς στους αναγνώστες ενός blog..



ps: το σημερινό post αφιερώνεται σε όσους τυχαίνει να έχουν σήμερα γενέθλια [εγώ δε γνωρίζω κανέναν] και διαβάζουν αυτό το blog, καθώς η ημέρα αυτή, April 27th, έχει ανακηρυχθεί επισήμως από εδώ ως The Music Lovers Day

Πέμπτη, Απριλίου 26, 2007

I Didn't Mean It

Μιά κρυφή ελπίδα είχα κι εγώ να δω τους Smiths ζωντανά, κι αυτή εξανεμίστηκε πρόσφατα, μια που ο Morrissey έκανε γνωστό προς προτιμά να μην εισαχθούν οι Smiths στο Rock'n'Roll Hall Of Fame παρά να ξαναπαίξει live με 'αυτόν τον ντράμερ'.

Δε λέω, πολλά αγαπημένα τραγούδια των Smiths έχει παίξει live ο Morrissey τις τρεις φορές που τον έχω δει.. Άλλο όμως να βλέπεις τον Boz κι άλλο τον Johnny [με το συμπάθιο κιόλας Boz]. Κι είναι τόσα ακόμη αριστουργήματα που θα μπορούσαν να παιχτούν.. το reel around the fountain, το barbarism begins at home, το shakespeare's sister μ'εκείνο το ωραίο το i didn't mean it στο B side.. αλλά.. για σταθείτε ένα λεπτό.. μήπως αυτό δεν ήταν των Smiths αλλά ενός συγκροτήματος της i wish i was unpopular records που ακούει στο όνομα hands and knees? Μπερδεύτηκα τώρα.. μήπως σας μπέρδεψα κι εσάς? well.., i didn't mean it..


hands and knees - i didn't mean it

Τετάρτη, Απριλίου 25, 2007

Roses

Τι να πρωτοπώ για το σημερινό τραγούδι? Αν έβαζα αστεράκια και στα τραγούδια όπως μου ζητάνε κάποιοι, θα του'βαζα πέντε στα πέντε σίγουρα. Ξέρω κάποιους που θα τσιμπήσουν αμέσως, αλλά μπορείτε να φανταστείτε τους Interpol με τον Spencer των Sunset Rubdown στα φωνητικά? Ή το αποτέλεσμα του να βάλεις το funeral των arcade fire σ'ένα glue machine και να περιμένεις να δεις τι θα γίνει? Ή το που ακριβώς συναντιούνται η regional mexican με την japanese classic music? [εντάξει, μόνο η πεζή πρώτη περιγραφή είναι δική μου..]

Ποιοι είναι λοιπόν οι Whiskers? Ηχογραφούν όντως από απόσταση διασκορπισμένοι σε διάφορα μέρη της βορειοανατολικής Αμερικής? Όπως λένε και οι ίδιοι, ένα σούπεργκρουπ από ανθρώπους που δεν έχετε ξανακούσει..[δεν έχουν συμβόλαιο κι έχουν μόλις 30 φίλους στο myspace] αλλά ίσως ακούσετε γι'αυτούς στο μέλλον..

Το υπνωτικό roses είναι από τα καλύτερα τραγούδια της χρονιάς..

the whiskers - roses

Τρίτη, Απριλίου 24, 2007

Cape Cod Kwassa Kwassa

Το σημερινό συγκρότημα μου αρέσει για.. ωωω, περισσότερους από τρεις λόγους: Έχουν πολύ ωραίο όνομα. Ακούγονται σαν Unicorns σε παραγωγή του Paul Simon, ειδικά στο τραγούδι που παρουσιάζουμε, έστω κι αν αυτοί αναφέρουν τον Peter Gabriel στους στίχους. Το εν λόγω τραγούδι λέγεται cape cod kwassa kwassa [πόσο πιο τέλειο τίτλο μπορείτε να σκεφτείτε δηλαδή?]. Επίσης, έχασα την τέταρτη από τις εννιά ζωές μου σήμερα στη δουλειά, και οι Vampire Weekend από τη Νέα Υόρκη με τη σπιρτόζικη noisepop τους ήταν ότι ακριβώς χρειαζόμουν..


vampire weekend - cape cod kwassa kwassa

Δευτέρα, Απριλίου 23, 2007

La Mome, (2007), Olivier Dahan, France, * * 1/2


Αγαπητό μου ημερολόγιο

Σήμερα αποφάσισα να ξεκουνηθώ και να πάω επιτέλους να δω τη βιογραφία της Εντίθ Πιαφ [άλλη μεγάλη ελληνική παρεξήγηση, καθώς το όνομα προφέρεται Εντίτ.. κάτι σαν τη Μέριλιν Μονρό-ε]. Δεν πήγαινα τόσο καιρό γιατί, όπως ξέρεις δε συμπαθώ και τόσο το Γαλλικό κινηματογράφο, είναι πολύ γλυκανάλατος για τα γούστα μου, και επίσης η ταινία δεν παίζεται και σε κανένα κινηματογράφο της προκοπής, μόνο σε multiplex, κι έχει καταντήσει λίγο γελοίο τις 4 τελευταίες φορές που πήγα να ορκίζομαι ότι δε θα το ξανακάνω.. παρ'όλα αυτά όλο παραβαίνω τον όρκο μου [κι είμαι και προληπτικός].

Πάντως η βραδυά ξεκίνησε πολύ ωραία και αρκετά surreal θα έλεγα, καθώς περιμένοντας για αρκετή ώρα το ασανσέρ για να ανεβώ στον όροφο όπου παιζόταν η ταινία, κάνοντας να μπω, ανοίγει ξαφνικά η πόρτα και ξεπροβάλλει η πιο όμορφη νύφη που έχω δει στη ζωή μου, και δίπλα της ένας μαύρος κύριος [χωρίς να φανώ ρατσιστής, πιο πολύ σε υπηρετικό προσωπικό έμοιαζε παρά σε γαμπρό], οπότε της είπα ένα "ε να μη σας το χαλάσω τώρα.. και καλά στέφανα.." και δεν ανέβηκα [και να'θελα δηλαδή θα'πρεπε να της πατήσω το νυφικό, όχι και ότι καλύτερο, θα συμφωνήσεις νομίζω..]. Που να πήγαινε άραγε.. έχουν και εκκλησίες τα εμπορικά κέντρα? ή μήπως αίθουσες δεξιώσεων?




Καλή βρε παιδί μου η ταινία, κλασική βιογραφία, όπως ακριβώς την περίμενα, και η Κοτιγιάρ εξαιρετική, μέχρι κι ο Φερεντίνος στο Super Deal αναφέρθηκε σ'αυτήν, αλλά 140' ?? κόψτε κάτι κύριε Olivier μας! Και όπως παίζεται με μία προβολή την ημέρα μόνο, η αίθουσα ήταν γεμάτη, να θες λίγο ν'απλώσεις τα ποδαράκια σου και να μην μπορείς.. εντάξει, ποιον πάω να ξεγελάσω αγαπητό μου ημερολόγιο.. δεν τα λες και ποδαράκια τα δικά μου.. Κι αυτή η Πιαφ, ήθελα να'ξερα.. μεθυσμένη την πέρασε τη ζωή της? Τι τραγωδία, και τι δυστυχία, και τι γρουσιουζιά πια αυτή η γυναίκα! Εντάξει, έτσι την έχει σίγουρη την υποψηφιότητα Α' γυναικείου πάντως..

Να τη δω?: Μια ωραία Κυριακή του 2010 στο Mega.. μούρλια!

το αγαπημένο μου τραγούδι της Πιαφ ήταν πάντα το εκπληκτικό..

edith piaf - padam padam

Κυριακή, Απριλίου 22, 2007

The Sunday Edition : Hybris Records

Δυστυχώς λόγω δουλειάς αυτή τη βδομάδα δεν είχα χρόνο να ετοιμάσω ένα από τα συνηθισμένα αφιερώματα της Κυριακής, γι'αυτό επιστράτευσα μία από τις λύσεις εκτάκτου ανάγκης που έχω κρατημένες στο συρτάρι. Μια που λοιπόν στο blog αυτό έχουμε όπως ίσως θα έχετε προσέξει μια τόση δα μικρούλα αδυναμία στη Σουηδική indiepop, σήμερα σας παρουσιάζουμε μια από τις πιο σημαντικές εταιρείες του είδους, τη Hybris Records, και μια επιλογή από τα σημαντικότερα ονόματά της.

1. Andreas Mattsson - So Old It's New
Ο Andreas είναι πρώην μέλος των Popsicle κι αυτό είναι αρκετό για να τον αγαπήσετε, ή τουλάχιστο είναι αρκετό για μένα, καθώς το τραγούδι τους hey princess είναι από τα πιο αγαπημένα μου της προηγούμενης δεκαετίας. Το άλμπουμ του The Lawlessness of the Ruling Class κυκλοφόρησε ακριβώς πριν ένα χρόνο και η αναζήτησή του επιβάλλεται


2. BikerBoy - You Got Me Wrong
'Pop music για να την ακούτε καθώς οδηγείτε ποδήλατο'. Υπέροχη περιγραφή για ένα πραγματικά υπέροχο τραγούδι. Οι BikerBoy αποτελούνται από ένα και μόνο άτομο, τον Peter. Στις επιρροές του δεν αναφέρει τους Smiths αλλά μόνο το Johnny Marr, στη Smiths εποχή του όμως. Το You Got Me Wrong περιέχεται στο περσινό ομώνυμό του EP, και λογικά φέτος θα πρέπει να κυκλοφορήσει και το ντεμπούτο του άλμπουμ. Αναμένωμεν..


3. El Perro Del Mar - It's All Good
Η Sarah άνοιξε πλέον τα φτερά της καθώς με το εκπληκτικό περσινό god knows γνώρισε επιτυχία ως και στην Αμερική. Έτσι δεν είναι πλέον στις τάξεις της Hybris. Από το EP what's new? του 2004 το it's all good θα το ζήλευαν ως και οι Supremes.


4. Kalle J. - Vart Stack Du?
Ο Kalle Johnson είναι μόλις 21 χρονών και οδηγεί σε πιο ηλεκτρονικά μονοπάτια, στο πίσω κάθισμα όμως στρογγυλοκάθεται η pop. Αυτό είναι το πρώτο τραγούδι του πρώτου του EP με τίτλο Some old friends and a glimpse of the future


5. Montt Mardie - Hacienda
Μ'αυτούς πια θα κατηγορηθούμε ότι τα παίρνουμε στο winter academy, καθώς αυτή είναι η τέταρτη φορά που τους φιλοξενούμε. Τουλάχιστον υπάρχει καλή αφορμή, η κυκλοφορία του νέου τους άλμπουμ απ'όπου και το νοσταλγικό Hacienda που ξαφνιάζει με τον νεοαποκτηθέντα soulpop ήχο του. Το άλμπουμ λέγεται Clocks/Pretender. Α, έχουν και blog [ή μάλλον έχει, καθώς πρόκειται κι εδώ για ένα one man project, του David Pagmar συγκεκριμένα]


6. Vapnet - Tjernobyl
Και το ντουέτο των Vapnet έχει ξαναπαρουσιαστεί από εδώ. Το θαυμάσιο Τσερνόμπιλ είναι από το ολόφρεσκο άλμπουμ τους [μόλις μιας εβδομάδας], και το πιο εντυπωσιακό στοιχείο τους παραμένει η επιμονή τους στη μητρική τους γλώσσα. Αυτό φυσικά δε μας χαλάει ούτε στο ελάχιστο.


7. Sibiria - Christian Olsson

Οι Sibiria δεν διάλεξαν έτσι για πλάκα το εξωτικό όνομά τους, κατάγονται από το βορινό Östersund, το οποίο δεν απέχει και τόσο μακρυά από τη Σιβηρία [τουλάχιστο από άποψη κλιματικών συνθηκών υποθέτω..]. Παίζουν την κλασική νοσταλγική tweepop και τραγουδούν κι αυτοί στα Σουηδικά. Ο Christian Olsson μόνο μη με ρωτήσετε ποιος είναι..


8. The Kid - Kit Club Hotel
Το kit club hotel είναι η μεγαλύτερη επιτυχία των the kid απο το Γκέτεμποργκ, οι οποίοι έχουν και έναν πιο electro ήχο από τους υπόλοιπους.. ε, καλά, αυτό φαίνεται κι απ'τη φωτογραφία άλλωστε..


9. The Sweptaways - Wuthering heights
30 κυρίες που τραγουδούν μόνο διασκευές. A cappella.. Έχουν και blog, από το 2003 παρακαλώ!. Στο γνωστό τραγούδι της Kate Bush παραμένουν πολύ κοντά στην original εκτέλεση.


10. Like Honey - Airport
Ε τώρα, με τέτοιο όνομα τι περιμένετε να παίζουν οι Like honey, παρά όμορφη pop με γυναικεία φωνητικά, προερχόμενα από μία ξανθούλα από τις δύο της φωτογραφίας? Το airport είναι από το ομώνυμο τελευταίο τους EP του 2005.


11. Familjen - Hog Luft
Άλλο ένα electro σχήμα, το project του Johan T Karlsson, ένα από τα τελευταία αποκτήματα της εταιρείας. Τα παιδάκια μάλλον δεν τα κόβω για δικά του...To Hog Luft εκλιπαρεί για τα φωνητικά που θα το εκτοξεύσουν στα indie pop charts της υφηλίου, αλλά ο johan αρνείται πεισματικά..


12. Three Is A Crowd - Illiterate
Οι TIAC με το πολύ πετυχημένο όνομα, παίζουν μια electropop που χρωστάει πολλά σε συγκροτήματα των early 80s όπως π.χ. οι OMD. Το ντεμπούτο άλμπουμ τους λέγεται Hoplessness is key και κυκλοφόρησε το 2005. Στη σελίδα τους παρέχουν links σε προγράμματα όπως το soulseek και το dc++ κάτω από τον αφορισμό 'fuck the music industry'


13. Hell On Wheels - Come On

Οι Hell On Wheels είναι από τα πιο παλιά συγκροτήματα της εταιρείας, αν όχι το πιο παλιό, καθώς σχηματίστηκαν το 1994, και φέτος κυκλοφόρησαν το τέταρτο άλμπουμ τους με τίτλο The odd church. Είναι επίσης και το συγκρότημα με τον πιο δυναμικό ήχο και αυτό που θα αρέσει περισσότερο σ'όσους έκατσε βαριά η ζάχαρη των προηγούμενων τραγουδιών..


14. Juvelen - Watch Your Step

Το τελευταίο pop sensation των τελευταίων μηνών στη Σουηδία. Έχει κυκλοφορήσει μόνο ένα EP, αλλά με την διαίτερη φωνή του που θυμίζει π.ά.ρ.α. πολύ Prince και τις εκρηκτικές του live εμφανίσεις ο κύριος Juvelen έχει προκαλέσει μεγάλη αίσθηση. Το watch your step θα μπορούσε να είναι ένα από τα 100δες τραγούδια που ο Prince κράτησε κρυμμένο στο συρτάρι για όταν θα αποφάσιζε να κυκλοφορήσει εκείνον τον electropop δίσκο τον οποίο όλο ανέβαλλε..


Όπως θα έλεγε και ο BikerBoy, τα σημερινά τραγούδια είναι ότι πρέπει για να τα φορτώσετε στο ipod σας και να βγείτε για μια ποδηλατότσαρκα στην παραλία αυτή την υπέροχη ηλιόλουστη μέρα.. [όχι όμως πριν δείτε αυτό το video]


Σάββατο, Απριλίου 21, 2007

Another Girl

Οι Sleeping In The Aviary είναι ένα indie punk / rock στγκρότημα από το Madison του Wisconcin. Ύστερα από διάφορες αλλαγές στη σύνθεσή τους τις οποίες περιγράφουν πολύ παραστατικά στο site τους, έφτασαν φέτος να κυκοφορήσουν το ντεμπούτο τους άλμπουμ με τίτλο oh, this old thing?. Εντάξει, μπορεί να μη γνώρισε ακόμη τη μεγάλη επιτυχία [πανηγυρίζουν για την απονομή του 'ξύλινου' δίσκου από τη RIAA για πωλήσεις ..50 αντιτύπων] έχει όμως ένα πολύ ωραίο χιτάκι, το another girl, το οποίο με την κατάλληλη προώθηση στο αμερικάνικο κολλεγιακό ραδιόφωνο, μπορεί άνετα να γνωρίσει επιτυχία.

Βέβαια, με στίχους όπως, 'i'm always thinking of another girl' και 'oh my sugar oh my maybe i'm about to leave you for another boy', το target group τους ίσως περιορίζεται λιγάκι, αλλά ποτέ δεν ξέρεις..


sleeping in the aviary - another girl

Παρασκευή, Απριλίου 20, 2007

Pray

Οι Angel Pier μας έρχονται από το Δουβλίνο [ένα από τα λίγα νέα Ιρλανδέζικα συγκροτήματα που ακούγονται φρέσκα κι ενδιαφέροντα] και ο λόγος που έπεσε το μάτι μου πάνω τους σε κάποια αναζήτηση στο δίκτυο ήταν μια κριτική που έλεγε ότι θυμίζουν τους Stone Roses. Εδώ πρέπει να πω ότι όσο κι αν λάτρεψα όταν βγήκε το άλμπουμ των Roses, και ακόμη περισσότερο το εκπληκτικό Fools Gold, ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω πως κάποιες λίστες το ανακηρύσσουν το καλύτερο άλμπουμ όλων των εποχών. Εξαιρετικό? Ναι. Από τα καλύτερα της δεκαετίας του '80? Φυσικά. Αλλά μέχρι εκεί.. Anyway, η αλήθεια είναι πως εκεί στις αρχές των 90s ενέπνευσαν πολλά συγκροτήματα στο να ξεκινήσουν την καριέρα τους, ίσως όχι τόσο με τον ήχο τους, όσο με το attitude και τη γενικότερη στάση τους απέναντι στη μουσική βιομηχανία. Ενώ όμως για συγκροτήματα όπως οι Smiths, οι Radiohead, οι Nirvana κ.α. μπορεί κανείς να διακρίνει την επιρροή που είχαν σε δεκάδες συγκροτήματα τα τελευταία χρόνια, ποτέ μου δε θυμάμαι να άκουσα ένα νέο συγκρότημα και να πω "αυτοί ακούγονται σαν Stone Roses".

Έτσι με μεγάλη περιέργεια κατέβασα τα τραγούδια των φίλων μας από την Ιρλανδία. Από το ντεμπούτο τους EP Bullet Holes & Broken Sectors [οι Angel Pier σχηματίστηκαν μόλις πέρυσι] το Pray και κυρίως το Sprites θυμίζουν όντως τους ήρωές τους, με μια πιο προσεκτική ακρόαση. Αν και ο κιθαρίστας τους είναι Καναδός, οι Angel Pier έχουν την ευκαιρία να ξαναβάλουν την Ιρλανδία στο χάρτη, αρκεί το πρώτο τους άλμπουμ να κινείται στο ίδιο ποιοτικό επίπεδο με το EP τους.


angel pier - pray

angel pier - sprites


Πέμπτη, Απριλίου 19, 2007

Am I A Magician

Οι σημερινοί μας καλεσμένοι λέγονται Plajia, κατάγονται από το Montreal [ναι, αρκετά αμελήσαμε τον Καναδά φέτος, το ξέρω..] και παίζουν κάτι ανάμεσα σε post-rock, ambient rock και acoustic rock.. ή όπως λένε και οι ίδιοι 'epic rock'n'roll with a touch of everything' [φανταστείτε τον Thom Yorke να ηγείται μιας post rock μπάντας και είστε μέσα..]. Τα τελευταία 5-6 χρόνια που υφίστανται ως συγκρότημα δεν έχουν καταφέρει να κυκλοφορήσουν παρά μόνο μερικά EPs και demos, φέτος όμως είναι η χρονιά που θα κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο άλμπουμ τους, το οποίο θα γνωρίσει σίγουρα την επιτυχία αν περιέχει μερικά ακόμη τραγούδια σαν κι αυτό..


plajia - am i a magician


Τετάρτη, Απριλίου 18, 2007

Teenage Riot

Σε κανένα δεν αρέσουν οι ταμπέλες, πόσο μάλλον σε ένα καινούργιο συγκρότημα, που προσπαθεί να πεισει ότι ο ήχος του είναι μοναδικός στο σύμπαν, και ότι δεν μιμούνται και δε θυμίζουν κανέναν και τίποτε. Το myspace παρέχει βέβαια αρκετές κατηγορίες για να περιγράψει όποιος θέλει να ανεβάσει εκεί τη μουσική του, το που αυτή μπορεί να ενταχθεί ως είδος, σίγουρα όμως αυτές δεν είναι αρκετές [ακούς εκεί να απουσιάζουν είδη όπως η tweepop, noisepop, pustronica, i-pop etc..]. Οπότε δε μένει παρά το πεδίο 'sounds like' για να περιγράψει κάποιος με δικά του λόγια τον ήχο του. Οι Ruby Isle για παράδειγμα, που κατάγονται από δύο πόλεις με μεγάλη μουσική παράδοση [Athens GA & Minneapolis] δάλεξαν την γλαφυρότατη περιγραφή '79 cents of pure sex'. Οπότε, αναρωτιέστε τώρα, τον δικαιώνουν τον χαρακτηρισμό? Ακούστε το teenage riot των sonic youth κι αποφασίστε μόνοι σας. [εγώ πάντως δεν ξέρω για το sex part, πιστεύω όμως ότι το σουξεδάκι τους μια χαρά θα το κάνουν με αυτό το τραγούδι.. έστω και αν το να ξεκινάς την καριέρα σου με ένα single-διασκευή δεν είναι και ότι καλύτερο..]


ruby isle - teenage riot


Τρίτη, Απριλίου 17, 2007

Holy Chord

Την τρίτη εκατονταδα των posts αυτού του blog εγκαινιάζουν οι Dappled Cities Fly, ένα κουιντέτο από το Σύδνεϋ της Αυστραλίας. Χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να καταφέρουν το ντεμπούτο τους άλμπουμ το 2002, και πέρυσι το Νοέμβριο κυκλοφόρησαν το δεύτερό τους με τίτλο Dappled Cities. Ο jangly noise pop ήχος τους και το φαλσέτο του τραγουδιστή τους είναι ότι πρέπει για τη φετινή άνοιξη. Το ανεβαστικό Holy Chord [μου] θυμίζει κάτι μεταξύ Hidden Cameras και Delays..


dappled cities fly - holy chord


Κυριακή, Απριλίου 15, 2007

The Sunday Edition : Bears..

Η ιδέα για το σημερινό αφιέρωμα προέκυψε όταν συνειδητοποίησα ξαφνικά ότι είναι αρκετές οι νέες καλές κυκλοφορίες από συγκροτήματα που στο όνομά τους χρησιμοποιούν το συμπαθές αυτό ζωάκι που ακoύει στο όνομα αρκούδα. Από την απλή αρκούδα έως τη θαλάσσια, από το κουαρτέτο αρκούδων έως το αρκουδάκι πάντα, ορίστε 11 τραγούδια όχι με τη λέξη bear στον τίτλο, αλλά από σ.υ.γ.κ.ρ.ο.τ.ή.μ.α.τ.α. με τη λέξη bear στον τίτλο. Και υπάρχουν δεκάδες ακόμη εκεί έξω..

1. Bear Colony - Hymnal (A Declaration Of Loss)
Οι Bear Colony από το Arkansas φαίνεται ότι κατά την ηχογράφηση του νέου τους άλμπουμ με τίτλο We Came Here To Die είχαν κι από ένα διαφορετικό άλμπουμ των Radiohead να παίζει στο στούντιο. Έτσι ενώ πχ στο εναρκτήριο τραγούδι του άλμπουμ που λέγεται sharks το άλμπουμ ήταν το The Bends, στο τρίτο με τίτλο Hymnal σειρά είχε το Kid A κ.ο.κ [στο δεύτερο δεν θυμάμαι, κι έχω κι ολόκληρο post να γράψω οκ?]. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αρκεί να σας αρέσουν τα συγκροτήματα που δηλώνουν σαφώς τις επιρροές τους, όπως αρέσουν πχ σε μένα..


Αυτούς τους είχαμε παρουσιάσει πρόσφατα με το πολύ ωραίο τραγούδι τους Everywhere


3. Grizzly Bear - Don't Ask (Final Fantasy Remix)
Από το προηγούμενο άλμπουμ Horn Of Plenty των Grizzly Bear, που πέρυσι γνώρισαν την καθολική αποδοχή με το άλμπουμ τους Yellow House, το Don't Ask διάλεξαν σοφά να το αναθέσουν στον Owen Pallett όταν αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν μια ειδική έκδοση του άλμπουμ, με remixes των κομματιών τους από άλλους καλλιτέχνες.


4. Huggy Bear - Her Jazz
Οι λίγο μεγαλύτεροι, που πρόλαβαν τις αρχές των 90s [εγώ δεν ξέρω τίποτε, στο internet τα διάβασα αυτά] θα θυμούνται εκείνη την ωραία εποχή που τα 'κινήματα' ξεπηδούσαν το ένα μετά το άλλο, συνήθως κάθε φορά που ένας γραφιάς του NME ξυπνούσε με [συχνά ατυχέστατη, όπως εδώ..] έμπνευση. 'The scene that celebrates itself', 'shoegazing' [αυτό επέστρεψε θριαμβευτικά!], κλπ.. Οι Huggy Bear ήταν από τα πρωτοκλασσάτα ονόματα του 'riot grrrl' κινήματος, το οποίο δε μεταφραζόταν ακριβώς σε girl power, αλλά σε very - angry - girl power[έστω κι αν είχαν δύο κορίτσια και τρία αγόρια στη σύνθεσή τους..]


5. 14 Iced Bears - Baloon Song
Άλλο ένα βρετανικό συγκρότημα, άλλη μία σκηνή, η περίφημη 'C86' αυτή τη φορά, που πήρε το όνομά της από την κασέτα που έδωσε το NME μια εβδομάδα του 1986 με όλα τα τότε νέα ονόματα της εποχής..
Κάπου μεταξύ indie pop και πρώιμου twee pop οι 14IB κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμ στην θρυλική pop εταιρεία Sarah Records ενώ στο βιογραφικό τους περίοπτη θέση θα κατέχει και το γεγονός ότι ηχογράφησαν και καναδυό sessions με τον John Peel.


Οι Minus The Bear από το Seattle έχουν κυκλοφορήσει 5 άλμπουμ, είναι λοιπόν σχεδόν βετεράνοι σε σχέση με τα συγκροτήματα που συνήθως παρουσιάζουμε εδώ. Ο ήχος τους είναι κλασικό αμερικανικό indie rock και εν αναμονή του νέου τους άλμπουμ ακούμε όχι ένα από τα singles του προηγούμενου [Menos El Oso] αλλά το θαυμάσιο Pachuca Sunrise, το οποίο ξεκινά με το στίχο 'γνωριστήκαμε σε μια παραλία στη Μεσόγειο..'


Τα σχόλια περιττεύουν για ένα από τα πιο πολυσηζητημένα σχήματα / άλμπουμ της χρονιάς, από το side project του Noah Lennox των Animal Collective [πάντως έχω παρατηρήσει πως αν οικριτικοί συμπαθούν ένα συγκρότημα, όταν κάποιος απ'αυτούς κάνει κάποιο side project δίνουν ρέστα σε διθυράμβους, βλ. destroyer, panda bear, postal service.. συνήθως δικαιολογημένα βέβαια..] Το εκπληκτικό Comfy In Nautica θα μπορούσε να συμπεριληφθεί σε ένα reissue του pet sounds ως lost track, και να μην το πάρει χαμπάρι κανείς.. κι αυτό είναι μεγάλο κοπλιμέντο, έστω κι από κάποιον που δεν του άρεσαν ποτέ οι Beach Boys..


8. Seabear - Libraries
Να κι η Ισλανδία, την οποία αγαπάμε πολύ έστω κι αν δεν παρουσιάζεται συχνά από αυτό το blog. Οι Seabear δεν είναι το τυπικό Ισλανδικό συγκρότημα, δηλ. δε θυμίζουν ούτε sigur ros, ούτε bjork, ούτε mum κλπ, θα μπορούσαν με την υπέροχη pop τους άνετα να περάσουν ως Βρετανοί ή Σουηδοί. Το ντεμπούτο τους άλμπουμ κυκλοφορεί από τη Morr και αυτό λέει πολλά.


Οι Σουηδοί Teddybears σχηματίστηκαν πριν 16 χρόνια και πέρασαν από διάφορα στάδια όσον αφορά στα μέλη αλλά και στον ήχο του συγκροτήματος. Ο κιθαρίστας τους Joakim Ahlund έχει κάνει παραγωγή στα τελευταία όλμπουμ των Ceasars και της Robyn [το οποίο είναι super]. Για το τελευταίο τους άλμπουμ με το οποίο γνωρίζουν και σχετική επιτυχία στην Αμερική συνεργάστηκαν με τον Iggy Pop, την Annie [ακόμη πιο super από την Robyn αυτή] και τη Neneh Cherry [!!]. Το yours to keep ακούστε το λοιπόν και με τις δύο και διαλέξτε όποιο σας αρέσει..



Αυτοί οι Σουηδοί έχουν όχι μόνο το ωραιότερο όνομα από όλα τα συγκροτήματα του αφιερώματος, όχι μόνο τον ωραιότερο τίτλο από τα τραγούδια του αφιερώματος, αλλά και το ωραιότερο τραγούδι του αφιερώματος..


Βρετανικό πειραματικό σχήμα, ενεργό από το 1995, με ηχογραφήσεις και 'θεατρικές' ζωντανές εμφανίσεις που βασίζονται στον αυτοσχεδιασμό και σε άλλες [ποιες??] αντισυμβατικές μεθόδους. Το Hairy Queen, από τα πιο εξωφρενικά 94 δευτερόλεπτα που έχετε ακούσει τελευταία..


[ουφ! ευτυχώς πρόλαβα πριν περιλάβει τις αρκούδες ο Πετρίδης..]

Σάββατο, Απριλίου 14, 2007

The Alien Invation

Οι Salty Pirates είναι από το Halmstad της Σουηδίας και το τραγούδι τους The Alien Invasion που παρουσιάζουμε σήμερα έχει διάρκεια 79 δευτερόλεπτα. Μέσα σε αυτά θα συναντήσετε indiepop κιθάρες [79''], ανδρικά φωνητικά [23''], γυναικεία φωνητικά [12''], handclaps με τρομπέτες [33''], ιπτάμενα UFOs [9''] και την εξιστόρηση μιας επιδρομής εξωγήινων [35''].


the salty pirates - the alien invasion

Παρασκευή, Απριλίου 13, 2007

Our Room

Σήμερα στη δουλειά, κι ενώ μετρούσα τα λεπτά για να γκρεμοτσακιστώ να φύγω, μου συνέβη το πιο θλιβερό πράγμα. Ήρθε ένας κύριος, γύρω στα πενήντα, ο οποίος είχε μόλις γυρίσει από ένα δεκαήμερο στη Στοκχόλμη. Έχοντας εξιδανικεύσει τη Σουηδία, κυρίως λόγω της μουσικής, γκρεμίστηκε όλη η φαντασίωση που είχα χτίσει στο μυαλό μου: Όλα κλέινουν στις 10.30μμ. Η απόλυτη ερημιά. Ανένδοτος ένας Έλληνας εστιάτορας δεν τους δεχόταν με τίποτε, όσο κι αν τον παρακάλεσαν [αυτός και δύο φίλοι του πηγαίνουν κάθε χρόνο οι τρεις τους σε μια Ευρωπαϊκή πόλη, χωρίς τις - προφανώς ανόητες- γυναίκες τους]. Όταν με τα χίλια ζόρια βρήκαν έναν ταξιτζή πρόθυμο να τους βοηθήσει, τους πήγε σε ένα club, ανοιχτό ως τις 5πμ. Η είσοδος, χωρίς ποτό, είχε 20€. Το ουίσκυ μετρήθηκε με μεζούρα μπροστά στα έντρομα μάτια τους: 13€. Η ποσότητα ήταν φυσικά ελάχιστη οπότε όλοι ζήτησαν ένα διπλό: 26€ [για μία νορμάλ ελληνική μερίδα!]. Μέσα όλοι λιώμα. Το τσιγάρο απαγορεύεται αυστηρά [πάλι καλά] οπότε έχοντας δώσει τα πανωφόρια τους στην γκαρνταρόμπα αναγκάζονται να βγαίνουν έξω [-6 βαθμοί] για να καπνίσουν [και καλά να πάθουν λέω εγώ..]. Στις 5.01 πμ όλοι εξαφανίζονται σαν τα ποντίκια.. "Πολύ όμορφη πόλη πάντως.."

Θυμήθηκα έπειτα κι ένα φίλο φίλου που πήγε πρόσφατα σε συναυλία των Iron Maiden στη Στοκχόλμη [...] και το κοινό ήταν καθιστό με αριθμημένα εισητήρια, και σηκώθηκε και πήγε σ'έναν εξώστη μόνος του και χτυπιόταν και γυρνούσε και τον κοιτούσε όλο το club [η ατραξιόν..], κι εγώ δεν τον πολυπίστευα ["υπερβολές.."]

Μ'αυτά και μ'αυτά έφτασα πολύ απογοητευμένος στο σπίτι.. όμως.. όμως έπεσα πάνω στο σημερινό μας τραγούδι [ναι, αν δεν το καταλάβατε, αυτή δεν ήταν παρά μια π.ο.λ.ύ μεγάλη εισαγωγή..] και τα ξέχασα όλα μονομιάς. Χαλάλι όλα τα παραπάνω αν ο Σουηδός νέος προσπαθώντας να δραπετεύσει από αυτή τη μιζέρια δημιουργεί τέτοια κομψοτεχνήματα. Γιατί αν είκοσι πέντε χρόνια αργότερα θυμόμαστε ακόμη και ακούμε το Σπίτι Μας από τους Madness, σε είκοσι πέντε χρόνια από τώρα θα ακούμε σίγουρα και το Δωμάτιό Μας από τους Pueblo από τη μίζερη Στοκχόλμη..



Pueblo - Our Room

Pueblo - Keep Me Away From What I Know

το ντεμπούτο τους κυκλοφορεί σύντομα..

Πέμπτη, Απριλίου 12, 2007

Versary

Επιτέλους, να κι ένα συγκρότημα του ενός ατόμου που έχει ως [μοναδικό] μέλος μια κοπέλα. Οι New Buffalo λοιπόν δεν είναι παρά το όνομα που διάλεξε να δώσει στο 'συγκρότημά' της η αυστραλέζα Sally Seltmann. Η ίδια πολύ εύστοχα περιγράφει τον ήχο της ως 'melodramatic popular song / lyrical' στο Myspace, και πραγματικά, δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα να προσθέσει κανείς... Το νέο της άλμπουμ με τίτλο Somewhere, Anywhere κυκλοφορεί προς το παρόν μόνο στην Αυστραλία, αλλά δεδομένου ότι το Rolling Stone είχε κατατάξει το προηγούμενό της στα καλύτερά του της χρονιάς, σύντομα θα το δούμε να κυκλοφορεί και στον υπόλοιπο πλανήτη. Ως τότε αρκεστείτε στο υπέροχο Versary..


new buffalo - versary

κι ένα θαυμάσιο video από ένα παλιότερο τραγούδι της sally



παρεμπιπτόντως το τραγούδι των thailand λίγο πιο κάτω έχει πλέον το σωστό link και σας περιμένει..

Τετάρτη, Απριλίου 11, 2007

Warmer Climes

Οι Boat Club μας έρχονται από το Γκέτεμποργκ και παίζουν electro pop, με λίγες shoegaze πινελιές. Ακόμη και στη σελίδα τους στο myspace δε δίνουν καθόλου πληροφορίες γι'αυτούς, ούτε μια τόση δα φωτογραφία! [πρέπει να είναι από τα ελάχιστα συγκροτήματα που παρουσιάστηκαν εδώ για τα οποία όσο κι αν έψαξα, φωτογραφία δε βρήκα :( ]. Ή πολύ ντροπαλοί είναι λοιπόν, ή κακάσχημοι. Αυτό βέβαια δεν ισχύει καθόλου για τη μουσική τους, αν κρίνουμε από το θαυμάσιο ομώνυμο τραγούδι του νέου τους EP Warmer Climes, με το ρετρό New Order ύφος και τον επαναλαμβανόμενο στίχο you can't fake the sunshine! Ας ελπίσουμε ότι θα βρουν γρήγορα μια αποτελεσματικότερη διανομή, ή έστω έναν καλό φωτογράφο..


boat club - warmer climes

Τρίτη, Απριλίου 10, 2007

Act Of War

Ο Owen Duff είναι ο μοναδικός άνθρωπος που ξέρω που γεννήθηκε στη Βόρειο Ιρλανδία. Βέβαια, μεγάλωσε στο Manchester, αν και η μουσική του, που κατατάσσεται προς την ακουστική pop, αντικατοπτρίζει περισσότερο την επιρροή του Λονδίνου, που είναι και η πόλη στην οποία διαμένει τα τελευταία χρόνια.. ή τουλάχιστον έτσι νομίζω.. Εκτός βέβαια από τις διάφορες μετακομίσεις του Owen, ενδιαφέρον παρουσιάζει και η μουσική του παιδεία, καθώς ξεκίνησε πιάνο στα τέσσερα, συνέχισε με τσέλο, ντραμς.. τα γνωστά.. Αγαπημένοι του τραγουδοποιοί είναι οι Joni Mitchell, Nick Drake, Judee Sill, Laura Nyro κ.α. Το EP του με τίτλο a tunnel closing in ηχογραφήθηκε στο home studio του Owen, και από αυτό ξεχωρίζει το καταπληκτικό act of war. Δεν ξέρω βέβαια αν μπορέσετε να εντοπίσετε την επιρροή όλων των παραπάνω ονομάτων, εμένα μου θυμίζει κάτι μεταξύ gentleman reg και rufus wainwright


A respite from the rescue
I was sitting on the beach
Seething at your thieving
At your being out of reach

You jumped before the station
You dropped off like a leech
You left like leaving was a lesson
You needed to teach

A closing door is an act of war
Deserters should be shot at dawn
I refuse to take losses like these
You're only leaving to injure me
Well go see if I bleed

My hands circle in the sand
Each grain one more lost day
I watch the waves roll in
Think what they bring and take away

You are just a part of this life
Of the universe
A sun a moon, a crib a tomb
You'll wind up in the dirt

A closing door is an act of war
You're parting shot has been ignored
I refuse to take these injuries
You're only leaving to wound me well
Go see if I grieve

I swim out to where the currents
Meet and whirlpools form
A rescue ring a clock ticking
A ship's wheel setting course

Vessels with no anchor leave a
Heavy grieving wake
People with no patience
Can't be loved 'cos they won't wait

A closing door is an act of war
Deserters should be shot at dawn
I refuse to take losses like these
You're only leaving to injure me
Well go see if I bleed

But it's cruel
What the beautiful ones will try to do

Yes it's cruel
What the beautiful ones can do to you

Yes it's cruel cruel cruel
What beauty can do to you


και μια που είπα rufus wainwright, το νέο του τραγούδι είναι προβλέψιμα υπέροχο..

rufus wainwright - going to a town

Πέμπτη, Απριλίου 05, 2007

3 From 1 : Eggs..

Ο περισσότερος κόσμος [που ξέρω] για δύο πράγματα περιμένει το Πάσχα: ξεκούραση και φαγητό. Προσωπικά, όσον αφορά το δεύτερο, αυτές τις μέρες ζω ένα δράμα: στο άκουσμα και μόνο των λέξεων αρνί, κατσίκι, μαγειρίτσα και κοκορέτσι βγάζω σπυριά. Το μόνο πράγμα που μου αρέσει από τα εορταστικά εδέσματα είναι φυσικά το τσουρέκι. Το να κάνει όμως κανείς μουσικό αφιέρωμα στο συμπαθές αυτό γλύκισμα είναι κάπως δύσκολο [τουλάστιχον εγώ..]. Οπότε για να σας απαλλάξω από την παρουσία μου για λίγες ημέρες διάλεξα ένα μίνι αφιέρωμα στο λιγότερο απεχθές φαγώσιμο αντικείμενο των ημερών. Το αυγό. Ορίστε λοιπόν ένα τραγούδι, ένα άλμπουμ κι ένα συγκρότημα που θεώρησαν πρέπον να τιμήσουν, ίσως όχι το δικό μας κόκκινο πασχαλιάτικο, αλλά το απλό καλό αυγουλάκι..

1. the egg - wall



Ηλεκτρονικό σχήμα από το Λονδίνο που με αυτό το υπέροχο τραγούδι έκαψε καρδιές πριν ένα - δύο χρόνια στη Θεσσαλονίκη..






Ο μπαμπάς [Jason], η μαμά [Tina Pina], και.. η 12χρονη κόρη [Rachel] απαρτίζουν το indie - vaudeville - conceptual - art - rock - slideshow τρίο από το Σηάτλ. Τώρα που το ξανακούω, το εξωφρενικό pop sing along χιτάκι τους με τίτλο eggs αναφέρεται όντως στα πασχαλινά αυγά, οπότε τι άλλο θέλετε, μέσα στο κλίμα είσαστε..




3. dead can dance - ulysses


Παραδοσιακά οι DCD είναι από τα συγκροτήματα που δεσπόζουν αυτές τις ημέρες, τουλάχιστον στα ραδιόφωνα που σέβονται α) το σχετικό κλίμα β) τον εαυτό τους. Ο Οδυσσέας είναι από τα κορυφαία τραγούδια τους, από το άλμπουμ The Serpent's Egg, κι αν είστε αρκετά νέοι και δεν προλάβατε αυτό το σπουδαίο συγκρότημα στην ακμή του [μέσα 80s - αρχές 90s] γιατί να μην το κάνετε τώρα?

- * -

Αυτά τα ολίγα λοιπόν για σήμερα, σας αφήνω να βάψετε τα αυγά σας με την ησυχία σας.. Βέβαια, αν ο κ. Ευαγγελάτος δεν σας το έχει καταστρέψει τελείως με το σχετικό θέμα που έβγαλε τις προάλλες, μήπως το καταφέρω εγώ??

άντε βρε, καλή ανάσταση να'χουμε!!

Τετάρτη, Απριλίου 04, 2007

Come On, Tiger

Οι Thailand είναι ένα ντουέτο από το Los Angeles, και μάλιστα όπως λέγεται συχνά, είναι μαζί 'στη ζωή και στην τέχνη'. Ο Marc και η Staci λοιπόν ήταν μέλη διαφορετικών συγκροτημάτων, γνωρίστηκαν, ερωτεύτηκαν, παντρεύτηκαν.. κι αποφάσισαν να ηχογραφήσουν ένα cdr με τρία τραγούδια σαν δώρο για τους καλεσμένους του γάμου.. κάπως έτσι γεννήθηκαν οι Thailand!. Το ντεμπούτο άλμπουμ του ζεύγους λέγεται motorcade, το ηχογράφησαν μόνοι τους, και το πουλάνε μόνοι τους μέσα από το myspace [αυτό θα πει DIY]. Όσο για τον ήχο τους, αν αναγκαζόμουν να τον χαρακτηρίσω με μία μόνο λέξη, νομίζω πως αυτή που πλησιάζει περισσότερο είναι η synthpop. Ειδικά αυτό το come on, tiger έχει ένα je ne sais quoi κατιτίς που δεν μπορώ ακριβώς να εξηγήσω, αλλά πολύ μου αρέσει..


thailand - come on, tiger

Τρίτη, Απριλίου 03, 2007

Where It Ends

Το σημερινό συγκρότημα που φιλοξενούμε το έμαθα από ένα σχόλιο ενός τακτικού αναγνώστη σε κάποιο post πριν λίγες εβδομάδες. Όπως είχα υποσχεθεί, τουλάχιστον ένα post στο winter academy το άξιζαν οπότε here it is..

Οι Boy In Static λοιπόν δεν είναι ακριβώς συγκρότημα, αλλά, όπως συνηθίζεται τελευταία, ένα one man project. Για την ακρίβεια ένας τύπος από τη Βοστώνη με Ασιατική καταγωγή, ο Alexander Chen, είναι αυτός που κατάφερε τους Notwist να κυκλοφορήσουν το πρώτο του άλμπουμ στο δικό τους label. Ήταν μάλιστα και το support σχήμα στην τελευταία περιοδεία του side project των notwist, των 13&god. Ο ήχος του κυρίου Chen βέβαια έχει περισσότερο να κάνει με το όνομα που αναφέρει πρώτο στις επιρροές του στο myspace [βρε διαχρονικό σουξέ που απέκτησαν τελικά αυτοί οι slowdive!] παρά με τον ηλεκτρονικό ήχο των γερμανών φίλων του.

Φέτος ήρθε η ώρα να κυκλοφορήσει το νέο του άλμπουμ, και συγκεκριμένα το Μάϊο, στη Mush Records, με τίτλο Violet. Το πρώτο single λέγεται..



yep! η επιστροφή της χρονιάς είναι πλέον σαφώς αυτή του shoegazing..


Δευτέρα, Απριλίου 02, 2007

Manoeuvres

Όταν πρωτοάκουσα τους Interpol to σοκ ήταν μεγάλο: "μα αυτοί είναι ίδιοι οι Joy Division!!". Έπειτα, έχοντας μαγευτεί από το κλασικό πλέον ντεμπούτο τους άλμπουμ εξοικειώθηκα με το γεγονός.. έπεσα όμως πάνω στους Editors: "μα αυτοί είναι ίδιοι οι Interpol". Τι σημασία έχει? αφού και το δικό τους άλμπουμ ήταν σπουδαίο.. Πέρυσι ήρθαν οι She Wants Revenge.. αυτοί πάλι το τράβηξαν στα άκρα, με την ομοιότητά τους με τους Interpol.. αλλά και τους Editors! Το άλμπουμ τους το έθαψαν οι περισσότεροι κριτικοί, αλλά εμένα πάλι μου άρεσε.. Ορίστε λοιπόν οι Cut City από το Γκέτεμποργκ. Το άλμπουμ τους λέγεται Exit Decades. I rest my case..


cut city - manoeuvres

What compels you to know the nerves in their lives
Never staged bitterness quite like this
Some proposal - you're not welcome here
Urge calling - you're not welcome here

Maps redrawn to fit a broken frame that you still hold dear
From now on you should know last gasps always sound the same
Isn't it obvious your ways cost
Isn't it obvious it's not a just cause

Sum the sins and make haste for the harvest
Poised to play with a former friend

They catch your fall with already broken backs
They catch your every fall

Cut idle arteries

Ideas hatched under circumstances
Where we're left from old romances
And the treachery trickles down


[αναρωτιέμαι μήπως έπρεπε να το παρουσιάσω χτες, με το άλλοθι της πρωταπριλιάς, ως το νέο single των interpol.. ίδιοι ακούγονται, είναι και τέλειο το τραγουδάκι.. στοιχηματίζω ότι θα τσιμπούσε ΟΛΟ το internet.. damn!]