1. A Mother's Courage: Talking Back to Autism aka The Sunshine Boy, [Iceland], Fridrik Thor Fridriksson, [2009], ****
Δε θα σας πω ψέματα, ήταν το "Music from Sigur Ros & Bjork" που με ώθησε να παρακολουθήσω ένα φιλμ 103 λεπτών για τον αυτισμό, έστω κι αν ο δημιουργός του είναι ο Fridrik Thor Fridriksson, γνωστός από το Angels Of The Universe και το Niceland. Και πράγματι, τα υπέροχα τραγούδια του Agaetis Byrjun [όπως και η παρουσία της Kate Winslet στην αφήγηση] λειτουργούν ως κράχτης για το εξαιρετικό αυτό ντοκιμαντέρ, είναι όμως τόσο συναρπαστικά ενδιαφέροντα αυτά που μαθαίνεις για τη συγκεκριμένη πάθηση που η μουσική είναι ένα απλό bonus.
Μια μητέρα δύο υγιών εφήβων κι ενός 10χρονου γιού που πάσχει από αυτισμό, αποφασίζει να επισκεφτεί μέρη, κλινικές και οικογένειες στην Αμερική και τη Βρετανία και να δει πως αντιμετωπίζεται αλλού η συγκεκριμένη πάθηση, να αποκομίσει γνώσεις και εμπειρίες ώστε να γυρίσει στην Ισλανδία και να βοηθήσει καλύτερα το γιο της. Συναντά οικογένειες με δύο και τρία αυτιστικά παιδιά, που αντιμετωπίζουν το θέμα με καρτερικότητα και αισιοδοξία, μια καθηγήτρια Πανεπιστημίου που πάσχει από αυτισμό, μια καταπληκτική Ινδή που εφαρμόζει [αρχικά στο γιο της, κι έπειτα σε ένα ειδικό σχολείο που ιδρύει] μια απλή αλλά πολύ αποτελεσματική μ.έ.θ.ο.δ.ο για την ενίσχυση των επικοινωνιακών ικανοτήτων.. μαθαίνει [μαζί της και ο πιθανότατα μή κατατοπισμένος θεατής] πράγματα για την πάθηση αλλά και για το ίδιο της το παιδί, που ούτε μπορούσε καν να φανταστεί..
Ένα στα 150 παιδιά γεννιέται με κάποια μορφή αυτισμού. Η πιθανότητα εμφάνισης αυτισμού στα αγόρια είναι 4 φορές μεγαλύτερη απ'ότι στα κορίτσια. Όσο πιο νωρίς γίνει η διάγνωση και ξεκινήσει μια διαδικασία ενίσχυσης των επικοινωνιακών δεξιοτήτων, τόσο πιο πιθανό είναι για ένα αυτιστικό παιδί να ενσωματωθεί στον κοινωνικό ιστό και να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Το καλύτερο πράγμα που έχετε να κάνετε σε κάθε τέτοια περίπτωση που γνωρίζετε είναι να κοινοποιήσετε την ύπαρξη του καταπληκτικού αυτού ντοκιμαντέρ.
Να το δω? : Κι εσύ και όλοι οι γνωστοί σου, την Κυριακή 21/3/2010
Sigur Ros - Olsen Olsen | div
2. Budrus, [Palestine, Israel, USA], Julia Bacha, [2009], **1/2
Είκοσι χρόνια από την πτώση ενός άλλου τείχους, ένα άλλο τείχος - "φράχτης" ορθώνεται ανάμεσα στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη, με στόχο την προστασία των πολιτών του Ισραήλ. Συχνά, όπως στην περίπτωση του μικρού χωριού Budrus, ο φράχτης περνά μέσα από τα κατεχόμενα εδάφη, καταστρέφοντας έναν ελαιώνα του χωριού. Οι ειρηνικές διαδηλώσεις που ακολουθούν, και που ξεκινούν από έναν απλό χωρικό και την κόρη του, για να προσελκύσουν από ξένους μέχρι και Ισραηλινούς ακτιβιστές, καταφέρνουν όχι μόνο την αλλαγή της διαδρομής του τείχους, αλλά δίνουν το έναυσμα για ένα ολόκληρο χείμαρρο ειρηνικών διαδηλώσεων σε όλο του το μήκος..
Αισιόδοξο φιλμ για μια όμορφη ιδέα, τη μοναδική ίσως που μπορεί να επιτύχει κάτι σ'αυτό τον άλυτο γρίφο του Παλαιστινιακού ζητήματος, σου δημιουργείται όμως η εντύπωση ότι παρουσιάζει τα πράγματα κάπως πιο.. light απ'ότι στην πραγματικότητα συνέβησαν..
Να το δω?: Αν βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο.
3. Where the Sun Doesn’t Rush, [Poland], Matej Bobrik, [2009], *1/2
Στατικά πλάνα αποτυπώνουν τη βαρετή καθημερινότητα των ηλικιωμένων κατοίκων ενός μικρού, σχεδόν ερημωμένου σλοβάκικου χωριού. Που και που κάνουν την εμφάνισή τους και κάποιοι νέοι, όπως η κοπέλα που εκφωνεί τις ανακοινώσεις από τα μεγάφωνα του χωριού, οι οποίες πάντα αναφέρονται σε κάτι σχετικό με το κοιμητήριο του χωριού, ή οι εργάτες που εκτελούν κάποιες εργασίες.. στο εν λόγω κοιμητήριο. Στο τέλος, έπειτα βέβαια και από τη σχετική ανακοίνωση, όλο το χωριό μαζεύεται, σωστά το μαντέψατε.. για μια κηδεία!
"Γεμάτη μαύρο χιούμορ" υποτίθεται ότι είναι η μικρού μήκους αυτή ταινία του Πολωνού φοιτητή Matej Bobrik, νομίζω όμως πως τα 18 λεπτά της ήταν υπέρ-αρκετά για να αναπτύξει πολύ καλύτερα αυτό που ήθελε να πει.
Να το δω? : Εδώ νομίζω ότι μπορείς και να προσπεράσεις αν θέλεις..
4. Kansakunnan Olohuone (The Living Room Of The Nation), [Finland], Jukka Kärkkäinen, [2009], ***1/2
Ένας ανώριμος μπούλης μαθαίνει ότι πρόκειται να γίνει πατέρας. Ένας συνταξιούχος φορτηγατζής εκτελεί αυτοσχέδιες γυμναστικές ασκήσεις. Ένας ηλικιωμένος σιδερώνει τα ρούχα του. Ένας άλλος, υπέρβαρος και σχεδόν ανήμπορος, μετακομίζει σε νέο διαμέρισμα. Ένας αντιπαθητικός τύπος. Ένα ζευγάρι μεσήλικων αγοράζει το δικό του σπίτι.. Έξι μικρές ιστορίες σε έξι διαφορετικά Φινλανδικά σαλόνια, αναπτύσσουν [αριστοτεχνικά είναι η αλήθεια] το στερεοτυπικό θέμα της Σκανδιναβικής μελαγχολίας..
Ένας προς έναν οι ήρωες του δραματοποιημένου αυτού ντοκιμαντέρ κερδίζουν τη συμπάθεια του θεατή, σ'ένα πικρό και κάπως [..] καταθλιπτικό φιλμ που το εκτιμάς ακόμη περισσότερο μόλις βγεις από την αίθουσα [στο φως του ήλιου].
Να το δω? : Ότι πρέπει για θερινό σινεμά!
ΥΓ: ο σκηνοθέτης του φιλμ δε μας επισκέφθηκε κι έτσι δεν υπήρξε Q&A session μετά την προβολή της ταινίας, όπως υπήρξε πχ στο Φεστιβάλ του Sheffield..
Δε θα σας πω ψέματα, ήταν το "Music from Sigur Ros & Bjork" που με ώθησε να παρακολουθήσω ένα φιλμ 103 λεπτών για τον αυτισμό, έστω κι αν ο δημιουργός του είναι ο Fridrik Thor Fridriksson, γνωστός από το Angels Of The Universe και το Niceland. Και πράγματι, τα υπέροχα τραγούδια του Agaetis Byrjun [όπως και η παρουσία της Kate Winslet στην αφήγηση] λειτουργούν ως κράχτης για το εξαιρετικό αυτό ντοκιμαντέρ, είναι όμως τόσο συναρπαστικά ενδιαφέροντα αυτά που μαθαίνεις για τη συγκεκριμένη πάθηση που η μουσική είναι ένα απλό bonus.
Μια μητέρα δύο υγιών εφήβων κι ενός 10χρονου γιού που πάσχει από αυτισμό, αποφασίζει να επισκεφτεί μέρη, κλινικές και οικογένειες στην Αμερική και τη Βρετανία και να δει πως αντιμετωπίζεται αλλού η συγκεκριμένη πάθηση, να αποκομίσει γνώσεις και εμπειρίες ώστε να γυρίσει στην Ισλανδία και να βοηθήσει καλύτερα το γιο της. Συναντά οικογένειες με δύο και τρία αυτιστικά παιδιά, που αντιμετωπίζουν το θέμα με καρτερικότητα και αισιοδοξία, μια καθηγήτρια Πανεπιστημίου που πάσχει από αυτισμό, μια καταπληκτική Ινδή που εφαρμόζει [αρχικά στο γιο της, κι έπειτα σε ένα ειδικό σχολείο που ιδρύει] μια απλή αλλά πολύ αποτελεσματική μ.έ.θ.ο.δ.ο για την ενίσχυση των επικοινωνιακών ικανοτήτων.. μαθαίνει [μαζί της και ο πιθανότατα μή κατατοπισμένος θεατής] πράγματα για την πάθηση αλλά και για το ίδιο της το παιδί, που ούτε μπορούσε καν να φανταστεί..
Ένα στα 150 παιδιά γεννιέται με κάποια μορφή αυτισμού. Η πιθανότητα εμφάνισης αυτισμού στα αγόρια είναι 4 φορές μεγαλύτερη απ'ότι στα κορίτσια. Όσο πιο νωρίς γίνει η διάγνωση και ξεκινήσει μια διαδικασία ενίσχυσης των επικοινωνιακών δεξιοτήτων, τόσο πιο πιθανό είναι για ένα αυτιστικό παιδί να ενσωματωθεί στον κοινωνικό ιστό και να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Το καλύτερο πράγμα που έχετε να κάνετε σε κάθε τέτοια περίπτωση που γνωρίζετε είναι να κοινοποιήσετε την ύπαρξη του καταπληκτικού αυτού ντοκιμαντέρ.
Να το δω? : Κι εσύ και όλοι οι γνωστοί σου, την Κυριακή 21/3/2010
Sigur Ros - Olsen Olsen | div
2. Budrus, [Palestine, Israel, USA], Julia Bacha, [2009], **1/2
Είκοσι χρόνια από την πτώση ενός άλλου τείχους, ένα άλλο τείχος - "φράχτης" ορθώνεται ανάμεσα στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη, με στόχο την προστασία των πολιτών του Ισραήλ. Συχνά, όπως στην περίπτωση του μικρού χωριού Budrus, ο φράχτης περνά μέσα από τα κατεχόμενα εδάφη, καταστρέφοντας έναν ελαιώνα του χωριού. Οι ειρηνικές διαδηλώσεις που ακολουθούν, και που ξεκινούν από έναν απλό χωρικό και την κόρη του, για να προσελκύσουν από ξένους μέχρι και Ισραηλινούς ακτιβιστές, καταφέρνουν όχι μόνο την αλλαγή της διαδρομής του τείχους, αλλά δίνουν το έναυσμα για ένα ολόκληρο χείμαρρο ειρηνικών διαδηλώσεων σε όλο του το μήκος..
Αισιόδοξο φιλμ για μια όμορφη ιδέα, τη μοναδική ίσως που μπορεί να επιτύχει κάτι σ'αυτό τον άλυτο γρίφο του Παλαιστινιακού ζητήματος, σου δημιουργείται όμως η εντύπωση ότι παρουσιάζει τα πράγματα κάπως πιο.. light απ'ότι στην πραγματικότητα συνέβησαν..
Να το δω?: Αν βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο.
3. Where the Sun Doesn’t Rush, [Poland], Matej Bobrik, [2009], *1/2
Στατικά πλάνα αποτυπώνουν τη βαρετή καθημερινότητα των ηλικιωμένων κατοίκων ενός μικρού, σχεδόν ερημωμένου σλοβάκικου χωριού. Που και που κάνουν την εμφάνισή τους και κάποιοι νέοι, όπως η κοπέλα που εκφωνεί τις ανακοινώσεις από τα μεγάφωνα του χωριού, οι οποίες πάντα αναφέρονται σε κάτι σχετικό με το κοιμητήριο του χωριού, ή οι εργάτες που εκτελούν κάποιες εργασίες.. στο εν λόγω κοιμητήριο. Στο τέλος, έπειτα βέβαια και από τη σχετική ανακοίνωση, όλο το χωριό μαζεύεται, σωστά το μαντέψατε.. για μια κηδεία!
"Γεμάτη μαύρο χιούμορ" υποτίθεται ότι είναι η μικρού μήκους αυτή ταινία του Πολωνού φοιτητή Matej Bobrik, νομίζω όμως πως τα 18 λεπτά της ήταν υπέρ-αρκετά για να αναπτύξει πολύ καλύτερα αυτό που ήθελε να πει.
Να το δω? : Εδώ νομίζω ότι μπορείς και να προσπεράσεις αν θέλεις..
4. Kansakunnan Olohuone (The Living Room Of The Nation), [Finland], Jukka Kärkkäinen, [2009], ***1/2
Ένας ανώριμος μπούλης μαθαίνει ότι πρόκειται να γίνει πατέρας. Ένας συνταξιούχος φορτηγατζής εκτελεί αυτοσχέδιες γυμναστικές ασκήσεις. Ένας ηλικιωμένος σιδερώνει τα ρούχα του. Ένας άλλος, υπέρβαρος και σχεδόν ανήμπορος, μετακομίζει σε νέο διαμέρισμα. Ένας αντιπαθητικός τύπος. Ένα ζευγάρι μεσήλικων αγοράζει το δικό του σπίτι.. Έξι μικρές ιστορίες σε έξι διαφορετικά Φινλανδικά σαλόνια, αναπτύσσουν [αριστοτεχνικά είναι η αλήθεια] το στερεοτυπικό θέμα της Σκανδιναβικής μελαγχολίας..
Ένας προς έναν οι ήρωες του δραματοποιημένου αυτού ντοκιμαντέρ κερδίζουν τη συμπάθεια του θεατή, σ'ένα πικρό και κάπως [..] καταθλιπτικό φιλμ που το εκτιμάς ακόμη περισσότερο μόλις βγεις από την αίθουσα [στο φως του ήλιου].
Να το δω? : Ότι πρέπει για θερινό σινεμά!
ΥΓ: ο σκηνοθέτης του φιλμ δε μας επισκέφθηκε κι έτσι δεν υπήρξε Q&A session μετά την προβολή της ταινίας, όπως υπήρξε πχ στο Φεστιβάλ του Sheffield..
1 σχόλιο:
"The sunshine boy"..είσαι τυχερός..
Δημοσίευση σχολίου