The Sunday Edition : 11 Famous Men

Αύριο, όπως διαπίστωσα με την απαράμιλλη αντίληψη που με διακρίνει, αρχίζει μια νέα εβδομάδα, ένας νέος μήνας, και για πολλούς, η νέα σεζόν. Ένας από αυτούς που έχουν πρεμιέρα αύριο είναι και ο μίστερ έντεκα, ένας από τους πιο διάσημους άνδρες της ελληνικής μπλ*γκ*σφ**ρ*ς [πόσο μα πόσο μισώ αυτή τη λέξη btw]. Μια και λοιπόν θέλησε να δημιουργήσει ένα hype γύρω από την επιστροφή του blog του, ας συμβάλλουμε κι εμείς από την ταπεινή μας Ακαδημία, μ'ένα μικρό [εχμμμμ...] αφιερωματάκι σε 11 εκλεκτά, αλλά κυρίως διάσημα μέλη της.. Ιδού λοιπόν έντεκα τραγούδια με τίτλο ένα ανδρικό ονοματεπώνυμο, ισάριθμα tributes σε διάσημους αστέρες..

Έτσι, ενώ στο παρελθόν έχουμε ήδη παρουσιάσει τους κυρίους adlai stevenson, john gacey jr, christian dior και morrissey, σήμερα θα ασχοληθούμε με τους:

1. The Boo Radleys - Rodney King

Ένα εκπληκτικό άλμπουμ, από τα καλύτερα της δεκαετίας του '90. Ένα καταπληκτικό pop τραγούδι. Ένας ήρωας του περασμένου αιώνα..

2. The Russian Futurists - Paul Simon

Πολύ μου αρέσει αυτός ο Καναδός. Περισσότερο και από το ίνδαλμά του ομολογώ..


3. The Frank And Walters - johnny cash

Κάποτε ήταν σχεδόν guilty pleasure το να σ'αρέσει το κάπως χαζοχαρούμενο αυτό pop βρετανικό συγκρότημα των early 90s. Κι όμως συνεχίζουν ακάθεκτοι, και το tribute αυτό στον μέγα κ. Cash είναι από το περσινό και πολύ καλό τους album A Renewed Interest In Happiness


4. Band Of Horses - Detlef Schrempf

Μετά την αποχώρηση του Larry Bird από την ενεργό δράση, πολλοί προσπάθησαν να πάρουν τη θέση του ως καλύτερου λευκού ψηλού του NBA. Αυτό που δεν κατάφερε ο Γερμανός κ. Schrempf [γείτσες..] κατάφερε μόλις φέτος ο συμπατριώτης του Dirk Nowitzki. Από τα πιο περίεργα tributes που θα περίμενε κανείς στο φετινό άλμπουμ των band of horses


5. And You Will Know Us By The Trail Of Dead - Mark David Chapman

Τελικά ο έσχατος τρόπος για να γίνεις διάσημος ασχολούμενος με την τέχνη, έστω και ως πηγή έμπνευσης, έστω και αν δεν έχεις και κανενός είδους ταλέντο that is, είναι να γίνεις serial killer, ή έστω δολοφόνος ενός διασήμου. Και αν νομίζετε ότι κάτι δεν πάει καλά με την παραπάνω πρόταση, τότε έχετε απόλυτο δίκιο.. Ένα από τα αγαπημένα μου scare the neighbors τραγούδια [το άλλο είναι το angel's delight των fatima mansions], από ένα συγκρότημα που μάλλον θα μίσησαν οι fans της madonna που έτρεξαν να αγοράσουν το άλμπουμ τους πριν λίγα χρόνια και συνειδητοποίησαν ότι δεν ήταν δικό της..


6. Free loan investment - ronan keating

Η γνωστή α-λα Phil Spector εισαγωγή. Ωραία γυναικεία φωνητικά. Όμορφη pop μελωδία. Κι όλα αυτά γιατί? Για τον τραγουδιστή ενός από τα πιο γλυκανάλατα και νερόβραστα boy bands των τελευταίων χρόνων. Υπάρχει πραγματικά κανείς που να θυμάται έστω κι έναν τίτλο τραγουδιού των boyzone? Σας προκαλώ!


7. Brazzaville - Jesse James

Θέλω να πεθάνω σαν τον jesse james, λέει συνεχώς μέσα στο ομώνυμο τραγούδι του ο τραγουδιστής των brazzaville, από το περσινό πολύ καλό άλμπουμ τους East L.A. Breeze. Ένα πράγμα μόνο θα ήθελα να του επισημάνω: έτσι θα'θελε να δείχνει μετά?


8. Momus - Walter Carlos

Μία αντικειμενική δυσκολία την παρουσιάζει η περίπτωση του επόμενου κυρίου, διότι δεν είναι πλέον κύριος, αλλά κυρία, και μάλιστα λέγεται πλέον Wendy Carlos. Και ποιος άλλος αρκετά εκκεντρικός για να του/της αποτίσει τον φόρο τιμής που του/της αξίζει από τον καταπληκτικό momus..


9. david bowie - Andy Warhol

Andy Warhol. David Bowie. Honky Dory. 1971


10. MPTP - Jim Morrison

Αυτός ήταν ένας ποιητής / τραγουδιστής σ'ένα συγκρότημα που λεγόταν The Doors. Αυτοί πάλι είναι απλά Σουηδοί..


11. The Lovely Feathers - Rod Stewart

Το μόνο καλό που μπορώ να κάνω για τον Rod Stewart είναι να δηλώσω πως είναι ο μόνος rock star μαζί με το morrissey που έχει το ίδιο hairstyle σε όλη του την καριέρα. Ποιο έιναι το καλό? Μα μπήκε στην ίδια πρόταση με το Morrissey, κάτι είναι κι αυτό. Μια χαρά συγκρότημα από το Μοντρεάλ οι Lovely feathers, πολύ ωραίο το περσινό τους hind hind legs, άβυσσος όμως η ψυχή τους ως προς το συγκεκριμένο tribute..

post μέσα στο post

εεεε..., επειδή δεν θα περιμένατε τώρα και κάτι πρωτότυπο από μένα, ορίστε και άλλοι 11 που απλά δε μπορούσα ν'αφήσω απ'έξω.. [είναι νομίζω πλέον προφανές σε όλους ότι δεν πήγα χτες στο reworks οπότε μην μπει κανείς στον κόπο να με ρωτήσει πως ήταν..]


1. Interpol - Leif Erikson

Ομολογώ ότι δεν ήξερα αυτά τα ενδιαφέροντα για τον κύριο Erikson. Δικαίως του αφιέρωσαν οι Interpol αυτό το συγκλονιστικό τραγούδι..


2. Lambchop - Steve McQueen

To tribute αυτό δεν έχει ίσως τη βαρύτητα αυτού των prefab sprout που του αφιέρωσαν ολόκληρο άλμπουμ, αλλά παραμένει παρ'όλα αυτά ένα πολύ όμορφο τραγούδι..


3. manic street preachers - Kevin Carter

Από την εποχή που έγραφαν καταπληκτικά τραγούδια, κι από το τελευταίο σημαντικό τους άλμπουμ, ένας φόρος τιμής στον αδικοχαμένο φωτογράφο Kevin Carter


4. Monty Python - Henry Kissinger

Henry Kissinger, i'm missing ya.. ενενήντα δευτερόλεπτα πάντως του είναι αρκετά..


5. Olvis - Vincent Price

Άντε πάλι ο Ισλανδός! Instrumental μεν το κομμάτι, κατανοητό δε γιατί το αφιέρωσε στον σπουδαίο Vincent Price


6. Saint Etienne - Jack Lemmon

Μόνο παρά στο τέλος της καριέρας του, και με την εκπληκτική του ερμηνεία στο Glengarry Glen Ross, ομολογώ ότι παραδέχτηκα το μεγάλο ταλέντο του jack lemmon. Ποτέ δεν είναι αργά..


7. Scissor Sisters - Paul McCartney

Να το πω και γι'αυτόν ότι μου τη δίνει φοβερά στα νεύρα? Το λέω! Ο Jake πάντως, όπως λέει και στους στίχους του ομώνυμου τραγουδιού, είναι ερωτευμένος με τη μουσική του. Ουδέν πρόβλημα.


8. Spank Rock - Rick Rubin

Α, εδώ ακούστε και διαβάστε μόνοι σας, δε θα σας τα λέω όλα εγώ..


9. The Winks - Nolan Ryan

Εντάξει, δεν είναι και το κέντρο του κόσμου η Ελλάδα, τα'χουμε ξαναπει αυτά. Επειδή δεν ξέρει κανείς μας τον κύριο Nolan δε σημαίνει ότι δεν είναι διάσημος παίκτης του baseball. Ο θεός να τον φυλάει πάντως από το biopic, starring Kevin Costner..


10. Underworld - Bruce Lee

έχει πολύ ακόμη μπαρμπαστρουμφ?... όχι πολύ [άλλος ένας έμεινε..].


11. Afuche - Gaspar Noe

Carajo Is Worse Than Hell λέγεται το άλμπουμ τους, είναι από το Brooklyn, παίζουν progressive / minimalistic / other, και αφιερώνουν 2 λεπτά ωραίου μουρμουρητού στο σκηνοθέτη του irreversible.


άντε, και καλό μήνα.. [to be continued..]

Indiepopkids

To σημερινό τραγούδι, λίγο πριν μπει το σαββατοκύριακο, αφιερώνεται σ'όλα αυτά τα παιδιά που μεγαλώνουν σε βροχερές πόλεις, ξοδεύουν τα χρήματα που δεν έχουν αγοράζοντας βινύλια, που πίνουν τη μπύρα τους σε κάθετους προς την παραλία δρόμους και όχι στην παραλία, που θα'ναι αύριο στο λιμάνι, ξέρουν αυτοί ποιοι είναι..

Λέγεται indiepopkids. Τελεία.

professor pez - indiepopkids

Όχι όμως και παύλα, αξίζει να πούμε λίγα λόγια και για το συγκρότημα, τους Professor Pez από τη Νορβηγία που κυκλοφόρησαν το εν λόγω τραγούδι το 2004 με το άλμπουμ "Let us follow the evil balloon". Ακολούθησε ένα χρόνο μετά το "We found the beach, where is the ocean?" το οποίο περιείχε κι αυτό ένα επίσης καταπληκτικό τραγούδι, το imperial airways.

professor pez - imperial airways

Φέτος, οι φίλοι μας απο το Bergen κυκλοφορούν το νέο τους άλμπουμ με τίτλο Hordaland, και το σερί των σπουδαίων indiepop hits συνεχίζεται. Θα πρέπει όμως να κάνετε τον κόπο να μπείτε στη σελίδα τους στο myspace για να ακούσετε το καταπληκτικό papillon γιατί, αν και έψαξα με κάθε δυνατό τρόπο, mp3 δε βρήκα [let me know αν είστε πιο τυχεροί btw..]

link 38

The Friend and Friends...

Το να ονομάσεις το συγκρότημά σου Friends έχει και τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του. Είναι μεν ωραίο όνομα και το μυαλό σου πάει κατευθείαν στην αγαπημένη τηλεοπτική σειρά, είναι όμως πολύ κοινό και άντε να βρει κανείς πληροφορίες για σένα στο Google. Όταν όμως δημιουργήθηκαν οι Friends είκοσι χρόνια πριν, όχι απλά Google δεν υπήρχε, αλλά η Φοίβη έμενε ακόμη σ'ένα χαρτονένιο κουτί κάτω από μια γέφυρα.. οπότε δεν έχουμε και τίποτε να προσάψουμε στους φίλους μας από το Cleveland [της Αγγλίας]. Ειδικά όταν έχουν ηχογραφήσει τέτοια πανέμορφα τραγούδια όπως το Every Summer. Λίγο παλιό βέβαια για τα δεδομένα του blog, μια και το συγκρότημα έχει και φετινό άλμπουμ, με τίτλο Spangleland, αλλά αυτό το τραγούδι απλά π.ρ.έ.π.ε.ι. να το ακούσετε..

friends - every summer

Από την άλλη οι Φινλανδοί The Friend γνωρίζουν και τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που ανέφερα παραπάνω. Παίζουν δυναμικό κιθαριστικό indie, περισσότερο της αμερικανικής και λιγότερο της βρεατανικής σχολής. Σίγουρα όχι της Σκανδιναβικής πάντως, κάτι που λειτουργεί μάλλον υπέρ τους. Έχουν κυκλοφορήσει μόλις 2 EPs από τα οποία το τελευταίο λέγεται Sports και το προσφέρουν δωρεάν για κατέβασμα στην ιστοσελίδα τους. Μια χαρά! Ιδού ένα δείγμα από τρία μάλλον ισάξια τραγούδια..

The Friend - Blood In Υour Eye

link 37

Heavy Rotation

Δεν υπάρχουν και πολλά για να γράψει κανείς για το σημερινό τραγούδι. Από τις πρώτες νότες γίνεται φανερό ότι πρόκειται για ένα καταπληκτικό indiepop τραγούδι, οπότε ας πούμε τις βασικές λεπτομέρειες κι ας σας αφήσουμε να το απολαύσετε. Είναι φυσικά Σουηδοί, λέγονται Tillmanns, το τραγούδι λέγεται Heavy Rotation, το κλισέ "σ'ένα δίκαιο κόσμο αυτό το καταπληκτικό track θα παιζόταν όντως σε heavy rotation σε όλα τα ραδιόφωνα" είναι απλά απαραίτητο να ειπωθεί, και είναι το εναρκτήριο track του ντεμπούτου άλμπουμ τους που λέγεται a careless lifestyle και κυκλοφόρησε μόλις τον προηγούμενο μήνα.

tillmanns - heavy rotation

link 36

He's So Pretty

Ότι αισθανόμαστε μια μικρή δικαίωση - παύλα - μεγάλη ικανοποίηση εδώ στη Χειμερινή Ακαδημία για το γεγονός ότι το φετινό polaris music prize, το αντίστοιχο [και πολύ πιο αξιόπιστο αν με ρωτήσετε..] του mercury award για τον Καναδά, το κέρδισε αυτή η μπάντα από το Μοντρεάλ, θα'ναι ψέμα να το αρνηθούμε..

Ας του αφιερώσουμε λοιπόν το σημερινό έξοχο τραγούδι με τίτλο He's So Pretty, από τους επίσης Καναδούς Tin Bangs, οι οποίοι κατάγονται βέβαια από το αντίπαλο δέος, το Τορόντο, αλλά αυτούς βρήκα τώρα πρόχειρους.. [μην τα θέλεις κι όλα δικά σου Patrick, βραβείο πήρες, από τον Ιανουάριο γράψαμε για σένα, τόσο όμορφος θα έχεις προσέξει επίσης ότι δεν είσαι, τσάκω τώρα τα είκοσι χιλιάρικα κι ούτε του παπά να μην το πεις..]

tin bangs - he's so pretty

link 35

People Who Can Eat People Are The Luckiest People In the World

Στο σημείο αυτό, γνωριζόμαστε κι ένα χρόνο τώρα, θα'θελα να εξομολογηθώ το εξής: μου αρέσει η Barbra Streisand. Ορίστε, το είπα. Τι να κάνω, είκοσι χρόνια ακούω Πετρίδη, πως θα μπορούσα να κάνω αλλιώς? H Barbra λοιπόν, δε μπορεί, κι εσείς ακόμη τα indie kids θα το γνωρίζετε, είχε κυκλοφορήσει κάποτε ένα πολύ ωραίο τραγούδι [και νερόβραστη μπαλάντα να την πείτε βέβαια δε θα πιαστούμε και στα χέρια..] με τίτλο People του οποίου το ρεφρέν πήγαινε κάπως έτσι.. People, people who need people Are the luckiest people in the world... κι ευτυχώς που δεν έχει προοδεύσει τόσο το web 3.0 και δε συμμαζεύεται, οπότε και δε μπορείτε να μ'ακούσετε τώρα που το τραγουδάω.. anyway, στο θέμα μας..

Όταν πέσεις λοιπόν σ'ένα συγκρότημα, για το οποίο διαβάζεις ότι παίζει anti-folk [μ'αρέσουν εμένα κάτι τέτοια], και το οποίο κυκλοφόρησε μόλις ένα άλμπουμ 11 τραγουδιών, διάρκειας 25 λεπτών, με α.υ.τ.ό.ν. τον μορρισσιανών προδιαγραφών τίτλο, δε μπορεί παρά να το κατεβάσεις και να το ακούσεις αμέσως! [Είναι ίσως η πρώτη φορά που τον τίτλο του post τον δίνει ο τίτλος ενός άλμπουμ και όχι ενός τραγουδιού, αλλά καταλαβαίνετε πως δε μπορούσε να γίνει αλλιώς..]. Οι φίλοι μας λοιπόν λέγονται.. Andrew Jackson Jihad. Ακούστε τους!

andrew jackson jihad - no more tears

andrew jackson jihad - A Song Dedicated To The Memory of Stormy the Rabbit

andrew jackson jihad - rejoice

link 34

Zodiac, (USA), David Fincher, (2007), ***1/2

Η επιστροφή στην πόλη ήταν δύσκολη φέτος, οι μετακινήσεις ακόμη πιο δύσκολες, και η μετάθεση της μοναδικής κινηματογραφικής υποχρέωσης για το τέλος του μήνα φαινόταν επιβεβλημένη [βέβαια, κατά ένα μαγικό τρόπο οι εκλογές αποτέλεσαν ένα ατράνταχτο επιχείρημα για τη μετάθεση ό.λ.ω.ν των υποχρεώσεων για το τέλος του μήνα..] Βρέθηκα λοιπόν στο νέο μας εμπορικό κέντρο την Κυριακή το βράδυ φοβούμενος πως δε θα έχω ίσως άλλη ευκαιρία να παρακολουθήσω την ταινία του Fincher, μην έχοντας πληροφορηθεί ούτε την απόδοσή της στο ελληνικό box office [ποιο?] ούτε τις διάφορες κριτικές.

Και στην παρακολούθηση της ταινίας, αλλά και στην όποια αγωνία αυτή συνεπάγεται, αυτό ήταν πολύ σημαντικό φαντάζομαι.. Είχα λοιπόν μόνο τις βασικές πληροφορίες: serial killer, thriller, 60s-70s, jake gyllenhaal. Αυτά. Α, ναι, μην ξεχάσω τον άλλο βασικό παράγοντα: δύο ώρες και σαράντα λεπτά [σε εκτιμώ ιδιαίτερα david οπότε δε θα εισηγηθώ το λιθοβολισμό σου, όπως έχω ξαναπεί για ταινίες τέτοιας βασανιστικής διάρκειας..]. Αφού έχω ξεπεράσει όπως όπως το πολιτισμικό σοκ [είπαμε: εμπορικό κέντρο, Κυριακή βράδυ.. do the math..] βυθίζομαι ο θεατής στην κινηματογραφική μαγεία της εκπληκτικής μεταφοράς του San Francisco του τέλους της δεκαετίας του '60, όπως ελάχιστοι την έχουν αποδώσει στην οθόνη. Το μεγάλο ατού της ταινίας! Όπως επίσης και οι εξαιρετικές ερμηνείες όλων ανεξαιρέτως των πρωταγωνιστών, από τον καταπληκτικό Gyllenhaal, ως την αγαπημένη [και major morrissey fan] Chloe Sevigny.

Ο ρυθμός -ευτυχώς- ταχύς, σιγά σιγά όμως συνειδητοποιεί κανείς ότι δεν πρόκειται καθόλου για thriller, τουλάχιστο με την ελληνική έννοια του όρου, δεν υπάρχει πχ καμία σχέση με το se7en. Πλησιάζοντας προς το τέλος, και σίγουρα μετά από αυτό θα το κατέτασσα μάλλον ως μαύρη κωμωδία. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πως ενώ πχ βλέπεις τηλεοπτικά σήριαλ όπου από ένα ξηλωμένο κουμπί σκιαγραφείται το ψυχολογικό προφίλ του ενόχου, και μια ξεχασμένη περιγραφή ενός μάρτυρα από σαράντα χρόνια πριν βοηθά στη διαλεύκανση του εγκλήματος, ενώ εδώ τρεις διαφορετικές υπηρεσίες δε μπορούν να συνεννοηθούν για να στείλουν κάποια στοιχεία μεταξύ τους με φαξ, βασικοί ύποπτοι δεν ανακρίνονται περαιτέρω και δε μπορεί να εκδοθεί ούτε καν ένταλμα εναντίον τους για γελοίους λόγους, έρευνες και στοιχεία ενός τοπικού αστυνομικού τμήματος δεν αξιολογούνται σωστά από το κεντρικό τμήμα της πόλης, κι άλλα τέτοια ευτράπελα, που είναι πραγματικά τόσο εκνευριστικά για τον εκπαιδευμένο θεατή [και δε βλέπω καν το CSI] που θέλει να σηκωθεί και να φωνάξει στους αστυνομικούς [άκουσον, άκουσον] πως να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, μια σωστή έρευνα βρε αδερφέ!

Ενώ όμως αυτός είναι [?] και ο σκοπός του Fincher, η όσο πιο ρεαλιστική απόδοση των γεγονότων, απαλλαγμένη από όσα προστάζει η συμβατική χολλυγουντιανή πλοκή, ομολογώ ότι η κορύφωση που περίμενα δεν ήρθε [όπως δεν ήρθε ποτέ και η κορύφωση της πραγματικής ιστορίας]. Το Zodiac είναι πολύ καλή ταινία, αλλά στο τέλος κάπως ξεφουσκώνει, δεν είναι η μ.ε.γ.ά.λ.η. ταινία που περιμέναμε, που θα μπορούσε να σταθεί δίπλα στις δύο προηγούμενες σπουδαίες ταινίες του σκηνοθέτη. Παρ'όλα αυτά..

Να το δω? : Εννοείται. Ας πάω τώρα να διαβάσω τις κριτικές όσο εσύ το βλέπεις, γιατί είμαι όντως πολύ περίεργος!

Εντελώς χαρακτηριστική της ιδιοφυίας του σκηνοθέτη, η προσέγγισή του στο θέμα της μουσικής που ακούγεται στην ταινία, όπως καταγράφεται στο λήμμα του φιλμ στη wikipedia:

Originally, Fincher envisioned the film’s soundtrack to be composed of 40 cues of vintage music spanning the nearly three decades of the Zodiac story. With music supervisor George Drakoulias, the director searched for the right pop songs that reflected the era, including Three Dog Night’s cover of “Easy to Be Hard” because “it’s so ingrained in my psyche as being what the summer of ’69 sounded like in northern California.”^[8] Initially, he did not envision an original score for the film, “he wanted it to be a tapestry of sound design, vintage songs of the period, sound bites and ethereal clips of [AM radio giant] KFRC and ‘Mathews Top of the Hill Daly City’ [home of a prominent hi-fi dealership of the time],” remembers the film’s sound designer and longtime collaborator Ren Klyce.^[14] The director told the studio that he didn’t need a composer and would buy various songs instead. They agreed, “but as the film developed and hit its stride, I felt there were holes in some scenes that could benefit from music,” Klyce said.^[14] So, he inserted music from one of his favorite soundtracks, David Shire’s score for The Conversation and All the President’s Men. Fincher was eager to work with Shire as All the President’s Men was one of his favorite films and one the primary cinematic influences on Zodiac. He reminded Klyce of the deal that he had made with the studio.

Klyce got in touch with sound and film editor Walter Murch who worked on The Conversation and he got Klyce in touch with Shire. Fincher sent the composer a copy of the script and flew him in for a meeting and a screening in L.A. At first, Fincher only wanted 15-20 minutes of score and for it to be all solo piano based but as Shire worked on it and incorporated textures of a Charles Ives piece called “The Unanswered Question” and some Conversation based cues, he found that he had 37 minutes of original music. The orchestra Shire assembled consisted of musicians from the San Francisco Opera and S.F. ballet. Shire said, “There are 12 signs of the Zodiac and there is a way of using atonal and tonal music. So we used 12 tones, never repeating any of them but manipulating them.”^[5] He used specific instruments to represent the characters: “the trumpet was Toschi, the solo piano was Graysmith and the dissonant strings were the serial killer Zodiac.

The Birthday Edition : Winter Songs

Υπάρχει κανείς που ξεκινά ένα blog και βαθιά μέσα του πιστεύει ότι θα κρατήσει για έναν ολόκληρο χρόνο? Εγώ πάντως δεν είμαι μέσα σ'αυτούς, και το winter academy συνεχίζεται ακόμη λόγω διαφόρων γεγονότων και συμπτώσεων που ποτέ δεν περίμενα ότι θα συμβούν.. και κυρίως γιατί α.κ.ό.μ.η. κανείς γνωστός μου δεν το έχει ανακαλύψει..

Όσο λοιπόν κι αν με εκφράζει απόλυτα εκείνος ο καταπληκτικός στίχος των magnetic fields [i'll never stay to say 'happy anniversary'], κι όσο κι αν μισώ τα γενέθλια [τουλάστιχον τα δικά μου], ας πούμε λοιπόν πως αυτό είναι ένα εορταστικό post: είκοσι [!] τραγούδια από εκλεκτά αντίστοιχα μέλη της Χειμερινής Ακαδημίας..

1. Animal Collective - Winter's Love

I love this light in winter time,
The frost cakes in the carpet
In winter time we'll have our ways
Tombstones the mean belong in
No falls snowfalls that ruin my day

2. Brighter - Summer becomes winter


sarah records, the nineties, αυτά..

3. Broadcast - Winter Now

Snow lies all around
There's no sense of doubt
You are the only one
To keep me sane when all is wrong

Oh my heart
Waits in winter now

4. Delays - Winters Memory Of Summer


μια από τις ωραιότερες φωνές των τελευταίων χρόνων..

5. Dolorean - We Winter Wrens


Αν είστε στι διπλανό δωμάτιο μπορεί και να νομίσετε ότι πρόκειται για ένα από τα υπέροχα slow τραγούδια των REM από τα early nineties..

6. Dot Allison - In winter still

When all is said and done
So weak and overcome
So tired of running still
The winter..

7. Iron And Wine - Faded From The Winter

daddy's ghost behind you
sleeping dog beside you
you're a poem of mystery
you're the prayer inside me
spoken words like moonlight
you're the voice that i like
needlework & seedlings
in the way you're walking
to me from the timbers
faded from the winter

8. Jens Lekman - The Cold Swedish Winter

When people think of Sweden
I think they have the wrong idea
Like Cliff Richards who thought it was just
Porn and gonorrhea
And Lou Reed said in the film
Blue in the face
That compared to New York City
Sweden was a scary place
They seem to have a point
After meeting with this girl
Maybe not Cliff Richards
But Lou has surely met her

9. Josh Rouse - Winter In The Hamptons

Here we go
Singin' our songs with our soul
Winter has gone
Where do we belong
We have stayed too long

10. Olvis - Wintertime


Σε μια μέτρια χρονιά για την Ισλανδία, ξεχώρισε με άνεση..

11. Perry Blake - The Fox In The Winter

We'll weep for elvis
As we drive through the hills
The fox in winter
Is sleeping still

12. Radical Face - Winter is Coming


φετινό και πολύ πολύ καλό..

13. Saint Etienne - Teenage Winter


τη χάσαμε και φέτος την ευκαιρία..

14. Scott Walker - Winter Night

You're like a winter night
Your thoughts are frozen
You kiss your lovers
In the snow

Too many icy tears
Glisten for someone

You watch the leaves
As they shiver your loneliness
Your eyes are lanterns
Growing dim

I hum inside
Like the meadows in summer

But I'll never light them up
Again

15. Springfactory - Αs Winter Gives Way To Spring


ένα καταπληκτικό pop τραγούδι

16. Sufjan Stevens - Jupiter Winter

μας έλειψες φέτος..

17. The 6ths - Winter In July

[εσύ κι αν μας έλειψες!!]

All alone in Melbourne,
all I do is cry.
All as I see is rain falling.
It's winter in July.
In another city,
'neath another sky,
are you feeling lonely?
It's winter in July.

Would you have fallen in love
if we'd stayed another day?
We could have fallen in love,
but you let me fly away.

i saw something in your eyes
that I'll never find again,
and now there's something in mine,
so I'll walk out in the rain.

18. The Cuts - Boots In The Winter

από το oakland της california..

19. The Pipettes - A Winters Sky

She was cold and all alone
Hadn't been there long
And didn't know what to say
So she sat in the corner of the room
She figured if she didn't move
Noone would notice her

Underneath a winter's sky
Her eyes were bright
Tonight would be her night

20. Tori Amos - Winter

Snow can wait, I forgot my mittens
Wipe my nose, get my new boots on
I get a little warm in my heart when I think of winter
I put my hand in my father's glove

I run off where the drifts get deeper
Sleeping beauty trips me with a frown
I hear a voice, you must learn to stand up
For yourself, 'cause I can't always be around

He says, when you gonna make up your mind?
When you gonna love you as much as I do?
When you gonna make up your mind?

άντε, και του χρόνου [λέμε τώρα..]