Dare

Οι πιο παλιοί αναγνώστες του blog θα θυμούνται ίσως πόσο μας είχαν ενθουσιάσει τα singles που κυκλοφόρησαν οι Σουηδοί The Mary Onettes πριν από δύο με δυόμιση χρόνια. Το Lost και το Void είναι όντως ύμνοι για την swedish indiepop της δεκαετίας που τελειώνει οσονούπω.. Το πολύ καλό πρώτο τους άλμπουμ στη Labrador τρύπωσε στο top50 της Ακαδημίας του 2007, και ήρθε -κιόλας?- ο καιρός για το επόμενο βήμα. Το πρώτο single είναι το Dare, και καθώς οι καιροί έχουν αλλάξει, προσφέρεται δωρεάν από το site της σπουδαίας Σουηδικής εταιρείας. Έστω και αν δεν φτάνει τα προαναφερθέντα singles σε ποιότητα σύνθεσης, νομίζω πως δε θα κακόπεφτε πχ στους Killers να'χαν ένα τέτοιο τραγούδι στο πρόσφατο άλμπουμ τους. Όσο για το επερχόμενο άλμπουμ, ελπίζουμε να καταφέρει να ξεχωρίσει, σε μια χρονιά όπου ελάχιστα αξιόλογα δείγματα έχει να παρουσιάσει το συγκεκριμένο είδος..

The Mary Onettes are a Swedish Indie Rock band formed in the town of Jönköping, in 2000. Inspired by guitar pop from the 80’s and indie bands from the 90’s, their sound has been likened to Echo & The Bunnymen, The Church, The Smiths, The Cure, and The Jesus and Mary Chain. Dare is the first track from their EP of the same name, out on April 24th on Labrador.

The Mary Onettes - Dare [box]

The Monthly Edition : March Radio

Τελευταίο Σαββατοκύριακο του Μαρτίου, επίσημα πια στην Άνοιξη, θερινή ώρα.. εγώ γιατί κρυώνω ακόμη?

1. The Wake - Crasher [box]


Το ωραιότερο ίσως τραγούδι που άκουσα φέτος είναι [δυστυχώς] παραγωγή του 1994. I couldn't wait to get the crasher out of my life.. Η τελευταία κυκλοφορία των The Wake, φυσικά από την Sarah Records.. Και όμως! μέσα στο 2009 θα κυκλοφορήσουν νέο άλμπουμ. Μισό τέτοιο ρεφρέν ας έχει και δε θα πω κουβέντα!

2. Johan The Angel - Great Big Whale [box]


Ένα κι ένα όλα τα τραγούδια των Johan the Angel στη σελίδα τους στο myspace. Το συγκρότημα από το Portland του Oregon, που πρωτοπαρουσιάσαμε απο 'δω το Δεκέμβρη, ετοιμάζει αυτόν τον καιρό το δεύτερό του άλμπουμ, και είμαστε πραγματικά ανυπόμονοι..

3. Boy In Static - Candy Cigarette [box]


Συγγνώμη τώρα, ακούστε το Candy Cigarette των Boy In Static, και πείτε μου ότι ΔΕΝ θα μπορούσε να βρίσκεται άνετα στο δεύτερο άλμπουμ του Patrick Wolf. Παρεμπιπτόντως τώρα Patrick, αν διαβάζεις αυτές τις γραμμές [και σίγουρα τις διαβάζεις, δεν τίθεται θέμα..] αν θέλεις να αγοράσουμε τις μετοχές σου, το καλό που σου θέλω το Vulture να μην είναι αντιπροσωπευτικό του νέου άλμπουμ σου! Το πολύ καλό ντουέτο από το San Francisco ακούγεται αρκετά τελευταία, και μην ξεχνάτε ότι το ακούσατε εδώ πριν από δύο χρόνια ακριβώς.

4. Circlesquare - Music For Satellites [box]


Low-fi pop με εισαγωγή Twin Peaks και φωνητικά βαριεστημένου Damon Albarn, το Music for Satellites είναι ένα υπνωτικό track από το τελευταίο άλμπουμ του Jeremy Shaw, Καναδού μουσικού που ζει στο Βερολίνο [και καλά κάνει, αν είναι ν'αφήσεις τον Καναδά που αλλού θα μπορούσες να πας?]. Το άλμπουμ λέγεται Songs About Dancing And Drugs και το M.F.S. δε νομίζω να αναφέρεται στο χορό..

5. Juan MacLean - The Station [box]


Τώρα τι είναι αυτό πάλι? Human League ή Heaven 17? Τίποτε από τα δύο, απλά το καλύτερο track από το νέο, πολύ καλό άλμπουμ των Juan MacLean.

6. Faunts - Feel.Love.Thinking.Of [box]


Μια που είμαστε σ'αυτό το ύφος, οι Faunts από το Edmonton του Καναδά είναι ότι πρέπει για τη συνέχεια. Και μια που σήμερα όλα κάτι μας θυμίζουν, η εισαγωγή του τραγουδιού είναι νομίζω ξεκάθαρη αναφορά [κομψή έκφραση για το "αντιγραφή"] στο The Promise των When in Rome.

7. Music Go Music - Warm In The Shadows [box]


Οι Music Go Music από το Los Angeles έχουν όλα τα συστατικά για να γνωρίσουν την επιτυχία. Μια σημαντική ανεξάρτητη εταιρεία [Secretly Canadian] να τους υποστηρίζει, έναν ήχο [ένα κράμα sleezy electro, disco και ABBA-esque pop] που είναι πολύ της μόδας στην Αμερική, και το -απαραίτητο- σωστό image. Δε θα παραξενευόμουν καθόλου αν το Warm In The Shadows γινόταν μεγάλη επιτυχία, παρά τα δέκα σχεδόν λεπτά της διάρκειάς του.

8. Peter Adams - Ziggurat [box]


Ο Peter Adams και η πενταμελής ομώνυμη μπάντα του ίσως και να είναι το πρώτο συγκρότημα από το Cincinnati του Ohio που παρουσιάζεται σ'αυτό το blog. Το άλμπουμ του Peter έχει τον υπέροχο τίτλο I Woke Up With Planets In My Face [και μάλιστα ο στίχος αυτός είναι ο πρώτος που ακούγεται στο άλμπουμ] και έχει αρκετά ωραία τραγούδια, διάλεξα όμως το Ziggurat, γιατί είναι εξωτικό και θα μπορούσε να γίνει ωραίο ραδιοφωνικό χιτάκι.

9. Magdalena Konefal - Thinking About You [box]


Η Magdalena ζει στη Στοκχόλμη. Η φωνή της μου θύμισε κάπως την Victor Lazlo. Στις επιρροές της αναφέρει τον David Lynch και το Twin Peaks. Το Thinking about you είναι ένα όμορφο pop τραγούδι με χαριτωμένους στίχους, σε σκέφτομαι, αναρωτιέμαι αν θα'θελες να πάμε για καφέ, ξέρω ένα μέρος που τα muffins είναι υπέροχα και παίζουν μόνο soul μουσική.. ξέρετε τώρα εσείς..

10. State Shirt - Time To Go [box]


Hi, I’m State Shirt. I live in Los Angeles, CA and spend as much time as I can writing and recording music. Sometimes it’s real hard to do that while living my alternate, monotonous life in front of a desk doing nerd shit. Έτσι μας συστήνεται ο κύριος State Shirt [τι συστήνεται δηλαδή, ούτε το όνομά του δε μας λέει] και, πράγματι, εκτός από το ότι παίζει ωραία pop μουσική, τι παραπάνω θέλουμε να ξέρουμε?

11. Ribbons - The Last And Least Likely [box]


Ο jherek bischoff, παραγωγός και συνεργάτης αγαπημένων ονομάτων όπως οι xiu xiu, οι parenthetical girls και οι dead science, αποφασίζει -επιτέλους- να ξετρυπώσει λίγο από τα παρασκήνια και να γίνει για λίγο πρωταγωνιστής. Το προσωπικό του σχήμα λέγεται Ribbons και το ντεμπούτο τους λέγεται Royals. Πλούσιος αν και πειραματικός ήχος, σπουδαία ενορχήστρωση [νομίζεις ότι πρόκειται για τρία διαφορετικά τραγούδια].. το the last and least likely είναι ότι ακριβώς θα περιμέναμε από αυτόν τον εξαιρετικό μουσικό.

You can download all songs from H.E.R.E.

I've Got Friends

I've got friends in all the right places τραγουδούν στο ρεφρέν του τραγουδιού που παρουσιάζουμε σήμερα οι Manchester Orchestra, ένα από τα ανερχόμενα [έως και hot θα τους χαρακτήριζα] σχήματα από την Atlanta της Georgia. Αρκετά δυνατός και ακατέργαστος ήχος, όχι τόσο όσο οι Nirvana βέβαια, παρ'όλα αυτά λιγότερο pop από τους Weezer και λιγότερο συμβατικός από τους Foo Fighters. Γιατί αναφέρω τα συγκεκριμένα συγκροτήματα? Μα γιατί οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι ήταν οι κύριες εμπνεύσεις τους κατά την ηχογράφηση του δεύτερου άλμπουμ τους, Mean Everything To Nothing, το οποίο κυκλοφορεί τον επόμενο μήνα. Τώρα βέβαια, αν κι εγώ διάβαζα τις παραπάνω επιρροές μάλλον θα προσπερνούσα με ελαφρά πηδηματάκια [με εξαίρεση φυσικά τους Nirvana], κατά την ταπεινή μου άποψη όμως το I've Got Friends είναι ένα πάρα πολύ καλό τραγούδι..

Mean Everything To Nothing , the second album from Atlanta’s Manchester Orchestra, is everything you want a rock record to be: raw, urgent, emotional, and 100 percent authentic..

Manchester Orchestra - I've Got Friends [box]

Blue Dawn

Από το Funen της Δανίας έρχονται οι σημερινοί μας καλεσμένοι, οι τέσσερις πιτσιρικάδες που συμμετέχουν στο πολύ πολύ καινούργιο [καλοκαίρι 2008] σχήμα των Balloon Magic. Ελάχιστες οι πληροφορίες, τα συγκροτήματα όμως που παραθέτουν ως επιρροές στο myspace σε βάζουν πολύ εύκολα στο [ηχητικό] κλίμα. Felt, Go Betweens, Galaxie 500, Field Mice, The Chills.. κιθαριστικός μελωδικός pop ήχος δηλαδή από μια αρκετά μακρινή πλέον εποχή. Μια απλή ακρόαση βέβαια του υπέροχου Blue Dawn είναι αρκετή για να πειστείτε κι εσείς για όλα αυτά που οι φίλοι μας με περισσή ειλικρίνεια ομολογούν.. Αναμένουμε με ενδιαφέρον τη συνέχεια..

Danish group's Balloon Magic's occasionally naive pop melodies are shown in an independent, dreaming universe. The stringed instruments melt into a raw and hovering synthesis, which together with the clean drums adds a powerful and energetic feeling to the music. Balloon Magic is melodic compositions hovering in a cold, shivering breeze.

Balloon Magic - Blue Dawn [box]

Burning Pages

Πολύ όμορφο το άλμπουμ των Seeland [Tomorrow Today], ακούγεται ευχάριστα από την αρχή ως το τέλος.. μη σας πω ότι μπορείς να το ξανακούσεις κιόλας [ύψιστο κοπλιμέντο για το 2009]. Το εναρκτήριο Burning Pages είναι παράξενα οικείο. Spacepop διάβασα κάπου και όντως του ταιριάζει απόλυτα. Θυμίζει αρκετά τους Lali Puna [τι απέγιναν άραγε αυτοί? μέχρι και οι Notwist βγήκαν από τη χειμερία νάρκη..], ίσως και λίγο τους περσινούς Neon Neon. Μια μικρή έρευνα δικαιώνει κάπως το deza vu: το ένα τρίτο των Seeland είναι ο Tim Felton των Broadcast. Κοντά πέσαμε..

Seeland was formed by Tim Felton (ex Broadcast) and Billy Bainbridge (ex Plone) in the winter of 2004/05 amid the fallout from Birmingham’s ‘Retro Futurist Electronic scene’ – a group of musicians and artists inspired by space age pop, the BBC Radiophonic Workshop, Joe Meek and eccentric 60’s library music.

Seeland - Burning Pages [box]

11th T.D.F. : Day 8 : Friday 20.3.2008

1. The Age Of Stupid, [UK], Franny Armstrong, [2008], ***1/2


Έξοχο, αιχμηρό και πολύ καλογυρισμένο φιλμ, βασισμένο στην πολύ έξυπνη ιδέα της χρονικής τοποθέτησης στο έτος 2055, όπου ο πλανήτης έχει καταστραφεί ολοκληρωτικά λόγω της ανθρώπινης αδιαφορίας για την κλιματική αλλαγή. Ο πολύ καλός ηθοποιός Pete Postlethwaite υποδύεται τον 'αρχειοφύλακα', έχει απομείνει μόνος σ'έναν πανύψηλο πύργο φυλάσσοντας και παρακολουθώντας [μαζί μας] το αρχειακό κινηματογραφικό υλικό από την εποχή που ο άνθρωπος είχε τη δυνατότητα να αντιδράσει αλλά δεν το έκανε. Και φυσικά η εποχή αυτή είναι η τωρινή. Η εποχή των ηλιθίων..


Διαλέγοντας ως κεντρικούς πρωταγωνιστές δυο παιδιά απο το Ιράκ, έναν Ινδό πολυεκατομμυριούχο ιδιοκτήτη αεροπορικής εταιρείας, έναν Άγγλο ακτιβιστή υπέρμαχο των εναλλακτικών πηγών ενέργειας, μια κοπέλα από τη Νιγηρία που θέλει να γίνει γιατρός κι έναν συνταξιούχο στέλεχος πετρελαϊκής εταιρείας - ήρωα κατά την φονική επέλαση η του τυφώνα Κατρίνα, η Άρμστροννγκ δε χαρίζεται σε κανέναν [είτε είναι κυβερνήσεις κρατών και πολυεθνικές είτε αυτοί ακόμη οι πρωταγωνιστές της, ακόμη και το ίδιο το κοινό] στην προσπάθειά της να μας ταρακουνήσει. Οργίζεσαι, γίνεσαι έξαλλος, γελάς, συγκινείσαι, απελπίζεσαι.. το ερώτημα όμως είναι "υπάρχει ελπίδα?"




Να το δω? : Όχι. [Δεν υπάρχει]. Ναι [Να το δεις..]

11th T.D.F. : Day 7 : Thursday 19.3.2008

1. Fierce Light: When Spirit Meets Action, [Canada], Velcrow Ripper, [2008], **1/2

Για μια περίοδο τριών χρόνων ο σκηνοθέτης της ταινίας Velcrow Ripper γυρνά σε πολλές περιοχές ανά την υφήλιο καταγράφοντας με την κάμερά του [και συχνά συμμετέχοντας] γεγονότα, εκδηλώσεις, απόψεις που έχουν να κάνουν με τον ακτιβισμό αλλά και την πνευματικότητα [spirituality, δε βρίσκω άλλη μετάφραση]. Από τη φάρμα - κοινόβιο στο Λος Άντζελες που καταστρέφεται για να γίνει αποθήκη, έως τις εκδηλώσεις μνήμης στο Βιετνάμ, και από τις εξεγέρσεις στο Μεξικό έως το καθεστώς του Απάρτχαϊντ.. Στην πορεία τα σφάζει και τα μαχαιρώνει όλα, μέσω κυρίως συνεντεύξεων με ανθρώπους πολλών εθνοτήτων και θρησκειών: περιβαλλοντικές ανησυχίες, διαλογισμός, LA riots, Νότια Αφρική, Ινδοί γκουρού κλπ, με έναν τρόπο αρκετά συγκεχυμένο και με έναν καταιγισμό εικόνων, μουσικής και λόγου, με αποτέλεσμα να χάνεις λιγάκι τη μπάλα, ή έστω τη συγκέντρωσή σου. Το μήνυμά του όμως στο τέλος είναι αρκετά ξεκάθαρο: Peace, love and understanding..

Να το δω? : Αξίζει τον κόπο.

2. Who's Afraid Of Kathy Acker?, [Germany], Barbara Caspar, [2008], ***


Η γερμανίδα Barbara Caspar γνωρίζει το έργο της Acker στα 16 της ζώντας στην Αγγλία, και αποφασίζει, μετά το θάνατό της, βλέποντας πως δεν υπάρχει κάποια αντίστοιχη βιογραφία, ούτε καν γραπτή, να πραγματοποιήσει αυτή το δύσκολο αυτό εγχείρημα. Συνδυάζοντας μπόλικο οπτικό υλικό με την ίδια της Acker [η οποία παρεμπιπτόντως ήταν μια 'απαγορευμένη' συγγραφέας που εμπνεύστηκε από το punk, τον Μπάροουζ αλλά και μεγάλους κλασικούς συγγραφείς, εισάγοντας μια τολμηρή γλώσσα και ένα προσωπικό ύφος ωμό και εντελώς επαναστατικό στη δεκαετία του '70, επηρεάζοντας όλη την underground σκηνή της εποχής αλλά ακόμη και κινήματα όπως το riot grrrl στα 90s] να απαγγέλει τα έργα της ή να κάνει σεξ [!], animation πάνω σε ιστορίες της, αλλά και τις απαραίτητες συνεντεύξεις φίλων και συγγενών, "ζωντανεύει" την ηρωίδα της, παρουσιάζοντάς πολύ πετυχημένα τον αιχμηρό της λόγο αλλά και την πολυτάραχη ζωή της σ'ένα κοινό στο οποίο είναι πιθανότατα εντελώς άγνωστη..

Να το δω? : Ενδιαφέρουσα βιογραφία μιας ακόμη πιο ενδιαφέρουσας προσωπικότητας.

11th T.D.F. : Day 5 : Tuesdday 17.3.2009

1. Prodigal Sons, [USA], Kimberly Reed, [2008], ***1/2

Οι άσωτοι υιοί είναι οι τρεις γιοί της οικογένειας McKerrow. Ο Τοντ [ομοφυλόφιλος, Β' ρόλος], ο Πολ [που έκανε εγχείριση αλλαγής φύλου και έγινε η Κιμ, πρωταγωνίστρια και σκηνοθέτης] και ο Μαρκ [υιοθετημένος γιος με ψυχολογικά προβλήματα, που μαθαίνει ότι είναι εγγονός του Όρσον Γουέλς και της Ρίτα Χέιγουορθ, πρωταγωνιστής]. Μια τυπική αμερικανική οικογένεια δηλαδή.. Η Κιμ, έχοντας αποξενωθεί εδώ και χρόνια από τον Μαρκ, γυρίζει πίσω στη γενέτειρά της, ως γυναίκα πια, με αφορμή το reunion της τάξης, με τη σύντροφό της και μια κάμερα στο χέρι. Η κατάσταση του αδελφού της όμως, ανατρέπει εξ'ολοκλήρου τα σχέδιά της για το γύρισμα ενός φιλμ πάνω στη δική της προσωπική ιστορία..

Το αποτέλεσμα? Ένα συναρπαστικό, συγκινητικό, στενάχωρο και γενναίο φιλμ, που ακροβατεί όμως επικίνδυνα πάνω στη λεπτή γραμμή του τι είναι επιτρεπτό και τι όχι. έστω και σε ένα ντοκιμαντέρ. Γιατί το να εισάγεις την κάμερα ως έναν ακόμη πρωταγωνιστή είναι, ας το δεχτούμε, θεμιτό, το να προσπαθείς όμως να την αφήσεις στο κρεβάτι με τέτοιο τρόπο που να μη χαθεί το πλάνο που ο αδερφός σου, έχοντας πάθει κρίση ασκεί βία επάνω σου ή το να μαγνητοφωνείς τη συζήτησή σας στη φυλακή.. αν μη τι άλλο θολώνει τη γραμμή που λέγαμε παραπάνω.

Να το δω? : Ξεπερνώντας τις παραπάνω αντιρρήσεις το φιλμ είναι πραγματικά αξιόλογο.

11th T.D.F. : Day 4: Monday 16.3.2009

1. Persona Nob Grata, [Belgium], Fabio Wuytack, [2008], **1/2

Βενεζουέλα, δεκαετία του '60. Ο βέλγος ιδεαλιστής ιερέας Φρανς Ούιτακ προσπαθεί να ξεσηκώσει τους εξαθλιωμένους κατοίκους της παραγκούπολης του Καράκας ενάντια στην δυσανάλογη κατανομή του πλούτου και στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, συνέπεια του καταπιεστικού 'δημοκρατικού' καθεστώτος. Τριάντα πέντε χρόνια μετά τη δεύτερη απέλασή του από τη χώρα επιστρέφει, αυτή τη φορά μαζί με το γιο του, ο οποίος κινηματογραφεί την ιστορία του. Με πλάνα αρχείου, αναπαραστάσεις σκηνών και συνεντεύξεις των παλιών συναγωνιστών [καθώς και με μερικά υπέροχα πλάνα της παραγκούπολης από ψηλά] ο Wuytack καταφέρνει να δώσει έναν γρήγορο ρυθμό στο φιλμ, και να συνεπάρει ενίοτε το κοινό του [ειδικά όλοι οι φίλοι της Λατινικής Αμερικής ενθουσιάστηκαν, Βίβα Λα Ρεβολουθιόν και τα σχετικά..]. Ο θαυμασμός του για τον πατέρα του είναι βέβαια απέραντος και η ταινία είναι σχεδόν αγιογραφία, αλλά του το συγχωρείς γιατί σε πείθει για τις ειλικρινείς και αγνές του προθέσεις [ακόμη και μετά το πέρας της ταινιας, στο Q&Α, συνέχισε ακάθεκτος την εξύμνηση]



Να το δω?: Ειδικά αν ανήκεις στους προαναφερθέντες φίλους..

2. Schoolwave On The Rocks, [Greece], Αλέξανδρος Γραμματόπουλος, 2008, -


Ή αλλιώς, το δεύτερο μέρος αυτού του φιλμ. Διαφορετική διοργάνωση, διαφορετικά συγκροτήματα, χαβαλές, αδρεναλίνη, εφηβική ενέργεια, πολλή μουσική.. μια ευχάριστη ένεση αισιοδοξίας, όχι τόσο για το μουσικό μέλλον της χώρας μας, αλλά για την ωραία [και τόσο επίκαιρη] γενιά των 16ρηδων..

Να το δω? : Αισθητά λιγότερος κόσμος από πρόπερσι όμως..

3. Genderpop, [Greece], Κωνσταντίνος Γιάνναρης, [2008], -


2008, Genderpop festival στο Bios, και ο Γιάνναρης με μια κάμερα στο χέρι τριγυρνά ανάμεσα στον κόσμο και τις διάφορες performances. Με γρήγορο μοντάζ, μεταφέρει την επικρατούσα ατμόσφαιρα, αλλά φυσικά την παράσταση κλέβουν τα απολαυστικά του σχόλια [με κορυφαίο το "πιστεύεις ότι τον βίαζε ο πατέρας του όταν ήταν μικρός?" που απηύθυνε προς θεατή μετά το τέλος της performance ενός καλλιτέχνη..]. Πειράζοντας [ενίοτε και παρενοχλώντας] συνεχώς το κοινό ή και τους καλλιτέχνες, προσφέρει μια εύθυμη νότα, διακωμωδώντας ίσως και λιγάκι τη δηθενιά του αβαν γκαρντ που αναπόφευκτα χαρακτηρίζει τέτοιου είδους εκδηλώσεις..

Να το δω? : Σα να'σουν εκεί..