Hunger, [Ireland], Steve McQueen, [2008], ***1/2

Ένα 'βαρύ' και 'δύσκολο' θέμα, τους αγώνες των κρατουμένων του IRA στις αρχές του '80 ώστε να αναγνωριστούν ως πολιτικοί κρατούμενοι, πραγματεύεται το πρώτο φιλμ του κυρίου Steve McQueen [καμία σχέση μεν με τον ηθοποιό - θρύλλο, αλλά και τρεις γιους να είχα και το επώνυμό μου ήταν McQueen, όλους Steve θα τους ονόμαζα..]. Αυτός ήταν ο λόγος, αν θέλω να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου, που είχα αναβάλλει την παρακολούθησή του, προτιμώντας δύο πιο 'ανάλαφρες' αμερικανικές ταινίες για την έναρξη της σεζόν.


Παραδόξως, τουλάχιστο για μένα, ήταν τόσο εξαιρετική η απόδοση του θέματος, τόσο ρεαλιστικές οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών, που δεν τη βρήκα τελικά καθόλου βαριά. Αντιθέτως, και παρά τις πολύ σκληρές, συχνά σοκαριστικές σκηνές των συνθηκών κράτησης, η ταινία έχει αρκετές απογειωτικές στιγμές, σχεδόν ποιητικές θα έλεγα. Όσο για την πιο ανατριχιαστική σκηνή, κανένα μα κανένα βασανιστήριο δε μπορεί να συγκριθεί με το μαύρο πλάνο στο οποίο απλά ακούγεται η φωνή της Μάργκαρετ Θάτσερ, κακή της ώρα..

Η αναπαράσταση της εποχής, στα ρούχα, στις φάτσες, στα ντεκόρ, σε όλα.. είναι τόσο πετυχημένη που είναι πραγατικά πολύ δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η ταινία αυτή γυρίστηκε το 2008.




Να το δω? : Οπωσδήποτε.