Ποια ήταν αυτή η φορά? Η πέμπτη? Η έκτη? Σα να μην πέρασε μια μέρα από την περσινό τους θριαμβευτικό πέρασμα από το Principal κι όμως όλα ήταν διαφορετικά. Η πολυσυζητημένη τριάδα των ταυτόχρονων events : Reworks - Prodigy - Tindersticks ήταν φυσικό να επηρεάσει περισσότερο αρνητικά τους Βρετανούς [έστω κι αν οι ενδιαφερόμενοι για το Reworks προλάβαιναν άνετα ακόμη και τα πρώτα ονόματα καθώς το συγκρότημα εγκατέλειψε τη σκηνή λίγο πριν τις 23.30] με αποτέλεσμα η συναυλία να μην έχει ούτε το 50% της προσέλευσης σε σχέση με την περσινή, κατά την προσωπική μου εκτίμηση. Είχα έτσι τη σπάνια ευκαιρία να παρακολουθήσω ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα σε απόσταση αναπνοής από τη σκηνή, και η θέση μπροστά από το μικρόφωνο του Stuart Staples σας διαβεβαιώ πως είναι μια από τις πιο προνομιούχες που μπορεί κανείς να εξασφαλίσει σε μια συναυλία..
Με τον David Kitt ως κανονικό μέλος του γκρουπ πλέον, έπαιξαν αρκετά τραγούδια από το φετινό τους πολύ καλό Falling Down A Mountain, τίμησαν δεόντως την ανεπανάληπτη τριάδα των πρώτων τους άλμπουμ, γοήτευσαν και συγκίνησαν το ολιγάριθμο αλλά φανατικό και ζωηρό κοινό τους. Δίπλα μου 20ρηδες καπελοφόροι ζητούσαν απεγνωσμένα το Jism..
Νομίζω πως ήταν ακόμη καλύτεροι από πέρυσι..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου