Ας συνεχίσουμε σήμερα με ένα λίγο διαφορετικό τραγούδι που ανακάλυψα σε ένα ελληνικό blog πριν 2-3 εβδομάδες αλλά δυστυχώς δε θυμάμαι σε ποιο. Τώρα που το ξανασκέφτομαι μπορεί να μην ήταν καν ελληνικό το blog (anyway, αν κάποιος το ξέρει ας μου πει). Το συγκρότημα θυμίζει έντονα τα art rock συγκροτήματα της δεκαετίας του '70, με τα τεράααααστια τραγούδια, τα concept albums, ξέρετε.. ένα είδος το οποίο ποτέ δε συμπάθησα για να είμαι ειλικρινής. Όμως.. όμως αυτό το βιολί στην εισαγωγή.. αυτή η κλιμάκωση.. η στιγμή που μπαίνουν τα άλλα όργανα.. πραγματικά εκπληκτικό.
Ψάξτε τους, προσφέρουν τη μουσική τους δωρεάν (κι αν υπάρχει και κάποιο άλλο τέτοιου επιπέδου τραγούδι let me know please)
the wheel works - mystic rust
In dicisive times, I fear the rusted minds
Stylishly safe in bitter certainties of the nature of man
Filtering out the positive and hope, while amplifying sin,
In this self-dimmed world atrocity can begin to make sense.
It's not in height or lost inside the light,
Of gray-bearded thrones or manly archetypes,
That threaten to forgive.
It's reflective of an arrogance exclusively in us.
The skies that we make fit and feel comfortable are illusions.
They must dissect whatever they get on,
I can't understand that,
I wish to know – what are they getting out of their hostilities?
Themselves they grope, destruction gets them off…
All is lost too quick for modern advance….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου