Ακόμη θυμάμαι την πρώτη φορά που συνάντησα το όνομα The Radio Dept. Ήταν στη στήλη με τα νέα ονόματα του μήνα του περιδοδικού Uncut [ναι, μπορούσες ακόμη να μάθεις για ένα νέο συγκρότημα από ένα μουσικό περιοδικό], εκεί πίσω μακρινό 2004. Λίγο το όνομα, λίγο η φωτογραφία, λίγο τα κολακευτικά σχόλια του αρθρογράφου, σημείωσα το όνομά τους για να τους τσεκάρω οπωσδήποτε.
Λίγες ημέρες αργότερα, άκουσα στο ραδιόφωνο [ναι, μπορούσες ακόμη να ακούσεις ένα συγκρότημα για πρώτη φορά στο ελληνικό ραδιόφωνο] την εκπληκτική εισαγωγή αυτού εδώ του τραγουδιού και, ενστικτωδώς, άγνωστο γιατί, το μυαλό μου πήγε κατευθείαν σ'αυτούς. "Ας είναι αυτοί οι Radio Dept.!" Ήταν όντως, και κατάλαβα αμέσως πως αυτό θα γίνει ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Ακολούθησαν αρκετές επισκέψεις στα δισκάδικα του κέντρου [ναι, έστω με κάποια δυσκολία μπορούσες ακόμη να βρεις το ντεμπούτο άλμπουμ ενός άγνωστου συγκροτήματος από τη Σουηδία στα δισκάδικα του κέντρου], ώσπου να καταφέρω να το βρω, οι αμέτρητες ακροάσεις του κλασικού πλέον Lesser Matters [άλμπουμ της χρονιάς του 2004 για το γράφοντα], και μία σχέση αγάπης που δεν ατόνησε ποτέ.
φωτό από εδώ
Ήξερα πολύ καλά ότι οι Radio Dept. δεν είναι αυτό που λέμε 'καλοί' live. Όπως επίσης και ότι θα παίξουν 50 λεπτά μαζί με το encore. Το φόρτε τους είναι οι στούντιο ηχογραφήσεις, το ξέρουν και το έχουν παραδεχθεί και οι ίδιοι. Δεν είναι το συγκρότημα που θα δεις στη σκηνή και θα αλλάξει τη ζωή σου. Χτες έμοιαζαν σαστισμένοι και απροετοίμαστοι για ένα τέτοιο πλήθος κόσμου [ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε, έχοντας συνηθίσει στο γνωστό τοπικό ακροατήριο των 100 ατόμων] και αυτό φάνηκε από τις αμήχανες ευχαριστίες, τις ενδοσυνεννοήσεις και τα αξιοσημείωτης διάρκειας κενά διαστήματα έπειτα από κάθε τραγούδι. Κλασικοί Σκανδιναβοί, στατικοί και χωρίς την παραμικρή έξαρση [διάλεξαν χαρακτηριστικά τα πιο αργά, dreamy τραγούδια από τη δισκογραφία τους της περασμένης δεκαετίας] σε σημείο που κάποιος κακεντρεχής θα μπορούσε να πει ότι παρακολουθήσαμε μια πρόβα μιας παρέας φίλων στο Guitar Hero.
Κι όμως, αυτή την εμφάνιση, αυτή τη φωνή, αυτή την αμηχανία και φυσικά, αυτά τα εκπληκτικά τραγούδια.. τα λάτρεψα, μη με ρωτήσετε γιατί. [Διάβολε, μέχρι και group στο Facebook έκανα για δαύτους!] Και να με ρωτήσετε όμως, την απάντηση την έδωσαν οι ίδιοι, σε κάποιον που τους φώναζε κάτι επίμονα: "We're shy people!" Το ξέρω κύριοι, μια από τα ίδια. Γι'αυτό σας αγαπώ.
Κι γι'αυτό το 1995 που μ'έκανε κουρέλι..
Συνεχίζω να επιμένω ότι πρέπει να αλλάξουν το όνομά τους στο "Οι Υπέροχοι Radio Dept."
Τη βραδιά άνοιξαν κατά σειρά εμφάνισης οι Trap, His Majesty The King Of Spain και Travel Mind Syndrome.
Οι Υπέροχοι Radio Dept. : τσεκ.
Λίγες ημέρες αργότερα, άκουσα στο ραδιόφωνο [ναι, μπορούσες ακόμη να ακούσεις ένα συγκρότημα για πρώτη φορά στο ελληνικό ραδιόφωνο] την εκπληκτική εισαγωγή αυτού εδώ του τραγουδιού και, ενστικτωδώς, άγνωστο γιατί, το μυαλό μου πήγε κατευθείαν σ'αυτούς. "Ας είναι αυτοί οι Radio Dept.!" Ήταν όντως, και κατάλαβα αμέσως πως αυτό θα γίνει ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Ακολούθησαν αρκετές επισκέψεις στα δισκάδικα του κέντρου [ναι, έστω με κάποια δυσκολία μπορούσες ακόμη να βρεις το ντεμπούτο άλμπουμ ενός άγνωστου συγκροτήματος από τη Σουηδία στα δισκάδικα του κέντρου], ώσπου να καταφέρω να το βρω, οι αμέτρητες ακροάσεις του κλασικού πλέον Lesser Matters [άλμπουμ της χρονιάς του 2004 για το γράφοντα], και μία σχέση αγάπης που δεν ατόνησε ποτέ.
φωτό από εδώΉξερα πολύ καλά ότι οι Radio Dept. δεν είναι αυτό που λέμε 'καλοί' live. Όπως επίσης και ότι θα παίξουν 50 λεπτά μαζί με το encore. Το φόρτε τους είναι οι στούντιο ηχογραφήσεις, το ξέρουν και το έχουν παραδεχθεί και οι ίδιοι. Δεν είναι το συγκρότημα που θα δεις στη σκηνή και θα αλλάξει τη ζωή σου. Χτες έμοιαζαν σαστισμένοι και απροετοίμαστοι για ένα τέτοιο πλήθος κόσμου [ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε, έχοντας συνηθίσει στο γνωστό τοπικό ακροατήριο των 100 ατόμων] και αυτό φάνηκε από τις αμήχανες ευχαριστίες, τις ενδοσυνεννοήσεις και τα αξιοσημείωτης διάρκειας κενά διαστήματα έπειτα από κάθε τραγούδι. Κλασικοί Σκανδιναβοί, στατικοί και χωρίς την παραμικρή έξαρση [διάλεξαν χαρακτηριστικά τα πιο αργά, dreamy τραγούδια από τη δισκογραφία τους της περασμένης δεκαετίας] σε σημείο που κάποιος κακεντρεχής θα μπορούσε να πει ότι παρακολουθήσαμε μια πρόβα μιας παρέας φίλων στο Guitar Hero.
Κι όμως, αυτή την εμφάνιση, αυτή τη φωνή, αυτή την αμηχανία και φυσικά, αυτά τα εκπληκτικά τραγούδια.. τα λάτρεψα, μη με ρωτήσετε γιατί. [Διάβολε, μέχρι και group στο Facebook έκανα για δαύτους!] Και να με ρωτήσετε όμως, την απάντηση την έδωσαν οι ίδιοι, σε κάποιον που τους φώναζε κάτι επίμονα: "We're shy people!" Το ξέρω κύριοι, μια από τα ίδια. Γι'αυτό σας αγαπώ.
Κι γι'αυτό το 1995 που μ'έκανε κουρέλι..
Συνεχίζω να επιμένω ότι πρέπει να αλλάξουν το όνομά τους στο "Οι Υπέροχοι Radio Dept."
Τη βραδιά άνοιξαν κατά σειρά εμφάνισης οι Trap, His Majesty The King Of Spain και Travel Mind Syndrome.
Οι Υπέροχοι Radio Dept. : τσεκ.
3 σχόλια:
χμ, σκεφτόμουν κ εγώ πώς τους έμαθα. 2004 ή 2005, χωρίς adsl ακομα στο σπιτι, εψαχνα στο πανεπιστημιο στο soulseek νεες μουσικες. απο καποιον τυπο που μου εδινε καλο dl, κατεβασα μεταξυ αλλων το μισο Lesser Matters [ναι, μπορούσες ακόμη να ακούσεις ότι κατεβαζες]. απο τοτε κολλησα ασχημα.
δε θα τους συγχωρεσω που δεν επαιξαν το david.
Ήταν τέλειοι!
http://vam33.blogspot.com/2010/10/jumping-fish-festival.html
Μεγάλη παράλειψη το 'Where Damage Isn't Already Done'
Δημοσίευση σχολίου