Αν πριν από ένα χρόνο μου έλεγε κάποιος όχι τόσο ότι θα παιζόταν στις αίθουσες [και μάλιστα στην κύρια αίθουσα του Ολύμπιον] το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Tom Ford, αλλά το ότι θα βρισκόμουν κι εγώ σε μια από αυτές για να το παρακολουθήσω, δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι θα τον πίστευα.. Ποτέ μη λες ποτέ όμως [ειδικά εάν έχεις παρακολουθήσει στον κινηματογράφο τα αντίστοιχα ντεμπούτα των Kevin Costner και Mel Gibson].
Κι εδώ, σε αντίθεση με τα παραπάνω φιλμ, καμία υπόνοια 'εξωτερικής βοήθειας' στη σκηνοθεσία δε μπορεί να υπάρξει. Από τη σύλληψη και την παραγωγή έως τη διασκευή του σεναρίου και τη σκηνοθεσία, το A Single Man είναι ένα project με την ολοκληρωτική σφραγίδα του δημιουργού του, κι'αυτό είναι που το κάνει τόσο εντυπωσιακό. Εικόνες απίστευτης ομορφιάς, η μεταφορά στη δεκαετία του '60 γίνεται με έναν υπέροχο τρόπο, με προφανή προσήλωση στη λεπτομέρεια χωρίς ωστόσο αυτό να ενοχλεί όπως σε πολλές ταινίες του είδους, με ένα λειτουργικότατο χειρισμό του ρυθμού [με συνετή χρήση του φλας μπακ], το φιλμ του Ford είναι χάρμα ιδέσθαι, γεμάτο ουσία και συγκίνηση.
Αν κάποιος θα είχε κάτι να του προσάψει θα'ταν αυτή ακριβώς η εμμονή στην αισθητική τελειότητα, θα'λεγε κανείς πως ο Ford προσπαθεί να δημιουργήσει έναν ονειρικό, τέλειο κόσμο, όπου όλοι και όλες είναι νυν ή πρώην μοντέλα, πανέμορφοι, υπέρκομψοι, στυλάτοι.. σα να ξεπήδησαν από τις σελίδες ενός περιοδικού μόδας.. Αμφιβάλλω όμως αν αυτή η κριτική θα είχε εκφραστεί αν επρόκειτο για κάποιον άλλο σκηνοθέτη.
Η Julianne Moore πλέον, και μετά τους παρόμοιους ρόλους της στα Far From Heaven και The Hours, είναι η ιδανική επιλογή για ρόλους αυτής της εποχής, ενώ ειδική μνεία πρέπει να γίνει στο νεαρό Nicolas Hoult, τον μικρό πρωταγωνιστή του About A Boy, που εδώ σα να εξελίσσει το χαρακτήρα της ταινίας εκείνης, υποδυόμενος και πάλι έναν νέο που αναζητά την αποδοχή ενός μεγαλύτερου άνδρα. Και φυσικά, η ταινία δε θα'ταν αυτή που είναι χωρίς την εξαιρετική ερμηνεία του πρωταγωνιστή της Colin Firth, πιθανότατα εδώ στο ρόλο της ζωής του. Τέλος, το να μην αναφερθεί κανείς στην εκπληκτική μουσική του Abel Korzeniowski θα'ταν τεράστια παράλειψη!
Να το δω?: Αρκεί να μη βασιστείς στο trailer [που θα'πρεπε βέβαια να διδάσκεται σε σεμινάρια κινηματογραφικού μάρκετινγκ] και σου κάτσει κάπως βαρύ..
Κι εδώ, σε αντίθεση με τα παραπάνω φιλμ, καμία υπόνοια 'εξωτερικής βοήθειας' στη σκηνοθεσία δε μπορεί να υπάρξει. Από τη σύλληψη και την παραγωγή έως τη διασκευή του σεναρίου και τη σκηνοθεσία, το A Single Man είναι ένα project με την ολοκληρωτική σφραγίδα του δημιουργού του, κι'αυτό είναι που το κάνει τόσο εντυπωσιακό. Εικόνες απίστευτης ομορφιάς, η μεταφορά στη δεκαετία του '60 γίνεται με έναν υπέροχο τρόπο, με προφανή προσήλωση στη λεπτομέρεια χωρίς ωστόσο αυτό να ενοχλεί όπως σε πολλές ταινίες του είδους, με ένα λειτουργικότατο χειρισμό του ρυθμού [με συνετή χρήση του φλας μπακ], το φιλμ του Ford είναι χάρμα ιδέσθαι, γεμάτο ουσία και συγκίνηση.
Αν κάποιος θα είχε κάτι να του προσάψει θα'ταν αυτή ακριβώς η εμμονή στην αισθητική τελειότητα, θα'λεγε κανείς πως ο Ford προσπαθεί να δημιουργήσει έναν ονειρικό, τέλειο κόσμο, όπου όλοι και όλες είναι νυν ή πρώην μοντέλα, πανέμορφοι, υπέρκομψοι, στυλάτοι.. σα να ξεπήδησαν από τις σελίδες ενός περιοδικού μόδας.. Αμφιβάλλω όμως αν αυτή η κριτική θα είχε εκφραστεί αν επρόκειτο για κάποιον άλλο σκηνοθέτη.
Η Julianne Moore πλέον, και μετά τους παρόμοιους ρόλους της στα Far From Heaven και The Hours, είναι η ιδανική επιλογή για ρόλους αυτής της εποχής, ενώ ειδική μνεία πρέπει να γίνει στο νεαρό Nicolas Hoult, τον μικρό πρωταγωνιστή του About A Boy, που εδώ σα να εξελίσσει το χαρακτήρα της ταινίας εκείνης, υποδυόμενος και πάλι έναν νέο που αναζητά την αποδοχή ενός μεγαλύτερου άνδρα. Και φυσικά, η ταινία δε θα'ταν αυτή που είναι χωρίς την εξαιρετική ερμηνεία του πρωταγωνιστή της Colin Firth, πιθανότατα εδώ στο ρόλο της ζωής του. Τέλος, το να μην αναφερθεί κανείς στην εκπληκτική μουσική του Abel Korzeniowski θα'ταν τεράστια παράλειψη!
Να το δω?: Αρκεί να μη βασιστείς στο trailer [που θα'πρεπε βέβαια να διδάσκεται σε σεμινάρια κινηματογραφικού μάρκετινγκ] και σου κάτσει κάπως βαρύ..
5 σχόλια:
Αν κάποιος θα είχε κάτι να του προσάψει θα'ταν αυτή ακριβώς η εμμονή στην αισθητική τελειότητα
"O κόσμος του Τζορτζ πρέπει να είναι όμορφος γιατί αυτή η ομορφιά είνια που κάνει την απόφασή του α αυτοκτονήσει περισσότερο περίπλοκη...όταν μέσα σου νιώθεις χάλια, ο εξωτερικός έλεγχος είναι το μόνο που έχεις"
(Κόλιν Φερθ)
Το σάουντρακ ίσως απο τα καλύτερα που άκουσα τελευταία...
Το αριστούργημα για φέτος. Αξεπέραστο κινηματογραφικό βάπτισμα ενός ανθρώπου που φαίνεται να το χρειαζόταν αλλά κατάφερε να το τιθασεύσει. Αναλυτικότερα η γνώμη μου εδώ.
Τεράστια παράλειψη βέβαια ήταν και αυτή της αναφοράς του ονόματος του Shigeru Umebayashi, του οποίου το εκπληκτικό θέμα, διάρκειας 60'', [που ακούγεται και στο τρέηλερ], αδυνατώ να ξεπεράσω εδώ και μέρες..
Carlos?
Carlos..
Δημοσίευση σχολίου