It's A Cruel, Cruel Summer

Τέλος άλλης μίας εβδομάδας, το καλοκαίρι στο peak του, η προσμονή των διακοπών, ή μάλλον της άδειας, ποτέ δε μπόρεσα να προγραμματίσω οτιδήποτε, πόσο μάλλον τις διακοπές, ποιος ξέρει που θα καταλήξω πάλι και με ποιους, whatever, ελπίζω όχι στο πατρ.. εξοχικό μου να κοιτάω το ταβάνι, [άνω τελεία πως βάζεις?], δέκα τραγούδια ήταν μάλλον πολλά καλοκαιριάτικα, οπότε για την επόμενη εβδομάδα, ορίστε ένα τραγούδι για κάθε μέρα, ίσως τα κατεβάσετε όλα μαζί, ίσως ένα την ημέρα, ίσως πάλι δεν κατεβάσετε και κανένα, ότι σας φωτίσει ο θεός κάντε τέλος πάντως.. θεός βέβαια δεν υπάρχει, λέμε τώρα, αυτά.. καλή εβδομάδα!

Ποιοί είναι οι Chromatics? Πόσοι είναι? Από που κατάγονται? Από το New Jersey? Ποια η σχέση τους με την Ιταλία? Γιατί λένε ψέματα ότι παίζουν hardcore? Γιατί ασχολούμαστε μαζί τους? Γιατί κυκλοφόρησαν ένα πάρα πολύ καλό και προπαντός απερίγραπτο άλμπουμ με τίτλο In Shining Violence. Ακούστε το baby και εντάξτε τους εσείς κάπου αν θέλετε, εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά..

The chromatics - baby

Αυτοί λέει είναι τρεις, έχουν έδρα τη νέα Υόρκη, αλλά οι δύο είναι Σουηδοί. Όπως καταλαβαίνετε όλα είναι πολύ ευνοϊκά γι’αυτούς μέχρι στιγμής. Μισοί Daft Punk, μισοί Factory λένε οι ίδιοι. Εγώ θα έλεγα μισοί junior boys, μισοί colder. Όπως και να’χει το άλμπουμ τους play music for you είναι super κι από αυτό με δυσκολία επιλέξαμε το to joy.

Thieves like us – to joy

Για το επόμενο συγκρότημα, που είναι βρετανικό, είχα σκοπό να γράψω με το γνωστό μου επιφυλακτικό ύφος, όταν συνειδητοποίησα ότι αυτό είναι αρκετά άδικο γι’αυτούς. Γιατί δε φταίνε οι Little Man Tate για το συρμό των πιτσιρικοσυγκροτημάτων της Βρετανίας των τελευταίων 2-3 χρόνων, που μετά το φαινόμενο Arctic Monkeys, ξεπηδούν το ένα μετά το άλλο και αποθεώνονται από το μουσικό τύπο χωρίς καλά καλά να έχουν να επιδείξουν ούτε ένα EP με καλά τραγούδια. Οι φίλοι μας από το Yorkshire δε διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας με τον ήχο τους, κυκλοφόρησαν όμως ένα ολόκληρο άλμπουμ με τραγούδια που α.κ.ο.ύ.γ.ο.ν.τ.α.ι. κι αυτό δεν είναι και πολύ εύκολο στις μέρες μας, ενώ ενδιαφέροντες είναι ακόμη και οι στίχοι τους. Από τα διάφορα τραγούδια που έχουν ήδη ξεχωρίσει, το αγαπημένο μου είναι το This must be love (είμαι ρομαντικός, τι να κάνουμε..). Όχι ότι έκανα και κάποιο ιδιαίτερο research αλλά να υποθέσω ότι, για κάποιο περίεργο λόγο, πήραν το όνομά τους από την πρώτη σκηνοθετική απόπειρα της Jodie Foster?

Little man tate – this must be love

Ο Spencer Tricker είναι φοιτητής στο NYU και γράφει και ηχογραφεί μουσική έχοντας έναν και μόνο σκοπό: να αποφύγει για όσο γίνεται περισσότερο το να πιάσει μία ‘κανονική’ δουλειά. Του το ευχόμαστε, αν και με τέτοια α λα pernice brothers ποπάκια σαν και το hey Jessica, διόλου απίθανο και να το καταφέρει..

Spencer tricker – hey Jessica

Οι Heavy Blinkers έρχονται από το Halifax του Καναδά. Παραδόξως με όλη αυτή τη χιονοστιβάδα των ονομάτων που γνώρισαν επιτυχία τα τελευταία χρόνια, αυτοί κάπου παράπεσαν. Ίσως έφταιγε το γεγονός ότι το αδηφάγο κοινό προσέχει κυρίως τα νέα ονόματα, κι αυτοί ηχογραφούν ήδη το πέμπτο τους άλμπουμ [ίσως και η άθλια ιστοσελίδα τους που σου ανοίγει εβδομήντα οχτώ παράθυρα..]. Το άλμπουμ τους πάντως του 2004, με τίτλο the night and I are still so young, είναι ένα διαμάντι παραδεισένιας pop, και αν το πετύχετε κάπου, όπως εγώ πριν λίγους μήνες, μην το προσπεράσετε.. Ιδού ένα χαρακτηριστικό δείγμα..

The heavy blinkers – gentle strength

Οι καρδιές τους ήταν γεμάτες από άνοιξη. Τι ωραία φράση.. Και τι ωραίο όνομα για συγκρότημα! Αναρωτιέται βέβαια κανείς τι καριέρα μπορεί να κάνει ένα γκρουπ με ένα τέτοιο όνομα, αλλά τους ίδιους υποθέτω δεν τους απασχόλησε και ιδιαίτερα.. Έρχονται από το Λονδίνο και, αν και είναι έξι στον αριθμό, οι πέντε είναι μάλλον ολίγον τι γλάστρες, καθώς τη σκληρή δουλειά έχει αναλάβει ο baldie της παρέας που ακούει στο όνομα markus.

Their hearts were full of spring – stars

Ο κύριος Phil Elvrum είναι ξεχωριστή περίπτωση [τι περίπτωση δηλαδή, περιπτωσάρα είναι ο τύπος, σωστό τρελοκομείο!] Αν και η ιστορία του δεν είναι της παρούσης, με τις περίεργες ηχογραφήσεις και τα διάφορα ονόματα κάτω από τα οποία κυκλοφορεί δίσκους τα τελευταία χρόνια, θ’ασχοληθούμε με το καταπληκτικό τελευταίο του επτάιντσο, το οποίο περιέχει ένα τραγούδι με τίτλο ‘don’t smoke’ κι ένα ακόμη που δανείζεται τη μουσική από το we are the world ενώ οι στίχοι του ξεκινούν κάπως έτσι:

«Άκουσέ με.. βγες από το internet..» Θέλετε κι άλλο? Ιδού η συνέχεια:

The microphones – get off the internet

τι, είστε ακόμη στο internet? ε, αν είναι έτσι..

link 13