Revisiting The Classics

Διατρέχοντας [εγώ, όχι εσείς] ήδη τον κίνδυνο να διαβάζετε το επόμενο blog, έχοντας δει τον τίτλο του post και των τραγουδιών του, ας βιαστώ να εξηγηθώ: Πρόκειται για ένα μικρό αφιέρωμα στους γενναίους αυτούς καλλιτέχνες που δε δίστασαν να αναμετρηθούν με τα θηρία, τα αθάνατα classics της δισκογραφίας, τα τραγούδια που όσα χρόνια κι αν περάσουν θα μείνουν για πάντα χαραγμένα [ω πάψε πια!!]. Anyway, το πιάσατε το νόημα, δεν πρόκειται για διασκευές, αλλά για εντελώς διαφορετικά τραγούδια με τον ίδιο τίτλο. Α, και μη μου πείτε ότι πρόκειται για απλή συνωνυμία, δε θα σας πιστέψω! Γιατί, άλλο να πεις το τραγούδι σου crazy ή tonight, το καταλαβαίνω, το μυαλό σου θα πάει στην Patsy ή στους Gnarls Barkley? Στο West Side Story ή σε [δε μου΄ρχεται τώρα άλλο, κάνει και μία άλφα ζέστη οκ?].

Αλλά να το πεις meat is murder και να το παίζεις 'ω, με συγχωρείτε, ήταν τυχαίο..' νομίζω ότι κάπου δε σε παίρνει.. Ορίστε λοιπόν οι τολμηροί [και ευρηματικοί επίσης]:

1. Pelle Carlberg - I Just Called To Say I love You

Προσωπικά, ούτε ως guilty pleasure δε μπορώ να πω ότι μου άρεσε το τραγούδι του Stevie. Καλώς ή κακώς, αυτό είναι το classic του, κι ας έχει ηχογραφήσει αριστουργηματικά άλμπουμ στις αρχές των 70s [όπως λέει κάθε φορά και ο Πετρίδης κάθε φορά που κάποιος λέει κάτι αρνητικό γι'αυτόν ή τον Elton john]. Ο Pelle Carlberg λοιπόν, στο πολύ πρόσφατο άλμπουμ του με τίτλο in a nutshell αποφάσισε να ονομάσει έτσι ένα από τα καλύτερα τραγούδια του άλμπουμ. Το ξέρει υποθέτω όμως, ότι μάλλον δε θα μείνει στην ιστορία γι'αυτό το τραγούδι..

2. Montt Mardie - Come On Eileen

Άλλος ένας Σουηδός που θέλοντας να αποτίσει φόρο τιμής σ'ένα από τα αγαπημένα του τραγούδια, αποφασίζει, όχι να το διασκευάσει όπως θα'κανε ο οποιοσδήποτε τεμπέλης, αλλά να γράψει ένα καινούριο με τον ίδιο τίτλο. Και παραδόξως, σε εντελώς διαφορετικό ύφος και από το 'πρωτότυπο' και από τα τραγούδια και ο ίδιος μας έχει συνηθίσει. Και με μεγάλη επιτυχία θα συμπλήρωνα..

3. Concretes - You Can't Hurry Love

Τρία στα τρία για τη Σουηδία και για το χιτάκι των Concretes από το 2004. Από τότε συνέβησαν πολλά, και ο χωρισμός τους βγήκε σε καλό, καθώς και οι ίδιοι, και η τραγουδίστριά τους κυκλοφόρησαν ακόμη καλύτερο υλικό. Το καταπληκτικό you can't hurry love αν και δε μοιάζει καθόλου με το ομώνυμο των supremes μένει πιστό κατά έναν περίεργο τρόπο στο πνεύμα των girl groups των 60s.

4. Annemarie - Strawberry Fields Forever

Μια που λέγαμε για sixties.. Αν και βαριέμαι αφόρητα τους Beatles [ακόμη και μετά από 20 χρόνια ακρόασης ραδιοφωνικής εκπομπής προαναφερθέντος ραδιοφωνικού παραγωγού..] πάντα μου άρεσε το Strawberry Fields.. [κάτι σας είπα τώρα!]. Το ίδιο πιθανώς να συμβαίνει και στους Annemarie από την Ινδονησία (!!!) που αν δε σας το'λεγα εγώ η χώρα αυτή δε θα'ταν ούτε στις 100 πρώτες σας προσπάθειες να μαντέψετε τη χώρα καταγωγής τους. Αν δεν είχα ήδη ομολογήσει ότι μου αρέσει το 'πρωτότυπο' θα έλεγα ότι αυτό είναι καλύτερο, έτσι γιατί μου αρέσεουν τέτοιου είδους ιεροσυλίες... και τέτοιου είδους υπέροχα tweepop τραγούδια επίσης!

5. David Michael Stith - Be My Baby

Εντάξει, το ίδιο δε θα το ισχυριζόμουν σ'αυτήν την περίπτωση, γιατί θεωρώ το τραγούδι των Ronettes, ίσως το σημαντικότερο single όλων των εποχών. Βαριέμαι να εξηγώ γιατί, είναι απλά ανυπέρβλητα αψεγάδιαστο! Και είναι κρίμα, γιατί ο μυστηριώδης κύριος Stith, προσδίδει μια ανατριχιαστική ομορφιά στο δικό του be my baby, και του αξίζει κάθε αναγνώριση.

6. Teitur - Louis Louis

Ακούγοντας το όνομα Teitur, το μυαλό μου πήγε αυτομάτως στις παγωμένες χώρες του Ευρωπαϊκού Βορρά, την Ισλανδία, τη Φινλανδία, άντε, βαριά βαριά τη Δανία. Στα Faroe Islands όμως δε θα πήγαινε το μυαλό μου όχι με 100, αλλά ούτε με 200 προσπάθειες. Έστω και αν όντως βρίσκονται ανάμεσα στις παραπάνω χώρες! To Louis Louis πάντως του νεαρού Teitur είναι πολύ πολύ καλύτερο απ'ότι θα περίμενε κανείς.

7. Metallic Falcons - Silent Night

Τα ντόνατς της ερήμου. έτσι ονόμασαν το άλμπουμ τους οι Metallic Falcons από το Brooklyn, λίγο πριν τους εγκαταλείψει η έμπνευση κι αρχίσουν να δίνουν τίτλους στα τραγούδια τους που παραπέμπουν σε έλατα και μελομακάρονα. Οι πολύ παρατηρητικοί θα τους θυμάστε σε μερικές λίστες καλύτερων άλμπουμς του 2006 [όπως σε αυτήν του mhulot πχ]. Οι υπόλοιποι δε θα τους θυμάστε και καθόλου.. Ίσως λοιπόν στο εξής να τους θυμάστε για την Άγια Νύχτα..

8. Shout Out Louds - Meat Is Murder

Τελικά αυτοί οι Σουηδοί είναι τελείως ακομπλεξάριστοι στον τρόπο που υμνούν τους ήρωές τους. Και πολύ καλά κάνουν, ειδικά όταν έχουν τέτοιους ήρωες! Συγκρίσεις τώρα ας μην κάνουμε, αντικειμενικές δε θα είναι, αλλά ακούστε και το δικό τους meat is murder, δε θα σας κάνει κουρέλι όπως το άλλο, είναι όμως κι αυτό αρκετά μελαγχολικό, το υπόσχομαι..

9. The Honeydrips - [Lack of] Love will tear us apart

Μια [μικρή μεν ] κλεψιά, αλλά δε μπόρεσα να αντισταθώ. Θέλεις τα γλυκά Σουηδικά φωνητικά, το εναρκτήριο sample του funky drummer που ακουγόταν στα μισά χιτς από το 1987 ως το 1992, οι Honeydrips αξίζουν την τιμή να κλέισουν ένα τέτοιο αφιέρωμα, μόνο και μόνο που διάλεξαν αυτόν τον τίτλο για ένα τόσο ρυθμικό, όμορφο και ανεβαστικό τραγούδι.

link 14