
και μερικά τραγούδια από κάποια απ'αυτά..
the music lovers - sometimes people just do stupid things
riton - damaged goods
polysics - new wave jacket
cLOUDDEAD - dead dogs two


gentleman reg - it's not safe
Έχοντας τεράστιες προσδοκίες πήγα να δω το Volver και χωρίς φυσικά να πω ότι απογοητεύτηκα, το περίμενα λίγο πιο δυνατό, περίμενα να δω την καλύτερη ταινία του Almodovar, το αριστούργημα για το οποίο μιλούσαν όλοι. Είναι όμως μια εξαιρετική ταινία και δίκαια θα γνωρίσει μεγάλη επιτυχία, και, γιατί όχι κάποιες υποψηφιότητες για Όσκαρ. Η Πενέλοπε Κρουζ καταπληκτική.
laura barrett - robot ponies

Feeling fine, but it must be the wine
Cause it's April 27th and my baby's still dying on me.
We stole a gondola to sea
And ditched the chaperones on jewel-encrusted roans who called us 'unprofessional.' Deep down they knew,
Oh that we were the Music Lovers!
People say - "They just didn't want it enough."
Here, the people say - "They just didn't want it enough."
Oh, but we were the Music Lovers!
People say - "They just didn't want it enough."
Hear the people say - "They just didn't want it enough."
The time of your lives has been had
And your wives have been bad!
And look, the private sector's not denied you for the last time.
They're saying - "Those grapes go rotten on the vine."
Oh, but once we were the Music Lovers!
People say - "They just didn't want it enough."
Here, the people say - "They just didn't want it enough."
Oh, but we were the Music Lovers!
People say - "They just didn't want it enough."
Hear the people say - "They just didn't want it enough."
Sister, the world cannot hold us...
Brother, you can go your own way...




duran duran duran - i hate the 80s




Luxembourg - Reading Room

Έκοψα το κάπνισμα πριν εξίμισι χρόνια. Όπως ίσως φαντάζεστε είμαι αντικαπνιστής. In fact, είμαι ένας φανατικός υστερικός αντικαπνιστής. Γίνομαι έξω φρενών στις αντιπαραθέσεις μου με τους καπνιστές -και είναι πολλές και καθημερινές- όταν μου λένε για το ρατσισμό που υφίστανται, για τα δικαιώματά τους κλπ κλπ. Σε ότι με αφορά, ο καθένας θα έπρεπε να μπορεί να παίρνει ναρκωτικά, να μεθάει, στις πλατείες, στη μέση του δρόμου, έξω από ένα σχολείο, δε μ'ενδιαφέρει καθόλου, δεν έχω ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα. Είναι δικό του πρόβλημα, εφόσον δεν επηρρεάζει σε κάτι τη δική μου ζωή και τη δική μου υγεία. Είναι δική μου δουλειά όχι να του απαγορεύσω να το κάνει, όχι να απαγορεύσω στο παιδί μου -που δεν έχω- να βλέπει ένα τέτοιο θέαμα, αλλά να του εξηγήσω γιατί αυτό το πράγμα είναι λάθος.(Αλλά ας το παρκάρω καλύτερα μπροστά στην τηλεόραση..) Όμως το να καπνίσει μπροστά μου, το να αναπνέω τον καπνό του σε κάθε μπαρ, σε κάθε εστιατόριο, σε κάθε συναυλία, σε κάθε δημόσιο χώρο, στο χώρο εργασίας μου, το να μην ξέρω πλέον πως είναι να αναπνέεις από τη μύτη ή να ξυπνάς το πρωί και να ΜΗΝ είσαι συναχωμένος.. λυπάμαι αυτό δεν το ανέχομαι.. είναι λάθος, είναι άδικο, είναι ΠΑΡΑΝΟΜΟ. Και το λιγότερο που μπορώ να κάνω,με τη μικρή φωνή που διαθέτω, είναι να το φωνάζω σε κάθε ευκαιρία που μου δίνεται. No hard feelings, fellow smokers..


Milk spills and mothers run away. Black shoes shine, flannel sheets are warm. She knows the price of Cheerios. He says, "It's just you and me now kid." He hopes the new job will make things better. She knows it won't matter. Alone at school she sits and dreams of John and Bobby Kennedy. But tonight she'll wear his working class jacket over her prom dress and dance as the pop sings, "It's a crazy world, and you're a messed up kid," and that's why you're my favorite, and I believe in you. Rich kids hate the skinheads, and the skinheads hate the rich kids. She gets thrown in with the deal. She knows just how it feels when God hates you and mothers run away. She says, "I'm gonna kill someone." Alone at school she sits and dreams of Johnny Marr and Morrissey. But tonight she'll wear his working class jacket over her prom dress and dance as the pop sings, "It's a crazy world, and you're a messed up kid," and that's why you're my favorite, and I believe in you.


Συνεχίζουμε το Moz Αφιέρωμα με δύο από τις καλύτερες διασκευές σε τραγούδια του. Η πρώτη των Stars από τον Καναδά, και η δεύτερη από τον Joseph Arthur. Αλήθεια τι κάνει καλή μια διασκευή? Ο σεβασμός στο πρωτότυπο? Η αποδόμησή του? Η προσαρμογή του στα μέτρα του εκάστοτε διασκευαστή? Τίποτε ή και όλα αυτά μαζί.. υπάρχουν οι 'καλές' αντικειμενικά διασκευές, αλλά για μένα αξίζει μια διασκευή αν μπορώ να την αντιμετωπίσω απλά σαν ένα καταπληκτικό τραγούδι που θέλω να το ακούσω ξανά και ξανά. Μ'αυτό το σκεπτικό λοιπόν αυτές οι δύο είναι για μένα οι καλύτερες διασκευές σε τραγούδια των Smiths. Πάντως δεν ξέρω γιατί -ή μάλλον ξέρω- αλλά είναι μετρημένες στα δάχτυλα οι διασκευές Smiths που μου αρέσουν.
Say farewell to your fairweathered friends
Ας συνεχίσουμε τα Morrissey-related posts με τους Elva Snow οι οποίοι αποτελούνται ή μάλλον αποτελούνταν από τον drummer του Moz Spencer Cobrin (έγραψε μεταξύ άλλων ένα από τα καλύτερα b sides του, το Lost) και τον Scott Matthew στα φωνητικά (ο οποίος έχει γράψει αρκετά τραγούδια από την πολυαναμενόμενη και εδώ ταινία Shortbus του John Cameron Mitchel, και μάλιστα από ότι διάβασα εμφανίζεται κιόλας στην ταινία.. με (μη?) κόσμιο τρόπο ελπίζω..) Το τραγούδι αυτό έπεσε στα χέρια μου αρκετά πριν κυκλοφορήσει το ένα και μοναδικό άλμπουμ τους, και το είχα ξεχάσει μέχρι που άκουσα τους Dears και τους θυμήθηκα. Αν λοιπόν σας άρεσε το No Cities Left -και αν δε σας άρεσε τι δουλειά έχετε πιασμένοι στα δίχτυα αυτού του blog?- τότε θα σας αρέσει και το Elva Snow κι ας έχει μόνο 8 τραγούδια.


Μια φορά κι έναν καιρό -το 1989, όταν εγώ ήμουν πολύ πολύ μικρός- ήταν ένα συγκρότημα που λεγόταν Sundays και που όταν εμφανίστηκε όλοι στην Αγγλία μίλησαν για τους νέους Smiths.. Βέβαια αν και το ντεμπούτο τους Reading, Writing and Arithmetic ήταν εξαιρετικό -και το προτείνω ανεπιφύλακτα, είναι σχεδόν greatest hits- δεν κατάφεραν να το επαναλάβουν και διαλύθηκαν. Ήταν όμως τέτοια η επίδρασή τους και ειδικά της τραγουδίστριάς τους Harriet Wheeler που -ποιος θα το περίμενε- τόσα χρόνια αργότερα τουλάχιστο δύο σημερινά συγκροτήματα, ένα συνομήλικό τους και ένα πιο καινούργιο, τους χρωστάνε πάρα πολλά όπως θα διαπιστώσετε
Πρώτα οι Innocence Mission οι οποίοι έχουν κυκλοφορήσει οκτώ άλμπουμ ήδη. Για να είμαι δίκαιος, κι αυτοί ξεκίνησαν το 1989 οπότε δε μπορούμε να τους 'κατηγορήσουμε' χωρίς τουλάχιστο να ακούσουμε τα πρώτα τους άλμπουμ. Το υπέροχο One For Sorrow, Two For Joy είναι από το καλύτερο για μένα άλμπουμ τους, Befriended, tου 2003.
Τέλος, οι Arrogants, που κυκλοφόρησαν μόλις πέρυσι το ντεμπούτο τους, (το οποίο χαρίζουν μόλις με 7,5$ και με bonus dvd εδώ) από το οποίο διαλεξα το υπέροχο I Want You.