Πως θα χαρακτήριζε κανείς τη διαδικασία επαναφοράς στην ακρόαση καινούργιας μουσικής μετά από δύο μήνες κροατικής deathpop και obscure διασκευών σε τραγούδια των Smiths? Δύσκολη, αγχωτική, αλλά σίγουρα ανανεωτική..
Δεν άκουσα, πως είπατε.. ορίστε? Συγγνώμη κύριοι.. ποιοι είστε? Ομολογώ πως αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη ακούγοντας το νέο τραγούδι των λατρεμένων μου Radio Dept. μετά από τρία σχεδόν χρόνια αναμονής. Μια εισαγωγή που θυμίζει early 90s επιτυχίες βρετανικής soul pop ώσπου η γνώριμη φωνή του Johan σε φέρνει στα ίσια σου που τόλμησες και γούρλωσες τα μάτια. Παρ'όλα αυτά βάζεις σκοπό της ζωής σου να θυμηθείς τι σου θυμίζει η ενορχήστρωση του τραγουδιού και όταν επιτέλους τα καταφέρνεις πρέπει απλά να το μοιραστείς..
Εκεί που φτάσαμε πλέον, η κυκλοφορία ενός άλμπουμ δεκατρείς ή δεκατέσσερις μήνες μήνες από την προηγούμενη κυκλοφορία του συγκροτήματος θεωρείται 'αναπάντεχη επιστροφή'. Φανταστείτε πχ να μετρούσαμε ήδη ένα εξάμηνο από την κυκλοφορία του follow-up του In Rainbows, καλύτερου άλμπουμ του 2007 για το blog που διαβάζετε.. Οι δημιουργοί όμως του #1 άλμπουμ για το 2008, δεν έχασαν καθόλου χρόνο και σε λίγες εβδομάδες κυκλοφορούν το πρώτο single από το δεύτερο άλμπουμ τους. Δεν είναι το εκρηκτικό stomper όπως τα προηγούμενα singles τους, είναι όμως ένα πολύ καλό τραγούδι που δείχνει πως οι φίλοι μας από το Leeds βαδίζουν σε μια σωστή και σαφώς πιο ώριμη κατεύθυνση. Κάτι μου λέει πως και αυτό το άλμπουμ θα λιώσει στα πλατώ της Χειμερινής Ακαδημίας..
Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για να επανορθώσουμε για το φιάσκο με τη συμμετοχή των ..Καναδών Elephant Stone στη φετινή alt.Eurovision είναι να τους προσφέρουμε μια κανονική παρουσίαση στο blog, όπως πραγματικά τους αξίζει. Οι πιτσιρικάδες από το Montreal κυκλοφόρησαν ένα πολύ ωραίο indiepop ντεμπούτο, με τίτλο The Seven Seas, πριν από λίγες ημέρες. Για όσους δεν πρόλαβαν να το κατεβάσουν, το Bombs Bomb Away είναι ένα έξοχο pop τραγούδι, φόρος τιμής στους Stone Roses, είκοσι χρόνια μετά το δικό τους Elephant Stone..
Μια που αναφέραμε την alt.Eurovision, οι Napoleon θα ήταν τώρα που το σκέφτομαι ιδανικοί εκπρόσωποι για τη χώρα τους τη Σουηδία. Θα προχωρούσα τόσο πολύ μάλιστα ώστε να προτείνω να κάνουν μια προσπάθεια του χρόνου για τον κανονικό διαγωνισμό, καθώς ταιριάζει και στο στυλ τους. Με τα γλυκανάλατα πνευστά τους και με τα γυναικεία backing vocals να βγαίνουν θαρρείς από το στόμα της Kylie Minogue, το I Try To Despise.. δεν είναι κανένα σπουδαίο τραγούδι, μπορεί όμως να βρεθείτε να το σιγοτραγουδάτε σαν χαζοί στο λεωφορείο για καναδυό μέρες όπως ο γράφων.. Και ο τίτλος του βέβαια είναι από τώρα υποψήφιος για song title of the year..
Η περίπτωση των Λονδρέζων A Mountain Of One είναι αρκετά ιδιαίτερη, με την έννοια του ότι είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να περιγράψεις τον ήχο τους και να τους κατατάξεις κάπου. Το πολύ καλό φετινό τους EP με τίτλο Institute Of Joy έχει ήδη αποσπάσει πολύ καλές κριτικές από παντού. Ψυχεδέλεια, progressive rock, krautrock, electronica.. όλα εδώ σε ισόποσες δόσεις μπλεγμένα με εξαιρετικά αλλόκοτο τρόπο. Αν ήθελα να αναφέρω ένα σύγχρονο όνομα που μου θύμισαν οι A Mountain Of One αυτό θα ήταν σίγουρα οι Lansing-Dreiden. Έπειτα από μια σειρά από EPs τα τελευταία τρία χρόνια, το ντεμπούτο τους άλμπουμ αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
O folkpop τροβαδούρος Salim Nourallah από το Illinois κυκλοφορεί φέτος το τέταρτο άλμπουμ του με τίτλο Constellation. Πριν από τη solo καριέρα του έπαιζε μουσική με τον αδερφό του κάτω από το όνομα The Nourallah Brothers. Παραδόξως η μουσική του Salim βρήκε μεγαλύτερη ανταπόκριση στην Ευρώπη, και το άλμπουμ του κυκλοφορεί από τη γερμανική Tapete Records. Μια χαρά χιτάκι είναι πάντως το Western Hills..
Μια και οι Radio Dept. έχουν προφανέστατα αλλάξει ηχητική κατεύθυνση, οι φίλοι του blog και του shoegaze / dreampop υβριδίου θα βολευτούν γι'απόψε με το θαυμάσιο cinema 5010 των Snow In Mexico από τη Ρώμη. Μετά τους MBV, το όνομα των Σουηδών έρχεται δεύτερο ανάμεσα στις επιρροές τους στο myspace, και δεν αρκεί παρά να ακούσετε τα υπέροχα φωνητικά του Massimiliano [οκ μπορεί να είναι ο άλλος ο τραγουδιστής αλλά αυτός έχει ωραιότερο όνομα..] για να το επιβεβαιώσετε.
"If its not twee it's not me...... We are indie pop and we like indie pop if you don't like indie pop we are not the band for you. indie pop is like cola pop. sweet and good. we like coke."
Άντε, να'στε καλά, με βγάλατε κι από τον κόπο. Δύο πράγματα έχω μόνο να προσθέσω: α.Το τραγούδι σας είναι α-πί-θα-νο. β. I don't like coke
Sleazy electro dance anthem από τους Βρετανούς Milke.. Το είδος λίγο το βαριέμαι πλέον, και πιθανότατα οι Milke να είναι ήδη αρκετά γνωστοί, το βάζω όμως μόνο και μόνο μήπως ξεκολλήσει από το μυαλό μου το κολασμένο του ρεφρέν..
Κι άλλοι Βρετανοί, εντελώς διαφορετικοί όμως.. Ή μάλλον όχι και τόσο εντελώς, καθώς ένα electro στοιχείο το έχουν κι αυτοί όσο να΄ναι.. Φανταστείτε τους Air αν ποτέ ήθελαν να ακολουθήσουν μια πιο ηλεκτρική κατεύθυνση. Το Q έγραψε ότι οι κιθάρες του Darklands των JAMC συναντούν τη γλυκύτητα της Nancy Sinatra. Το ντεμπούτο άλμπουμ των Morton Valence λέγεται Bob And Veronica Ride Again και το χρηματοδότησαν μόνοι τους πωλώντας μετοχές του [!] σε διάφορους επενδυτές..
Η επιστροφή του Jens Lekman του φτωχού με νέο EP, και το λέω αυτό με τον πιο καλοπροαίρετο και λιγότερο κυνικό τρόπο.. ο Parker όμως δε με πιστεύει, και νομίζω πως το συγκεκριμένο τραγούδι που κλείνει το αποψινό post ίσως και να το έγραψε για μένα.. Όπως και να'χει είναι super οπότε ευχαριστώ αγαπητέ. You can't lose indeed!
Όλοι οι άντρες έχουν μυστικά και ιδού το δικό μου ας γίνει γνωστό λοιπόν.. μια κι έχουμε περάσει από σαράντα κύματα μπορώ σίγουρα να βασιστώ επάνω σας..
Ένας κύριος λοιπόν που εκτιμώ πολύ, που μ'έχει επηρεάσει όσο κανένας άλλος στη ζωή μου, έχει γενέθλια απόψε.. Και όχι οποιαδήποτε γενέθλια. Γίνεται πενήντα χρόνων! Αν δεν υπήρχε αυτός πολλά πράγματα θα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά.. και στη μουσική, αλλά και στη ζωή του γράφοντα. Ποιος ξέρει, ίσως αυτό το post να΄ταν αφιερωμένο στους Metallica, ή ακόμη και στον Κότσιρα.. Η αλήθεια είναι πως ουκ ολίγες φορές έχω αναρωτηθεί πως θα'μουν σήμερα αν δεν είχαν διασταυρωθεί οι δρόμοι μας. Αν δε μου φαίνονταν τόσο αλλόκοτα γοητευτική αυτή η εικόνα της περιστρεφόμενης κορώνας, εκεί πίσω στο σωτήριον έτος 1986.. Τόσο ξεκαρδιστικά θλιμμένο το κορίτσι σε κώμα.. Τόσο εκνευριστικά οικεία τα ordinary boys..
Γι'αυτό λοιπόν, share some greased tea with me, και σβήστε ένα προς ένα τα πενήντα κεράκια που ανάβει η Χειμερινή Ακαδημία προς τιμήν του
Steven Patrick Morrissey
του σπουδαιότερου στιχουργού στην ιστορία της pop μουσικής..
Ξεκινάμε λοιπόν:
1. Τα άρθρα της Wikipedia είναι το καλύτερο μέρος για να αποκτήσει κανείς μια πρώτη επαφή με τη ζωή και το έργο του καλλιτέχνη. Καλύπτονται αρκετά από τα απαραίτητα θέματα, ο Morrissey είναι χορτοφάγος, είναι ο Morrissey ρατσιστής / gay ?, η δίκη για τα δικαιώματα, οι δισκογραφίες 1 & 2.Επίσης, μια και είναι solo καλλιτέχνης εδώ και περισσότερο από είκοσι χρόνια, αξίζει μια αναφορά και σε όλους τους μουσικούς του συνεργάτες, που τόσα και τόσα τους έχουν σύρει κατά καιρούς, δικαιολογημένα εν μέρει, καθώς οι συγκρίσεις ήταν πάντοτε αναπόφευκτες..
2. Στα [μετ]εφηβικά του χρόνια ο Morrissey είχε τη φιλοδοξία, όπως δήλωσε αργότερα, να ασχοληθεί με τη μουσική δημοσιογραφία. Η Βρετανία είχε τότε τρεις μεγάλες μουσικές εφημερίδες, το NME, το Melody Maker και την Sounds και ο φίλος μας βομβάρδιζε και τις τρεις με γράμματα τα οποία δημοσιεύτηκαν ουκ ολίγες φορές. Εκτός όμως από αυτή του τη φιλοδοξία, στο πίσω μέρος του μυαλού του υπήρχε πάντα η επιθυμία του να επιτύχει και ως συγγραφέας, όπως ο ήρωάς του Oscar Wilde. Το βιβλίο του για τον James Dean, με τίτλο James Dean Is Not Dead, μπορεί να το αποκήρυξε από πολύ νωρίς, στο ebay όμως μπορεί και να το βρείτε να αγγίζει τις 2 λίρες / σελίδα..
3. Τι κοινό έχουν οι Smiths με τους ABBA? Εκτός από το ότι είναι ίσως τα μοναδικά σπουδαία [ας μην επιχειρήσουμε και συγκρίσεις τώρα.. και μόνο που μπήκαν στην ίδια πρόταση με τους Smiths τους αρκεί νομίζω] συγκροτήματα που ΔΕΝ ενέδωσαν στη μόδα των επανενώσεων και στους πακτωλούς των εκατομμυρίων που τους προσφέρθηκαν, το μουσικό έργο και των δύο έχει γίνει musical! Βέβαια, αυτό των ABBA είναι σαφώς πιο γνωστό και επιτυχημένο [εμπορικά τουλάχιστον], αλλά πραγματικά θα ήθελα να είχα την ευκαιρία να δω το Some Girls Are Bigger thanOthers έστω κι αν οι κριτικές που απέσπασε δεν ήταν και πιο ενθαρρυντικές..
Βέβαια οι Smiths νικούν τους ABBA γιατί έχουν και ταινία αφιερωμένη σ'αυτούς και ντοκυμαντέρ .. όπως επίσης και συνέδρια, πανεπιστημιακά μαθήματα, συμπόσια, διαλέξεις, διημερίδες.. για να μην ξεχνάμε και το έξοχο περσινό θρίλερ Let The Right One In, για το οποίο πρώτα από εδώ μάθατε ότι πήρε τον τίτλο του από ένα τραγούδι του Morrissey
4. Όταν, κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του άλμπουμ Ringleader of the Tormentors στη Ρώμη, έγινε γνωστό ότι σε ένα τραγούδι την ενορχήστρωση των εγχόρδων θα κάνει ο σπουδαίος Ennio Morricone, οι προσδοκίες ήταν πραγματικά τεράστιες. Ευτυχώς, δε διαψεύστηκαν καθόλου καθώς το τραγούδι είναι όχι μόνο το πιο ενδιαφέρον του άλμπουμ στιχουργικά, αλλά και το ωραιότερο τραγούδι που έχει πει ο Moz τα τελευταία 5 χρόνια κατά την άποψή μου. Πως να'ταν άραγε η ατμόσφαιρα στο studio κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του συγκεκριμένου τραγουδιού? Κάπως έτσι..
Βέβαια, είχα πάντα την αίσθηση, και η οποία έγινε ισχυρότερη όταν είδα το παραπάνω video, ότι ο παραγωγός του άλμπουμ Toni Visconti δεν εκμεταλλεύτηκε όπως θα μπορούσε [και θα έπρεπε] τα έγχορδα, ότι δεν ήταν τόσο δραματικά, τόσο επικά όσο θα τα ήθελα. Ένας fan λοιπόν με μπόλικο ταλέντο και χρόνο στη διάθεσή του, πήρε τα έγχορδα από αυτό ακριβώς το video κι έφτιαξε μια εναλλακτική βερσιόν του τραγουδιού που είναι πολύ μα πολύ καλύτερη απ'ότι θα μπορούσε κανείς να φανταστεί.. [καλύτερη μήπως και από την πρωτότυπη?]
5. Και ποιος δε θα'θελε να γνωρίσει και να γίνει φίλος με τον αγαπημένο του τραγουδιστή? Ε λοιπόν, στην περίπτωση του Morrissey, μια κοπέλα το έχει καταφέρει: Η Julia, μια από τις πιο φανατικές οπαδούς του Moz, παρούσα [σχεδόν] σε κάθε συναυλία του. Μάλιστα, το ερασιτεχνικό site της είναι αρκετές φορές αυτό που δίνει πρώτο αποκλειστικέςπληροφορίες για τον Moz ή φιλοξενεί απαντήσεις του σε ερωτήσεις των fans, και αρκετές φορές αναγράφεται στα εσώφυλλα των CDs σαν το επίσημο site του! Έτσι λοιπόν, όχι μόνο εισπράττει την αναγνώριση και τον χαρετισμό του Morrissey όταν την εντοπίζει στο κοινό, πολλές φορές της απευθύνει το λόγο από σκηνής ή της δίνει το μικρόφωνο για να κάνουν και διάλογο! Αυτό όπως είναι φυσικό, έχει ενοχλήσει αρκετούς, με αποτέλεσμα η κοπέλα να έχει ακρετές αντιπάθειες ανάμεσα στους fan. Αποκορύφωμα όλων αυτών ήταν το επεισόδιο που συνέβη πριν από ελάχιστες ημέρες στη συναυλία στο Cambridge. Κάποιος δυσανασχέτησε με πολύ άκομψο τρόπο, με αποτέλεσμα να εκδιωχθεί από τη συναυλία από τον ίδιο το Morrissey!
Αν και το αντίστοιχο video δεν υπάρχει -ακόμη- στο youtube, για να πάρετε μια ιδέα του πόσο προστατευτικός είναι ο Morrissey με τους fans του, κατεβάστε αυτή την εκτέλεση του I Know It's Over από μια live εμφάνιση των Smiths. Ένας οπαδός απομακρύνεται βίαια στην προσπάθειά του να ανεβεί στη σκηνή και ο Morrissey σταματάει το τραγούδι και τα χώνει π.ο.λ.ύ άσχημα στον σεκιουριτά, για να συνεχίσει μετά σα να μην έγινε απολύτως τίποτε! Πραγματικά ανεκτίμητο! 6. Young Morrissey
7. Δεν έχω πάει στο Manchester αλλά είχα την τύχη να βρίσκομαι στο Λονδίνο την εβδομάδα που το καλύτερό του άλμπουμ, Vauxhall & I ανέβηκε στο #1. To Half A Person, το Picadilly Palare, το London και τόσα άλλα αποτέλεσαν ένα ιδανικό soundtrack για τις Λονδρέζικες βόλτες μου..
Ένας ανεπίσημος οδηγός για το Λονδίνο των Smiths και του Morrissey. Ένας επίσημος για το Manchester κι ένας για όλες τις τοποθεσίες που κατονομάζονται στα τραγούδια των Smiths
9. Σε προηγούμενο post του 2006 είχαμε δει μερικά Morrissey Tattoos. Δείτε πολλά περισσότερα εδώ.
10. Όπως είναι φυσικό ο Morrissey και οι Smiths έχουν αποτελέσει πηγή έμπνευσης για πολλά συγκροτήματα, και αναφορές σ'αυτούς συναντάμε ουκ ολίγες φορές σε στίχους τραγουδιών. Ποιες είναι όμως οι φορές που ένας καλλιτέχνης αποφάσισε να γνωστοποιήσει την αγάπη του ή το μίσος του προς το φίλο μας ηχογραφώντας ένα τραγούδι με το όνομά του στον τίτλο? Προσωπικά εντόπισα πάνω από 20! Νομίζω πως ούτε για τη Madonna θα βρείτε τόσα: Από το γνωστό καταπληκτικό Morrissey του Leo Garcia, το Morrissey Was Right και το πρόσφατο tribute των Sparks, ως το εκτρωματικό Morrissey των Anal Cunt το Morrissey Rides A Cockhorse των Warlock Pinchers και το Morrissey Must Die των Meatmen, κατεβάστε τα όλα και διαπιστώστε μόνοι σας ποια είναι περισσότερα: τα τραγούδια αγάπης ή μίσους?
11. Steven Patrick Morrissey. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο στο Morrissey δεν αρέσει καθόλου το μικρό του όνομα [όταν ήταν πιο μικρός τον ενοχλούσε ιδιαίτερα να τον φωνάζουν Steve] οπότε φρόντισε από νωρίς να καθιερωθεί με το επώνυμό του και μόνο. Η μοναδική αναφορά που κάνει ο ίδιος στο μικρό του όνομα είναι στο Ouija Board, Ouija Board [it spelled S.T.E.V.E.N.] ενώ ας μην ξεχνάμε το B side I know very well how I got my name. Το επώνυμο Morrissey όμως δεν είναι τελικά και ιδιαίτερα σπάνιο: Ο σχετικά γνωστός ηθοποιός David Morrissey [Basic Instinct 2] και ο πιο άγνωστος Neil Morrissey Ο περίφημος σκηνοθέτης Paul Morrissey [Flesh, Heat, Chelsea Girls] Ο φολκ τραγουδιστής Bill Morrissey [που εκνευριστικά εμφανίζεται πάντα στις αναζητήσεις στο hmv]
Morrissey is the # 2,379 ranked last name in the United States 12. Η σχέση του Morrissey με τους οπαδούς του είναι πραγματικά πολύ περίεργη. Για κάποιον τόσο εκκεντρικό αλλά και τόσο διάσημο, παραμένει εντυπωσιακά ανοιχτός προς τους φαν του, ενθαρρύνοντας θα'λεγε κανείς συμπεριφορές όπως αυτές που συναντά κανείς στις συναυλίες του, όπου το σκαρφάλωμα στη σκηνή και ο εναγκαλισμός του καλλιτέχνη θεωρούνται αναπόσπαστο μέρος της ιεροτελεστίας μιας επιτυχημένης εμφάνισης. Οι περισσότερες μαρτυρίες ανθρώπων που τον συναντούν και του ζητούν ένα αυτόγραφο ή μια φωτογραφία είναι επίσης πολύ θετικές, και μιλούν για έναν πολύ ευγενικό άνθρωπο, που χωρίς ίχνος βεντετισμού δέχεται αδιαμαρτύρητα τέτοιου είδους εκδηλώσεις θαυμασμού. Από την άλλη μεριά, η σχέση του με άλλους αστέρες της μουσικής [και όχι μόνο] βιομηχανίας είναι εντελώς αλλοπρόσαλη! Ο Michael Stipe υποτίθεται ότι για πολύ καιρό στη δεκαετία του '80 του έστελνε γράμματα ώσπου αυτός να [κατα]δεχτεί να τον συναντήσει. Η Chloe Sevigny είναι επίσης φαν σε επίπεδο ψύχωσης, και φυσικά ο Moz επίσης αρνείται να τη συναντήσει [μάλιστα η ίδια παραπονέθηκε σε συνέντευξή της για το κράξιμο που έφαγε από αλλους φαν όταν αποφάσισε να ντυθεί Ζαν Ντ'Αρκ για το Halloween, και κράτησε ένα Panasonic walkman κι όχι ένα αυθεντικό Sony όπως θα όριζε η αυθεντική αναπαράσταση των στίχων του Big mouth strikes again!]. Οι Bono, Elton John, Noel Gallagher, Thom Yorke είχουν επίσης εκδηλώσει το θαυμασμό τους, οπότε ο Morrissey είναι ιδιαίτερα προσεκτικός όταν αναφέρεται σ'αυτούς, καθώς δεν τον κόβω και για μεγάλο φαν της μουσικής τους [το τι είχε σούρει στον Elton John ας μην το θυμηθούμε καλύτερα..]. O Alex Kapranos του πήρε συνέντευξη για το ΝΜΕ και ο Jamie Stewart φωτογραφήθηκε ως Morrissey για το περιοδικό Out.
Ο David Bowie είναι/ήταν επίσης δηλωμένος φαν, διασκεύασε μάλιστα και το I Know It's Gonna Happen Someday σ'ένα άλμπουμ του ["τι άλλο να ζητήσει κανείς από τη ζωή?" είχε δηλώσει τότε ο Moz], οι σχέσεις τους όμως διαταράχθηκαν όταν ο Morrissey αποσύρθηκε από το support της περιοδείας του Bowie μετά από λίγες μόνο εμφανίσεις, καθώς έκρινε ότι τον μείωσαν οι απαιτήσεις/περιορισμοί του David. Έκτοτε δεν αναφέρεται διόλου κολακευτικά για το έργο του της τελευταίας 25ετίας [όχι και τόσο άδικα είναι η αλήθεια..]. Οι σχέσεις του με τον Robert Smith των Cure επίσης δεν είναι οι καλύτερες, και από τις δύο πλευρές έχουν ειπωθεί αρκετές κακίες, αλλά αυτό είναι φυσικό καθώς τα δύο συγκροτήματα λειτουργούσαν πάντα ανταγωνιστικά, καθώς έδρασαν την ίδια περίοδο. Οι Smiths βέβαια είχαν μια αψεγάδιαστη καριέρα, ενώ οι Cure.. [ας σταματήσω εδώ καλύτερα, lol]. Ο David Cameron, αρχηγός του συντηρητικού κόμματος της Βρετανίας, έχει δηλώσει επίσης το θαυμασμό του για τους Smiths, κι ας απέφυγε να σχολιάσει πως είναι δυνατόν ένας από τους αγαπημένους του δίσκους να λέγεται "Η Βασίλισσα είναι νεκρή". Η JK Rowling, συγγραφέας των βιβλίων του Harry Potter έχει δηλώσει ότι η μουσική των Smiths τη βοήθησε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής της, όταν ήταν άνεργη κι απελπισμένη, και είναι επίσης μεγάλη φαν του Moz. Το τι έχει πει το στόμα του για τραγουδίστριες όπως η Liz Fraser, η Madonna ή η Sade [Creep of the Year = Sade απάντησε σε ερωτηματολόγιο του NME το 1985!] είναι να βγαίνεις απ'τα ρούχα σου.
Οι μαρτυρίες των διάφορων support bands στις συναυλίες του είναι επίσης εντελώς αντιφατικές. Ενώ όλοι τους έχουν επιλεχθεί προσεκτικά από τον ίδιο, άλλοι αναφέρουν τις σαφείς οδηγίες που τους δίνονται από το manager του να 'αποφύγουν να τον κοιτάξουν στα μάτια', ενώ άλλοι έχει τύχει να πιουν μέχρι και μια μπύρα μαζί του μετά τη συναυλία [λέμε τώρα..]. Η αγαπημένη μου μαρτυρία είναι αυτή της Tori Amos [you small dick fuckhead!] ενώ ο ηθοποιός Nigel Havers είναι πραγματικά απολαυστικός στην εκπομπή "I've never seen Star Wars" αναφερόμενος στους Smiths και τον Morrissey και συνοψίζει τέλεια την άποψη όλων αυτών που απλά δε συμπαθούν τον Mozzer: "I just don't get it!". Άσε τώρα βρε Nigel, που να σου εξηγούμε..
13. Οι Smiths έδρασαν στα μέσα της δεκαετίας του '80, μια εποχή που χαρακτηρίστηκε από την ολοκληρωτική επικράτηση του MTV. Ήταν αδιανόητο για ένα νέο συγκρότημα το να κυκλοφορεί singles χωρίς αυτά να συνοδεύονται απο το αντίστοιχο video. Οι Smiths, σύμφωνα πάντα με τη δική μου διεστραμμένη λογική, ήταν το τελευταίο μεγάλο συγκρότημα που κατόρθωσε να γνωρίσει επιτυχία χωρίς ουσιαστικά να γυρίσει ένα 'κανονικό' video. Μόνο τα μισά από τα singles τους συνοδεύονται από κάποιο video, το οποίο είναι συνήθως ένα μοντάζ από ζωντανές εκτελέσεις του τραγουδιού ή εμφανίσεις του συγκροτήματος στην τηλεόραση. Υπάρχει όμως μια μικρή εξαίρεση. Η εταιρεία των Smiths ανέθεσε στο γνωστό avant-garde σκηνοθέτη Derek Jarman να γυρίσει ένα μικρού μήκους φιλμ [χωρίς φυσικά την έγκριση, τη συμμετοχή ή την παρουσία των ίδιων] ως οπτική συνοδεία τριών τραγουδιών από το άλμπουμ The Queen Is Dead. Το αποτέλεσμα? Μια αριστουργηματική δουλειά που επηρέασε καταλυτικά τα μετέπειτα indie videos εκείνης της εποχής. Γρήγορο μοντάζ, κουνημένες εικόνες, το αξέχαστο χέρι μπροστά από την κάμερα, η εμβληματική περιστρεφόμενη κορώνα [που είναι και η πρώτη μου εικόνα / επαφή με το συγκρότημα], ένα πραγματικό έργο τέχνης.
Ο ίδιος ο Morrissey ερωτώμενος το 1987 για τα video των Smiths απάντησε τα εξής:
"I have never liked it. I never like any videos, and I just feel that if The Smiths could just slide along, or had just slid along without ever touching this world, I would have felt incredibly proud. But I suppose, to the glazed eye, that hasn't happened. Something precious has been lost and I don't think it was worth losing it, to be quite honest."
Αυτή η άποψη βέβαια εγκαταλήφθηκε όταν ξεκίνησε η προσωπική του καριέρα [αξέχαστα τα video του Suedehead και, κυρίως, του Everyday Is Like Sunday] καθώς ο ίδιος πρωταγωνίστησε σε αρκετά videos, κυρίως για τα singles της περιόδου 88-94.
Δείτε εδώ ολόκληρο το film του Jarman
14. Ότι και να πει κανείς για να υποστηρίξει το αντίθετο, ο Morrissey πάντα θα έχει τη ρετσινιά του miserable, του Pope of Mope. Για μένα είναι ένας από τους πιο αστείους frontmen στην ιστορία της μουσικής. Εντάξει, το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας του δεν το λες και εύθυμο με τόση ευκολία, το ίδιο όμως δεν ισχύει και για την ίδια τη ζωή? Ακολουθούν μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές ατάκες του Morrissey:
- Ερωτώμενος για τη διασκευή των Tatu στο How Soon Is Now, ζητά περισσότερες πληροφορίες για το συγκρότημα: "they're Russian teenage lesbians". "Well.. aren't we all?"
- "I smell burning flesh and I hope to God it's human" πριν λίγες ημέρες στο Φεστιβάλ Coachella.
- "I'd rather eat my own testicles than reform The Smiths - and that's saying something coming from a vegetarian"
- Cats or Dogs? "pussies" Beyonce or Jennifer Lopez? "hell is'nt hot enough for either"
- "I can understand it when somebody writes to me by every post, and sends me their underwear, and feels that enormous degree of painful obsession. And I wholly encourage it"
- "Shall we play first of the gang.....?" "Only if you give it its full title"
- Σε δημοσιογράφο, αφού του έχει αναφέρει το όνομα George Eliot στην ερώτηση ποιοι σύγχρονοι συγγραφείς του αρέσουν: "Do you know him?" Yes. "Well, she's a woman.."
- "Long hair is an unpardonable offense which should be punishable by death"
- "I was never young. This idea of fun: cars, girls, saturday night, bottle of wine... to me, these things are morbid. I was always attracted to people with the same problems as me. It doesn't help when most of them are dead."
- "I do maintain that if your hair is wrong, your entire life is wrong."
- "I had this wonderflu arrangement with the entire universe without actually meeting anybody, just through the wonderful postal service. The crisis of my teenage life was when postage stamps went from 12p to 13p. I was outraged."
- Για τους Smiths : "I loved and love Johnny Marr, but I feel tremendous indifference to Bruce and Rick"
- Για το 'Do They Know it's Christmas' "One can have great concern for the people of Ethiopia, but it's another thing to inflict daily torture on the people of England"
Δικαίως νομίζω ο Morrissey θεωρείται η χαρά του interviewer..
15. Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1984, πρώτη φορά των Smiths στη Νέα Υόρκη, και εμφάνισή τους στο club Danceteria. Μέχρι και τα μουστάκια του Johnny Marr γελούν όταν διηγείται ποια πανάγνωστη τραγουδίστρια τους έκανε support..
16. Δεν το έχω πει ποτέ μέχρι τώρα [και δεν το έχω καταγράψειεδώ ας πούμε] αλλά στη συναυλία του στο Gagarinτο Νοέμβριο του 2002 [διπλό sold out χωρίς συμβόλαιο και χωρίς άλμπουμ εδώ και 5 χρόνια] και κατά τη διάρκεια του ύμνου Hand In Glove, ο τεράστιος κόπος του να εξασφαλίσω μια θέση στην πρώτη σειρά ανταμείφθηκε καθώς ο Moz, έπειτα από μερικές παιχνιδιάρικες προσποιήσεις με τους διπλανούς μου, με τέλειο timing, κατά τη διάρκεια ολόκληρου του στίχου "so stay on my arm you little charmer" διάλεξε παραδόξως να κρατήσει το χέρι του yours truly, σε δύο από τα μεγαλύτερα σε διάρκεια δευτερόλεπτα που έχουν καταγραφεί ποτέ. Λίγο αργότερα το ίδιο χέρι έπιασε και το πουκάμισο του Moz, και το τι επακολούθησε [ε-πί-θε-ση από 10 αλαλάζοντες οπαδούς] μόνο οι μελανιές μου μπορούν να το διηγηθούν..
17. Bits & Pieces
Wish Morrissey a very Happy Birthday! / ..and then buy him a present / Back that ass up! / Friends with Morrissey / Greatest Hits Ad / My Life, as told by Morrissey / Ryan Mcginley interview / Morrissey's seven inch plastic strap-on / The Moz Petition [to give a Star on the Hollywood Walk of Fame to Morrissey.. / Years of refusal /The Diana - Morrissey phenomenon / A [famous] fan who doesn't want to meet Morrissey / quiz / maria /Sandie Shaw on the Smiths / the faster you push me.. / the curch of Morrissology? / David Tennant.. dancing to the Smiths / Chart Stats / the Headmaster Ritual /
18. The REAL Morrissey..
19. Έχετε ζωγραφίσει ποτέ τον Morrissey? Όχι? Μα γιατί? Το έχουν κάνει περισσότεροι απ'όσους νομίζετε, όπως θα διαπιστώσετε εδώ. Ίσως καλύτερα από όλους το έχει κάνει ο Derek Erdman..
20. Πραγματικά ατελείωτη η λίστα με τις διασκευές στα τραγούδια των Smiths και του Morrissey. Στο εξαιρετικό tribute site PassionsJustLikeMine καταγράφονται σχεδόν όλες! Από τις 'οργανωμένες' προσπάθειες οι πιο γνωστές είναι: το CD του γαλλικού περιοδικού Les Inrockuptibles με διασκευές σε όλα τα τραγούδια του κλασικού άλμπουμ The Queen Is Dead, το tribute CD του String Quartet και η συλλογή How Soon Is Now με διασκευές των Smiths από emo αμερικανικά συγκροτήματα. Ο Colin Meloy, τραγουδιστής του Καναδέζικου συγκροτήματος των Decemberists έχει επίσης κυκλοφορήσει ένα EP με διασκευές σε τραγούδια του Morrissey, το οποίο και πουλούσε στην τουρνέ του εκείνης της χρονιάς. Το πολύ καλό site TheMusicSlut είναι υπεύθυνο για το τελευταίο project διασκευών σε τραγούδια του Morrissey και των Smiths. Παρουσιάζει μία αποκλειστική, καινούργια διασκευή, κάθε μέρα για όλο το Μάιο, στα πλαίσια του εορτασμού των γενεθλίων του Moz. Ο Μάιος είναι, τέλος, επίσης αφιερωμένος στο ίδιο γεγονός και στο αδερφάκι αυτού του blog The Cover Lovers, όπου παρουσιάζονται Μorrissey covers για όλο το Μάιο..
Όπως έχω ξαναγράψει πιστεύω πως οι πραγματικά σπουδαίες διασκευές σε τραγούδια των Smiths είναι ελάχιστες, και η καλύτερη όλων παραμένει για μένα αυτή εδώ.
21. Αρκετά είναι τα συγκροτήματα που πήραν το όνομά τους από ένα S/M τραγούδι: οι The Ordinary Boys, Pretty Girls Make Graves, Shakespeare's Sister από τα ομώνυμα τραγούδια. Οι Suede από το suedehead. Οι Gene από το Jeane. Ο/οι The Boy Least Likely To από το The Girl Least Likely To. Oι Panic At The Disco [πιθανότατα] από το Panic. Οι Girls In A Coma από το Girlfriend In A Coma. Χωρίς βέβαια να υπολογίζουμε τα tribute bands τύπου The Smyths, These Charming Men etc..
22. Στο πρόσφατο άλμπουμ της σειράς Under The Influence ο Morrissey διαλέγει και παρουσιάζει μερικά από τα ονόματα που τον σημάδεψαν στα νιάτα του, και που τον επηρέασαν στη μετέπειτα μουσική του πορεία. Δεν είναι όμως αυτή η μοναδική φορά που οι μουσικές του προτιμήσεις έγιναν γνωστές στους οπαδούς του, καθώς, ως γνήσιος και μέγας φαν της pop μουσικής, δε χάνει ποτέ την ευκαιρία να μιλήσει για τα αγαπημένα του τραγούδια, πόσο μάλλον να μεταδώσει κάποια από αυτά σε κάποια ραδιοφωνική εκπομπή ή να επιμεληθεί ένα CD μουσικού περιοδικού..
Πίσω στο 1984 ως καλεσμένος της εκπομπής My top 10 του BBC Radio 1 ο Moz διαλέγει και μιλά με πάθος για τραγούδια όπως το Be Young Be Foolish Be Happy των Tams ή το Paper Boy των Marvelettes. Κατεβάστε ολόκληρη την εκπομπή από εδώ.
Πριν μερικά χρόνια, και λίγο πριν διακόψει [οριστικά?] τις διπλωματικές του σχέσεις με το NME, η εφημερίδα κυκλοφόρησε με ένα CD που περιείχε τραγούδια όπως το Barbecutie των Sparks και το Morning Star Ship του Jobriath. Ο τίτλος του παρμένος από το Shakespeare's Sister:Songs To Save Your Life..
Η Janice Long, radio DJ στο BBC2 έχει το προνόμιο να είναι ένας από τους λίγους ανθρώπους στα media που εμπιστεύεται ο Morrissey, κι έχει καταφέρει αρκετές φορές να τον έχει καλεσμένο στην εκπομπή της. Πέρυσι, εκτός από τη μεταξύ τους πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα ο Moz διάλεξε και αρκετά τραγούδια από Siouxsie & the Banshees, Pretenders, Serge Gainsbourg κ.α. Όλη η εκπομπή εδώ.
Σεπτέμβριος 1989 και το NME δημοσιεύει άλλη μια επιλογή του Moz στη στήλη Singles To Be Cremated With. Dionne Warwick, Rita Pavone, Shirley Bassey και αρκετοί άλλοι έχουν την τιμή να συνοδεύσουν τον Morrissey στην τελευταία του κατοικία. Ένας καλός άνθρωπος κατόρθωσε να συγκεντρώσει όλες τις πρωτότυπες εκτελέσεις! Να'τες!
23. Το birthday boy ομολογουμένως δεν είναι και ο πιο εύκολος άνθρωπος του κόσμου.. Τα καπρίτσια του και, κυρίως, ο τρόπος που 'ξεγράφει' ανθρώπους από τη ζωή και την καριέρα του χωρίς προφανή λόγο και αιτία [κόβοντας απότομα κάθε επικοινωνία, με ένα σημείωμα ή στην καλύτερη περίπτωση μέσω κάποιου τρίτου προσώπου] είναι πια γνωστά.. Εμείς του τα συγχωρούμε όλα.. Δεν ξέρω βέβαια αν ισχύει το ίδιο και για τον κύριο Andrew Winters ο οποίος περιγράφει την πολύ σύντομη εμπειρία του ως μέλος του road crew του Morrissey στο Times Online με τον τίτλο 'I was Morrissey's roadie'. Ήλθε, είδε και απήλθε χωρίς να καταλάβει καν από που.. του ήλθε. Που να είχε απαντήσει ειλικρινώς στην ερώτηση του Morrissey για τον πρώτο δίσκο που αγόρασε.. Ή να έτρωγε κανένα παϊδάκι.. Ξε-καρ-δι-στι-κό!
24. Αν και απ'ότι διαβάζω ο Moz πρέπει να έχει υποκύψει πρόσφατα στη μόδα του 'email', ο χαρακτηριστικός τρόπος επικοινωνίας του με τον έξω κόσμο παρέμενε για αρκετά χρόνια το φαξ [!]. Πριν όμως και από αυτόν τον υπερσύγχρονο τρόπο επικοινωνίας, κάποιοι πολύ τυχεροί είχαν την τιμή να συγκαταλέγονται ανάμεσα στους penpals του Morrissey. Ο ίδιος άλλωστε έχει πει πως περνούσε ατέλειωτες ώρες στο δωμάτιό του ως έφηβος, ακούγοντας μουσική, διαβάζοντας και γράφοντας γράμματα [κάποια από αυτά στο NME]. Ο Robert Mackie ήταν penpal του Morrissey το σωτήριον έτος 1981, λίγο πριν τη δημιουργία των Smiths. Τα γράμματα που του έστειλε ο Moz τα δημοσίευσε -το κάθαρμα- σε ένα fanzine κάποια χρόνια αργότερα, όχι ότι μας κακόπεσε βέβαια.. είναι αληθινά συναρπαστικά. Γεμάτα σαρκασμό, χιούμορ και υπεροψία.
"Have you ever traveled anywhere overseas? Have you ever been to Manchester? Have you ever been to, or would you like to go to, the boring old states? I'm going back there on Jan 15th. Yipee. Away from this godforsaken place. I'll be going to New York first, and then on to Colorado where I'll be living. I'll give you my address there as I hope you'll continue to mesmerize me with your pushing intellect. I'll miss Coronation Street and I'll miss Top of the Pops (Yes, I watch it damnit), but I WON'T miss Spandau Ballet.
Will you send me some pornography? Do you HAVE a girlfriend? Do you LIKE girls? I have a girlfriend called Annalisa. We're both bisexual. Real hip, huh? I hate sex.
What exactly do you DO with your life anyway? You don't tell me ANYTHING"
Α, και μια που είπαμε για αλληλογραφία, ορίστε και το font βασισμένο στο γραφικό χαρακτήρα του Morrissey..
25. Λέγαμε νωρίτερα για διασκευές άλλων ονομάτων σε τραγούδια των Smiths. Ποια τραγούδια όμως διασκεύασαν οι ίδιοι? Και ποια ο Morrissey? Είτε σε ζωντανές εμφανίσεις, είτε σε δεύτερες πλευρές singles, αυτές είναι οι αυθεντικές εκτελέσεις όλων των τραγουδιών άλλων στιχουργών που τραγουδήθηκαν ποτέ από τον Morrissey, όπως τις συγκέντρωσε ένας επίσης πολύ καλός άνθρωπος, σε μία συλλογή έξοχα τιτλοφορημένη The Most Impassionate Songs. Από το εκπληκτικό His Latest Flame του Elvis και το Moonriver με την Audrey Hepburn μέχρι το What's The World των James και το Work Is A Four-letter Word της Cilla Black [σύμφωνα με τις φήμες, μια από τις αιτίες διάλυσης των Smiths, καθώς όπως είπε ο Johnny Marr δεν ήθελε καθόλου να το ηχογραφήσει. " I didn't form a group to perform Cilla Black songs". Συγγνώμη Johnny μου, σ'αγαπώ, σ'εκτιμώ, αλλά το τραγούδι αυτό αξίζει περισσότερο από το 99% της δισκογραφίας σου των τελευταίων 20 χρόνων] πρέπει να έχετε παραδεχτεί πλέον ότι ο φίλος μας διαθέτει ένα εξαιρετικό μουσικό γούστο..
26. Ο Morrissey σύμφωνα με παλιά δήλωσή του δε διαθέτει ipod [αν και διάβασα κάπου ότι πρόσφατα απέκτησε]. Φαντάζομαι το πόσο θα δυσανασχέτησε με την επικράτηση του cd στα 80s. Ως σωστός λάτρης της μουσικής είναι οπαδός του βινυλίου [και αυτό το απέδειξε φέτος για άλλη μια φορά φωτογραφιζόμενος με τη μπάντα του 'φορώντας' μόνο ένα 7ιντσο σινγκλάκι και βάζοντας την επίμαχη φωτογραφία μόνο στο single βινυλίου του Ι'm throwing my arms around Paris και όχι στα δύο cd singles]. Ένας από τους λόγους που οι οπαδοί των Smiths περίμεναν πως και πως την κυκλοφορία των singles τους, ήταν όχι μόνο για να ακούσουν το νέο τους -έτσι κι αλλιώς υπέροχο- τραγούδι, αλλά και για να απολαύσουν τα καταπληκτικά εξώφυλλά τους που δημιούργησαν σχολή με την αισθητική τους, απεικονίζοντας τους ήρωες του Morrissey, όπως επίσης και για να διαβάσουν τα μικρά μηνυματάκια που ο Morrissey έβαζε να χαραχθούν στο τέλος των δίσκων.. Εδώ θα δείτε όλα τα εξώφυλλα των singles των Smiths, κι εδώ θα διαβάσετε τα etchings των δίσκων, ενώ εδώ θα μάθετε ποιοι είναι όλοι αυτοί οι γνωστοί και άγνωστοι που έχουν την τύχη να απεικονίζονται σε ένα εξώφυλλο των Smiths.
27. Ένα από τα πράγματα που δεν είναι τόσο γνωστά στο κοινό είναι ο τρόπος που δουλεύει ο Morrissey στο studio. Η εκάστοτε μπάντα δουλεύει πάνω σε ένα instrumental demo του τραγουδιού και έπειτα ο Moz, αφού δουλέψει πάνω στο demo για μερικές ημέρες, ηχογραφεί τα φωνητικά πάνω στη φωνητική μελωδία που ο ίδιος έχει συνθέσει και με στίχους που -φυσικά- ο ίδιος έχει γράψει. Πολλές φορές μάλιστα η υπόλοιπη μπάντα ήταν εντελώς στο σκοτάδι ως προς την κατεύθυνση που θα έπαιρνε το τραγούδι, μέχρι και την τελική ηχογράφηση των φωνητικών. Κι ενώ αυτό αποδεικνύει ότι η συνεισφορά του Morrissey στο μουσικό έργο των Smiths ήταν κάτι παραπάνω από το στιχουργικό κομάτι, και χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω το μερίδιο δόξας που αναλογεί στον Johnny Marr, ας αναφέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα:
Το Φθινόπωρο του 1985, οι ηχογραφήσεις του περίφημου άλμπουμ The Queen Is Dead συνεχίζονται κανονικά και ο Morrissey κρατά σημειώσεις πάνω στις διαδοχικές ηχογραφήσεις μιας συγκεκριμένης σύνθεσης του Marr, μπαίνοντας έπειτα στο studio για να προσθέσει το δικό του μέρος, όταν το backing track έχει πια ολοκληρωθεί. Το τραγούδι με τίτλο I Know It's Over είναι ένα από τα πιο συγκλονιστικά στην καριέρα των Smiths, και, για μένα, η καλύτερη ερμηνεία του Morrissey. Η στιχουργική και ερμηνευτική του εξέλιξη είναι απλά μεγαλοφυιείς, καθώς περιγράφεται το δραματικό, σχεδόν πένθιμο τέλος ένος έρωτα που δεν υπήρξε παρά μόνο στη φαντασία του αφηγητή του. Περιέχει δέ τον καλύτερο στίχο που έχω ποτέ ακούσει, την καλύτερη συμβουλή που μου έχει δώσει ποτέ κανείς, την οποία πάντα προσπάθησα, ανεπιτυχώς τις περισσότερες φορές, να εφαρμόσω στη ζωή μου..
It's so easy to laugh, it's so easy to hate it takes strength to be gentle and kind
Προς τιμή του ο Marr, πέντε χρόνια μετά τη διάλυση των Smiths, σε μια συνέντευξή του στον Johnny Rogan η οποία τελειώνει με τη φράση "I never saw Morrissey again" δηλώνει ότι η ηχογράφηση των φωνητικών του τραγουδιού από τον Morrissey ήταν ένα από τα highlights της ζωής του!
JR: Were there any other tracks on "The Queen Is Dead" or moments that particularly struck you? JM: Morrissey's vocal on "I Know It's Over" - I'll never forget when he did that. It's one of the highlights of my life. It was that good, that strong. Every line he was hinting at where he was going to go. I was thinking, "Is he going to go there? Yes, he is!" It was just brilliant.
28. "Andy, you have left the Smiths. Goodbye and good luck" Μ'αυτό τον εξαιρετικά κομψό τρόπο, και την παραπάνω φράση γραμμένη σ'ένα σημείωμα αφημένο στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου του ο μπασίστας των Smiths, εθισμένος τότε στην ηρωίνη, έμαθε για την αποπομπή του από το συγκρότημα, με συνοπτικές διαδικασίες, στις αρχές του 1986. O Morrissey ήταν εντελώς anti-drugs και ο Marr, κάπως υποκριτικά είναι η αλήθεια, δήλωσε αργότερα ότι το έκαναν για να τον ταρακουνήσουν, και να τον κάνουν να σταματήσει, μην έχοντας ουσιαστικά σκοπό να τον διώξουν στ'αλήθεια. Πράγματι, ο Rourke επέστρεψε στο συγκρότημα λίγες μέρες αργότερα. Στο ενδιάμεσο, ο νεαρός Craig Gannon, κιθαρίστας των Aztec Camera κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Rourke στο μπάσο. Προτού καλά καλά ο 20χρονος Craig προλάβει να εξοικειωθεί με το ρόλο του μπασίστα των Smiths ο Rourke επιστρέφει, όμως το συγκρότημα αποφασίζει να τον κρατήσει ως δεύτερο κιθαρίστα. Ο Gannon έμεινε στην ιστορία ως "ο πέμπτος Smith". Ήταν βέβαια γραφτό του να αποχωρήσει κι αυτός με παρόμοιο τρόπο.. Δείτε πως ο ίδιος περιγράφει τώρα την εμπειρία του με το συγκρότημα..
29. Interviews
Meetings with Morrissey / The motorcycleaupairboy archive / forever ill archive / Morning Becomes Eclectic / the PETA interview / suffer little children / "i was very narrow-minded.." / M.Thatcher, Mark Simpson & a kid singing 'hang the DJ'.. / Morrissey speaks and Mick Jagger jumps up & down.. / Tony Wilson Vs. the Smiths / ..can youread?
Το 1983 ότι και να του πετούσατε ξαναγυρνούσε στη σκηνή [ βλ. 19''] / Υπέροχο B Side, εξαιρετική ερμηνεία, μεγαλειώδες quiff /Morrissey's daughter / η φάτσα του Johnny Carson έπειτα από τη rockabilly εκδοχή ενός τραγουδιού με τίτλο "Υπάρχει μια θέση στην κόλαση για μένα και τους φίλους μου" και τις τσιρίδες των fans είναι απλά ανεκτίμητη.. / were there no seats at the Athens airport? / we're all going mad!! / the lost Derek Jarman video? / what do you see in him? / είναι κάπως περίεργο - παύλα - θλιβερό να βλέπεις το μπασίστα ενός θρυλικού συγκροτήματος να παίζει με ένα tribute band του συγκροτήματός του, αλλά για το μπάσο του Barbarism Begins At Home και μόνο ο Andy Rourke αξίζει να μείνει στην ιστορία.. / the best fan made video? / Morrissey + Kim Wilde Vs. Kajagoogoo / these kids are SO doomed.. / ο Morrissey συζητά με.. τον George Michael / ο Morrissey απαγγέλει Proust..on stage/ a tour of Manchester.. by Morrissey /Bernand Manning Ad & Morrissey on Brookside / 34. Ο Morrissey έχει αποτελέσει όπως είναι φυσικό την έμπνευση για τη συγγραφή αρκετών βιβλίων, γύρω από τη ζωή του, τους Smiths, το φαινόμενο Morrissey γενικότερα.. Ακούστε [!] εδώ ολόκληρο το βιβλίο του Joe Pernice [ηγέτη των αγαπημένων Pernice Brothers] με τίτλο Meat Is Murder. Κάποιοι όμως έχουν επηρεαστεί από τον Moz σε βιβλία [φαινομενικά] άσχετα με τον ίδιο, όπως ο Andre Jordan στο βιβλίο του Heaven Knows I'm Miserable Now..
36. The Morrissey Repertoire. 231 τραγούδια μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές. Περισσότερες από 30.000 ψήφοι ανάμεσα σε Morrissey fans έδωσαν τα παρακάτω αποτελέσματα όσον αφορά το δημοφιλέστερο τραγούδι που τραγούδησε ποτέ ο Moz [συμπεριλαμβάνονται και οι διασκευές]:
1) There Is A Light That Never Goes Out (1986) 2) Everyday Is Like Sunday (1988) 3) Still Ill (1984) 4) I Know It’s Over (1986) 5) Suedehead (1988) 6) The Queen Is Dead (1986) 7) Now My Heart Is Full (1994) 8) Speedway (1994) 9) This Charming Man (1983) 10) Please Please Please Let Me Get What I Want (1984) 11) The Headmaster Ritual (1985) 12) The Last Of The Famous International Playboys (1989) 13) Rubber Ring (1985) 14) Why Don’t You Find Out For Yourself (1994) 15) Panic (1985) 16) Reel Around The Fountain (1984) 17) Stop Me If You Think You’ve Heard This One Before (1987) 18) Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me (1987) 19) The Boy With The Thorn In His Side (1985) 20) That Joke Isn’t Funny Anymore (1985)
Και τα λιγότερο δημοφιλή:
230) Sweetie Pie (2006) 231) Sorrow Will Come In The End (1997) 232) Papa Jack (1997) 233) Golden Lights (1986) 234) Journalists Who Lie (1991)
37.Talent borrows, genius steals έχει πει ο Oscar Wilde και ο Morrissey ήταν ως γνωστόν ένας από τους μεγαλύτερους θαυμαστές του. Οι New York Dolls, ο James Dean, η Shelagh Delaney, ο Elvis.. όλοι έχουν υπάρξει ήρωες του Moz και τους έχει αποτίσει φόρο τιμής ουκ ολίγες φορές. Υπήρξαν όμως περιπτώσεις που έχει χρησιμοποιήσει φράσεις σε στίχους του παρμένες κατευθείαν από κάποιο βιβλίο ή κινηματογραφική ταινία. Δείτε εδώ [3' 40''] τι του έδωσε την έμπνευση για το συγκλονιστικό opener του ντεμπούτου άλμπουμ των Smiths, εδώ [0' 43''] για το This Charming Man και διαβάστε εδώ για το top10 των στίχων που δανείστηκε από αλλού..
38. Το Salford Lads Club.. ίσως το πιο χαρακτηριστικό μέρος της ιστορίας των Smiths, η Μέκκα των απανταχού φαν. Η φωτογραφία του Stephen Wright με το συγκρότημα μπροστά από την πόρτα του SLC για το εσώφυλλο του άλμπουμ The Queen Is Dead θεωρείται η απόλυτη φωτογραφία των Smiths, και μια από τις πιο αναγνωρίσιμες στην ιστορία της μουσικής. Όπως θα διαβάσετε στην Wikipedia, οι υπεύθυνοι της λέσχης δεν ενθουσιάστηκαν και ιδιαίτερα εκείνη την εποχή από όλη τη δημοσιότητα γύρω από τον τίτλο και τους στίχους των τραγουδιών του άλμπουμ, άλλαξαν όμως γνώμη με την τεράστια προβολή που δέχθηκε το μέρος, καθώς θεωρείται εδώ και 23 χρόνια το απόλυτο must σημείο όπου πρέπει να φωτογραφηθεί κάθε αληθινός φαν του συγκροτήματος. Όταν πρόσφατα η λέσχη αντιμετώπισε οικονομικά προβληματα ο ίδιος ο Moz δώρισε 20.000 λίρες για τη διάσωσή της.
Το Stop me if you think that you've heard this one before, εκτός από το ότι δάνεισε τον τίτλο του στην εξαιρετική στήλη που κλείνει κάθε μήνα το περιοδικό Uncut, εκτός από το ότι είναι το μοναδικό τραγούδι των Smiths που έφτασε στο #1 της Βρετανίας [στην εκτέλεση του Mark Ronson βέβαια..] έχει κι ένα υπέροχο video, με τον Morrissey, και μερικούς ακόμη σωσίες του, να κάνουν ποδήλατο γύρω από το SLC, και να καταλήγουν εκεί. Το video, γυρισμένο μετά τη διάλυση του συγκροτήματος, και μόνο με τη συμμετοχή του Moz, μοιάζει θαρρείς με έναν φόρο τιμής [αν όχι αποχαιρετισμό] του τραγουδιστή στην ένδοξη εποχή του συγκροτήματός του. Λίγες εβδομάδες αργότερα θα ξεκινούσε η solo καριέρα του με το Suedehead..
39. Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα υπήρχε ακόμη ένα μικρό χωριό στην Αμερική με το όνομα Morrissey. Ίσως τα συνεχόμενα ατυχήματα στα ορυχεία να ήταν και η αιτία της ερήμωσής του. Σήμερα ο Moz αρκείται στην ικανοποίηση που του δίνει η ύπαρξη της Morrissey Boulevard, 500 περίπου χιλιόμετρα βόρεια του αγαπημένου του Los Angeles.. Αν και δεν είμαι σίγουρος ότι πήρε το όνομά της από τον ίδιο, φαντάζομαι ότι θα έχει κάνει αρκετές φορές τη διαδρομή από το Monterey ως το San Francisco με τη Jaguar του..
40. Πωλήσεις 1992 - 2007 στις ΗΠΑ
The Smiths 1. Best...1 : 432,907 2. Louder Than Bombs: 412,444 3. Singles: 396,150 4. The Queen Is Dead: 287,180 5. Meat Is Murder: 245,385 6. Strangeways, Here We Come: 230,794 7. Best...2: 208,357 8. Harful of Hollow: 133,809 9. The Smiths: 130,076
Morrissey 1. Your Arsenal: 366,047 2. Bona Drag: 360,977 3. Vauxhall & I: 293,017 4. Viva Hate: 234,804 5. You Are The Quarry: 230,169 6. Kill Uncle: 221,293 7. Best of Morrissey: 179,746 8. Ringleader of The Tormentors: 97,502 9. Maladjusted: 88,554 10. World Of Morrissey: 69,357 11. Southpaw Grammar: 67,451
Δεν είναι η δική μου συλλογή παρακάτω, άλλωστε δε μπορώ να την απλώσω έτσι εύκολα για να χωρέσει σε μια φωτογραφία: 12ιντσα και 7ιντσα βινύλια, CD, DVD, κασέτες, βιντεοκασέτες και βιβλία, έχουν φτάσει αισίως τα 153 τεμάχια..
45. Όπως θα διαπιστώσατε κλικάροντας σε μερικά από τα παραπάνω links, τα S/M bootlegs που κυκλοφορούν είναι κυριολεκτικά δεκάδες. Από ζωντανές εμφανίσεις τους στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο μέχρι ολόκληρες τουρνέ.. όρεξη να έχει κανείς να κατεβάζει και να ακούει! Υπάρχει όμως ένα πραγματικά θρυλικό bootleg, το οποίο δεν πρέπει να λείπει από το αρχείο κανενός Smiths fan. Και αυτή είναι η ιστορία του:
Ιούλιος 1983: Οι Smiths ηχογραφούν δεκατέσσερα τραγούδια για το ντεμπούτο άλμπουμ τους, στα Elephant Studios του Λονδίνου με παραγωγό τον Troy Tate, κιθαρίστα τότε των Teardrop Explodes. Τον επόμενο μήνα, το αφεντικό της Rough Trade, Geoff Travis, ο ίδιος που συνέστησε τον Tate, δυσαρεστημένος από την ποιότητα της ηχογράφησης, ζητά από τον γνωστό παραγωγό John Porter να ξαναμιξάρει το άλμπουμ. Αυτός αποφαίνεται πως αυτό είναι αδύνατο, και πως είναι τέτοιες οι αδυναμίες των ηχογραφήσεων που πρέπει να ξαναγίνουν από την αρχή. Ο Morrissey συμφωνεί [και οι φήμες αργότερα θα υποστηρίξουν πως αιτία ήταν η ζήλια του για την πολύ καλή συνεργασία του Tate με τον Johnny Marr..] κι έτσι το περίφημο πρώτο άλμπουμ των Smiths ηχογραφείται ξανά με παραγωγό τον Porter. Παρά τη σπουδαιότητά του [για μένα είναι φυσικά το καλύτερο ντεμπούτο ever] και την ποιότητα των τραγουδιών τόσο συνθετικά όσο και στιχουργικά [ακούστε το συγκλονιστικό εναρκτήριο Reel Around The Fountain..] το άλμπουμ είχε πάντα μια αντιμετώπιση, τόσο από τον τύπο, όσο και από τους δυό δημιουργούς του, ως μια χαμένη ευκαιρία παρουσίασης των τραγουδιών όπως πραγματικά τους άξιζαν..
Από τις ηχογραφήσεις του Tate, μόνο δύο, το υπέροχο Jeane, B Side του This Charming Man, και το Pretty Girls Make Graves, κυκλοφόρησαν επίσημα. Το πλήρες σετ των ηχογραφήσεων του Tate [ή μάλλον ένα working demo αυτών, καθώς όπως ισχυρίζονται βιογράφοι του γκρουπ, η ολοκληρωμένη έκδοση είναι ακόμη καλύτερη] κυκλοφορεί εδώ και καιρό σε bootlegs και στο διαδίκτυο, κάτω από τον τίτλο the Troy Tate Sessions.. Με πιο λιτή παραγωγή και πιο τραχύ ήχο, πολλοί ισχυρίζονται ότι είναι αυτό που συνέλαβε επακριβώς την νεανική ενέργεια της πρώτης εποχής των Smiths, και όχι το επίσημο άλμπουμ. Κρίνετε και μόνοι σας..
46. Από που να την πιάσει και που να την αφήσει κανείς την υπόθεση της δίκης του Morrissey και του Marr ύστερα από αγωγή του ντράμερ των Smiths Mike Joyce.. Χωρίς να έχει υπογράψει κανένα συμβόλαιο [οι αθώες αυτές ημέρες της δεκαετίας του '80..] ο Joyce βρέθηκε ουσιαστικά χωρίς κέρδη από δικαιώματα των πωλήσεων των άλμπουμ των Smiths μετά τη διάλυσή τους. Μήνυσε λοιπόν το ντουέτο Morrissey/Marr για ένα εκατομμύριο λίρες. Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν καταδικαστική για τους κατηγορούμενους κάτι που έκανε έξαλλο τον Morrissey [η χολή που στάζει κατά του δικαστή της υπόθεσης στο Sorrow Will Come In The End από το άλμπουμ Maladjusted ήταν τέτοια που το τραγούδι δε συμπεριλήφθηκε στη Βρετανική έκδοση του άλμπουμ προς αποφυγή νέων δικαστικών προβλημάτων..] Έκτοτε οποιαδήποτε αναφορά σε "εκείνον τον ντράμερ" τον βγάζει κυριολεκτικά από τα ρούχα του! Με μια άνευ προηγουμένου [στη λεπτομέρεια των αναγραφόμενων στοιχείων] ενέργεια, ο Morrissey απαντά στον Joyce και στις συνεχόμενες προσπάθειές του να πλασαριστεί ως ο ριγμένος της υπόθεσης, αναφέροντας ημερομηνίες, πληρωμές, ποσά.. μόνο τους αριθμούς των επιταγών παραλείπει στην προσπάθειά του να μας πείσει πως ο Mike Joyce είναι πλέον πλούσιος εξαιτίας του. "What more does he want?" [εγώ πάντως είμαι μαζί σου Stephen!].
Μεγάλος χαμένος της υπόθεσης βέβαια ήταν ο μπασίστας του γκρουπ Αndy Rourke, ο οποίος συμβιβάστηκε με το πενιχρό ποσό των 10.000 λιρών..
47. Fame, fame, fatal fame..
48. Σε μια συναυλία του Morrissey πρέπει να περιμένεις υπομονετικά μέχρι να ανοίξουν οι πόρτες του club για να πιάσεις μια ικανοποιητική θέση στην πρώτη σειρά μπροστά στη σκηνή. Αν όμως κάνεις την εμφάνισή σου μετά την εμφάνιση του support group, η μουσική που θα ακούσεις από τα μεγάφωνα δε θα είναι διαλεγμένη από τον DJ αλλά από τον ίδιο το Moz. Ακούστε εδώ πχ μια συλλογή τραγουδιών που ακούγονταν πριν από τις συναυλίες του στην Kill unkle τουρνέ του 1991. Elvis, Lulu, Klaus Nomi και πολλοί άλλοι..
Όσο για τα backdrops που εμφανίζονται πίσω από το συγκρότημα στη σκηνή? Διάσημοι ηθοποιοί, άσημοι δευτεραγωνιστές, ανώνυμες φιγούρες σε φωτογραφίες από τα '50ς, ότι μπορείτε να φανταστείτε. Αναζητείστε τις όλες εδώ και δείτε μερικές παρακάτω..
49. 1992. O Morrissey βρίσκεται στην κορυφή της δημοτικότητάς του. Ένα θαυμάσιο άλμπουμ [Your Arsenal, ακόμη και τώρα το δημοφιλέστερό του στις ΗΠΑ], εμφανίζεται στο εξώφυλλο του επετειακού τεύχους για τα 40 χρόνια του NME κρατώντας το πρώτο τεύχος της εφημερίδας.. όλα δείχνουν ότι θα καθιερωθεί επιτέλους και σε ένα μεγαλύτερο ακροατήριο, όταν.. το ατυχές συμβάν της εμφάνισής του στο Finbury Park [ως support σε μια συναυλία των Madness] τυλιγμένου με μια Βρετανική σημαία ξεσηκώνει θύελλα διαμαρτυριών, ιδιαίτερα ύστερα από το εξώφυλλο του NME "Morrissey: Flying the flag or flirting with disaster?". Είναι η κορύφωση μιας αλληλουχίας γεγονότων και δηλώσεων από τα πρώτα κιόλας χρόνια των Smiths, και το NME, άλλοτε αποκαλούμενο ειρωνικά New Morrissey Express λόγω της υπερέκθεσης των Smiths και του Moz στις σελίδες του, τον κατηγορεί ευθέως ως ρατσιστή. Ο ίδιος, αν και δεν απάντησε ποτέ ευθέως, δεν ξεναμίλησε στην εφημερίδα για 12 ολόκληρα χρόνια, ως το 2004, οπότε και οι σχέσεις τους αποκαταστάθηκαν, μια και δεν είχε μείνει κανείς [ούτε καν οι ιδιοκτήτες] στην εφημερίδα από εκείνη τη συντακτική ομάδα του 1992. Νέες συνεντεύξεις, νέα εξώφυλλα, όλα κυλούν ομαλά, και μάλιστα στα τέλη του 2006 ανακοινώνεται η κυκλοφορία ενός ειδικού τεύχους του NME μ'ένα δωρεάν 7ιντσο single του Moz, ώσπου.. νέα καταιγίδα στο προσκήνιο. Ο Morrissey επανέρχεται με συνέντευξή του στην εφημερίδα στο θέμα της μετανάστευσης, χωρίς να ερωτηθεί καν. Το NME δημοσιεύει το θέμα κάνοντας σαφή τη θέση του ότι δε συμφωνεί με την άποψή του. Το παρασκήνιο όμως της συνέντευξης είναι συναρπαστικό. Ο συντάκτης του θέματος Tim Jonze που πήρε τη συνέντευξη απαιτεί να αφαιρεθεί το όνομά του από το κομμάτι γιατί θεωρεί ότι η εφημερίδα αλλοίωσε τα λεγόμενα και των δύο, δηλώνει όμως πως βρήκε τις απόψεις του Morrissey 'προσβλητικές'. Ο manager του Moz δημοσιεύει όλη την αλληλογραφία των δύο ανδρών πριν και μετά τη συνέντευξη.. Ο Morrissey μηνύει την εφημερίδα για συκοφαντία [το αποτέλεσμα εκκρεμεί ακόμη].. Το δεύτερο διαζύγιό του από την εφημερίδα ειναι γεγονός..
Τέσσερα χαρακτηριστικά [από τα δεκάδες] εξώφυλλα του NME..
50. Μάιος 1983. Η κυκλοφορία του Hand In Glove, ντεμπούτου single των Smiths. Σεπτέμβριος 1987, τέσσερα χρόνια και τέσσερις μήνες αργότερα, η κυκλοφορία του τελευταίου τους άλμπουμ και η διάλυσή τους. Τέσσερα studio albums, τρία compilation albums, 17 singles με original συνθέσεις στα b sides, 73 τραγούδια.. Σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα [μικρότερο από όσο χρειάστηκαν οι Stone Roses για να ηχογραφήσουν το δεύτερο άλμπουμ τους όπως χαρακτηριστικά έγραψε το περιοδικό Select] οι Smiths παρήγαγαν ένα τόσο αψεγάδιαστο έργο, που σε αξία και στην επιρροή που άσκησε στην ανεξάρτητη rock σκηνή, μόνο με το αντίστοιχο έργο των Beatles για την pop μουσική και κουλτούρα μπορεί να συγκριθεί. Κανείς σύγχρονός τους ή μετέπειτα από αυτούς δε στάθηκε ποτέ ικανός να τους κοιτάξει στα μάτια, και αυτή τη δήλωση είμαι διατεθειμένος να την υπερασπιστώ μέχρι θανάτου..
This post would not have been made possible without all the wonderful people at the morrissey-solo forum, passionsjustlikemine.com, and all the other great sites i mentioned at #35. You know who you are.
So, dear Mozzer, I hope this was not an unhappy birthday..
Join us at May 22nd, 2059, for part II of this post
..and now excuse me if you will, because I r.e.a.l.l.y. need to go out for a drink! Drink, drink, drink and be ill tonight! I will be in the bar with my head on the bar. Give us a drink and make it quick or else.. [..oh get a life Winter!]
