1987, η Ρουμανία του Τσαουσέσκου, τα δυτικά τσιγάρα και καλλυντικά, και οι εκτρώσεις, μεταξύ άλλων, είναι παράνομα.. Παρακολουθούμε, με έναν ψυχοβγαλτικό τρόπο, τη διαδικασία της παράνομης έκτρωσης μιας φοιτήτριας, στην οποία τη βοηθάει η συγκάτοικός της, η οποία είναι και η πρωταγωνίστρια της ταινίας.. Παρά το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, το θέμα της ταινίας καθώς και -το ομολογώ- η χώρα παραγωγής της, με απέτρεψαν αρχικά από το να δώσω προτεραιότητα στο δράμα του Cristian Mungiu, όμως οι διθυραμβικές κριτικές από παντού, και κυρίως, το trailer της ταινίας, μ'έκαναν να παραβώ τον προσωπικό μου κανόνα [δε-βλέπω-ποτέ-βαλκανικές-ταινίες-ναι-ούτε-Κουστουρίτσα] και να ενδώσω. Και να αισθανθώ εντελώς ηλίθιος για τον παραπάνω κανόνα..
Καταπληκτική σκηνοθεσία, εξαιρετική απόδοση της εποχής, ρυθμός που κρατά τον θεατή από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό, θαυμάσιο σενάριο, τίποτε μελοδραματικό, τίποτε προκλητικό, τίποτε περιττό.. ένα ψυχοβγαλτικό δράμα, ένα μονοπλάνο 10 λεπτών στη σκηνή του δείπνου γενεθλίων, που είπε περισσότερα για την πολιτική κατάσταση στη Ρουμανία, για το χάσμα των γενεών και τις σχέσεις γονιών και παιδιών, απ'ότι όλη η ελληνική παραγωγή των τελευταίων χρόνων για τα ίδια θέματα στη χώρα μας.. και φυσικά μια αξέχαστη ερμηνεία της Anamaria Marinca στο ρόλο της φίλης της εγκύου φοιτήτριας, για την οποία πραγματικά δεν έχω λόγια για να την περιγράψω..
Να το δω? : Ναι, εκτός κι αν είσαι Έλληνας σκηνοθέτης [δε θέλω να'μαι εγώ η αιτία που θ'αλλάξεις επάγγελμα]
2 σχόλια:
Εξαιρετική περιγραφή αγαπητέ μου Winter. :)
Ναι είναι από τις φορές που η ταινία τα άξιζε τα αστεράκια της...
πραγματικά σπουδαία ταινία!
Δημοσίευση σχολίου