The Dead Girl, (2006), Karen Moncrieff, USA, **1/2

Οι κριτικές ενθαρρυντικές, το θέμα ενδιαφέρον, το καστ αξιόλογο.. τι καλύτερο για ένα ζεστό βράδυ του Ιουλίου? Σίγουρα όχι το νέο cd του Χατζηγιάννη που -για δεύτερη συνεχόμενη φορά- ακούσαμε σχεδόν ολόκληρο πριν την έναρξη της ταινίας [να μάθω να πηγαίνω νωρίς άλλη φορά] και σε ολόκληρο το διάλειμμα.. [μα και α.μ.έ.σ.ω.ς. μετά το τέλος, μη τυχόν και προλάβουμε να φύγουμε και δεν το εμπεδώσουμε.. πάντως φύγαμε τρέχοντας].

Η ταινία ξεκινά εξαιρετικά, έξοχη όπως πάντα η Τόνι Κολέτ, αλλά και ο καταπληκτικός Τζιοβάνι Ρίμπιζι, ολοένα και καλύτερος σε κάθε ρόλο, από τον τρελούτσικο αδελφό της Φοίβης στα Φιλαράκια, ως τον αχώνευτο φωτογράφο του 'Χαμένοι στη Μετάφραση'. Προτού τους χορτάσουμε αρχίζει η δεύτερη ιστορία, κι εδώ ο εντελώς ανενημέρωτος θεατής [εγώ είμαι αυτός] συνειδητοποιεί ότι πρόκειται για [άλλη] μια σπονδυλωτή ταινία.. Κάτι που δεν είναι απαραίτητα κακό, έχει γίνει όμως πλέον λιγάκι σούπα για να πω την αλήθεια.. Και η πλοκή, εντελώς προβλέψιμη και αναμενόμενη.. όχι βέβαια ότι υπάρχει κάποια φανερή πρόθεση για το αντίθετο, ή για τη μεγάλη ανατροπή..

Όλα φαίνεται να υπηρετούν τους ηθοποιούς, και πραγματικά δίνεται σε όλους μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για μια πολύ καλή ερμηνεία, την οποία και [οι περισσότεροι] επιτυγχάνουν. Το πρόβλημα είναι ότι στην πέμπτη και τελευταία ιστορία πρωταγωνιστεί η Μπρίτανυ Μέρφυ, στην οποία για κάποιο περίεργο λόγο έχει ξανασυμβεί αυτό [να πρωταγωνιστήσει σε ταινία δηλαδή], και μάλιστα στο ρόλο του νεκρού κοριτσιού, οπότε εύχεσαι να πεθάνει μια ώρα νωρίτερα, μην τυχόν και γλυτώσεις το Χατζηγιάννη στην έξοδο..

Να τη δω: Ε, εντάξει, δεν καταστρέφει και όλη την ταινία, δεν είναι και ο Keanu..

Revisiting The Classics

Διατρέχοντας [εγώ, όχι εσείς] ήδη τον κίνδυνο να διαβάζετε το επόμενο blog, έχοντας δει τον τίτλο του post και των τραγουδιών του, ας βιαστώ να εξηγηθώ: Πρόκειται για ένα μικρό αφιέρωμα στους γενναίους αυτούς καλλιτέχνες που δε δίστασαν να αναμετρηθούν με τα θηρία, τα αθάνατα classics της δισκογραφίας, τα τραγούδια που όσα χρόνια κι αν περάσουν θα μείνουν για πάντα χαραγμένα [ω πάψε πια!!]. Anyway, το πιάσατε το νόημα, δεν πρόκειται για διασκευές, αλλά για εντελώς διαφορετικά τραγούδια με τον ίδιο τίτλο. Α, και μη μου πείτε ότι πρόκειται για απλή συνωνυμία, δε θα σας πιστέψω! Γιατί, άλλο να πεις το τραγούδι σου crazy ή tonight, το καταλαβαίνω, το μυαλό σου θα πάει στην Patsy ή στους Gnarls Barkley? Στο West Side Story ή σε [δε μου΄ρχεται τώρα άλλο, κάνει και μία άλφα ζέστη οκ?].

Αλλά να το πεις meat is murder και να το παίζεις 'ω, με συγχωρείτε, ήταν τυχαίο..' νομίζω ότι κάπου δε σε παίρνει.. Ορίστε λοιπόν οι τολμηροί [και ευρηματικοί επίσης]:

1. Pelle Carlberg - I Just Called To Say I love You

Προσωπικά, ούτε ως guilty pleasure δε μπορώ να πω ότι μου άρεσε το τραγούδι του Stevie. Καλώς ή κακώς, αυτό είναι το classic του, κι ας έχει ηχογραφήσει αριστουργηματικά άλμπουμ στις αρχές των 70s [όπως λέει κάθε φορά και ο Πετρίδης κάθε φορά που κάποιος λέει κάτι αρνητικό γι'αυτόν ή τον Elton john]. Ο Pelle Carlberg λοιπόν, στο πολύ πρόσφατο άλμπουμ του με τίτλο in a nutshell αποφάσισε να ονομάσει έτσι ένα από τα καλύτερα τραγούδια του άλμπουμ. Το ξέρει υποθέτω όμως, ότι μάλλον δε θα μείνει στην ιστορία γι'αυτό το τραγούδι..

2. Montt Mardie - Come On Eileen

Άλλος ένας Σουηδός που θέλοντας να αποτίσει φόρο τιμής σ'ένα από τα αγαπημένα του τραγούδια, αποφασίζει, όχι να το διασκευάσει όπως θα'κανε ο οποιοσδήποτε τεμπέλης, αλλά να γράψει ένα καινούριο με τον ίδιο τίτλο. Και παραδόξως, σε εντελώς διαφορετικό ύφος και από το 'πρωτότυπο' και από τα τραγούδια και ο ίδιος μας έχει συνηθίσει. Και με μεγάλη επιτυχία θα συμπλήρωνα..

3. Concretes - You Can't Hurry Love

Τρία στα τρία για τη Σουηδία και για το χιτάκι των Concretes από το 2004. Από τότε συνέβησαν πολλά, και ο χωρισμός τους βγήκε σε καλό, καθώς και οι ίδιοι, και η τραγουδίστριά τους κυκλοφόρησαν ακόμη καλύτερο υλικό. Το καταπληκτικό you can't hurry love αν και δε μοιάζει καθόλου με το ομώνυμο των supremes μένει πιστό κατά έναν περίεργο τρόπο στο πνεύμα των girl groups των 60s.

4. Annemarie - Strawberry Fields Forever

Μια που λέγαμε για sixties.. Αν και βαριέμαι αφόρητα τους Beatles [ακόμη και μετά από 20 χρόνια ακρόασης ραδιοφωνικής εκπομπής προαναφερθέντος ραδιοφωνικού παραγωγού..] πάντα μου άρεσε το Strawberry Fields.. [κάτι σας είπα τώρα!]. Το ίδιο πιθανώς να συμβαίνει και στους Annemarie από την Ινδονησία (!!!) που αν δε σας το'λεγα εγώ η χώρα αυτή δε θα'ταν ούτε στις 100 πρώτες σας προσπάθειες να μαντέψετε τη χώρα καταγωγής τους. Αν δεν είχα ήδη ομολογήσει ότι μου αρέσει το 'πρωτότυπο' θα έλεγα ότι αυτό είναι καλύτερο, έτσι γιατί μου αρέσεουν τέτοιου είδους ιεροσυλίες... και τέτοιου είδους υπέροχα tweepop τραγούδια επίσης!

5. David Michael Stith - Be My Baby

Εντάξει, το ίδιο δε θα το ισχυριζόμουν σ'αυτήν την περίπτωση, γιατί θεωρώ το τραγούδι των Ronettes, ίσως το σημαντικότερο single όλων των εποχών. Βαριέμαι να εξηγώ γιατί, είναι απλά ανυπέρβλητα αψεγάδιαστο! Και είναι κρίμα, γιατί ο μυστηριώδης κύριος Stith, προσδίδει μια ανατριχιαστική ομορφιά στο δικό του be my baby, και του αξίζει κάθε αναγνώριση.

6. Teitur - Louis Louis

Ακούγοντας το όνομα Teitur, το μυαλό μου πήγε αυτομάτως στις παγωμένες χώρες του Ευρωπαϊκού Βορρά, την Ισλανδία, τη Φινλανδία, άντε, βαριά βαριά τη Δανία. Στα Faroe Islands όμως δε θα πήγαινε το μυαλό μου όχι με 100, αλλά ούτε με 200 προσπάθειες. Έστω και αν όντως βρίσκονται ανάμεσα στις παραπάνω χώρες! To Louis Louis πάντως του νεαρού Teitur είναι πολύ πολύ καλύτερο απ'ότι θα περίμενε κανείς.

7. Metallic Falcons - Silent Night

Τα ντόνατς της ερήμου. έτσι ονόμασαν το άλμπουμ τους οι Metallic Falcons από το Brooklyn, λίγο πριν τους εγκαταλείψει η έμπνευση κι αρχίσουν να δίνουν τίτλους στα τραγούδια τους που παραπέμπουν σε έλατα και μελομακάρονα. Οι πολύ παρατηρητικοί θα τους θυμάστε σε μερικές λίστες καλύτερων άλμπουμς του 2006 [όπως σε αυτήν του mhulot πχ]. Οι υπόλοιποι δε θα τους θυμάστε και καθόλου.. Ίσως λοιπόν στο εξής να τους θυμάστε για την Άγια Νύχτα..

8. Shout Out Louds - Meat Is Murder

Τελικά αυτοί οι Σουηδοί είναι τελείως ακομπλεξάριστοι στον τρόπο που υμνούν τους ήρωές τους. Και πολύ καλά κάνουν, ειδικά όταν έχουν τέτοιους ήρωες! Συγκρίσεις τώρα ας μην κάνουμε, αντικειμενικές δε θα είναι, αλλά ακούστε και το δικό τους meat is murder, δε θα σας κάνει κουρέλι όπως το άλλο, είναι όμως κι αυτό αρκετά μελαγχολικό, το υπόσχομαι..

9. The Honeydrips - [Lack of] Love will tear us apart

Μια [μικρή μεν ] κλεψιά, αλλά δε μπόρεσα να αντισταθώ. Θέλεις τα γλυκά Σουηδικά φωνητικά, το εναρκτήριο sample του funky drummer που ακουγόταν στα μισά χιτς από το 1987 ως το 1992, οι Honeydrips αξίζουν την τιμή να κλέισουν ένα τέτοιο αφιέρωμα, μόνο και μόνο που διάλεξαν αυτόν τον τίτλο για ένα τόσο ρυθμικό, όμορφο και ανεβαστικό τραγούδι.

link 14

It's A Cruel, Cruel Summer

Τέλος άλλης μίας εβδομάδας, το καλοκαίρι στο peak του, η προσμονή των διακοπών, ή μάλλον της άδειας, ποτέ δε μπόρεσα να προγραμματίσω οτιδήποτε, πόσο μάλλον τις διακοπές, ποιος ξέρει που θα καταλήξω πάλι και με ποιους, whatever, ελπίζω όχι στο πατρ.. εξοχικό μου να κοιτάω το ταβάνι, [άνω τελεία πως βάζεις?], δέκα τραγούδια ήταν μάλλον πολλά καλοκαιριάτικα, οπότε για την επόμενη εβδομάδα, ορίστε ένα τραγούδι για κάθε μέρα, ίσως τα κατεβάσετε όλα μαζί, ίσως ένα την ημέρα, ίσως πάλι δεν κατεβάσετε και κανένα, ότι σας φωτίσει ο θεός κάντε τέλος πάντως.. θεός βέβαια δεν υπάρχει, λέμε τώρα, αυτά.. καλή εβδομάδα!

Ποιοί είναι οι Chromatics? Πόσοι είναι? Από που κατάγονται? Από το New Jersey? Ποια η σχέση τους με την Ιταλία? Γιατί λένε ψέματα ότι παίζουν hardcore? Γιατί ασχολούμαστε μαζί τους? Γιατί κυκλοφόρησαν ένα πάρα πολύ καλό και προπαντός απερίγραπτο άλμπουμ με τίτλο In Shining Violence. Ακούστε το baby και εντάξτε τους εσείς κάπου αν θέλετε, εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά..

The chromatics - baby

Αυτοί λέει είναι τρεις, έχουν έδρα τη νέα Υόρκη, αλλά οι δύο είναι Σουηδοί. Όπως καταλαβαίνετε όλα είναι πολύ ευνοϊκά γι’αυτούς μέχρι στιγμής. Μισοί Daft Punk, μισοί Factory λένε οι ίδιοι. Εγώ θα έλεγα μισοί junior boys, μισοί colder. Όπως και να’χει το άλμπουμ τους play music for you είναι super κι από αυτό με δυσκολία επιλέξαμε το to joy.

Thieves like us – to joy

Για το επόμενο συγκρότημα, που είναι βρετανικό, είχα σκοπό να γράψω με το γνωστό μου επιφυλακτικό ύφος, όταν συνειδητοποίησα ότι αυτό είναι αρκετά άδικο γι’αυτούς. Γιατί δε φταίνε οι Little Man Tate για το συρμό των πιτσιρικοσυγκροτημάτων της Βρετανίας των τελευταίων 2-3 χρόνων, που μετά το φαινόμενο Arctic Monkeys, ξεπηδούν το ένα μετά το άλλο και αποθεώνονται από το μουσικό τύπο χωρίς καλά καλά να έχουν να επιδείξουν ούτε ένα EP με καλά τραγούδια. Οι φίλοι μας από το Yorkshire δε διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας με τον ήχο τους, κυκλοφόρησαν όμως ένα ολόκληρο άλμπουμ με τραγούδια που α.κ.ο.ύ.γ.ο.ν.τ.α.ι. κι αυτό δεν είναι και πολύ εύκολο στις μέρες μας, ενώ ενδιαφέροντες είναι ακόμη και οι στίχοι τους. Από τα διάφορα τραγούδια που έχουν ήδη ξεχωρίσει, το αγαπημένο μου είναι το This must be love (είμαι ρομαντικός, τι να κάνουμε..). Όχι ότι έκανα και κάποιο ιδιαίτερο research αλλά να υποθέσω ότι, για κάποιο περίεργο λόγο, πήραν το όνομά τους από την πρώτη σκηνοθετική απόπειρα της Jodie Foster?

Little man tate – this must be love

Ο Spencer Tricker είναι φοιτητής στο NYU και γράφει και ηχογραφεί μουσική έχοντας έναν και μόνο σκοπό: να αποφύγει για όσο γίνεται περισσότερο το να πιάσει μία ‘κανονική’ δουλειά. Του το ευχόμαστε, αν και με τέτοια α λα pernice brothers ποπάκια σαν και το hey Jessica, διόλου απίθανο και να το καταφέρει..

Spencer tricker – hey Jessica

Οι Heavy Blinkers έρχονται από το Halifax του Καναδά. Παραδόξως με όλη αυτή τη χιονοστιβάδα των ονομάτων που γνώρισαν επιτυχία τα τελευταία χρόνια, αυτοί κάπου παράπεσαν. Ίσως έφταιγε το γεγονός ότι το αδηφάγο κοινό προσέχει κυρίως τα νέα ονόματα, κι αυτοί ηχογραφούν ήδη το πέμπτο τους άλμπουμ [ίσως και η άθλια ιστοσελίδα τους που σου ανοίγει εβδομήντα οχτώ παράθυρα..]. Το άλμπουμ τους πάντως του 2004, με τίτλο the night and I are still so young, είναι ένα διαμάντι παραδεισένιας pop, και αν το πετύχετε κάπου, όπως εγώ πριν λίγους μήνες, μην το προσπεράσετε.. Ιδού ένα χαρακτηριστικό δείγμα..

The heavy blinkers – gentle strength

Οι καρδιές τους ήταν γεμάτες από άνοιξη. Τι ωραία φράση.. Και τι ωραίο όνομα για συγκρότημα! Αναρωτιέται βέβαια κανείς τι καριέρα μπορεί να κάνει ένα γκρουπ με ένα τέτοιο όνομα, αλλά τους ίδιους υποθέτω δεν τους απασχόλησε και ιδιαίτερα.. Έρχονται από το Λονδίνο και, αν και είναι έξι στον αριθμό, οι πέντε είναι μάλλον ολίγον τι γλάστρες, καθώς τη σκληρή δουλειά έχει αναλάβει ο baldie της παρέας που ακούει στο όνομα markus.

Their hearts were full of spring – stars

Ο κύριος Phil Elvrum είναι ξεχωριστή περίπτωση [τι περίπτωση δηλαδή, περιπτωσάρα είναι ο τύπος, σωστό τρελοκομείο!] Αν και η ιστορία του δεν είναι της παρούσης, με τις περίεργες ηχογραφήσεις και τα διάφορα ονόματα κάτω από τα οποία κυκλοφορεί δίσκους τα τελευταία χρόνια, θ’ασχοληθούμε με το καταπληκτικό τελευταίο του επτάιντσο, το οποίο περιέχει ένα τραγούδι με τίτλο ‘don’t smoke’ κι ένα ακόμη που δανείζεται τη μουσική από το we are the world ενώ οι στίχοι του ξεκινούν κάπως έτσι:

«Άκουσέ με.. βγες από το internet..» Θέλετε κι άλλο? Ιδού η συνέχεια:

The microphones – get off the internet

τι, είστε ακόμη στο internet? ε, αν είναι έτσι..

link 13

The Painted Veil, USA, (2006), John Curran, ***

Ο έρωτας υπήρξε κεραυνοβόλος. Βγαίνοντας από το Mulholland Drive όλοι ήταν ενθουσιασμένοι από τα κάλλη της μελαχρινής πρωταγωνίστριας, εμένα όμως [που είμαι και πιο ιντελλεκτουέλ] την καρδιά μου έκλεψε η καταπληκτική ξανθούλα, με τον τριπλό ρόλο, και το απύθμενο ταλέντο [το ότι δεν προτάθηκε καν για όσκαρ εκείνη τη χρονιά, ήταν καθαρό έγκλημα]. Έπειτα ήρθε η καθολική αναγνώριση, τα 21 γραμμάρια, μέχρι και το The Ring είδα για χάρη της.. Έτσι λοιπόν, μια κι έχασα την ευκαιρία να δω το Βαμμένο Πέπλο όταν πρωτοπαίχθηκε στην κανονική σεζόν, δε θα την άφηνα να πάει χαμένη και στη θερινή, έστω κι αν αντιπαθώ εντελώς το όλο κόνσεπτ του 'θερινού σινεμά'.

Η Naomi Watts λοιπόν, πραγματικά κεντάει στο ρόλο της κακομαθημένης άπιστης συζύγου του ιδεαλιστή βακτηριολόγου Edward Norton που τον ακολουθεί στην Κίνα της δεκαετίας του '20 προκειμένου να ξεφύγει από την οικογένειά της. Εξαιρετικός επίσης ο Norton, τον οποίο πραγματικά δε μπορεί παρά να θαυμάζει κανείς για την έλλειψη οποιασδήποτε περιττής υποκριτικής ενέργειας, οποιασδήποτε ναρκισσιστικής χαριτωμενιάς σε όσους ρόλους κι αν έχει ερμηνεύσει. Αποδεικνύει κι εδώ ότι είναι ίσως ο σπουδαιότερος ηθοποιός της γενιάς του. Προσθέστε ένα ωραίο [αν και προβλέψιμο] διασκευασμένο σενάριο, την έξοχη μουσική του Alexander Desplat, την πολύ καλή απόδοση της Κίνας του '20.. τι άλλο θέλετε πια από ένα δίωρο στην ταράτσα?

Να το δω? : Ότι πρέπει για θερινό! [τι φοβερό κλισέ, το ξέρω..]

Morrissey and the kitten

Πλησίαζα προς το παρκαρισμένο μου αυτοκίνητο, όταν από μια διπλανή οικοδομή βγήκε ξαφνικά ένας (αλλοδαπός) εργάτης, μουρμουρίζοντας ένα τραγούδι στη γλώσσα του. Τίποτε το αξιοπερίεργο ως εδώ, όμως.. αυτό το μπλουζάκι που φοράει κάτι μου θυμίζει.. σ.α.φ.έ.σ.τ.α.τ.α. κάτι μου θυμίζει! είναι ο morrissey κρατώντας ένα γατάκι (the cutest thing you've ever seen) σε μαύρο φόντο, κάτω από το λογότυπο των smiths. Χμμμ, τέτοια σύμπτωση? Το ίδιο μπλουζάκι που αγόρασα πριν 15 χρόνια στο Ηράκλειο, και που έχω να δω αρκετά χρόνια, το φοράει τώρα ένας άγνωστος λίγα χιλιόμετρα μακριά από το πατρ.. εξοχικό μου? Δε λέω ότι δεν αισθάνθηκα [εκτός από ντροπή για το σαστισμένο staring] και μια μικρή ικανοποίηση για την εντύπωση που θα προκαλέσει αυτό το θέαμα σ'αυτούς που ξέρουν να το εκτιμήσουν, αλλά ελπίζω να νιώσει το ίδιο και η καλή σαμαρίτισσα που το χάρισε, όταν δει κάποιο από τα πιο αγαπημένα της ενδύματα φορεμένο από την 'αγαπημένη' της ανιψούλα..

Όσο εγώ σχεδιάζω την εκδίκησή μου, ορίστε 10 δέκα ωραία τραγούδια για την επόμενη εβδομάδα..

1. scott simons - umbrella

Δεν έχω κανένα πρόβλημα να ομολογήσω ότι μου αρέσει πάρα πολύ η R'n'B girl pop της τελευταίας δεκαετίας και βάλε: Beyonce, Brandy, TLC, Kelis, όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω! Με τη δεσποινίδα Rihanna όμως ένα μικρό προβληματάκι το έχω, είναι η αλήθεια. Πιθανότατα φταίει που δεν έχω δει ακόμη το video του umbrella (μακράν το μεγαλύτερο hit της χρονιάς παγκοσμίως) ή που δεν έχω υποστεί την απαιτούμενη πλύση εγκεφάλου από το ραδιόφωνο, αλλά η ομπρέλα της δεν μου είναι αρκετά ελκυστική.. yet! Η καταπληκτική διασκευή όμως του Scott Simons μάλλον θα με κάνει ν'αλλάξω γνώμη πιο σύντομα απ'ότι περίμενα..


2. cloetta paris - i miss you someone

'Disco house' λέει η ίδια. Εμείς προτιμούμε το lolita-electro-pop που διαβάσαμε κάπου. Από τη Στοκχόλμη η γλυκύτατη Cloetta είναι σίγουρο ότι θα σας κλέψει την καρδιά με την πανέμορφη pop της. Μπορεί να μην έχει υπογράψει σε κάποια εταιρεία, μπορεί να μην έχει καν 300 φίλους στο myspace , έχει ηχογραφήσει όμως μια πολύ ωραία εκτέλεση του st.elmo's fire.


3. killerchaps - dance with her

Και οι Killerchaps μας έρχονται από τη Σουηδία, και συγκεκριμένα από το Borås, την 16η μεγαλύτερη Σουηδική πόλη (no, seriously!). Είναι πέντε, και ως γνήσιοι Σουηδοί, το'χουν βάλει σκοπό να σας κάνουν να χαμογελάσετε. Δεν είναι και λίγο..


4. shoestrings - timeline

Μπορεί το ντουέτο των αμερικανών Rose Uytuico και Mario Suau να μη γνώρισε ποτέ την επιτυχία, το ντεμπούτο τους άλμπουμ όμως του 1997 με τίτλο Wishing On Planes, που έπεσε πρόσφατα στα χέρια μου, είναι ένα tweepop διαμάντι. Αν είστε φαν των Field Mice επενδύστε άφοβα [γιατί έχω την εντύπωση ότι γράφω ακριβώς το ίδιο πράγμα για όλα τα twee συγκροτήματα? whatever..]


5. Bring me the fucking riot.. man - too spoiled to be an artist

Σχεδόν κάθε φορά που παίζω νευρικά τα δάχτυλά μου πάνω στο τραπέζι θα βρεθεί κάποιος να με ρωτήσει αν παίζω πιάνο [όχι, δεν το κάνω επίτηδες]. Είναι μεν λεπτά και μακρυά, χρειάζεται όμως κι ένα ακόμη μικρό πραγματάκι που δυστυχώς δε διαθέτω: ταλέντο! Οι Σουηδοί [καταντά αηδία, το ξέρω..] Bring me the fucking riot.. man το διαθέτουν σίγουρα, και με το καταπληκτικό punkpop τραγούδι τους μου έδωσαν την πιο cool ατάκα για να απαντώ στην παραπάνω ερώτηση..


6. Le Futur Pompiste - Seeds

Αυτοί πάλι είναι [ευτυχώς] Φινλανδοί και ακούγονται τόσο τέλειοι όσο και το όνομά τους [φανταστείτε μια πιο sexy εκδοχή των Stereolab, αν είναι αυτό ποτέ δυνατό] και είστε μέσα. Το υπέροχο Seeds είναι κυκλοφορία του 2004.


7. Lavender Diamond - Open Your Heart

Πενταμελές σχήμα από το Los Angeles (ο ένας μάλιστα λέγεται Steven Gregoropoulos!), ανήκει στο δυναμικό της Matador, και το μεγάλο του ατού είναι η τραγουδίστριά του Rebecca Stark, με την υπέροχη φωνή. Το open your heart δεν έχει, δυστυχώς ή ευτυχώς, καμία σχέση με το ομώνυμο τραγούδι της madonna..


8. Misha - Summersend

"We make pop music that comes from our many influences--music that is pop but like furniture too and buildings and cities, especially cities. We hope you like some of it, if not all of it. And if you don't like any of it, well, hopefully you don't hate it. And if you hate it, well, there's no pleasing everyone. And if everyone hates it, well, at least we all still have dayjobs for now."


9. Bodies of Water - These Are The Eyes

Από την California μας έρχεται το κουαρτέτο των Bodies Of Water, που αποτελείται από δύο κυρίους και δύο κυρίες, που παίζουν περίπλοκα και δυνατά τραγούδια και τραγουδούν με έμφαση, πολύ συχνά και οι τέσσερις ταυτόχρονα. Στο myspace δηλώνουν το είδος που παίζουν ως 'comedy' και το ντεμπούτο τους άλμπουμ θα λέγεται Ears Will Pop & Eyes Will Blink. Αν είναι όλα τα τραγούδια σαν κι αυτό, πολύ πιθανό..


10. For Ex-Lovers Only - Mindy (Le Findy)

Και σας αφήνω με τους For Ex-Lovers Only από το Orlando, μ'ένα τραγούδι που μπορείτε ν'αφιερώσετε σε όλους τους/τις πρώην σας. Το τι θα σκεφτούν, δεν έχω ιδέα. Πιθανότατα ότι βελτιώθηκε το γούστο σας.. [Σαν πολύ αέρα δεν τους δώσατε?]

link 12

Winter In July

Αγαπητό Ημερολόγιο

Τι εβδομάδα κι αυτή. Στη δουλειά απέφευγα να λέω ότι κάθε μέρα ήταν η χειρότερη ever.. υπήρχε πάντα και η επόμενη.. Το αριστερό μου χέρι έχει γεμίσει μελανιές (το τσιμπάει το δεξί για να δει αν ονειρεύομαι, δε μπορεί να μου συμβαίνουν όλα αυτά, σίγουρα με καταράστηκε ο Lynch για όσα έγραψα για το Inland Empire..). Μια κυρία με ρώτησε το πιο απλό πράγμα, ούτε θυμάμαι τι, κι έμεινα να την κοιτάω για μια αιωνιότητα χωρίς να μπορώ να αρθρώσω λέξη.. Τουλάχιστο δε θυμάμαι και την αντίδρασή της. Αυτά έχει το έμενταλ..Κατά τα άλλα, καλά που μετακόμισα στο πατρ... εξοχικό μου σπίτι, από το οποίο και δε βγήκα όλη τη βδομάδα..

Άκουσα και το νέο άλμπουμ των Interpol. Μόνο την τρίτη φορά μου άρεσε, όπως και το Antics. Τελικά θα έχει μάλλον την ίδια (καλή) τύχη.

Κύριε Υπουργέ, πλάκα μας κάνεις τώρα με τον γ******* προαστιακό!! Όχι, δηλαδή... π.λ.ά.κ.α.μ.α.ς.κ.ά.ν.ε.ι.ς.έ.τ.σ.ι.δ.ε.ν.ε.ί.ν.α.ι????? Δεν θα είναι η Αλ Κάιντα, θα είμαι εγώ, να σημειωθεί ότι το δήλωσα σε ανύποπτο χρόνο..

Κι ενώ ο Morrissey πούντιασε στο πλατώ του David Letterman παρουσιάζοντας το (πιθανότατα) πρώτο single από το νέο του άλμπουμ That's How People Grow Old (ότι και να λένε οι εχθροί του, στους τίτλους όχι απλά το'χει ακόμη, απέχει έτη φωτός από τον δεύτερο..), ίσως η πρώτη του ηχογράφηση, στο δωμάτιό του μ'ένα κασετοφωνάκι, έκανε κι αυτή την εμφάνισή της κάπου στο διαδίκτυο.. (και φυσικά κι εδώ έχει απόλυτο δίκιο ως προς τον τίτλο..)

suffer little children

Εντάξει, έχει διαρρεύσει ήδη το νέο άλμπουμ των New Pornographers, αλλά εδώ μας ενδιαφέρει λίγο περισσότερο ένα νέο τραγούδι της ιδιοφυίας τους που ακούει στο όνομα dan bejar, ηχογραφημένο ζωντανά πριν λίγες μέρες.. Αν όχι φέτος, μέχρι το Φεβρουάριο περιμένουμε το νέο του αριστούργημα. Αφιερωμένο στη μεγαλύτερη θαυμάστριά του που ξέρω.. you know who you are..

destroyer - foam hands

Καλά πάντως που υπάρχει και το Star και υπάρχει τουλάχιστον ένα ενδιαφέρον πράγμα που αξίζει να δει κανείς στην τηλεόραση: το εξωφρενικό nip/tuck, έστω και σε επανάληψη, κι ενώ περιμένουμε με αγωνία την επέμβαση που θα ζητήσει η Madonna το φθινόπωρο..

Αλήθεια, πόσο αναμενόμενα είναι τα παρακάτω αναμενόμενα?

1. My Vitriol - Lord Knows How I've Tried (Mellow Version)
Εμένα μου άρεσε πάντως το πρώτο άλμπουμ τους. a lot.


2. Larrikin Love - Edwould
Κι αυτοί μ'αρέσουν. νομίζω.. και τι τίτλος!


3. Happy Mondays - Angels & Whores
Αχ, ξέρω κι ένα πολύ καλό με τον Travolta, αλλά δυστυχώς δε γράφεται, μόνο λέγεται, ε τι να κάνω τώρα, να το ανεβάσω στο γιουτουμπ? Πάντως αφού δεν του άρεσε ο justin του σκατόπαιδου του ανιψιού μου, του χρόνου θα λάβει αυτό για να μάθει. Λέγεται Uncle Dysfunctional..


4. Animal Collective - Unsolved Mysteries
genius alert!


5. God Love You For A Liar - Teenage Prologue
βάλτε το αμέσως μετά από το killing of a flash boy των suede


6. Josh Rouse - God, Please Let Me Go Back

πολύ καλό και διαφορετικό το νέο άλμπουμ του josh


7. stars - the night starts here
γιούπι!!

Αυτά για τώρα, θα σε ξεσκονίσω την επόμενη βδομάδα, ελπίζω να είναι τουλάχιστο λίγο πιο ενδιαφ..zzzzzzzzzzz...

link 11