Όταν στα μέσα της προηγούμενης χρονιάς ένας σοφός άνθρωπος μου είπε "Για να βρεις χώρο για να βάλεις κάτι καινούργιο στη ζωή σου, πρέπει να βγάλεις κάτι άλλο", ήξερα ότι είχε έρθει το τέλος για τη Χειμερινή Ακαδημία.
Θα'θελα πραγματικά να ευχαριστήσω όλους αυτούς που συμμετείχαν με οποιοδήποτε τρόπο, 'γνωστούς' και αγνώστους. Όσους είχαν την καλοσύνη να προσφέρουν το θετικό ή αρνητικό τους σχόλιο, αλλά κι όσους προσγειώθηκαν εδώ αναζητώντας το πραγματικό ύψος του Αποστόλη Τότσικα. Όσους είδαν φως και μπήκαν, είτε έμειναν είτε έφυγαν. Είμαι ειλικρινά ευγνώμων.
Θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά για τους λόγους που με οδήγησαν σ'αυτή την απόφαση. Ας πούμε απλά ότι αυτό το blog ολοκλήρωσε τον κύκλο του.
Θα'θελα πραγματικά να ευχαριστήσω όλους αυτούς που συμμετείχαν με οποιοδήποτε τρόπο, 'γνωστούς' και αγνώστους. Όσους είχαν την καλοσύνη να προσφέρουν το θετικό ή αρνητικό τους σχόλιο, αλλά κι όσους προσγειώθηκαν εδώ αναζητώντας το πραγματικό ύψος του Αποστόλη Τότσικα. Όσους είδαν φως και μπήκαν, είτε έμειναν είτε έφυγαν. Είμαι ειλικρινά ευγνώμων.
Στο τελευταίο αυτό post, και για να κλείσει ο κύκλος που προανέφερα, ξαναγυρνώ στην πρώτη πρώτη ανάρτηση του Winter Academy. Στο αριστουργηματικό τραγούδι του Billy Mackenzie που χάρισε το όνομα του στο blog. Το διάλεξα την τελευταία στιγμή, βέβαια τώρα πια δε θα μπορούσα να σκεφτώ κανένα καλύτερο για να δώσω έναν τίτλο στα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια. Αν βοήθησα έστω και στο ελάχιστο στο να ανακαλύψει κάποιος τη σπουδαία αυτή φωνή, αυτό και μόνο μου αρκεί.
Στο επανιδείν.
Billy Mackenzie - Winter Academy [zs]
Dear international readers
This is the end of the Winter Academy blog. Thanks for your support all these years.
Goodnight and thank you .
