"..His voice is so beautiful it makes you cry. It just does.."
Η πρώτη μου επαφή με τη συγκλονιστική φωνή που φιλοξενούμε απόψε έγινε το Νοέμβριο του 2001, όταν πρωτάκουσα το Lullaby 6000 σ'ένα CD του περιοδικού Uncut. Με δεύτερα φωνητικά από την Paula Frazer των Tarnation [ίσως το πλησιέστερο ηχητικά συγκρότημα σε αυτό των Czars], η ακουστική κιθάρα συνοδεύει τη φωνή σε ένα υπέροχο νανούρισμα, όταν, τρεισίμισι ολόκληρα λεπτά από την έναρξη του τραγουδιού, μια εκπληκτική επαναλαμβανόμενη μελωδία, θαρρείς από ένα διαφορετικό τραγούδι, έρχεται να το απογειώσει..
come to me.. lay down beside me and close your eyes.. kiss me to sleep
The Czars - Lullaby 6000 [zs]
Το Lullaby 6000 παραμένει ακόμη και σήμερα ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια της περασμένης δεκαετίας. Και τι άλμπουμ ήταν αυτό το The Ugly People Vs. The Beatiful People του 2001! Ένα χρόνο μετά το ντεμπούτο τους Before.. But Longer στη Βρετανική Bella Union [είχαν προηγηθεί δύο self released άλμπουμ στη δεκαετία του '90] οι Czars παραδίδουν στο label του Simon Raymonde μια εκπληκτική συλλογή τραγουδιών και ίσως το κορυφαίο άλμπουμ του [μετέπειτα αρκετά ταλαιπωρημένου] κινήματος που το Uncut προώθησε για αρκετά χρόνια ονομάζοντάς το πολύ εύστοχα Americana..
Τα Drug, Killjoy με μια λέξη.. ύμνοι!
The Czars - Drug [zs]
The Czars - Killjoy [zs]
Την καλλιτεχνική επιτυχία συνοδεύει και μια αξιοσημείωτη εμπορική, η οποία, όπως με πικρία αναφέρει το συγκρότημα σε συνεντεύξεις, χρηματοδότησε αρκετές κυκλοφορίες της Bella Union, όχι όμως και το επόμενο άλμπουμ τους, με τίτλο Goodbye, του 2004. Αυτοχρηματοδοτούμενο, και σχεδόν ισάξιο με το προηγούμενο, το Goodbye εμφανίστηκε σε αρκετές λίστες με τα κορυφαία άλμπουμς εκείνης της χρονιάς, παρόλη όμως τη σχετική του επιτυχία δεν κατορθώνει να κρατήσει ενωμένο το συγκρότημα. Τα πέντε από τα έξι μέλη του αποχωρούν, και απομένει μόνο ο τραγουδιστής John Grant ο οποίος κάνει κάποιες σποραδικές εμφανίσεις κρατώντας το όνομα του συγκροτήματος.
Το υπέροχο single του Goodbye με τίτλο Paint The Moon παραμένει ακόμη και σήμερα το πιο αναγνωρίσιμο τραγούδι των Czars.
The Czars - Paint The Moon [zs]
Τελευταία κυκλοφορία τους πριν την επίσημη διάλυση, ένα άλμπουμ με διασκευές, στο γνωστό τους ύφος, με τίτλο Sorry I Made You Cry. Δύο από αυτές, στο Angel Eyes των ABBA και στο Song To The Siren του Tim Buckley μπορείτε να βρείτε στο αδελφό μας σωματείο The Cover Lovers..
Όμως, επειδή το να μην ακούγεται αυτή η ξεχωριστή φωνή αποτελούσε ένα πραγματικό έγκλημα, όπως σωστά αναφέρεται στο press release της Bella Union, το βαρύ πυροβολικό της, οι Τεξανοί Midlake, πήραν υπό την προστασία τους τον John και τον βοήθησαν να ηχογραφήσει το ντεμπούτο του άλμπουμ τον προπερασμένο χειμώνα, ταυτόχρονα με την ηχογράφηση του δικού τους πολύ καλού φετινού The Courage Of Others.
Το άλμπουμ ονομάζεται The Queen Of Denmark και κυκλοφορεί σε λίγες μέρες με πρώτο single το εξαιρετικό I Wanna Go To Marz. "I spent a year thinking I was going to try and kill myself," Grant says, before crediting his new Midlake pals for turning things around for him. "What those guys did for me... I can't thank them enough."
Ευχαριστούμε κι εμείς με τη σειρά μας αγαπητοί Midlake. Και, πάνω απ'όλα.. ευχαριστούμε John Grant!
John Grant - I Wanna Go To Marz [zs]
Μην προσπεράσετε λοιπόν και πάλι αυτό τον σπουδαίο τραγουδιστή..
9 σχόλια:
Τι ωραία να ξεθάβεις μνήμες λατρεμένων τραγουδιών και ονομάτων...
Πολύ εύστοχη η αναφορά στους Tarnation και την Paula Frazer (την οποία είχα την τύχη, την χαρά και εν τέλει την ευτυχία να την απολαύσω live πέρυσι στη χώρα μας σε μια αξέχαστη συναυλιακή βραδιά) επιβεβαιώνοντας στο μέγιστο βαθμό το μεγαλείο της "μυθικής" φωνής της το οποίο δυστυχώς δεν έτυχε ανάλογης αναγνωρισιμότητας (θα τολμήσω την υπέρβαση συγκρίνοντάς την με την άλλη Fra[b]s[/b]er, τη Liz...)
Ο πρώτος solo δίσκος του αγαπητού John Grant των πολύ-αγαπημένων Czars με τη πολύτιμη αρωγή των συμπαθέστατων Midlake (υποθέτω ότι τον έχεις ακούσει μιας και έχει διαρρεύσει εδώ και μέρες) δυστυχώς (και ενώ το πρώτο δείγμα [b]“I Wanna Go To Marz”[/b] γέννησε προσδοκίες για κάτι πραγματικά σπουδαίο) οι πρώτες του ακροάσεις δεν το επιβεβαίωσαν με τις πολλές μέτριες στιγμές (ειδικά μετά το 4ο κομμάτι και μέχρι το 10ο ο δίσκος κάνει τεράστια "κοιλιά") να επισκιάζουν κάποια σπουδαία κομμάτια, υπομένοντας στοργικά μέχρι τα καταπληκτικά [b]"Caramel"[/b] και [b]"Leopard and Lamb"[/b] για να πάρεις μετά την αρχική ανατριχίλα μια ελπίδα σωτηρίας...)
...έχει βέβαια και εκείνη την Czarική κομματάρα [b]“Where Dreams Go To Die”[/b] το απόλυτο track του δίσκου για εμένα (και από τώρα μέσα στα πιο αγαπημένα μου της χρονιάς) που με κάνει χίλια κομμάτια και τελικά...ενδίδω! ;)
ΥΓ1. Το πιανάκι στο ξεκίνημα του υπέροχου "I Wanna Go To Marz" σπάω το κεφάλι μου εδώ και πολλές μέρες να βρω τι μου θυμίζει, δυστυχώς όμως μάταια (και ειδικά τέτοια ώρα που σχολιάζω και με κάποια ποτάκια παραπάνω η ματαιότητα συνεχίζεται :p)
ΥΓ2. Οι Midlake Αμερικάνοι είναι βρε! :p
"Little pink house"...(υπέροχο)
Πολύ όμορφο αφιερωματάκι σε ένα γκρουπ που ανάθεμα κι αν κατάλαβα ποτέ γιατί σταμάτησα να ακούω τόσο συχνά όσο όταν τους ανακάλυψα. Επίσης, οποιαδήποτε αναφορά στους (Τεξανούς ή κάνω λάθος και έγραψα βλακείες στο μπλογκ μου πριν μέρες; :Ρ) αγαπημένους Midlake είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτη!
καταρχην ευχαριστω για τα σχολια! χαιρομαι που ο jg και οι czars εχουν μερικους φιλους και στην ελλαδα.
[το γελοιο λαθος στους midlake διορθωθηκε btw]
Τέλος, αν κ θα'πρεπε να μην εκνευριζω κ πολυ τον w.s. μια που του εχω ηδη ζητησει το λινκ του queen of denmark, τετοιες συγκρισεις καλο ειναι να αποφευγονται..
:)
πρωτοανακάλυψα τους czars σε μια συλλογή του παπασπυρόπουλου...
τι φωνή,τι φωνή,τι φωνή....
where dreams go to die νομίζω είναι το καλύτερο κομμάτι του δίσκου...το clue είναι ότι αυτός ο άνθρωπος έχει καταπληκτική φωνή...
(και πάνω που έλεγα ότι είναι άγνωστοι στην χώρα μας)
καλό μεσημέρι..μου φτιάξατε την μέρα :)
Γεια! Σου αφήνω εδώ ένα σχόλιο γιατί δεν βρήκα διεύθυνση μέιλ στο μπλογκ σου.
Δουλεύω για μια μικρή δισκογραφική στο Παρίσι η οποία κυκλοφορεί μεταξύ άλλων αυτήν την εποχή τον καινούριο δίσκο του γίγαντα της φανκ και τζαζ και nowave γενικότερα James Chance, The Fix Is In. Επίσης κυκλοφορεί μια συλλογή με μουσικές από το 1977 - 1989 που περιέχει μεταξύ άλλων Suicide, Cabaret Voltaire, PIL, Laurie Anderson, Pere Ubu, Simple Minds.
Σκέφτηκα ότι θα μπορούσες να γράψεις κάτι επ' αυτών. Αν ναι θα σου στείλω τις μουσικές. Τι λες;
@jj
η αλήθεια είναι ότι ούτε η τζαζ/φανκ ούτε η συγκεκριμένη δεκαετία με τα ονόματα που αναφέρεις είναι μέσα στο σύνηθες θεματολόγιο του blog, οπότε πραγματικά δε μπορώ να φανταστώ που και πως θα μπορούσα να γράψω κάτι.
Σ'ευχαριστώ πολύ όμως για το σχόλιο!
@Music ευχαριστώ ιδιαιτέρως
Ακριβώς έτσι έπαθα κι εγώ τη ζημιά με τους Czars - από κείνο το CD του Uncut και το "Lullaby 6000", και μετά πήρα το δίσκο και κόλλησα. Αν και το αγαπημένο μου ήταν το πιο 90-ίζον και επικό "Side Effect". Αυτό και το "Lullaby" τα έβαζα σε όποια συλλογή έγραφα για φίλο, συνέχεια, για χρόνια.
Δεν έχω ακούσει ακόμα τη δουλειά του Grant αλλά και μόνο που ξαναγύρισε είναι τεράστια δουλειά, μια τέτοια φωνή απλά δεν μπορεί να λείπει. :-)
weird!
εγώ βάζω πάντα το drug!
Δημοσίευση σχολίου