Ήταν 2004 όταν κυκλοφόρησε το καταπληκτικό ντεμπούτο του khonnor από το Vermont των ΗΠΑ, για να γνωρίσει αμέσως την αποθέωση των κριτικών. Ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ένα τόσο ώριμο και υπέροχο άλμπουμ ήταν το προϊόν της έμπνευσης ενός αγοριού που δεν είχε κλείσει καλά καλά τα 18 του χρόνια. Από τότε πέρασαν τέσσερα ολόκληρα χρόνια και ο khonnor ακολούθησε μια πορεία χαμηλού προφίλ, με κυκλοφορίες κάτω από διάφορα ονόματα, όπως Grandma, I, Cactus και Gazza Faggot, νιώθοντας πιθανότατα την πίεση που δημιούργησαν οι προδοκίες όλων για το δεύτερό του άλμπουμ. Στα τέλη του 2008 επιστρέφει μ'ένα EP [Softbo] εντελώς διαφορετικό από το υλικό του Handwriting. Και πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς βέβαια.. Πιο ρυθμικό, λιγότερο ατμοσφαιρικό από το πρώτο άλμπουμ, έχει περισσότερα κοινά σημεία με τη σύγχρονη ηλεκτρονική σκηνή απ'ότι θα περίμενε κανείς [σε ορισμένα κομμάτια είναι εντελώς drum'n'bass]. Το διάρκειας 82'' Calico Dong Veil είναι μόλις το ένα από τα δύο τραγούδια του EP που περιέχει φωνητικά, δεν είναι ότι πιο αντιπροσωπευτικό, αλλά είναι το αγαπημένο μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου