Η αυλαία ανοίγει και ο Κωνσταντίνος Γεράρδος, ιδρυτικό μέλος της Ομάδας Vis Motrix, χορογράφος και μουσικός επιμελητής της παράστασης, εμφανίζεται καθισμένος και ακίνητος σε μια από τις πολυθρόνες της σκηνής του ΚΘΒΕ. Η νέα παραγωγή της ομάδας με τίτλο Pessoas, αφιερωμένη στο έργο του μεγάλου Πορτογέλου ποιητή Fernando Pessoa ξεκινά. Μέσα από ψήγματα αφήγησης, εξαιρετικά μουσικά αποσπάσματα, τις ατομικές και ομαδικές χορογραφίες των 7 συνολικά χορευτών, καθώς και των έξοχων, λιτών και λειτουργικών σκηνικών [και κοστουμιών], και τουλάχιστο στο πρώτο μέρος της παράστασης, μεταδόθηκε [τουλάχιστο σε μένα] το πνεύμα της ποίησης του Pessoa, ίσως επειδή ήταν και πολύ πρόσφατη η θέαση του αφιερωμένου σ'αυτόν ντοκυμαντέρ που παρακολούθησα στο τελευταίο Φεστιβάλ.
Το θαυμάσιο τελευταίο μέρος με τους χορευτές να έχουν καταλάβει ο καθένας από ένα μέρος της σκηνής με ένα ξεχωριστό σκηνικό ο καθένας, ήταν βέβαια ελάχιστα μεγαλύτερο απ'ότι θα'πρεπε, τα αποσπάσματα όμως με το who am I της Nina Simone, και το αναπάντεχο έως και λίγο παράταιρο Japan των Cocorosie ήταν τα highlights της παράστασης..
Να το δω?: Δυστυχώς νομίζω ότι ανέβηκε μόνο για τρεις παραστάσεις..
Η ζωή είναι τόσο πιο ωραία όταν υπάρχουν συγκροτήματα σαν κι αυτό.. 2. The Ruling Class - Umbrella Folds
Πραγματικά δεν ένιωσα τόσο έκπληξη όσο συγκίνηση όταν άκουσα αυτό το τραγούδι πριν από λίγες ημέρες, καθώς άκουσα τα πολύ νεανικά μου χρόνια, και τους Stone Roses, που ήταν το πρώτο τότε από τα αγαπημένα συγκροτήματα που παρακολούθησα από την αρχή της καριέρας τους. Τόση είναι η επιρροή τους στους Λονδρέζους The Ruling Class που πραγματικά πρέπει να τους ακούσεις για να το πιστέψεις! Το καταπληκτικό Umbrella Folds, όπως και το αμέσως προηγούμενο τραγούδι, είναι ήδη για μένα δύο από τα καλύτερα tracks της χρονιάς που διανύουμε.. 3. Northern Portrait - Crazy
Δειλά δειλά, το κουιντέτο των Moscow Olympics από τις Φιλιππίνες [!] έχει καταφέρει με αυτό το ντεμπούτο single του, αλλά και το μίνι άλμπουμ που ακολούθησε, να κάνει ήδη ένα σημαντικό θόρυβο γύρω από το όνομά του στους indie/twee κύκλους. Ίσως ότι κοντινότερο στους Field Mice έχετε ποτέ ακούσει.. Τέλεια λοιπόν!
5. My Teenage Stride - To Live And Die In The Airport Lounge
Από τα πολύ αγαπημένα τραγούδια που έχουμε παρουσιάσει φέτος. 6. The Electric Pop Group - I Could See The Lights
Νομίζω πως οι Electric Pop Group είναι το μόνο συγκρότημα που παρουσιάστηκε και στα δύο guest mix αυτού του blog στον RodonFM. Από το νέο τους Sunrise EP. 7. Kuryakin - Still Here
Δύο ονόματα είχε το promo mail που μου ήρθε από την Shelflife Records [Kuryakin και Ruling Class] και ήταν super και τα δύο. Θα την παρακολουθούμε πολύ πιο στενά πλέον.. Καταπληκτικό και αυτό το τραγούδι τους!
8. The Occasional Flickers - Rucksack
Λίγο το Εδιμβούργο που δηλώνουν ως καταγωγή στο Myspace, λίγο εκείνο το ριφ που λέγαμε, οι Occassional Flickers με το καταπληκτικό rucksack στο τσακ την έχασαν τη συμμετοχή τους στην alt.Eurovision από τους My Wet Calvin. Αρκεί να σας πω ότι το EP αυτό κυκλοφόρησε από την Cloudberry..
9. Next Time Passions - Feeling So Real
10. One Night Susan - Reading Weekends
Ένα μικρό back to back με τρία καταπληκτικά Ελληνικά indiepop τραγούδια συμπληρώνουν οι Next Time Passsions και οι One Night Susan από την προηγούμενη δεκαετία. Ακούστε αυτά τα δύο λατρεμένα τραγούδια [για μένα αλλά και για αρκετούς ακόμη πιστεύω] και μετά επισκεφθείτε αυτή τη σελίδα στο Myspace για περισσότερα..
11. The Cupids - Tonight
Κι αυτοί από το [πιο πρόσφατο] παρελθόν, αλλά τους μάθαμε φέτος, δυστυχώς μετά τη διάλυσή τους..
12. The Felt Tips - Not Tonight
Ε,τι άλλο θα μπορούσε να ακολουθήσει ένα τραγούδι με τον τίτλο Tonight? [να θυμηθώ να κάνω ένα σχετικό αφιέρωμα κάποτε..] To υπέροχο Not Tonight των Σκωτσέζων Felt Tips, με τους απίθανους στίχους, κυκλοφόρησε και αυτό από την Cloudberry!
13. The Papertiger Sound - Jules Verne
Ένας μόνο κύριος αποτελεί τους The Papertiger Sound. Λέγεται Dan, κατάγεται από το west norfolk της Βρετανίας, και αρκετά τραγούδια του μπορείτε να κατεβάσετε από τη σελίδα του στο Myspace. Το Jules Verne είναι B Side στο single Coast Is Clear, αλλά νομίζω ότι είναι καλύτερο από το ομώνυμο τραγούδι, κι αυτό είναι κάτι που δε συμβαίνει πλέον και πολύ συχνά..
14. The Sea Urchins - Pristine Christine
Δεν είναι μόνο ένα από τα ωραιότερα και τα πιο αγαπημένα [μου] τραγούδια της προ-προηγούμενης δεκαετίας, είναι και η πρώτη κυκλοφορία της Sarah Records. Χρειάζεται να ειπωθεί / γραφτεί τίποτε άλλο?
1. Moonshake feat. PJ Harvey - Just A Working Girl
Κάποια άλλα ντουέτα της φίλης μας, όπως αυτό με τον Nick Cave και τον Thom Yorke, έχουν γίνει σίγουρα πολύ περισσότερο γνωστά από αυτό το αριστούργημα από τα nineties. Από το άλμπουμ τους The Sound Your Eyes Can Follow.
2. Moose - Last Night I Fell Again
Συνήθως δε μας δίνεται η ευκαιρία να παρουσιάζουμε αγαπημένα τραγούδια από προηγούμενες δεκαετίες, και για κάποιο ανεξήγητο λόγο σκεφτήκαμε ότι το συγκεκριμένο Guest Mix ήταν μια πρώτης τάξεως τέτοια ευκαιρία. Το θαυμάσιο αυτό τραγούδι των Moose είναι ένα ακόμη από τα πιο αγαπημένα αυτού του blog.
3. Why? - These Few Presidents
Όλο και θα το'χετε καταλάβει, η θέση του σπουδαίου αυτού άλμπουμ των Why? θα είναι πολύ υψηλή στη λίστα με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς για τη Χειμερινή Ακαδημία. Το These Few Prisidents περιέχει τον instant classic στίχο "even though i haven't seen you in years, yours is the funeral i'll fly to from anywhere".
4. BARR - Half Of Two Times Two
Σπάνια ακούει πλέον κανείς ένα πολιτικό τραγούδι της προκοπής, ή τουλάχιστον που να μην ακούγεται υποκριτικό ή γελοίο. Ο εκκεντρικός αυτός τύπος, που λέγεται Brendan Fowler και ηχογραφεί ως BARR, τα κατάφερε με το σπουδαίο αυτό τραγούδι.
5. No Kids - I Love The Weekend
Και γι'αυτούς τα'χουμε πει ήδη αρκετές φορές. Ναι, κι η δική τους θέση θα'ναι πολύ υψηλή..
6. Neon Neon - Steal Your Girl
Εντελώς από το πουθενά και εντελώς υπέροχο άλμπουμ.
7. Grand Archives - Index Moon
Seattle. Sub Pop. Beach Boys. Ας μου πει κάποιος με ποιο τραγούδι του Morrissey είναι ο.λ.ό.ι.δ.ι.α η εισαγωγή γιατί δε μου'ρχεται με τίποτε.. Πολύ ωραίο άλμπουμ.
Άλλο ένα back to back σερί από τραγουδιών τρία καθαρόαιμα shoegaze ονόματα. Πρώτα οι Daysleepers από τη Νέα Υόρκη με το Soft Attack, από το ομώνυμο EP. Έπειτα, οι resplandor από τη Λίμα του Περού!! [Αυτό ομολογώ ότι μόλις τώρα το έμαθα, ψάχνοντας για το Myspace site του συγκροτήματος]. απίθανο track από το φετινό τους άλμπουμ Pleamar. Τέλος, από τις ΗΠΑ [5 μέλη, 3 πόλεις] οι Tears Run Rings με το Mind The Wires. Ποιος ξέρει αν έχουν πάρει το όνομά τους από το ομώνυμο τραγούδι του Marc Almond..
12. The Low Lows - Dear Flies, Love Spider
Αν ήταν φετινό θα μιλούσαμε όχι μόνο για τον τίτλο της χρονιάς, αλλά και για ένα από τα καλύτερα τραγούδια της! Δεν είναι όμως, οπότε το εκπληκτικό Dear Flies, Love Spider των Low Lows, από το άλμπουμ Fire On The Bright sky, ας πούμε απλά ότι είναι ένας από τους καλύτερους τίτλους του 2006, κι ένα από τα καλύτερα τραγούδια του..
13. Crushed Stars - Spies
Το'χουμε ήδη παρουσιάσει, αλλά το υπνωτικό track τωνCrushed Stars είναι νομίζω ιδανικό για closing track αυτού του guest mix. Υπέροχο!
Ογδόντα ολόκληρα δευτερόλεπτα κιθαριστικού οργίου στην εισαγωγή. Έπειτα, μια φωνή που μπορεί να μη μοιάζει [απόλυτα] στη χροιά της με αυτή του Paul Banks, ο τρόπος όμως που εκφέρει τους στίχους παραπέμπει κατευθείαν εκεί. Οι Interpol, ώριμοι πια στο περσινό τρίτο τους άλμπουμ, οι Editors μάλλον απέτυχαν και πρέπει ίσως να το ξανασκεφτούν από την αρχή το πράγμα.. πόσος χώρος, και πόση ανοχή υπάρχει πλέον για το συγκεκριμένο ήχο, έξι χρόνια μετά το περίφημο turn on the bright lights? Προφανώς αρκετός και αρκετή αντίστοιχα, καθώς οι Seascape από τo Darien του Connecticut τους οποίους παρουσιάζουμε σήμερα με το έξοχο Hemingway επηρεάζονται μεν από τους ήρωές τους [ας μην ξεχνάμε βέβαια από που επηρεάστηκαν αυτοί..], προσθέτουν όμως σαφώς και τις πινελιές της δικής τους έμπνευσης, της δικής τους προσωπικότητας. Και πόσα πράγματα μπορεί κανείς να απαιτήσει από ένα τριμελές νέο συγκρότημα που η συνολική ηλικία των μελών του μόλις που ξεπερνάει αυτή της Madonna? Δεκαεπτά χρονών λοιπόν είναι οι φίλοι μας [!], και μη νομίζετε ότι ζητούν [ή χρειάζονται] την επιείκειά σας, παρά μόνο την προσοχή σας!
[Did you notice that Russia and Greece actually took the same place as in the Eurovision Contest?!!]
A big thanks to all 159 of you who voted. See you next year in Moscow.
Καλώς ήλθατε και φέτος στον ετήσιο διαγωνισμό της alt.Eurovision. Κάποιοι περιορισμοί στο budget του διαγωνισμού έκαναν αδύνατη τη μετάδοσή του από τη Βαρσοβία, πρωτεύουσα της περσινής νικήτριας του διαγωνισμού, οπότε εκπέμπουμε και πάλι από την ερωτική Θεσσαλονίκη. Τη δε Βαρσοβία την έφαγε η μαρμάγκα, καθώς η Πολωνική συμμετοχή αποκλείστηκε στα ημιτελικά [να του μάθω εγώ άλλη φορά να μπαίνει την τελευταία στιγμή και να ψηφίζει δέκα φορές, ούτε με την εκλογή του GWB τέτοια ίντριγκα..].
Κι ενώ στον κανονικό διαγωνισμό που θα διεξαχθεί σε λίγες ημέρες οι συμμετοχές είναι πλέον τόσες πολλές που σε λίγο θα χρειάζονται και προκριματικά σε ομίλους όπως στο Champions League, εδώ είπαμε να το κρατήσουμε σε πιο λογικά πλαίσια, περιορίζοντας τις συμμετοχές σε δέκα επτά, και κρατώντας το ποιοτικό επίπεδο ψηλά [ελπίζουμε].
Κατεβάστε λοιπόν και ακούστε τα τραγούδια με την ησυχία σας, και ψηφίστε το/τα αγαπημένο/α σας. Τα σχόλια με τις ψήφους σας, όπως πάντα επιθυμητά και ευπρόσδεκτα, αλλά οι ψήφοι γίνονται δεκτές μόνο στο διπλανό poll. Η ψηφοφορία τελειώνει στις 12 το βράδυ του Σαββάτου 24 Μαίου. Ελπίζω και φέτος να δείξετε αυτοσυγκράτηση και να ψηφίσετε μόνο μία φορά.
Good evening ladies and gentlemen, and welcome to this year's alt.Eurovision contest. Download and listen to the songs, and vote for your favourite entries. P.l.e.a.s.e. vote only once! Voting ends at 23.59', Saturday 24/5.
Η κλήρωση [ποια?] ανέδειξε πρώτη τη Βελγική συμμετοχή και το πενταμελές indiepop συγκρότημα των Girls In Hawaii. Το υπέροχο Sun of the Sons, με τις επιρροές του από τους Beach Boys και την pop της δεκαετίας του '60 γενικότερα, είναι το δεύτερο track από το φετινό τους άλμπουμ [το δεύτερό τους] Plan Your Escape. Ο πυρήνας του συγκροτήματος ξεκίνησε το 2000 και το ντεμπούτο τους άλμπουμ κυκλοφόρησε το 2004. Λογικά θα ξανακούσουμε γι'αυτούς στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, το 2012.
Είμαι πολύ χαρούμενος που μπόρεσα και βρήκα ένα τραγούδι για να εκπροσωπήσει την Ισλανδία, το οποίο να μην ακούγεται σαν B side των Sigur Ros. Όλα μα όλα τα νέα ονόματα τα οποία βρήκα είχαν ακριβώς τον ίδιο γνώριμο πλέον ήχο. Οι Singapore Sling [ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια : πήραν το όνομά τους όχι από το ομώνυμο κοκτέηλ, αλλά από την ταινία του Νικολαϊδη!!] έχουν εντελώς διαφορετικό ήχο. Ίσως όχι τόσο πρωτότυπο, καθώς θυμίζουν και αυτοί Jesus And Mary Chain [τελικά η αναβίωση του ήχου τους που ξεκίνησαν οι Raveonettes πριν από λίγα χρόνια καλά κρατεί..], το κάνουν όμως με πολύ μεγάλη επιτυχία. Το καταπληκτικό Summer Garden θα το βρείτε στη συλλογή που κυκλοφόρησαν με τίτλο The Curse, The Life, The Blood. Νέο τους άλμπουμ θα κυκλοφορήσει σύντομα.
"Άντε χάσου άσχημο αγόρι. Δεν έχεις καμία ελπίδα μαζί μου άσχημο αγόρι. Γύρνα σπίτι και άσε με ήσυχη άσχημο αγόρι. Θέλω μόνο να κάνω ένα πάρτυ με τους φίλους μου και δεν είσαι πλέον καλεσμένος.." Ποιος ξέρει τι της έχει κάνει λοιπόν της κατά τα άλλα γλυκύτατης τραγουδίστριας των Cuties, του τετραμελούς all girl band από την Ολλανδία [ως four girls having a blast περιγράφουν τον ήχο τους στο myspace] για να αντιμετωπίζει τέτοια κατακραυγή.. μάλλον θα πρέπει ν'ακούσετε την δακρύβρεχτη ιστορία για να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα. Δακρύβρεχτη μόνο σαν ιστορία βέβαια, καθώς το ίδιο το τραγούδι είναι ένα πρώτης τάξεως uptempo καλοκαιρινό χιτάκι. Το άλμπουμ των κοριτσιών λέγεται Ah-Ah-Aah
Η Ιταλία ήταν, προς μεγάλη μου έκπληξη, η χώρα στην οποία δυσκολεύτηκα περισσότερο να διαλέξω το τραγούδι που θα την εκπροσωπήσει στο διαγωνισμό, καθώς τουλάχιστο άλλα τρία πολύ καλά τραγούδια από ισάριθμα indiepop συγκροτήματα έχασαν την τελευταία στιγμή την ευκαιρία της συμμετοχής [και λογικά θα παρουσιαστούν και αυτά με τη σειρά τους τις επόμενες εβδομάδες]. Το Premarin των Tiger Tiger, με την ακαταμάχητα κολλητική εισαγωγή, τις θρασύτατες κιθάρες και τα [συχνά αθυρόστομα] πανένορφα φωνητικά της Margot, κέρδισε τελικά μια θέση στον ήλιο, και, μόλις το ακούσετε, στην καρδιά σας επίσης.. Το ντουέτο των Tiger Tiger έχει σαν βάση την υπέροχη Bologna.
Να'τη κι η Δημοκρατία της Τσεχίας, με μια συμμετοχή έκπληξη! Το τετραμελές electro / post punk / powerpop [καλά, όλα τα έσφαξαν, όλα τα μαχαίρωσαν..] συγκρότημα των Sporto από το Proho κυκλοφόρησε πέρυσι το άλμπουμ One Minute Cardinal. Το μπιτάτο Love International [πολύ Γιουροβιζιονικός τίτλος, δε συμφωνείτε?] είναι ένα demo από τη νέα τους δουλειά, το πότε θα κυκλοφορήσει μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν..
Μετά τη συμετοχή της Τσεχίας, η γειτόνισσα χώρα της Σλοβακίας δε θα μπορούσε να λείπει από το διαγωνισμό. Στη σελίδα τους στο myspace οι Dope Aviators [ωραίο όνομα αν μη τι άλλο] δηλώνουν μεν δύο χώρες καταγωγής, τη Σλοβακία και τη Φινλανδία, έχουν γίνει όμως αρκετές αλλαγές στη σύνθεσή τους, και άλλωστε η μπάντα δημιουργήθηκε στην Πράγα, οπότε βγάλε τώρα εσύ άκρη.. [για να μην πούμε για διάφορες και διάφορους που έχουν εκπροσωπήσει, και έχουν κερδίσει κιόλας, χώρες με τις οποίες δεν έχουν καμία σχέση ως προς την καταγωγή]. Ο ψυχεδελικά υπνωτικός ήχος τους, τους κατατάσσει κάπου ανάμεσα στους JAMC, στους MBV και στους Spiritualized.. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το δίλεπτο UFO as a gift από το περσινό άλμπουμ τους product.
C86 meets Creation Records meets Sarah Records λένε για το συγκρότημά τους οι κύριοι My Raining Stars. 1/3 indiepop, 1/3 Kevin Shields και 1/3 M83 λέω εγώ.. Ακούστε και μόνοι σας και πείτε μου. Ο T.Haliniak είναι η ψυχή και ο συνθέτης αυτού του πολύ καινούργιου συγκροτήματος από τη Γαλλία, που ακούγεται πολύ τελευταία στους indie κύκλους της χώρας του, και όχι μόνο. Υποθέτω ότι η Σοφία Κόπολα θα πρέπει να είναι η αγαπημένη τους σκηνοθέτιδα, και αν τους πάρει είδηση, μια θέση στο soundtrack της νέας της ταινίας δε θα'ταν άσχημη ιδέα..
Από τότε που ψηφίζει το κοινό και όχι οι διάφορες επιτροπές, άλλοτε δίκαια και άλλοτε δικαιότατα, η Βρετανία πατώνει κυριολεκτικά στο διαγωνισμό της Eurovision. Ένα οποιοδήποτε τραγούδι από τα πολύ καλά τραγούδια που παρουσιάσαμε τελευταία θα μπορούσε να την εκπροσωπήσει επάξια τουλάχιστο σ'αυτό το διαγωνισμό, διαλέξαμε όμως μια συμμετοχή πολύ ξεχωριστή από την περσινή χρονιά, που αξίζει μια θέση στο spotlight και με το παραπάνω. O Andy Chester λοιπόν, η φωνή και ψυχή του συγκροτήματος, ίσως σας φανεί πολύ γνώριμος και θα'χετε δίκιο, γιατί πρόκειται για τον τραγουδιστή των πολύ αγαπημένων [μου] My Computer από το Manchester. Μετά από ένα αριστουργηματικό ντεμπούτο, κι ένα πολύ καλό δεύτερο άλμπουμ σε παραγωγή του περίφημου John Leckie, o Andy έχασε τα πάντα, και βυθίστηκε στην κατάθλιψη και τα ναρκωτικά. Το συγκρότημα διαλύθηκε μετά και από την κυκλοφορία ενός τελευταίου άλμπουμ που πήγε κυριολεκτικά άπατο, και ο Andy μαζί με τον hip hop παραγωγό Doyli σχημάτισε πέρυσι τους Good Neighbour. Στο καταπληκτικό There Was A Time διηγείται την ιστορία του με πραγματικά αφοπλιστικό τρόπο. Ελπίζουμε σύντομα και σε κάποιο άλμπουμ.
Δίπλα δίπλα στην κατάταξη, όπως και στο χάρτη, η συμμετοχή της Ιρλανδίας είναι μια πραγματική έκπληξη. Θα χρειαστεί να ακούσετε π.ο.λ.ύ. προσεκτικά τη σπουδαία αυτή φωνή του κυρίου Andrew Boland για να πειστείτε ότι δεν σας κάνω πλάκα και ότι το υπέροχο The City Lights δ.ε.ν. είναι η χαμένη ηχογράφηση από το Scott II του κυρίου Walker. Τουλάχιστον ο Andrew από το Δουβλίνο δεν έχει αυταπάτες και είναι αρκετά έξυπνος ώστε να αναφέρει τον Scott Walker ως την πρώτη και μεγαλύτερη επιρροή του [και οι άλλες βέβαια δεν πάνε πίσω : Leonard Cohen, Morrissey, Jacques Brel, Burt Bacharach, Lee Hazlewood, μπήκατε στο νόημα τώρα?]. Απίστευτο αλλά αληθινό: δεν έχει βρεθεί ακόμη δισκογραφική να τον γραπώσει!
Ο Igor και ο George από τη Μόσχα γνωρίστηκαν όταν δούλευαν μαζί σε μια φυτεία αχλαδιών. Η δουλειά αυτή πρέπει να ήταν τόσο κουραστική που, από αντίδραση, αποφάσισαν να ονομάσουν το συγκρότημά τους The Nothingdoers. Πως ακούγεται λοιπόν ένα soft indie rock Μοσχοβίτικο ντουέτο που ισχυρίζεται πως η μεγαλύτερη επιρροή στον ήχο του είναι ο Beck? Πολύ καλύτερα απ'ότι φαντάζεστε! Το νέο τους άλμπουμ twenty past sixteen, το οποίο προσφέρουν δωρεάν στη σελίδα τους στο Myspace, ακούγεται ευχάριστα από την αρχή ως το τέλος, χωρίς να ξενίζει με την αγγλική προφορά του Igor, οι αγγλικοί του στίχοι μάλιστα είναι και πολύ ενδιαφέροντες! Το Pictures είναι το τρίτο τραγούδι του άλμπουμ.
Αρκετά γνωστοί έχουν γίνει πλέον οι Professor Pez από το Bergen της Νορβηγίας, με το περσινό τους άλμπουμ Hordaland. Έστω κι αν είναι bitter & hateful σαν προσωπικότητες γράφουν cheerful & upbeat indiepop τραγούδια [δικοί τους οι χαρακτηρισμοί]. Εμάς μας ξέφυγαν πέρυσι, το καταπληκτικό όμως Papillon μου αρέσει τόσο πολύ που αποφάσισα να τους κάνω την τιμή της εκπροσώπησης της χώρας τους στην alt.Eurovision για να επανορθώσω. Εσείς θα κρίνετε αν έκανα καλά..
Μια από τις χώρες με μεγάλη παράδοση στην indiepop / tweepop σκηνή είναι σαφέστατα και η Ισπανία [έστω και αν δεν την τιμούμε όπως θα έπρεπε σ'αυτό το blog]. Με συντριπτική πλειοψηφία, τα αντίστοιχα συγκροτήματα επιλέγουν τη μητρική τους γλώσσα για τις ηχογραφήσεις τους, και πολύ καλά κάνουν αν με ρωτήσετε, καθώς τα ισπανικά πραγματικά προσφέρονται για το συγκεκριμένο είδος. Ακούστε για παράδειγμα το Souvenir de l'Avenir από το πολύ πρόσφατο demo των Band A Part από τη Μαδρίτη. Αν υπήρχε ακόμη η Sarah Records θα μιλούσαμε για το νέο της απόκτημα. Δεν υπάρχει όμως, οπότε το συμπαθές ντουέτο παραμένει ορφανό δισκογραφικά. Προς το παρόν..
Να'τη και η Ελλαδίτσα. Η εξαιρετική, απέριττη tweepop είχε σίγουρη τη συμμετοχή ως την τελευταία στιγμή, η σπουδαία dreampop όμως των My Wet Calvin κέρδισε στα σημεία. Γνωστοί σαν όνομα [και μόνο] τα τελευταία χρόνια, κυρίως από διάφορα δημοσιεύματα που επικεντρώνονταν στις ζωντανές τους εμφανίσεις, το DIY ethic που τους χαρακτηρίζει, και τα καταπληκτικά χειροποίητα σινγκλάκια τους. Ως γνήσιος δύσπιστος Έλλην indie fan βάστηξα μικρό καλάθι και προσπέρασα. Ώσπου ήρθε ο φίλος Oksikemia να αναρωτηθεί "είναι οι My Wet Calvin οι Έλληνες Radio Dept.?" για να ενδώσω τελικά κι εγώ.. Το ριφ στο 1'20'' στο απίθανο αυτό τραγούδι, πολύ θα ήθελαν να το είχαν γράψει οι Σουηδοί αγαπημένοι μας φίλοι..
Και μια που είπαμε Σουηδία.. ως ειδικοί Σουηδολόγοι είχαμε και φέτος μια πολύ δύσκολη δουλειά στην επιλογή της Σουηδικής συμμετοχής. Η τελική επιλογή ίσως ξαφνιάσει μερικούς, δεν έχω όμως να δώσω καμιά λογική εξήγηση. Όταν άκουσα το Come Back To Stockholm, ένα demo από το εξαμελές συγκρότημα The Last Party από τη Στοκχόλμη [αυτό τους έλειπε, να μην είναι κι από τη Στοκχόλμη!], θέλετε η πανέμορφη απλοϊκή pop μελωδία του, θέλετε οι ακόμη πιο απλοϊκοί, σχεδόν αφελείς, αλλά γλυκύτατοι νοσταλγικοί στίχοι του.. το έκλεισαν το εισητήριο για τη Θεσσαλονίκη από την πρώτη κιόλας ακρόαση!
Τουρκία, Kim Ki O, Kapali.. κάτι μου λέει ότι μία προσπάθεια για να μπείτε στον κόπο να το ακούσετε το τραγούδι της γείτονος χώρας, όλο και πρέπει να την καταβάλλω.. Αναφορά στο Drowned in Sound, Ευρωπαϊκή τουρνέ με τον Jens Lekman, συμμετοχή στο περίφημο CDR του fanzine 'I Godan Ro' [εκείνο με την καταπληκτική διασκευή των Radio Dept στο bachelor kisses].. τι άλλο.. α,ναι! το kapali, kapali, kapali των φίλων μας από την Ισταμπούλ είναι ένα καταπληκτικό twee/electropop τραγούδι. Πειστήκατε τώρα?
Ένα από τα πολύ μεγάλα φαβορί, όχι μόνο για αυτόν εδώ το διαγωνισμό, αλλά και για τον τίτλο του best indiepop newcomer of the year, καθώς με το ντεμπούτο τους αυτό single έχουν ενθουσιάσει τους απανταχού φαν του είδους [όπως εμένα καλή ώρα]. Οι Northern Portrait από την Κοπεγχάγη, με την "sophisticated guitar pop" τους, γνωρίζουν λοιπόν μια αποδοχή αντίστοιχη με αυτή των Φινλανδών Cats On Fire πέρυσι. Περιμένουμε με αγωνία το ντεμπούτο τους άλμπουμ για να δούμε και κατά πόσο το αξίζουν, πάντως, αν κρίνουμε από το Crazy, το μέλλον προδιαγράφεται υπέρλαμπρο γι'αυτούς. Και όσο κι αν η ιστορία είναι που θα δείξει αν μπορέσει να σταθεί δίπλα σε τραγούδια - ορόσημα στην ιστορία της μουσικής, όπως τα ομώνυμα της Patsy Cline και των Gnarls Barkley, οι Δανοί φίλοι μας έχουν κάνει μια πολύ καλή προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση.
Το 2008 δεν είναι και η καλύτερη χρονιά για την Φινλανδέζικη indiepop σκηνή. Ενώ η Δανία και η Nορβηγία είναι συνεχώς ανερχόμενες και τα σουηδέζικα συγκροτήματα είναι κυριολεκτικά δεκάδες, η Φινλανδία είναι μια ξεχωριστή περίπτωση στη Σκανδιναβική Χερσόνησο [και όχι μόνο στη μουσική]. Λίγο η γλώσσα τους, λίγο η διαφορετική κουλτούρα τους [μία λέξη θα πω: Καουρισμάκι], όλο αυτό το απόκοσμο μέχρι παρεξηγήσεως, αντικατοπτρίζεται πολύ συχνά και στη μουσική τους. Όπως στη μουσική της δεσποινίδος Eleanoora Rosenholm [ pop - gothic - healing & easy listening.. ότι πείτε..]. Ακούστε για παράδειγμα το kiltti vai tuhma [γείτσες!] με τα υπέροχα 'τσα τσα τσα' στην εισαγωγή, και θα με καταλάβετε.. Κι αν παρά την περίεργη γλώσσα, σας κάνει κάτι η παράξενη γοητεία του, μη διστάσετε να του δείξετε την προτίμησή σας..
