Οι Deerhunter ήταν σαφώς ένα από τα ονόματα που σημάδεψαν τη χρονιά του 2008. Ο τραγουδιστής τους Bradford Cox, ο οποίος εξελίσσεται σε μια από τις σημαντικότερες μορφές της νέας ανεξάρτητης αμερικανικής σκηνής ήταν βέβαια αυτός που συγκέντρωσε πάνω του τα περισσότερα βλέμματα, καθώς κυκλοφόρησε κι ένα ακόμη άλμπουμ, με το solo project του Atlas Sound. Όπως συμβαίνει λοιπόν στα περισσότερα σπουδαία συγκροτήματα τα τελευταία χρόνια, οι σημαντικές μορφές μέσα στο συγκρότημα είναι [τουλάχιστον] δύο μέσα στους Deerhunter, και η έτερη μορφή είναι ο κιθαρίστας Lockett Pundt, ο οποίος ηχογράφησε και κυκλοφορεί το Μάρτιο ένα έξοχο shoegaze / psychedelic / dreampop άλμπουμ με τίτλο The Floodlight Collective. Ως όνομα για το δικό του προσωπικό project διάλεξε το Lotus Plaza. Το Different Mirrors είναι το μοναδικό τραγούδι του άλμπουμ στο οποίο συμμετέχει ο Bradford..
Lotus Plaza is the solo effort of Deerhunter’s Lockett pundt. Lotus Plaza’s debut LP, entitled The Floodlight Collective, will be released March 23, 2009 on the Kranky label. Excellent dreamy / shoegazey stuff!
Σήμερα θα αγνοήσουμε λιγάκι το concept αυτού του πλονγκ και θα ασχοληθούμε με άλμπουμς, και μάλιστα με έντεκα άλμπουμς, τα οποία για διάφορους λόγους δε μου βγήκε να τα παρουσιάσω όπως συνήθως.. να εστιάσω δηλ. σε ένα τραγούδι. Βέβαια πάλι ένα τραγούδι θα παρουσιάσουμε απ'το καθένα [ξέρετε που θα τα βρείτε άλλωστε..], απλά η αξία τους βρίσκεται κυρίως στο σύνολο και όχι σε μεμονωμένα τραγούδια [ενώ τα άλλα που παρουσιάζουμε είναι σαβούρες γεμάτες με filler, απ'όπου αξίζουν μόνο ένα - δυο τραγούδια? σας ακούω να λέτε.. Όχι, απλά.. oh shut up already!!!]
1. The PoPo - The PoPo
Οι PoPo είναι από τη Φιλαδέλφεια, κυκλοφόρησαν μόλις το ντεμπούτο τους, άλμπουμ το λένε αυτοί, EP το λέω εγώ [8 tracks, 23 λεπτά, εκεί θα τα χαλάσουμε τώρα? ότι πείτε παιδιά..] και περιοδεύουν οσονούπω στην Ευρώπη με τους NIN, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουν και ίδιο / παρόμοιο ήχο. Αν και δε θέλω τώρα να περιγράψω τον ήχο τους, [οι ίδιοι στο Myspace αυτοπροσδιορίζονται ως alternative] εγώ θα'θελα απλά να δω πχ τους strokes να κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση..
Το τρέχον αγαπημένο άλμπουμ του Pitchfork είναι πραγματικά πολύ δυνατό. Κι αφού από εκεί το έμαθα, γιατί να σπάω τώρα εγώ το κεφάλι μου να το περιγράψω?
"This Atlanta five-piece's shimmering Kranky debut is alternately murky and ethereal, drawing equal influence from classic shoegaze, early Factory Records LPs, and the enigmatic ambient recordings with which it shares a label. Sequenced into two distinct halves-- the first an intensely gorgeous, blissed-out paean to Sonic Youth guitar squall, Spacemen 3's blissful hymns, and Harold Budd's collaborations with Brian Eno, the second a lush exploration of focused, crystalline dream-pop-- Cryptograms shifts between impressionistic, reverb-saturated reverie and psych-heavy pop gems"
'Τι είναι τέχνη?' αναρωτιέται συχνά μια ραδιοφωνική εκπομπή που ακούω.. 'Τι είναι ξέφωτο?' ρώτησε κάποτε σε μια φοιτητική εστία ένας Ελληνοκαναδός που ήθελε να μάθει ελληνικά διαβάζοντας Μπλεκ.. 'Τι είναι post-rock?' με ρώτησε κάποιος πρόσφατα.. Για τον ορισμό του όρου μπορείτε να ανατρέξετε στην wikipedia, ή απλά να ακούσετε το άλμπουμ των Workhouse από τη Βρετανία. Έχουν βέβαια κι ένα shoegazing στοιχείο, αλλά πάλι.. τι είναι shoegazing???
Οι Early Years έχουν σαν βάση τους το Λονδίνο. Ακούγοντας το ομώνυμο άλμπουμ τους πραγματικά ανακουφίζεσαι που δε διαλέγουν ΟΛΑ μα όλα τα νέα βρετανικά συγκροτήματα το δρόμο των Libertines/ ArcticMonkeys / View etc. Έστω λοιπόν και αν έχουν ως όραμα να δημιουργήσουν "washes of psychedelic guitar noises meshed in with feedback, drones, distortion and wah set against a strong metronomic beat" όπως λένε οι ίδιοι στη σελίδα τους στο myspace, λίγο πιο κάτω αραδιάζουν κι ένα "Originality is the key to beauty" και καθαρίζουν. Πολύ καλό άλμπουμ.
Τους γερμανούς tarwater τους έμαθα από ένα compilation του uncut πριν 5-6 χρόνια, μ'εκείνο το καταπληκτικό track all of the ants left paris. Από τότε πέρασαν αρκετά χρόνια και η electronica του βερολινέζικου ντουέτου φιλοξενείται πλέον στη γνωστή morr music, όπως κι αυτή των lali puna, ms john soda κ.α. Αν λοιπόν οι Notwist δε μας κάνουν τη χάρη και φέτος να κυκλοφορήσουν το πολυαναμενόμενο άλμπουμ τους, μια χαρά θα βολευτούμε και με το άλμπουμ των tarwater νομίζω..
Electro / rock / pop. Έτσι αυτοπροσδιορίζονται στο myspace οι Νεοϋορκέζοι MWC. Φέρνουν λίγο σε Rapture, στο πιο εμπορικό τους. Το ξεσηκωτικό single του άλμπουμ τους μάλλον δε θα το βοηθήσετε εσείς να ξεπεράσει το φράγμα των 300.000 ακροάσεων, καθώς μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ.
Λοιπόοοοον.. Οι Woods ξεκίνησαν στο δάσος, στους πρόποδες του Bear Mountain. Αρχικά ήταν ένα γκρουπ με δύο βασικά μέλη, ανοιχτό όμως σε συνεργασίες και αυτοσχεδιασμούς με αρκετούς καλεσμένους, γνωστούς ως woodsists. Λίγο μετά, ο Jeremy και ο Christian, [τα δύο βασικά μέλη ντε!] βγήκαν από το δάσος, ξεσκονίστηκαν, και άρχισαν να περπατούν προς τα έξω. Οι δύο woodsits εντρύφησαν στην ανθρώπινη κουλτούρα, έμαθαν να σκαρώνουν μελωδίες, να παίζουν ταμπουρίνο και να κατασκευάζουν έναν φωνογράφο από ανταλλακτικά ποδηλάτων. Έμαθαν επίσης την αξία της κασέτας! [όχι που δε θα τη μάθαιναν κι αυτήν!]. Επέστρεψαν έπειτα στο δάσος και μοιράστηκαν τη γνώση που απέκτησαν με τους άλλους woodsists. Το αποτέλεσμα? οι Woods, τραγούδια και αυτοσχεδιασμοί από outsiders, εμπνευσμένα από την ανθρώπινη εμπειρίαααααα...
Καλυφθήκατε τώρα? άντε, μπράβο βρε, έτσι σας θέλω!
Το παρακάτω video-υπερπαραγωγή λογικά απεικονίζει τη στιγμή της εισόδου στον πολιτισμό [προσέξτε και τον συμβολισμό πολιτισμός = gilette παρακαλώ]
8. Motoro Faam - Fragments
Όταν ακούω για ένα συγκρότημα από την Ιαπωνία ομολογώ πως ο νους μου πάει κατευθείαν σε μικρές Γιαπωνεζούλες να τσιρίζουν και να ουρλιάζουν ενώ από δίπλα ακούγεται ένας φριχτός θόρυβος που κάνει τους Sex Pistols ν'ακούγονται σαν κλασική μουσική. Ευτυχώς οι Motoro Faam δεν έχουν καμία σχέση με αυτό το στερεότυπο. Με το πιάνο τους, το βιολί τους, τα γαλλ... εεεεε τέλος πάντων, μπήκατε στο νόημα. Πανέμορφο άλμπουμ. [α! και η ηλικία και των τριών τους δεν πρέπει να ξεπερνάει αυτή του dylan..]
9. The Octopus Project + Black Moth Super Rainbow - The House of Apples and Eyeballs [γείτσες!]
Εδώ πρόκειται για το project δύο συγκροτημάτων, των Τεξανών Octopus Project και των Black Moth Super Rainbow από το Πίτσμπουργκ. Ο συνδυασμός των περιγραφών των δύο συγκροτημάτων [πάντα από τις σελίδες τους στο myspace] είναι experimental/psychedelic/electro/pop. Αν αυτός είναι ο ήχος και του άλμπουμ τους κρίνετέ το μόνοι σας!
Οι Jesu από τη Βρετανία είναι το σχήμα του Justin K Broadrick και φανταστείτε τον ήχο τους σαν λίγο πιο σκληρό shoegaze με ωραία φωνητικά που θυμίζουν doves. Κατά τα φαινόμενα η επιστροφή του είδους είναι θριαμβευτική μέσα στο 2007..
11. Working For A Nuclear Free City - Working For A Nuclear Free City
Ε τώρα αυτοί, με τέτοιο όνομα, πως να μη σου κεντρίσουν το ενδιαφέρον? Πόσο μάλλον όταν είναι από το Manchester και καταφέρνουν να κυκλοφορήσουν ένα εξαιρετικό ντεμπούτο που θυμίζει μεν πολλά, στέκεται περίφημα όμως με έναν ολόδικό του ήχο. Το πιο ξεχωριστό κομπλιμέντο που του έγινε το βάλανε πρώτο πρώτο στη σελίδα τους στο myspace: "απλά τοποθετείστε το δίπλα στο screamadelica και στο pills,thrills and bellyaches". Θέλετε κι άλλο για να πειστείτε?
Μια συμβουλή για το τέλος : μην επιχειρήσετε αντίστοιχο αφιέρωμα σ'αυτόν τον ήχο [ή μάλλον σε κανέναν ήχο] αν έχετε πυρετό.. αλλά είπαμε, η τέχνη θέλει θυσίες..
